Reactive hond hoeveel...

Invloed heb je er zelf in gehad?

Wij hebben 3 teefjes gehad allemaal hier in huis oud geworden.

De 1e was blafferig aan de lijn los ging het prima.

Grote honden waren eng.

Verder was er niet veel aan de hand.

De andere 2 teefjes waren zoals je van een hond verwacht,fijn opgegroeid.

Nu Jazz. Mini aussie een reu.Komt uit een goed nest.Nu ruim 3 jaar.

Voor het eerst hebben we een reu.  En duidelijk verschil met teefjes dus ook wel.

In het nest was hij de rustigste en trok zich terug van de andere pups om ergens te gaan liggen.

Niet steeds wel als het te druk werd onderling.

Deze pup mocht ik omdat het een huishondje zou worden.

Pups kunnen veranderen nog door omgeving karakter en opvoeding.

(Mijn dochter ziet Jazz zijn familie geregeld en zegt dan Jazz blijft de leukste)vind ik dus ook,af en toe zie ik ook de anderen.

Pup kwam hier. Dingen ondernemen toen blafte hij al tegen mensen dingen en honden 

We hebben minder met hem als pup gedaan hij werd er ook ontzettend druk van.

Nu,blaffen,sommige honden niet allemaal,als er wat veranderd in de straat,als er mensen lopen op plekken waar het meestal leeg is.

Hij blaft gewoon omdat hij iets opmerkt. Andere blaf als hij bang is. Uitdagende blaf als het spannend is.

Heel graag geen opvoedtips het gaat al beter.Daar gaat het me nu even niet om.

Mijn vraag is ..in hoeverre heb je zelf *schuld* aan een reactive hond ??

Het is een scheet van een hond . 

Een heel groot probleem vind ik het niet echt.

Als we langer op de enge drukke plek blijven gaat dat geblaf ook weg.

Dus a u b geen opvoedtips daar vraag ik niet om.

De ene hond is gewoon veel gevoeliger en alerter.

Als baasje kun je focussen op zoveel mogelijk stabiliteit.

Maar omgeving buiten heb je geen invloed op.

Tuurlijk kan het als je zelf onrustiger bent of hoger energie level hebt, dat dan zo'n gevoelig hondje ook heftiger reageert zeg maar.

In die zin kun je denk ik als baasje wel ook invloed hebben.

Weet niet of dit je vraag een beetje beantwoord.

Mijn ervaring is wel dat gevoelige honden meer oppikken, ook van hun baasje. En hoe ze dat uiten verschilt per hond lijkt me.

Heel wat honden gehad, maar heb het nu over Bams en Ogin,       allebei uit een goed nest, geen bloedlijn met elkaar, Bams was al van af het begin een zelfstandige hond, luisterde met bananen in haar oren, even achterom kijken en als het even kon haar vinger opsteken en als ze het kon zeggen........ , ik kom zoO nog even dit en nog even dat.....een hond die hoefd niet geibbeld worden, wel zeer aanhankelijk, en ik heb met Bams vergeleken met de vorige honden een verankerde band......als ik maar even hoest komt ze aanrennen van, is er wat aan de hand, zorgzaam voor mij, dat ben ik ook heel erg voor haar....      Nu Ogin, iets onzekere hond, luisterd perfect alleen als ze andere honden ziet niet..                         eerst even kennismaken en dan kom ik...voor de rest heel leergierig en alles voor je willen doen...buiten kleef aan, gaat nergens achter aan behalve als ze een hond ziet...thuis zelfstandig maar wil heel graag aangehaald worden en wil aardig gevonden worden.....bams is vriendelijk tegen honden maar zal er geen vrienden mee worden.ook niet toen ze jong was.....    zelf kan je er best een hoop aan doen, in goede banen leiden maar karakter is voor een groot gedeelte bepaald.

Volgens mij is er geen peil op te trekken. Groot deel pech, bv genetische aanleg, toeval. 

Geen idee joh ik heb twee pups aangehouden uit mijn eigen oepsnest en de ouders zijn nooit reactief geweest naar andere honden. 

Een van de pups is wel heel reactief hij gaat keffen zodra hij "iets" ziet.

