Angstige hond

Hoi Iedereen!,Allereerst: bedankt voor het lezen van mijn bericht.Afgelopen maandag hebben wij een hond geadopteerd uit het buitenland. Dit is niet onze eerste buitenlandse hond, maar de derde. In het asiel een lieve, leuke en blije hond. Wel was ze wat terughoudend naar vreemden, maar met vreemde mensen was ze aanhankelijk en hield ze van de aandacht. Buiten het asiel lopen hebben ze voor ons uit geprobeerd. Dit vond ze wat spannend, maar de tweede keer leek het al wat beter te gaan. Ze is trouwens 1 jaar oud.Nu is het hondje sinds afgelopen maandagavond bij ons. Nu blijkt het echter best een angstige hond te zijn:(. Niet echt wat ik had verwacht, om eerlijk te zijn.. Maar ze is nu hier en we gaan er wat van maken.Zoals hier boven al staat is dit niet onze eerste buitenlandse hond, maar wel de eerste angstige hond. Binnenshuis gaat ze nu wel wat vooruit. Ze vertrouwt ons nog steeds niet geheel, maar komt nu wel een beetje uit dr schulpje gekropen. Zo komt ze ons al kwispelend begroeten als we thuis komen/beneden komen na het slapen.Het naar buiten gaan is op dit moment alleen heel erg spannend. Als we uit gaan (we doen hetzelfde rondje, niet zoveel spannends) blijft ze in haar mand liggen en wil ze eigenlijk niet mee. We lijnen haar dan aan (riempje blijft nu aan, om gedoe daarover te voorkomen). Ze komt dan regelmatig met tegenzin wel mee. Soms moeten we haar uit het mandje tillen. Ik weet dat je niks moet forceren etc., maar op dit moment durft ze ook nog niet in de tuin en ze moet toch haar behoefte doen. Tijdens het lopen zelf gaat het wel aardig. Ze doet haar behoefte buiten en snuffelt wat. Wel wordt ze weer erg angstig als we onze straat inlopen. Ze wil dan zo snel mogelijk naar binnen.Anyway, dit berichtje is eigenlijk om wat tips te vragen over het uitlaten. Hoe zouden jullie dit uitpakken? En ook om wat ervaringsverhalen te horen. Hebben jullie ervaring met (buitenlandse) angstige honden? Kan dit nog goed recht trekken? Ze is hier natuurlijk nog maar een paar dagen en het hoeft van mij echt niet binnen 3 dagen opgelost te zijn. En ik snap best dat het wellicht geen grote held zal worden. Maar ik hoop gewoon wel heel erg dat we op termijn de gewone hond-baas dingen kunnen doen. Daar bedoel ik mee: lekker naar het strand, in de buurt lopen, naar het park (drankje drinken), en op termijn hopelijk ook bij mensen op visite, op een terrasje zitten. Zoals gezegd heb ik nog geen ervaring met angstige honden, en ik ben een beetje bang dat dit zo gaat blijven.Oja, nog ter info: er is nog een andere hond in huis (reu), welke erg open is en niet angstig. Echt een allemansvriend,Alvast bedankt voor jullie reactie!

Oeps, ik had alineas maar nu blijkbaar niet meer.

Je schrijft dat ze er pas een paar dagen is.
De hele situatie is nieuw voor haar.
Uit het asiel wat zelfs voor haar geen pretje is geweest maar toch een soort zekerheid qua plaats.

Misschien kun je s'avonds op de grond gaan zitten bv met je rug tegen de bank.
Kijk of ze uit zich zelf bij je komt zitten/liggen.
niets opdringen.
Als ze dat gaat doen kun je haar voorzichtig aaien als je denkt dat ze ontspannen is.

Als ze wat verder is misschien met een zachte borstel voorzichtig borstelen.
Niet om dat dat persenodig is maar om een band te smeden.

Nu nieuwe omgeving(jullie huis)
Buiten een andere omgeving.
Andere gezichten-mensen ipv de mensen van het asiel.

Je schreef dat in het asiel de 2e keer al wat makkelijker ging met buiten lopen met het personeel.

Een nieuwe hond(jullie reu) voor haar erbij in de nieuwe thuis situatie .

Nu begrijp ik dat deze heel stabiel en open is.
Daar kan ze een hoop van leren en zich er aan optrekken.

Ik vind het al reuze knap van haar dat ze zo te lezen s'nachts alleen kan blijven(met jullie andere hond?)
Omdat je schrijft s'morgens begroet ze jullie al kwispelend en ook als jullie thuis komen.

Ik vind dat al geweldig om te lezen hoor!!
Super!!

ze is netjes zindelijk lees ik.

Alles heeft tijd nodig.
Ik geloof zeker met veel liefde en geduld dat jullie heel ver gaan komen.
Ook met de hulp van jullie vriendelijke reu.

Het komt echt goed.
Geef haar de tijd en je krijgt zoveel liefde en dankbaarheid terug.

