Hond uit buitenland adopteren 
Anoniem (Gast)
Hoii, Ik ben van plan om een hond uit het buitenland te adopteren! Ik weet alleen niet zo goed welk land ik moet gaan zoeken en welke organisaties. Ik ben niet zo'n fan van podencos en ik weet dat die vooral in Spanje zitten. Weten jullie misschien goede en fijne organisaties waar ik kan kijken voor een hond?
Ik ben van plan om een hond uit het buitenland te adopteren! Ik weet alleen niet zo goed welk land ik moet gaan zoeken en welke organisaties. Ik ben niet zo'n fan van podencos en ik weet dat die vooral in Spanje zitten. Weten jullie misschien goede en fijne organisaties waar ik kan kijken voor een hond? "
Je kan kijken bij mirbessa (ze hebben een website en facebook)
Als je een hond vind die je leuk lijkt, kan je via de website dat aangeven.
Binnen enkele dagen word je dan gebeld zodat hun jou wat beter leren kennen. Daarnaast krijg je dan ook meer informatie.
Nadat je geld heb overgemaakt, word de hond gereserveerd en een afspraak gemaakt wanneer de hond naar Nederland komt.
Ik heb hier onlangs ook een topic over gestart en super veel fijne tips gekregen. Heb m hieronder geplakt voor je :)
http://www.hondenpage.com/hondenforum/215899/buitenlands-hondje.php
Ik ben TO niet, maar wil wel antwoord geven. De 1e optie die ik heb bekeken was een raspuppy. Omdat ik sowieso niet aan broodfok wil meedoen, kom je dan zo op een bedrag van 1500 euro uit. Ik vind dat erg veel geld. Tevens valt een pup momenteel minder goed in ons leven te passen dan een volwassen hond (qua werk).
Een herplaatser uit een asiel uit nederland is ook een optie, alleen zitten er in de meeste asielen alleen maar stafford en herder achtigen. Dit zijn niet de honden waartoe ik mn in t algemeen aangetrokken toe voel. Omdat dit tevens mijn eerste 'eigen' hond zal zijn, voel ik mij hiertoe ook nog niet ervaren genoeg voor.
Dan blijft er een hond uit het buitenland over. Ik vind dit tevens een fijn idee, omdat ik zo een al bestaand hondje een goed leven kan bieden. Hiermee hoop ik mijn steentje bij te dragen aan het verminderen van het dierenleed, wat het in dat soort landen is.
Anoniem (Gast)
Ik wil graag een hond uit het buitenland omdat ik ze graag een nieuwe kans wil geven! Deze honden hebben meestal veel meegemaakt en ik vind dat elke hond een fijn huisje moet hebben. Uit Nederland is natuurlijk ook altijd een optie maar zoals Rebecca ook al zei zitten daar vooral veel staffords en daar hou ik niet zo van. En ja ik weet dat ook staffords hele lieve honden zijn :)
Fijn dat je een hond uit het buitenland wilt adopteren!
Er zijn verschillende stichtingen waar je honden kunt adopteren.
- Puck komt van ACE, daar heb ik zelf ook stage gelopen. Daar zitten regelmatig podenco's, soms ook in opvang in Nederland of Belgie.
- Je hebt ook sos strays, maar die hebben bijna geen podenco's of windhonden. (Wel een leuke pup, Tip heet hij 
)
- mirtos
- straydogs rescue Nederland
- stichting dierenbemiddeling europa
- gaiadogs
-galgoproject
- stichting friends 4 straydogs
Via rasverenigingen, worden ook herplaatsers rashonden aangeboden.
Ons asiel in Leiden, haalt soms zelf honden uit het buitenland.
Misschien doen meerdere asielen dat.
Stichting collie in nood, vangen oa uit het buitenland collies en kruising collies op.
Daar staan leukerds op!
