Ben het hier ook mee eens
Het wordt zo 'gewoon' ... hier Is Mc de stress en zenuw pees en geloof me .... vaak gezegd .... nog even en .... de twijfel ... heeft hij het mss ergens anders niet beter.
Mss wel ... mss niet ... maar ik kon het niet, de gedachte alleen al .... nog steeds Is hij ons zenuwpeesje maar al veel minder.
Tuur onze newf .... die we met 11 mnd van fokker hadden over genomen zijn eerste jaar .... vaak geroepen hij eruit of ik .... mailen met fokster wat te doen etc. Maar ook bij hem de gedachte alleen al .... nee.
Het Is de frustratie en onmacht soms waardoor ..... is mijn denkwijze .... men er over nadenkt om te herplaatsen ... en als mijn in die cirkel blijft dan ja wordt de hond herplaatst.
Even ter duidelijkheid .... niet in alle gevallen doch in veel.
In enkel geval .... bij ziekte ed vind ik het vreselijk rot voor beiden .... in vele gevallen vind ik het vreselijk voor de hond.
Men zal wss het gevoel hebben alles gedaan en geprobeerd te hebben rest de vraag .... was dat het juiste en voldoende.
Dat zeg ik ook niet. De hele discussie en oordelen over herplaatsen vind ik niet ter zake doend in dit topic.
Ts komt hier met een vraag hoe haar hond te helpen, niet om zelf veroordeeld te worden. Uit de openingspost lees ik dat ze t zelf al moeilijk genoeg heeft met deze keuze.
Daarbij weten wij VEEEEEL te weinig van de reden van herplaatsing. En die gaat ons ook helemaal niks aan.
Verstandelijk gezien heb je volkomen gelijk,heb ook in die situatie gezien maar ik kon het niet.
Maar zou ik het weer over kunnen doen dan had ik 1 hond herplaatst,zou geen probleem geweest zijn,had hem ook terug naar de fokker naar kunnen brengen.
Vigo is een moeilijke hond, heb ondanks mijn ervaring met honden een hele lange weg met hem afgelegd maar nooit of te nimmer zou ik hem herplaatst hebben,ik ben zijn steun en toeverlaat,hij vertrouwt mij en ik zou hem nog eerder laten inslapen dan hem te hebben herplaatst.
Mijn moeilijke hond is mijn schaduw en ik hou met hart en ziel van hem,hoe moeilijker de hond,hoe meer werk hoe dieper de band vaak is.
Er zijn dus zoveel factoren,het welzijn van de hond staat op de eerste plaats en als herplaatsen beter is dan zie ik daar ook geen probleem in alleen gevoelsmatig is het een ander verhaal.
Als je intens van een hond houdt en je besluit toch om te herplaatsen in het belang van de hond dan getuigt dat van liefde en onbaatzuchtigheid.
Is het hier ook al zo dat er vooral niet mag gezegd worden dat mensen hun honden vaak te snel herplaatsen. Want dat is beslist wel zo en dat bedoel ik algemeen, het gaat niet zoals zij willen, ze doen zelf dingen verkeerd en hupsaké de hond moet maar weg, want neen aan hen ligt het niet hoor.
Als je daar dan wat van zegt krijg je te horen dat het daarover niet gaat maar wel om de hond. Ja het gaat mij ook om de hond, maar het wordt meer dan tijd om duidelijk aan te geven dat je niet zomaar je hond van het kastje naar de muur stuurt alsof het een voorwerp is zonder gevoelens.
Alles draait om de mens, want oeis we mogen ze vooral niet voor het hoofd stoten, terwijl de mens een heel groot probleem is met vaak een totaal verkeerde mentaliteit. Het wordt maar gewoon dat ze hun honden dumpen, nu voor mij niet. Komt nog bij dat, door ze altijd mooi te praten, de herplaatsers een verkeerde naam krijgen, want veel goede mensen denken nog steeds van "oeis als de hond wordt gedumpt dan zal het wel aan de hond liggen". Terwijl dat niet zo is. Dus verdedig de juiste, degene die niet kunnen praten en voor zichzelf opkomen, namelijk de honden. De mens krijgt al genoeg excuses voor alles wat ze (mis)doen.
De TS vroeg wat ze kon doen voor haar hond, ze heeft een reeds angstig beestje wederom van plek veranderd, dus dan kan je weten dat het voor het dier erg moeilijk is. Dat het gewoon tijd nodig heeft en de juiste aanpak, geduld en liefde van de nieuwe baasjes en dat zij vooral niet op bezoek mag, want dan is de verwarring helemaal compleet.