Heel veel succes!!
Ik hoop dat je ons op de hoogte houdt van jullie vorderingen!!

Dit komt wel goed, als ik het zo lees. Vooral dat ze jullie al een beetje kwispelend begroet is een goed teken. Je moet natuurlijk wel rekening houden met het feit dat ALLES anders is voor haar. Ik zou veel werken aan binnen zijn, dan creëer je een "veilige haven" voor haar. Dus veel positieve ervaringen binnen. Zoals genoemd;

Ga op de grond zitten waar ze je kan zien. Als ze naar je toe komt, kan je haar rustig aaien en evt. borstelen. Geef haar af en toe een koekje. 

Als ze speels is, kan je natuurlijk met haar en een speeltje spelen, of haar gewoon een speeltje geven zodat ze je associeert met plezier krijgen. 

Op een gegeven moment zal ze dan een aai komen vragen als jij gewoon op de bank zit enz. Zo bouw je een goede vertrouwingsband op. Probeer ook niet te onvoorspelbaar te zijn, dus bv. niet ineens gillen of hele rare bewegingen te maken aangezien dit haar af kan schrikken.

Als ze dan eindelijk een beetje 'normaal' is thuis, kan je vreemde mensen uitnodigen en hen hetzelfde laten doen, dus bv op de grond zitten en wachten tot ze een aai komt vragen enz. Ook kan ze dan mooi het gedrag van jullie reu bekijken, als hij bv. om een aai komt vragen of vrolijk op het bezoek reageert ziet zij dat het bezoek niks is om bang voor te zijn. Zorg ervoor dat het bezoek voldoende koekjes kan geven.

Qua uitlaten, zou ik zeggen doe wat je nu doet. Hetzelfde saaie rondje blijven lopen zodat ze haar behoefte doet, meer niet. Meer moet je ook even niet vragen. Laat haar goed aan alles ruiken en speel op haar in, als zij naar huis wil en ze heeft alles gedaan, laat haar dan. 

Ik hoop dat alles goedkomt, zo te zien ben je goed op weg hoor.

wat hiervoor al beschreven is, beaam ik. Ik zou ook pas op de plaats maken. Naar buiten een blokje rond doen is waarschijnlijk al een stap te ver. Laat haar eerst aan de tuin wennen en vooral aan jullie. En vanuit daar uitbouwen. Mensen willen vaak te veel te snel. Stapje voor stapje. Kleine stapjes, geen zeven mijls stappen. ;)

Voor dit meisje is alles zo nieuw. Ga eens buiten staan en sluit je ogen. Benoem eens wat je allemaal hoor. Dit is normaal voor jou, niet voor de hond. Mijn honden waren bang voor alles: wapperende vlaggen, tuinhekjes die dichtsloegen, een voordeur dicht, een fietser, auto's, brommers, de trein die stopte. 

Als deze hond erg vrolijk was in het asiel, dat zit dat er echt wel in. Maar ze is al haar veiligheid kwijt wat ze had in dat asiel. Dit moet weer opgebouwd worden. Dus ga aub NIKS tegen haar wil doen, dus ook geen rondjes wandelen. Nu zegt ze zoveel, maar wordt er niet naar haar geluisterd (nee mee willen en dat word genegeerd). En pas vooral je verwachtingen aan. Terrasjes, visite, parkjes, kinderen etc etc, daar moet je nu nog helemaal niet mee bezig zijn. Misschien dat ze dat ooit leuk gaat vinden, maar nu nog een brug te ver. Ze moet je gaan vertrouwen, niet gaan wantrouwen. Maak de tuin leuk, gooi snoepjes erin, worst/ waar ze het ook maar voor doet (zoekspelletjes zijn hartstikke goed. Neus gebruiken betekend ontspanning). Plast ze in je tuin: laat merken dat je dat geweldig vind. Wees positief. Lees je ook even in op BAT training. Dit past goed bij haar aan. Straf haar niet voor een plasje binnen. Het zijn altijd al van die gevoelige hondjes. 

Neem ook even contact op met de nazorg van de stichting waar je de hond vandaan hebt. Die zal ook tips en trics hebben. Jammer dat je dit niet op voorhand hebt geweten. Mensen verkijken zich zo vaak in de hond eenmaal in Nederland. 

Met dit  meisje gaat het echt wel goedkomen, maar alleen als je haar de tijdslijn laat dicteren. Pushen en dwingen gaat averechts werken. 

Uit welk land komt ze?

Succes!

Het topic is al wat ouder, hoe gaat het inmiddels?

Ik ga met bovenstaande reakties mee, het komt vast goed als je in haar tempo gaat.

Is de tuin van jullie omheind? Dan zou ik haar gewoon eerst daar laten wennen. Dan hoef je ook niet naar haar toe te lopen (wat bedreigend over kan komen) of haar te dwingen mee te gaan. Gewoon eens wat lekkertjes strooien waar ze naar mag zoeken.

