Honden gedichten.

Plaats hierbij enkele gedichten die ik heb gemaakt van mijn overleden hond Bobke die ik uit het dierenasiel waar ik als vrijwilligster werkte had geadopteerd,jammer genoeg heb ik hem op 06-09-1987 naar de hondenhemel moeten laten gaan.
Bobke was een echte lieverd en toonde dagelijks zijn dankbaarheid en genegenheid.

Oude hond in het asiel.

Ik kan je nog zo voor me zien,
Je bent al ouder dan een jaar of tien.
Zittend achter tralies, op de koude grond,
Zo een lieve bejaarde hond.

Je ogen hadden een droevige waas,
Afgedankt!
Na zoveel jaren trouw aan je baas.
Je begrijpt dit niet,
Al kijkend naar jou, voel ik je verdriet.

Soms lijkt het of je even ergens anders bent,
Daar waar iemand je nog erg goed kent.
Ergens waar je lief en vrij kon zijn
Jouw zo te zien zitten, doet mij pijn.

Hielden ze ineens niet meer van jou?
Wat had je misdaan?
Komt de baas nog terug..
Je was hem toch altijd trouw!

Kijk hem zitten, een grijze oude ziel,
niet gelukkig opgesloten in het asiel.
Zou hij hier ooit nog levend uitkomen?
Z'n kansen waren zo nihil.


Mensen komen en gaan,
Maar meestal kijken ze 'hem' niet eens aan.
Hij is niet jong meer, of strak in het vel,
Maar lief,ja dat is hij wel.


Eenzame, lange droevige dagen
Zijn ogen stellen vragen
Een zielige oude hond.
Een afgewezen huisdier,
vond uiteindelijk bij mij zijn plezier

*********************************

Lief bang Bobke,

Twee oogjes , heel angstig, ze kijken mij aan,
wat heb ik voor verschrikkelijks gedaan?
Je krimpt in elkaar als ik mij alleen maar beweeg,
dat brengt iedere beweging bij jou teweeg.


Mijn lief Bobke wat voor ellende kent jouw verleden,
jij hebt vast iets heel verschrikkelijks geleden.
Kom maar bij mij, ik zal je mijn liefde geven,
zodat je ophoudt met alleen maar te beven.

Ik zal je knuffelen en aaien overvol,
zal voor je zorgen heel liefdevol.
Langzaam zal je weer mensen gaan vertrouwen,
en zal je ook weer van ze gaan hou’en.

Nu is alles nog helemaal nieuw,
je leven begint hier opnieuw.
Samen maken wij nog veel plezier,
ik beloof je je blijft je leven lang hier.

mooi...

Lieve Bob, 
Ook al ben je niet meer bij mij,
Je maakte mij altijd heel erg blij,
Ook al sprak je niet mijn taal,
In je ogen las ik een verschrikkelijk verhaal,

Je wachtte de ganse dag,
Zullen we gaan wandelen als het mag,
Neem je ook mijn speeltje mee,
Dan ben ik toch zo blij en  tevree.

Je snuffelde en je rende,
Het veld was je zo bekend,
Je balletje rolt en bots,
Jij pakte het wel want jij was trots.

Maar onder je mooie vacht,
Schuilt een lelijk beest dat wacht,
Het vreet je weg vanbinnen,
Je kan de strijd er niet van winnen.

Vandaag heb ik je halsband losgemaakt,
En hem aan je foto vastgehaakt,
Rust zacht mijn allerbeste vriend,
Je hebt de vrede echt verdiend.