Wanneer gaan mensen toch eens vanuit het oogpunt van de hond kijken en niet als mens. Want daar loopt het keer op keer spaak, we hebben gewoon geen inlevingsvermogen. De honden moeten maar zijn zoals wij denken. Wel ik heb het daarmee gehad. Een hond neem je voor het leven en niet voor heel even, hoort een levenswijze te zijn als je aan een dier begint, wil je dat niet, blijf dan met je handen van een trouw dier af. Blijf erbij, enkel ziekte, overlijden, echte grote problemen waardoor je niet meer voor je dier kan zorgen of onderlingen conflicten tussen honden die niet kunnen worden opgelost, zijn gegronde redenen. Al de rest niet, want het merendeel dumpt zijn honden om niets, voor mij is dat hetzelfde als zou je je kinderen de deur uitdoen als er eens wat verandert in je leven, bezint eer ge begint is er niet bij, ze gaan even een hondje halen, voor een auto moet je terecht een rijbewijs, maar een levend wezen in huis halen kan voor iedereen, terwijl velen er niet voor geschikt zijn.
Ik kan het niet nog méér met je eens zijn Esther.
Bij ons is alles ook niet altijd van een leien dakje gelopen, dat heeft me echter nog nooit zelfs maar de gedachte gegeven om één van hen te herplaatsen. Hier worden oplossingen voor gezocht én gevonden, zodat beide partijen (wij én de betrokken hond(en)) er gelukkig mee kunnen zijn en blijven.
Het vergt aanpassing, soms opoffering, geduld enz... maar het maakt je zo blij, als je dan, na een tijd ziet dat het de moeite loont.
Dat je nog steeds samen met je honden blij en gelukkig kan zijn en samen dingen ondernemen.
Ik geef toe dat ik na mijn laatste akkefietje met Nahla en Gioia, één keer heb gedacht dat mijn volgende pup van een ras moet zijn dat niet zo karaktervol is, maar dat is maar even en daarna ben ik weer blij dat ik dit ras heb... maar herplaatsen of erger... nooit. Ik houd van ze en wil het beste voor ze en het beste ben ik zo ben ik zeker dat ze nooit iets zullen te kort komen.
Ik vind het eerder egoistisch om kost wat kost niet te herplaatsen want de hond is zo aan mij gehecht. Honden zijn super flexibel is mijn ervaring, vaak flexibeler dan hun baasjes. Als ze een fijne plek hebben, waar ze geen stress hebben en lekker eten krijgen bouwen ze zo weer een band op met een nieuwe baas. Wij maken soms halve mensen van ze met allemaal menselijke emoties. Ik heb veel honden tijdelijk opgevangen, herplaatsers gehad en astielhondjes en het kwam altijd wel weer goed.
Heel vaak is herplaatsen gewoon beter voor de hond, meestal weten de mensen waarom de hond weg moet, als het op de goede manier gaat tenminste.
Ik zie zoveel honden waarvan ik denk, jij zou beter af zijn met een andere baas.
Asiel vind ik een heel ander verhaal, zo wreed..
Mee eens,in een asiel stoppen vind ik ook van een andere orde en dan ben je knap waardeloos.
We weten niet de ins en outs van de herplaatsing.
Wat mij op hp soms tegenstaat, dat er onmiddellijk verhalen komen van ik zou dat nooit doen,mijn hond is ook niet makkelijk maar ik ben zo een geweldige baas en zou mijn hond nooit herplaatsen.
Zo een beetje een veer in eigen reet steken
Achter ons toetsenbord is het zo makkelijk om te oordelen.
Zolang de nieuwe baasjes weten waar ze aan beginnen zie ik het probleem ook niet zo, het is even rot en wennen voor de hond, maar soms zijn ze zo beter af, dan waar ze vandaan kwamen.
Soms lukt het bij het ene baasje niet het andere baasje wel, andere aanpak, uitstraling, meer ervaring, beter aanvoelen, meer tijd in willen steken, het kan van alles zijn waardoor een hond kan opknappen.
Ik heb wel eens een logehond, die is bij de baas overal bang voor, is hij bij ons is dat al meer dan de helft verbeterd, gewoon 1 dagje bij ons, kan je nagaan als die hond van ons zou worden.
De baas zegt, ach hij is nu eenmaal bang voor alles en doet er niks aan, maar geeft wel veel liefde, ze houden van de hond, maar laten de hond bang zijn terwijl het niet zo hoeft te zijn.
Ik noem dat geen veer in eigen reet steken...
Ik noem dat principes hebben. We hebben allemaal wel principes en in dit geval heb ik het principe dat je nooit, maar dan ook nooit je dier in de steek laat en wegdoet. Net zoals je nooit je man zou laten vallen omdat het niet meezit. Loyaliteit noemt men dat ook. Kunnen rekenen op iemand. Zeldzaam geworden in deze wereld, maar zo zit ik en gelukkig nog anderen in elkaar.