Fijn dat jullie al een open en stabiele hond hebben, daar zou ze misschien veel steun aan kunnen hebben.

Wij hadden Lola vijf jaar en Jenna nu drie jaar, beiden uit Polen, maar dingen als op terrasjes gaan zitten of op bezoek gaan met hond doen wij eigenlijk nooit. Daar zijn het geen honden voor. Maar elke hond is anders natuurlijk, maar dat is iets voor later om over na te denken als je haar eenmaal heel goed kent.

Het is logisch dat ze bang is, in het begin.

Alles wat vertrouwd was is weg en ze heeft geen idee, wat er gaat gebeuren en wie jullie zijn. Haar hele situatie is onvoorspelbaar en dat is dood eng.

Het heeft tijd nodig.

Buiten, zoveel mogelijk de zelfde route lopen in het begin.

Ze zit nu al een week of twee bij jullie, waarschijnlijk zal ze binnen al wat ontdooit zijn.

Ze leert jullie kennen, haar huis en weet wel hoe alles bij je werkt.

Weet niet hoe inmiddels het tussen je oude hond en haar is? Ze zL zich mooi aan hem kunnen optrekken. Dat is vooral voor onzekere honden heel erg prettig.

Ben benieuwd hoe het gaat

Wij hebben 2 en een halve jaar geleden een hond uit russland geadopteerd en die was ook heel angstig voor vreemden mensen. De eerste paar dagen heeft ze geen behoeftes gedaan omdat we haar de benz niet uit kregen. We hebben gezorcht dat ze niet de tuin kan uit gaan dus over een hek heen ofzo door kennel panelen te plaatsen. Waar het het heel laag is. Wij hebben gezorgd dat er een deken over de benz heen zit dat dat haar veiligen plek is. Nu hoeft dat niet meer. Mijn moeder was elke da bij haar zelfs de eerste paar weken sliep mijn moeder in de woonkamer waar toen tijdelijk de benz stond voor shandy. Daar door heeft ze 100% vertrouwen in mijn moeder. Mijn moeder heeft na een tijdje dat ze er vertrouwrn in had dat het goed zal gaan haar met het uitlatten los gedaan shandy liep eerst van der vandaan maar toen we naar huis gingen wandelen. Toen kwam ze wel ze is niet aangeleind mee naar huis gelopen. Wij hebben nog een hond die we vanaf pup hebben en die vind iedereen leuk en daar kan ze het goed mee vinden. Nu 2 en een halve jaar verder vindt ze vreemden mensen nog steeds wel eng en blaft naar ze maar komt uiteindelijk wel aan je snuffelen. Maar als het vremden persoon dan ineens dus onverwachts zijn hand uit steekd schrikt ze. Yoen we haar pas net hadden vond ze vreemden mensen heel eng dan ging ze.onder de caravan liggen als er vreemden aan kwamen. Nu kan dat niet meer omdat de caravan weg is maar ze vindt vreemden  niet heel eng meer die de tuin in komen. Mensen die we tijdens het wandelen yegen komen die zij niet kent dan blijft ze wel in de buurt maar blijft wel buiten hand berijk staan. Ook voor het persoon die zij dan niet kent. Als we haar willen aanlijnen dan loopte ze van ons vandaan omdat ze dan bang is dat we met de auto weg gaan. Want dat vind ze niet leuk want ze was in het begin waggen ziek en dan moest ze ook in de auto kotsen. Meestal loopt ze de benz in al we haar tuig willen om doen en haar willen aan lijnen. Dan doet mijn moeder het tuig in de benz bij haar om en dan wil ze er nog niet uitkomen. Maar als je dan een beetje druk geeft of haar er uit trely zachtjes dan loopt ze uiteindelijk mee en is ze blij en vooral als we voorbij de auto zijn of als ze de auto uit is. Ze blijft meestal net buiten hand bereik dus hebben we rond touw aan haar tuig vast wat de lengte heeft dat we haar gewoon weer kunnen pakken. Het touw kan niet ergens aan vast blijven hangen. Nu gaat ze wel al iets makelijker mee met wandelen. En ik denk dat je niet met haar makelijk op een terass kan gaan zitten. Het is mischien wel mogelijl maar ik zou dat alleen echt pas doen als jij weet dat ze jou volledig vertrouwd. Wabt ald je dan in een situatie komt die zij eng cind kan ze stuun bij je vragen en jij bied haar dan veiligheid. En im zou niet meteen oo een heel druk teras gaan zitten. laat de hond uit eigen initiatief ke opzoeken. En dan kan je haar aaien ik dee zelf wel shandy elke keer opzoeken waar door ik dus voor haar onvoorspel baar was nu doe ik dat niet meer en kan ik al haar hoofd en nek aaien. En met haar truckjes. Mijn moeder en mijn zusje die kunnen nu zomaar uit het niets haar hand uitsteken en haar aaien. Ik nog niet maar dat komt vanzelf. Shandy blijft mannen wel eng vinden. Heb je nog vragen stel ze maar.