Je kunt ook hier eens kijken https://hhin.nl/
Als je voor een buitenlander gaat; zorg dan de de organisatie/stichting aan alle punten van de checklist buitenlandse honden van de Koninklijke Hondenbescherming voldoet:
https://hondenbescherming.nl/media/cms_page_media/11/Buitenlandse%20honden%20checklist.pdf
Lees ook eens wat Gedragstherapeut Monique Bladder over buitenlandse honden schrijft:
http://www.moniquebladder.nl/over-buitenlandse-honden/
en op gebied van gezondheid; Medisch Centrum voor Dieren Amsterdam over buitenlandse ziektes:
https://www.mcvoordieren.nl/honden-uit-het-buitenland
Ik ga met Loesje mee.
Een goede stichting test de honden op buitenlandse ziektes voordat ze naar Nederland komen. Leishmania kan jaren later nog tot uiting komen, dat is ook wel iets waar je bewust van moet zijn. Deze aandoening is niet te genezen maar wel goed te ondersteunen met medicijnen.
Er zijn ook stichtingen die hebben gastgezinnen hier in Nederland. Dan kan je eerst kennis maken met het hondje, het karakter is dan al wat meer bekend.
Ook kun je zelf eerst een gastgezin worden bij 'Huize Zwerfhond' bijvoorbeeld. Wanneer er een klik is dan zou je de hond zelf kunnen houden. Houdt er wel rekening mee dat je niet in de hand hebt hoe lang het hondje bij je zal verblijven.
Weet je al of je voor een pup / jonge hond of oudere hond wilt gaan?
Een herplaatser uit een asiel uit nederland is ook een optie, alleen zitten er in de meeste asielen alleen maar stafford en herder achtigen. Dit zijn niet de honden waartoe ik mn in t algemeen aangetrokken toe voel. Omdat dit tevens mijn eerste 'eigen' hond zal zijn, voel ik mij hiertoe ook nog niet ervaren genoeg voor.
Dan blijft er een hond uit het buitenland over. Ik vind dit tevens een fijn idee, omdat ik zo een al bestaand hondje een goed leven kan bieden. Hiermee hoop ik mijn steentje bij te dragen aan het verminderen van het dierenleed, wat het in dat soort landen is. "
Aan de ene kant begrijp ik wat je zegt. Aan de andere kant..... adoptiehondjes hebben vaak een behoorlijke rugzak. Dus kosten veel tijd en energie. Ik denk zelfs meer dan bij een pup.
Het idee om een hond een gouden mand te bieden is zeker mooi, maar meestal niet makkelijk. Of dit dan wel past in je leven qua werk?
Het idee om een hond een gouden mand te bieden is zeker mooi, maar meestal niet makkelijk. Of dit dan wel past in je leven qua werk?
"
Klopt helemaal!
Mijn gt heeft echt zijn handen vol, aan buitenlandse honden.
In NL asielen, zitten ook leuke honden.
Je hebt ook sites voor herplaatsers, honden die nog bij hun eigenaar wonen, tot ze geadopteerd worden.
Bij rasverenigingen, worden vaak leuke herplaats rashonden aangeboden.
Een hond uit het buitenland, je weet nooit wat ze hebben meegemaakt, of ze wel kunnen wennen aan ons dicht bevolkte land.
Ik heb een raszuivere hond van een NL fokker en een rescue pup uit Spanje. Ik zie van allebei voordelen, en vind het ook leuk om deze twee werelden samen te zien.
Het is inderdaad heel belangrijk dat je je goed verdiept in alles rondom een rescue dog. Ziektes, angsten etc.
En als je zeker weet dat dit is wat je wilt, dan heel goed laten voorlichten over de stichtingen. En bij iedere stichting: stel heel veel vragen! Een goede stichting heeft niets te verbergen en zal je nieuwsgierigheid waarderen. Een stichting die er in zit voor het geld, zal je zo snel mogelijk aan een hond helpen, zonder goed te kijken of de hond ook bij jou past. Een plaatje is maar een plaatje.
Dus als je het gaat doen: vraag recente filmpjes en foto's, wees kritisch. Veel stichtingen doen huisbezoeken en mensen vinden dat spannend. Niet nodig, je kan dan juist zelf ook al je vragen stellen.
Ik heb mijn hond via animal in need, en een kat via stichting dierenbemiddeling Europa (voor de laatste doe ik zelf ook huisbezoeken). Wil je meer weten, stuur me gerust een berichtje.