Liefde is ... ook blijven bijstaan als het tegenzit.
Niks zelfverheerlijking, gewoon eerlijk zijn, het kan me geen reet schelen (om het even lelijk te zeggen) wat men van me denkt, mijn dieren, familie enz. laat ik nooit vallen.
Ik heb ook nog nooit een dier herplaatst maar kan mij voorstellen dat mensen aan het einde van hun latijn zijn.
Ik blijf het zelfverheerlijking vinden....van kijk eens ik....
Liefde is soms loslaten en niet alleen als ze dood zijn.
Denk je nu echt dat ts er op zit te wachten om te lezen,hoe geweldig we zijn en dat wij dat nooit maar dan nooit zullen doen?
En ik wil nog iets toevoegen,ook ik vind het een 'arme hond'omdat hij zo extreem angstig is.
Die principes zouden een hond dan wel eens heel erg in de weg zitten, omdat men denkt nee, dieren gaan hier nooit weg kan een hond daar de dupe van zijn, omdat je maar blijft aanklooien en er niet uit komt, helemaal geen schande om een betere baas te zoeken.
Dat bedoel ik nu precies!
Neen echt zo voel ik het niet aan hoor
Het zou net zijn of ik een lichaamsdeel zou moeten afgeven....
Ik hoop dat ik nooit in een situatie komt dat ik mezelf nu ga tegenspreken.
niks pluim in eigen kont steken hoor. Zou trouwens prikken
Dat kan dan ook zijn dat iedereen die roept...hey ik heb een herplaatser..of hey ik heb een sukkeltje van t buitenland....dat die ook die pluim willen ?
Neen kan ik niet geloven Monique.
En gelukkig zijn al de baasjes hier die een herplaatser hebben, super goeie mensen....goddank voor de te herplaatsen honden.
Bezint, voor ge begint.
Zeker met een levend wezen......
Ik denk dat het excuus...het is beter voor mijn hond...nogal veel te veel wordt gebruikt, net zoals ..ik ben ineens allergisch ....
Anny wie zegt dat ts niet verscheurd wordt door verdriet?
Kijk als ik lees dat een hondje wordt herplaatst dan denk ik altijd aan Tosca en denk wat had ik haar nog graag....maar dan bedenk ik dat ik geluk heb,dat ik nog nooit voor een zo een moeilijke beslissing heb gestaan.
Ik kan ook geen hond wegdoen,ik heb er de moed niet voor maar als je intens van je hond houdt,alles geprobeerd hebt en het gaat niet dan kan ik het begrijpen.
Zal ik eens iets persoonlijks vertellen,ik heb zo vaak met mijn handen in het haar gezeten wbt. Vigo.
Ik heb wel eens gezegd als het zo doorgaat dan laat ik hem inslapen,het was geen leven meer. Verdriet,tranen dat hoorde er ook bij want ik wilde niet opgeven,wat dat betreft ben ik ook een pitbull.
Ik heb doorgezet omdat ik de tijd had,geen druk gezin,het geld ook voor de vele operaties te betalen maar ik kan mij voorstellen als hij in een vb.druk gezin terecht was gekomen dat ze hem ook zouden herplaatst hebben of nog erger.
Daarom zal ik mensen niet veroordelen als ik het hele verhaal niet ken.
We hebben allemaal ons kruis te dragen Monique, elk van ons zal tegenslagen in het leven krijgen, de manier waarop je er mee omgaat maakt het verschil...
Ik veroordeel niet, ik ben het er niet mee eens. Is TS slecht? of goed? Daar oordeel ik niet over, ik weet alleen : waar een wil is, is een weg.
Of zoals ik hier op het forum eens heb gelezen (weet niet meer wie het geschreven heeft, maar ik vind het zo juist) : "als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat" ofwel : pas je aan, zo vindt je misschien wel een manier om er mee om te gaan.
Op het gevaar dat ik weer mezelf "verheerlijk" : mijn Niké was een opvliegend kreng tegenover andere honden, het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost, geduld en tijd, maar we hebben nooit opgegeven en nu is ze negen geworden, nog steeds bij ons, met zoveel vrijheid als maar mogelijk is, al heb ik veel mensen gekend die hun hond niet meer mee naar buiten namen want het is "onmogelijk" met zulk een hond te wandelen.
Als wij de mentaliteit hadden gehad van vele mensen en haar niet dan niet zouden "herplaatsen" maar bij ons hadden gehouden, zou ze een hond geweest zijn die gedoemd was om in de tuin en in huis te leven en verder niks.
Ik geloof in grenzen verleggen, in tot het uiterste én verder te gaan als je een dier wil helpen.
Precies dit
Ik vind het soms schrikbarend hoe snel mensen op HP een verhaal zelf invullen en vervolgens snoeihard een oordeel vellen.