Een andere hond, een kinderwagen, kind op een loopfiets etc. 

Nu ziet Mace maar met 1 oog en is hij altijd wat schrikkerig geweest maar geen idee of dat dan allemaal aan dat ene oog ligt? 

Proberen hem nu wat extra te socialiseren want bij hem is het puur angst, hij heeft nog nooit echt iets meegemaakt dus zn angst ik wel wat ongegrond  

Maar we proberen hem nu de link te laten leggen tussen andere hond en blijdschap en t gaat elke keer wat beter. 

Gisteren heeft ie ongeveer een kwartier naar een leonberger staan keffen (die dat overigens allemaal wel best vond) maar aan het eind van de wandeling daagde hij t bakbeest al uit tot spelen dus volgens mij komt t ooit allemaal wel goed. 

Ik wil/kan nog niet geloven dat zijn kefferigheid aan mij of de opvoeding ligt  maar of t allemaal puur door "zijn afwijking" komt weet ik ook niet. 

Als ik het goed begrijp is een reactieve hond een hond die heel alert is, alle prikkels ook binnen krijgt en daarop reageert?

Dan heb ik twee reactieve honden. Maar ze reageren wel heel anders:

Momo is eenkennig, blaft eigenlijk niet, reageert met rustig gedrag op minimale prikkels. Al heb ik nooit PMS gehad; ik weet aan Momo of ik ongesteld moet worden. Dan ontwijkt ze me wat en toont heel erg onderdanig gedrag. Ook wanneer ik verdrietig ben of wat down maar dan net ietsje anders. Het is ook een hond met mensenkennis; als Momo iemand niet mag kan ik die persoon beter mijden want ze heeft altijd achteraf gelijk. Ze slaapt met één oog open, rijdt mee in de auto; als een stoplicht op rood springt ze zij zich al schrap voor ik ga remmen. Dat soort dingen.

Elsa is een allemansvriendje. Springt het liefste iedereen in de armen. Ze is heel open, direct en heeft lef. Ze blaft weinig maar meer dan Momo. Als ik vrolijk ben is zij dat ook. Als ik verdrietig ben klimt ze op schoot. Als ik moe ben gaat ze aan mijn voeten liggen. Ze vliegt overeind uit haar slaap bij elk geluidje, elke beweging, elke prikkel.

Het verschil zit hem denk ik in de moeders. De moeder van Momo moest ook niet veel van de puppykijkers hebben en werd dan uit het nest gelaten. De moeder van Elsa was er van overtuigd dat de visite voor haar kwam en klom steeds half op schoot. Genetisch of aangeleerd maar uit het nest.

Ik denk ook dat het voor een groot deel genetisch is. Wel zal het denk ik beïnvloed worden hoe erg het zich uit door ervaring en opvoeding. 

Kan het ook te maken hebben met 'klik'? 

Heb zelf de indruk dat als iemand een hele sterke band heeft met z'n hond en ermee kan lezen en schrijven reactiviteit ook minder een rol speelt. Wellicht heeft de hond dan ook meer vertrouwen in het baasje en voelt niet zozeer de noodzaak om dingen zelf te gaan 'regelen'?

Hier in de wijk heb ik de indruk dat vaak de honden die uitvallen zich onbegrepen en uiteindelijk bedreigd voelen en dat wellicht in combinatie met te weinig beweging en uitdaging. 

Jazz is binnen ook heel oplettend. Blaft nooit in huis al komen er 100 man over de vloer.

Als een bloempot omgevallen is bij de buren.

Bij een andere buur als er iemand naar buiten komt die daar niet woont.

Bij de papiercontainer als er papier bij ligt.

Bij grote honden.

Een bekend pad wat altijd stil is en er lopen mensen.

Allemaal redenen om te blaffen.

Uit woede eigenlijk nooit,ja als een hond op zijn achterwerk klimt word hij pissig.

En in huis als ik verdrietig ben of iets komt hij kroelen en niet zo zuinig ook met soms gejank erbij.

Ook toen ins spanieltje hier in huis ingeslapen werd .

Het ging allemaal wel.maar dan..