Het idee om een hond een gouden mand te bieden is zeker mooi, maar meestal niet makkelijk. Of dit dan wel past in je leven qua werk?
"
Dat ze veel tijd en energie kosten ben ik absoluut met je eens. En daarom regelen mijn partner en ik ook dat er wekenlang altijd iemand thuis is. Maar nu een aantal wenweken, zal de hond toch 2 a 3 dagen in de week een uurtje of 3/4 alleen moeten zijn.
Bij een puppy kan het maanden duren voor dat mogelijk is (zindelijkheid/verlatingsangst). Veel honden uit het buitenland hebben eerst al in een gastgezin gezeten. Hierdoor is er dus van hen bekend of zij enkele uren alleen kunnen zijn, goed zindelijk zijn noem het maar op.
En tuurlijk kan het zijn dat de hond langer moet wennen dan gedacht. En dan zoeken we een oplossing, gaat 1 van ons minder werken, een oppas noem het maar op. Maar die kans daarop is minder groot dan bij een pup.
Dat is bij ons in ieder geval de reden dat een hond uit het buitenland beter bij onze situatie past.
Mijn gt heeft echt zijn handen vol, aan buitenlandse honden.
In NL asielen, zitten ook leuke honden.
Je hebt ook sites voor herplaatsers, honden die nog bij hun eigenaar wonen, tot ze geadopteerd worden.
Bij rasverenigingen, worden vaak leuke herplaats rashonden aangeboden.
Een hond uit het buitenland, je weet nooit wat ze hebben meegemaakt, of ze wel kunnen wennen aan ons dicht bevolkte land.
"
sorry Suzanne...ik vind dit echt een hele nare reactie...
Zeker is;
in bijna alle gevallen hebben ze een heleboel meegemaakt wat het daglicht niet kan verdragen...
Wat ik hoor, zie, en zelf mee heb mogen maken...;
Dat er ondanks al het leed wat hen is aangedaan het vooral lieve trouwe en dankbare honden zijn, wanneer ze hier een thuis krijgen...
Zeker is;
in bijna alle gevallen hebben ze een heleboel meegemaakt wat het daglicht niet kan verdragen...
Wat ik hoor, zie, en zelf mee heb mogen maken...;
Dat er ondanks al het leed wat hen is aangedaan het vooral lieve trouwe en dankbare honden zijn, wanneer ze hier een thuis krijgen... "
Daar ben ik het mee eens! En vraag me ook af of de eerste opmerking van susanne niet een tikje is overdreven. Heb stage gelopen bij een gedragstherapeut en we zijn niet een keer bij een buitenlands hondje geweest, maar gewoon bij rashonden. Veel ook met stamboom zelfs maar ook best veel uit de broodfok.
Daarnaast vind ik dat het vaak erg wordt overdreven dat al die buitenlandse honden trauma's hebben. Heb zelf in zo'n asiel gewerkt en ken er inmiddels heel veel en ze doen het eigeijk allemaal heel goed. Tuurlijk hebben sommige hun "dingetjes" maar dat hebben veel honden.
In het asiel zaten zwaar mishandelde en verwaarloosde honden. Er was er bv een bij wie de hele rug was verbrand doordat er zuur overheen was gegooid. Ze was heel aanhankelijk en totaal niet bang.
Als je Door het asiel loopt springen de meeste honden naar je toe voor aandacht. Tuurlijk zijn er ook bange honden bij. Maar overdrijven is ook een vak.
In Spanje zitten idd heel veel podenco's, maar er zitten ook echt nog veel meer andere honden daar. Dus ook uit Spanje heb je keuze genoeg.
Hou er wel rekening mee dat een hond op leish getest kan worden en deze uitslag kan dan zeggen dat de hond deze ziekte niet heeft, maar jaren later kan je hond ineens toch die ziekte hebben. Dus het is een moment opname en je kiest dus wel bewust voor een hondje die mogelijk in de toekomst ziek zou kunnen worden.
Ik heb zelf een knappert uit Spanje en ik heb bewust gekozen voor een hondje wat hier al in een opvanggezin zat zodat er toch iets met bekend was over hoe de hond is en zich gedraagt in een huis.