Voor het zelfde geldt heeft TS een afschuwelijke periode achter de rug, en misschien nog een afschuwelijker vooruitzicht. En dan komt een vreemde even oordelen over je. Pats boem.
Onbegrijpelijk.
Ik kan me geen enkele situatie voorstellen waarin ik mijn hond in de steek zou laten, gelukkig maar.
Als ik me rampen in mijn hoofd haal, zoek ik ook steeds een oplossing voor mijn dieren... dus ik snap het niet.
Afschuwelijke periode, kan zijn. Ik hoop voor TS van niet.
Maar helaas leert de ervaring me dat veel mensen gewoon egoïstisch zijn en de situatie zo draaien dat ze het excuus zelf geloven.
Juist, veel mensen, maar niet allemaal. Dus waarom oordelen zonder de specifieke situatie te kennen?
Ik oordeel op basis van de info die ik heb. Maar nogmaals, ik veroordeel niet, het is TS' beslissing.
Ik mag enkel mijn mening zeggen. Of moeten allemaal gewoon ja en amen knikken op elke opmerking? Als de mensen gewoon zeggen waar het op staat, weet je meer natuurlijk.
Ooit heeft er iemand die ik ken haar hond laten inslapen omdat deze een operatie nodig had, daarna kwam ze bij mij uithuilen. Sorry, die beslissing heeft ze zelf genomen, ga dan ook op de blaren zitten.
In TS' geval heeft zij de beslissing genomen en de hond kan op de blaren zitten...
TS hier vraag om hulp voor haar hond, niet voor zichzelf. Ze vraagt geen luisterend oor of een schouder om op uit te huilen, ze vraagt geen begrip. Ze vraagt enkel hoe ze haar hond in deze situatie het beste kan begeleiden.
Wat heeft de hond er aan als mensen vervolgens hun ongezoute mening over het baasje gaan geven?
Een paar jaar geleden moest Vigo voor de 3e keer een darmoperatie ondergaan en ik heb even serieus overwogen om hem dit niet meer te laten ondergaan,die angst,die pijn.....
Mijn man wilde het nog eens en ik diep in mijn hart ook maar ergens voelde ik mij een waardeloze baas omdat ik mijn hond dit weer aandeed.
Ik zal hem geen 4e keer meer laten opereren ook al zou ik zijn leven daar een paar jaar mee kunnen verlengen,en ik zal ook huilen en ook kapot zijn van verdriet mocht dit gebeuren.
Dan hoef ik ook geen empathie van mensen zoals jij omdat je geen flauw idee hebt,hoeveel liefde er nodig is om voor de hond te kiezen in de plaats van voor jezelf.
Waar.
Wat heeft hond aan hulpvraag als het kwaad al geschied is?
Hahaha, dank je Monique.
Jij weet niet wat ik al allemaal heb meegemaakt met mijn dieren en welke beslissingen ik heb moeten nemen, dus ik vergeef je.
Ik zal mijn empathie dan ook niet verspillen.
Ik zeg alleen maar dat ik mijn honden alle kansen geef op leven, als ik echter weet dat het maar een verlenging is van enkele maanden zal ook ik de beslissing nemen om mijn dier zijn rust te gunnen. Alles is afhankelijk van de situatie. Je kan een medische situatie niet op voorhand beslissen, enkel in samenspraak met de DA.
Daar gaat het in dit geval ook niet over, of heb ik het mis. Jíj oordeelt nú over mij zonder alle info te weten.
Ik vind het moedig van TS. En ik denk niet dat mensen 'zomaar' een hond dumpen. De meeste althans niet.Vaak doe je dit omdat je ziet dat het niet goed gaat met jou en de hond. De hond is wie de is;
angstig, onzeker, nerveus, druk etc. Ik vind het egocentrisch om maar door te blijven modderen terwijl jezelf de hond niet dat kunt geven wat het nodig heeft..Niet alles is 'op te lossen'.
Wie zijn wij om te oordelen waarom deze herplaatsing onnodig was?
Dit wordt dan toch gedaan lekker makkelijk en kort door de bocht, dan hoef je je ook niet in de andere mens en hond meer te verdiepen..
Daar gaan we weer ik,ik,ik.....
Ik was een heel verhaal aan het typen maar heb het weg gehaald. Het is wel goed zo. Alles is al gezegd en als mensen het dan nog niet willen begrijpen is dat hun verlies.
Weet je, misschien omdat ik in asiel zoveel herplaatsingen of afstand doen heb meegemaakt dat ik nu zo argwanend ben ?
Ik heb gezien wat dat doet met een hond .....
Uiteraard zijn er altijd uitzonderingen die niet anders kunnen, maar ik zal het altijd even erg vinden voor de dieren.
De baasjes ? Ik ben niet zo sociaal
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?