Mijn man ging ons spanieltje wegbrengen voor crematie,Jazz kwam jankend in mijn nek zitten samen waren we verdrietig.

Maar zelf denk ik ook dat het al in het karakter zit.

En ook hij is heel onderdanig.

Met een grote mond opvoeden is niet nodig daar verpest je hem echt mee.

Nori en Liz wat jullie opnoemen,precies dat..

 Dat denk ik ook zeker.

Daarom *wil* ik het met mijn vraag nu even niet over opvoeden hebben.

" Nori en Liz wat jullie opnoemen,precies dat.. "

Len@ en Jazz

 Mace is ook net als Jazz super gevoelig hij zou ook verpest worden als je al n strenge toon opzet zegmaar. 

Vind t af en toe heel lastig hoor de blikken die je soms krijgt van andere eigenaren als de mijne weer loopt te keffen om niks.. Hij kan er niet zoveel aan doen hij is bang maar vind t wel beetje irritant soms 

Maar t is mijn kleine lieve vent dus t is m ook gauw weer vergeven  en we werken er ook aan. 

 Momo en Elsa zijn ook heel gevoelig maar zonder een strenge toon en soms een uithaal met mijn stem had ik toch met beiden veel meer te stellen gehad.

Maar ze worden er dan ook niet bang van. Meer iets van: "Ow. Het is echt menus."

 Nee als ik hier streng "klaar" of wat dan ook zeg.

Dan vlucht ie alsof ik van plan ben hem in brand te steken 

En die jongen heeft werkelijkwaar nog nooit iets echt engs meegemaakt waardoor die zo extreem gevoelig is geworden dus ik denk echt dat dat aangeboren is. 

Hier ook hoor. Dan zit hij verbrouwereerd op de mat bij de tuindeur,wel in zicht.

Zo van wat moet ik nou na jou standje.

Uiteindelijk roep ik hem dan weer,dan istie zo gelukkig.

" Hier ook hoor. Dan zit hij verbrouwereerd op de mat bij de tuindeur,wel in zicht.
Zo van wat moet ik nou na jou standje.
 
Uiteindelijk roep ik hem dan weer,dan istie zo gelukkig. "

Len@ en Jazz

 Hahaha jaa zo herkenbaar! 

T is goed jongen. "Okeeh vrouwtje dan gaan we nu soenuh!!" 

" Heel wat honden gehad, maar heb het nu over Bams en Ogin,       allebei uit een goed nest, geen bloedlijn met elkaar, Bams was al van af het begin een zelfstandige hond, luisterde met bananen in haar oren, even achterom kijken en als het even kon haar vinger opsteken en als ze het kon zeggen........ , ik kom zoO nog even dit en nog even dat.....een hond die hoefd niet geibbeld worden, wel zeer aanhankelijk, en ik heb met Bams vergeleken met de vorige honden een verankerde band......als ik maar even hoest komt ze aanrennen van, is er wat aan de hand, zorgzaam voor mij, dat ben ik ook heel erg voor haar....      Nu Ogin, iets onzekere hond, luisterd perfect alleen als ze andere honden ziet niet..                         eerst even kennismaken en dan kom ik...voor de rest heel leergierig en alles voor je willen doen...buiten kleef aan, gaat nergens achter aan behalve als ze een hond ziet...thuis zelfstandig maar wil heel graag aangehaald worden en wil aardig gevonden worden.....bams is vriendelijk tegen honden maar zal er geen vrienden mee worden.ook niet toen ze jong was.....    zelf kan je er best een hoop aan doen, in goede banen leiden maar karakter is voor een groot gedeelte bepaald. "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

 Prisca is 14 geworden. Afgelopen september is ze overleden.Jazz heeft 3 jaar met haar geleefd.

Ik kan niet zeggen dat het haar gedrag was wat Jazz over heeft genomen.

Op die manier blafte ze nooit was heel meegaand

Ze waren allebei erg verschillend.

Eerst dacht ik nog omdat hij samen met een teefje buiten liep.

 Uitdaging kun je ook achter je voordeur geven.

Dat hoeft niet per se buiten.

Veel beweging is nodig ja maar dit speelt bij ons niet.