Er zijn hele goede stichtingen, maar helaas zijn eet ook stichtingen die geld willen verdienen over de ruggen van honden, verkapte broodfok/handelaar onder een naam van een stichting....
Ik volg animal in need via Facebook en dat is naar mijn idee een hele goede stichting.
Kijk eens bij deze leukerds doe hier in Nederland al in een gastgezin zitten:
https://www.animalinneed.com/honden-in-nederland
Molly
Ook heb ik hele goede ervaringen bij barking Romania.
Op deze site staat ook gewoon heel veel informatie wat je kan verwachten als je een buitenlandse hond in huis neemt. Echt aanrader om daar eens goed rond te kijken voor informatie.
Ik heb gewerkt in Apasa in Spanje. Een groot deel podencos, maar ook veel pluizige bastaardjes, groot en klein. Ze doen niet aan gastgezinnen en je zal zelf langs moeten komen om het asiel te bezoeken en kennis te maken. Een onvergetelijke ervaring! 
Bij een puppy kan het maanden duren voor dat mogelijk is (zindelijkheid/verlatingsangst). Veel honden uit het buitenland hebben eerst al in een gastgezin gezeten. Hierdoor is er dus van hen bekend of zij enkele uren alleen kunnen zijn, goed zindelijk zijn noem het maar op.
En tuurlijk kan het zijn dat de hond langer moet wennen dan gedacht. En dan zoeken we een oplossing, gaat 1 van ons minder werken, een oppas noem het maar op. Maar die kans daarop is minder groot dan bij een pup.
Dat is bij ons in ieder geval de reden dat een hond uit het buitenland beter bij onze situatie past. "
Ik bedoelde het niet vervelend hoor.
Zo vatte ik het zeker ook niet op hoor, maar ik kan me voorstellen dat er meer mensen zijn met dit soort afwegingen, misschien 23l die zelf eeen hond uit het buitenland willen. Misschien interessant om dan andermans meningen te lezen
ik ga mee met Wen W en Suzanne.
Ben toch al wat honden gewoon in mijn leven maar ik zou er geen durven adopteren uit het buitenland.
Als je geluk hebt gaat het goed en die mensen hoor je dan halleluja roepen.
Maar veel honden hebben zo'n ernstige trauma's dat het dikwijls fout gaat en dat het heel moeilijk wordt voor een gewone hondeneigenaar om een "normaal leven" te hebben met hun.
De kans dat je zo'n hondje krijgt is gewoon heel hoog.
Zeker is;
in bijna alle gevallen hebben ze een heleboel meegemaakt wat het daglicht niet kan verdragen...
Wat ik hoor, zie, en zelf mee heb mogen maken...;
Dat er ondanks al het leed wat hen is aangedaan het vooral lieve trouwe en dankbare honden zijn, wanneer ze hier een thuis krijgen... "
Dat klopt helemaal, dat het leuke, lieve trouwe en dankbare honden zijn.
De gt is dan ook niet voor de hond zelf, maar voor de bazen, die moeten hun hond leren lezen, begrijpen en interpreteren en helpen wegwijs maken, in deze veel te drukke maatschappij.
Het leed wat sommige is aangedaan, dragen een hoop met zich mee in hun rugzakje.
Dat is niet niets, om daar mee om te leren gaan en te leren, hoe je die specifieke hond, kan begeleiden en helpen.
Helaas, beseffen mensen niet altijd, wat het is om een buitenlandse hond te adopteren.
En dan moet de hond, maar weer de deur uit, die voldoet niet
Spijtig, dat je me verkeerd interpreteerd!
Bij een puppy kan het maanden duren voor dat mogelijk is (zindelijkheid/verlatingsangst). Veel honden uit het buitenland hebben eerst al in een gastgezin gezeten. Hierdoor is er dus van hen bekend of zij enkele uren alleen kunnen zijn, goed zindelijk zijn noem het maar op.
En tuurlijk kan het zijn dat de hond langer moet wennen dan gedacht. En dan zoeken we een oplossing, gaat 1 van ons minder werken, een oppas noem het maar op. Maar die kans daarop is minder groot dan bij een pup.
Dat is bij ons in ieder geval de reden dat een hond uit het buitenland beter bij onze situatie past. "
Het is belangeijk, dat je je hond goed introduceert.