Hoe je ook met onze hond omgaat hij blijft blaffen,al is hij *bijna dood* van vermoeidheid.

Wat ik al zei niet echt erg,het mag wel ietsje minder.

Met een weekje vakantie laatst was alles nieuw ook reden om te blaffen dus.

Heel veel is genetisch, daarnaast heb je nog karakter, opvoeding van de moeder, socialisatie van de fokker. 

En daarna kom je zelf in beeld, maar is je pup al grotendeels gevormd. 

Aiden heeft bijvoorbeeld geluk dat hij in een "bubbel" leeft, waardoor hij weinig van zijn moeders opvoeding en genen heeft meegekregen, maar zijn zusje is daar wel erg door beïnvloed.

Ze wordt er wel goed in begeleid gelukkig.

Shadow is ook reactief. Ik kan lezen en schrijven met hem en kan het goed onder controle houden, maar het is heel erg geweest. Ik denk dat het gedeeltelijk socialisatie en opvoeding is en deels karakter / aanleg.

Shadow is bijvoorbeeld een waakhond. Dus dat hij heel alert is, zeker ook binnenshuis is niet raar. Hij reageerde vroeger op hardlopers, fietsers, scooters, auto's, luchtballonnen, vliegtuigen, lampjes van de satellieten, sterren, maan, hoofddoeken enz. Dit terwijl hij wel met alles is gesocialiseerd en wij hem vanaf pups af aan hebben begeleid.

Op het moment doet hij alleen nog reageren naar zwarte honden. Of als er veranderingen zijn geweest reageert hij weer op alles. Of dit nu een verandering van mijn emotie is, of de afwezigheid van een zijn roedelgenoten

Ik vind het wel een aus ding.

Zelfstandig werkend, eigenwijs en gewoon een eigen mening hebben.

De ausen die ik ken, laten ook van zich horen.

Natuurlijk wordt het karakter gevormd door nurture en nature, maar in aanleg, zijn ze vocaal en erg prikkel gevoelig en zelfstandig.

Ze moeten als herder ook prikkel gevoelig zijn, ze moeten een hele kudde in de gaten houden en heel snel reageren.

Ik kerken het wel wat jij beschrijft.

" Ik vind het wel een aus ding.
 
Zelfstandig werkend, eigenwijs en gewoon een eigen mening hebben.
De ausen die ik ken, laten ook van zich horen.
Natuurlijk wordt het karakter gevormd door nurture en nature, maar in aanleg, zijn ze vocaal en erg prikkel gevoelig en zelfstandig.
 
Ze moeten als herder ook prikkel gevoelig zijn, ze moeten een hele kudde in de gaten houden en heel snel reageren.
 
Ik kerken het wel wat jij beschrijft. "

Suzanne en Luca

 Dat klopt ook wel.Denk ook wel dat het bij aussies hoort.

Je merkt heel goed dat Jazz met zijn ogen werkt ,om het zo te zeggen

Als ik tegen de fokker wat zei of tegen de baasjes van het nest van Jazz zeggen ze oh moet jij mijn hond horen die doet dat ook.

Toch was ik wel nieuwsgierig naar de honden hier op h p.

"  Dat klopt ook wel.Denk ook wel dat het bij aussies hoort.
Je merkt heel goed dat Jazz met zijn ogen werkt ,om het zo te zeggen
Als ik tegen de fokker wat zei of tegen de baasjes van het nest van Jazz zeggen ze oh moet jij mijn hond horen die doet dat ook.
 
Toch was ik wel nieuwsgierig naar de honden hier op h p.
 
 
  "

Len@ en Jazz

 Mijn Luca is ook een enorme kletskous. Ook dat hoort bij het ras.

Soms zeggen ze dat schapenhoeders dat doen, om rovers op afstand te houden. Daar zit ook wat in.

Ja erg maar waar ik vind toch dat het aan de baas ligt. 

Tuurlijk is het de hond die zich geroepen voelt overal op te reageren maar het is aan ons om te zorgen dat zij zich dat niet meer voelen. Tenminste, zo zie ik dat dan. Ik heb een lastige hond daarmee, die heeft overal wel een mening over. Eigenlijk met alles over gegaan behalve met andere honden. Die kunnen het nog steeds krijgen.

Dat zit in het ras, dat zit in deze hond. Ik heb er eigenlijk geen last van maar toch is het iets waar ik nooit blij mee was. Je hoeft niet met andere honden op te trekken, je hoeft ze ook niet te bedreigen en uit te schelden vanaf een km afstand. Daar heb ik zo ongeveer alles bij geprobeerd. Afstand, omlopen, afleiding tot aan een keer een mep met de riem (klinkt allemaal heel zielig tot je een hond zoals de mijne bijna je hond ziet opvreten). Niets werkte echt maar bleef het maar gewoon doen, contact vermijden. En toen ze laatst op een dag weer als een dolle stier tekeer ging en ik zei 'nee, doorlopen' was ik het zat. Zij stond te grommen en te schrapen, die andere hond bleef maar blaffen als een gek en ik verloor mijn cool. Schreeuwde tegen mijn hond doe normaal en loop en direct tegen de ander dat die ook een tijdje zn muil moest houden. En het was klaar.  De andere hond was stil en mijne liep zonder om te kijken door.

Hele rare oplossing maar dus gevonden... Ik moet de andere hond ook corrigeren en dan is het voor haar oké. Dat doe ik nu dus maar altijd, geen ontploffing meer gehad. 

Ik had het overal aan kunnen wijten, iedereen had het begrepen. Maar blijkbaar lag er toch ook hier voor weer een oplossing bij mij. Zelfs met genetische aanleg.

S&F  ik zie het helemaal voor me

Prima oplossing als het zo voor jullie werkt.

Ik neem koekjes mee dat helpt heel vaak. Ook worden we uitgelachen omdat hij zo stout doet.

" S&F  ik zie het helemaal voor me
Prima oplossing als het zo voor jullie werkt.
 
Ik neem koekjes mee dat helpt heel vaak. Ook worden we uitgelachen omdat hij zo stout doet.
 
  "

Len@ en Jazz

 Hahaha dat ik ook vaak hoor, soms wilt ze nog eens als een konijn gaan springen om dan toch vooruit te komen

Mijn buurvrouw liep van de week een groot rondje mee en die lag ook in een deuk. Een Rottweiler die over het hek zou komen en ik begin dus gelijk te brullen. Ipv de Dog Whisperer toch meer de honden schreeuwer. Maar het werkt, ik vind het wel prima 

schuld is wel een groot woord hoor, ik denk wel degelijk dat een mens invloed op zulk gedrag kan hebben, onbewust.

Voorbeeld, er woont een vrouw bij mij in de straat die 2 ausies heeft, en nog 1 van haar dochter, zij is ziek en heeft veel pijn en is nu echt een vrolijke stabiele vrouw, ze maakt zich ook heel erg druk als er andere honden aankomen,

De honden willen echt alles en iedereen bijten, zij schreeuwt nee naar ze laat ze zitten maar doet dit door wel 10 keer zit te schreeuwen.

Haar man loopt ook met die honden, geen vuiltje aan de lucht, die vrouw kan er niks aan doen natuurlijk,

Ik ben er van overtuigd dat karakter van de hond hier veel invloed in heeft. De genen en de omgeving. Beiden factoren spelen een rol. Uiteraard kan je zelf aan het gedrag gaan werken maar karakter is er zoals bij mensen ook bij honden aanwezig. 

Heel herkenbaar. Hier ook een mini aussie. Hij heeft een eigen mening en laat die soms wel horen. Een aus wil graag bepalen wat er gebeurt en bemoeit zich graag met zaken. Of dat nou naar mensen is of naar andere honden. Het zijn echte regelneven.  Tja....it's an aussie thing!

Blaffen doet hij wel maar niet meer dan ik het toe sta."Klaar" is voor hem genoeg om er mee te stoppen. Maar als ik Iets doe wat hem niet zint kan het wel eens een discussie puntje zijn. Schattig maar hij moet dan toch inbinden. Dan wordt hij te wild.

Misschien herken je de Australian Sheperd Property Law ook? Google er maar eens op.