Ook al is hij bij zijn gast gezin gewend om alleen te zijn, en sowieso daar gewend, bij een herplaatser (maakt niet uit, waar hij vandaan komt) zal je alles op nieuwe moeten aanleren.
Alles wat vertrouwd was is weg en dat is spannend.
Je hond zal eerst aan jou, je huis en je omgeving moeten gaan wennen.
Leren dat jij zijn veilige thuis haven bent.
Dat heeft wel een paar weekjes nodig.
Met een pup, gaat het zindelijk worden en zeker het alleen zijn zeker langer duren.
Ik snap dat je niet voor een pup kiest.
Mijn gt heeft echt zijn handen vol, aan buitenlandse honden.
In NL asielen, zitten ook leuke honden.
Je hebt ook sites voor herplaatsers, honden die nog bij hun eigenaar wonen, tot ze geadopteerd worden.
Bij rasverenigingen, worden vaak leuke herplaats rashonden aangeboden.
Een hond uit het buitenland, je weet nooit wat ze hebben meegemaakt, of ze wel kunnen wennen aan ons dicht bevolkte land.
"
Wat een hond heeft meegemaakt weet je helaas vaak ook niet in Nederlandse asielen.
Toevallig heb ik afgelopen zondag zowat alle asielen in Nederland en België bekeken en ben tot de slotsom gekomen dat het gros van de honden wat er zit de "moeilijkere" honden zijn.
Dan heb ik het over kangals (is dat tegenwoordig in de mode, een kangal? Er zitten er ontzettend veel in het asiel), herders, pitjes, staffs en mixjes daarvan.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb totaal niets tegen deze rassen, heb zelf een mix mastin en een herder/podenco mix, en een mix lab/staff, maar helaas is het vaak zo, dat wanneer dit soort rassen in het asiel terecht komen, ze al totaal verpest zijn door de vorige baasjes.
Zelf vangen we op voor een stichting die Spaanse honden helpt (SOS Strays) en hebben we 1 "Hollander" en 4 Spaanse honden.
We hebben met alle Spanjaardjes heel goede ervaringen.
Bovendien verblijven de honden eerst in een opvanggezin in Nederland of België voor ze geadopteerd worden. Vaak hebben ze ook in Spanje al in een opvanggezin verbleven voor ze overkomen. Op die manier kan men al inschatten wat het karakter van een hondje is.
Alle honden zijn ook getest op zuiderse ziektes, en voor grote honden worden ook de heupen nagekeken.
Ik zeg : een buitenlands hondje : doen!!!
Maar kies dan wel voor een stichting die correct werkt, die de nodige testen doet bij de honden, én die de asielen ter plaatse ook ondersteunt en meewerkt aan sterilisatie/castratieprojecten.
Wil je meer info, pb me maar.
Ben toch al wat honden gewoon in mijn leven maar ik zou er geen durven adopteren uit het buitenland.
Als je geluk hebt gaat het het goed en die mensen hoor je halleluja roepen.
Maar veel honden hebben zo'n ernstige trauma's dat het dikwijls fout gaat en dat het heel moeilijk wordt voor een gewone hondeneigenaar om een "normaal leven" te hebben met hun.
De kans dat je zo'n hondje krijgt is gewoon heel hoog.
"
Een goede stichting zorgt er voor dat de honden die overkomen honden zijn die plaatsbaar zijn.
We hadden tot vorige week 5 Spaanse honden, 1 "Hollander" en 1 Spaans opvangertje.
Helaas hebben we onze Terra moeten laten inslapen. Ze is 6 jaar bij ons geweest en heeft een heel agressieve kanker gekregen waar niets meer aan te doen was.
We hebben gewoon heel ongecompliceerde "blij-ei" honden, dat zou betekenen, wanneer ik jouw redenering volg, dat we dan gewoon 5 keer de uitzondering zijn die de regel bevestigt.
Lijkt me een beetje te veel geluk....
Daarnaast vind ik dat het vaak erg wordt overdreven dat al die buitenlandse honden trauma's hebben. Heb zelf in zo'n asiel gewerkt en ken er inmiddels heel veel en ze doen het eigeijk allemaal heel goed. Tuurlijk hebben sommige hun "dingetjes" maar dat hebben veel honden.
In het asiel zaten zwaar mishandelde en verwaarloosde honden. Er was er bv een bij wie de hele rug was verbrand doordat er zuur overheen was gegooid. Ze was heel aanhankelijk en totaal niet bang.
Als je Door het asiel loopt springen de meeste honden naar je toe voor aandacht. Tuurlijk zijn er ook bange honden bij. Maar overdrijven is ook een vak. "
Nee, niet overdreven.
Regio ZH, misschien drukker dan bij jou?
Ik vind dat in elke asiel, eigenlijk een gt met de honden aan de slag zou moeten gaan en dat ze pas geadopteerd zouden mogen, als ze er aan toe zijn.
Zeker de bazen begeleiding van een gt als ze de hond eenmaal thuis hebben.
Ook daar zijn een hoop, die met een probleem zijn afgestaan, die helaas ook weer in het asiel belanden.
Juist in het begin goede begeleiding, zo belangrijk.
Zeker is;
in bijna alle gevallen hebben ze een heleboel meegemaakt wat het daglicht niet kan verdragen...
Wat ik hoor, zie, en zelf mee heb mogen maken...;
Dat er ondanks al het leed wat hen is aangedaan het vooral lieve trouwe en dankbare honden zijn, wanneer ze hier een thuis krijgen... "
Akkoord .
Je weet nooit of je zelfs met een rashond een gezond dier gaat hebben, of een asielhond ?
Misschien iets meer risico ja met buitenlanders en alleen mensen met groot dierenhart zouden eraan mogen beginnen.
Blij dat er hier zoveel grote harten zijn
Toevallig heb ik afgelopen zondag zowat alle asielen in Nederland en België bekeken en ben tot de slotsom gekomen dat het gros van de honden wat er zit de "moeilijkere" honden zijn.
Dan heb ik het over kangals (is dat tegenwoordig in de mode, een kangal? Er zitten er ontzettend veel in het asiel), herders, pitjes, staffs en mixjes daarvan.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb totaal niets tegen deze rassen, heb zelf een mix mastin en een herder/podenco mix, en een mix lab/staff, maar helaas is het vaak zo, dat wanneer dit soort rassen in het asiel terecht komen, ze al totaal verpest zijn door de vorige baasjes.
"
Dat ontken ik ook niet, in tegendeel!
Je kan ook voor een afgekeurde blindegeleide hond gaan.
Herplaats sites, waar honden van partuculieren worden aangeboden, die ze niet naar het asiel willen doen.
Via rasverenigingen, worden ook herplaatsers aangeboden.
Er zijn meer plekken, om een volwassen hond te adopteren, behalve het asiel.
De gt is dan ook niet voor de hond zelf, maar voor de bazen, die moeten hun hond leren lezen, begrijpen en interpreteren en helpen wegwijs maken, in deze veel te drukke maatschappij.
Het leed wat ze is aangedaan, dragen een hoop mee in hun rugzakje.
Dat is niet niets, om daar mee om te leren gaan en te leren, hoe je die specifieke hond, kan begeleiden en helpen.
Helaas, beseffen mensen niet altijd, wat het is om een buitenlandse hond te adopteren.
En dan moet de hond, maar weer de deur uit, die voldoet niet
Spijtig, dat je me verkeerd interpreteerd! "
Dat doe ik niet..., maar je legt het nu iets anders uit
als in het stuk wat je hiervoor schreef..
met wat je nu schrijft ben ik het nl wél grotendeels eens..
Maar nog zijn er een heleboel uitzonderingen op de regel..
Mijn binnenlandse herplaatser Casper was bv echt "moeilijk"...
( wat een rotwoord...maar laten we zeggen een hond die echt niet iedereen wilde..)
En mijn spaansje prinsesje had in ieder huis kunnen wonen.., zo makkelijk en lief als zij was...
Van horen zeggen weet ik dat ze het een tijd vreselijk heeft gehad,
maar in haar gedrag, vertrouwen in mensen, was daar helemaal NIETS van te merken...
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?