Leuke eerste hond voor jong koppel? 
"
Vanaf 1 jaar lopen ze hier de trap op zelf. (Rustige manier en maar 1 trap) voor 1 jaar altijd lift genomen
Aizen 
2 doggies
cocker spaniels zijn wel lekker leer gierig en echt leuke honden ook lief met kinderen me nichtje is helemaal weg van de cocker van me ouders en kan er ook alles mee. Worden ook niet super groot dus ook wel tot het eerste jaar goed te tillen.
Wij wonen trouwens ook op een flat en dat gaat prima. nou is onze hond wel groot aan worden en kan die helaas niet meer de trap opgetild door mij (tot 20 kilo ging dit nog prima trouwens, als je hond gewend is de trap opgetild te worden blijven ze vaak wel rustig dus makkelijk met tillen ) dus smorgens als ik hem uit laat doet die trap lopen en dat gebeurd gewoon heel rustig en neem ik ook de tijd voor. Wij hebben voor het zindelijk maken een stukje gras op balkon gelegd op een zeil en hebben hem dus zo ook gelijk geleerd om zijn behoefte in gras te doen.
Ik zou wel aan raden omdat het jullie eerste hond is lekker naar cursus te gaan met hem dat is een uurtje per week en voor jullie allemaal erg leerzaam je bent dan ook even heel bewust een uurtje met je hondje bezig en gelijk goeie socialisatie.
Ik zelf heb al eerder honden gehad maar nu met deze hond die we nu hebben al 2 cursussen gedaan gewoon omdat het toch met elke hond wel weer anders is en ik het leuk vind om zo bezig te zijn met me ventje vrijdag start onze 3e cursus 
Ben wel heel benieuwd wat je keuze word
Alles heb ik mog niet gelezen.
Wij hebben ook een mini aussie.
Heerlijk dier.
Gek op kinderen.
Wil alles voor je doen.
Voor mij een fijne hond.
Die van ons is bv 40 cm en weegt 8 kilo(voor het idee)
Mijn Gioia (Lagotto Romagnolo) weegt 15kg en ik vind dit al zwaar om de trap op te tillen.
Ik zou je hondje gewoon de trap laten oplopen 
Ik zou je wel een Lagotto willen aanraden, het zijn heel makkelijke hondjes en erg aanhankelijk. Helaas zal de prijs hoger zijn...
Beste Laura, welkom op dit goede forum.
Ik maak ook graag nog wat opmerkingen.
Absoluut niet kiezen voor een Cavalier King Charles. Allerliefste honden, maar zo ongezond dat je er veel te vroeg afscheid van moet nemen.
Traplopen voorlopig aan de riem, zodat je de hond onder controle hebt.
Een dashond (teckel) mag vanwege zijn lange rug eigenlijk niet traplopen, vanwege de kans op een hernia.
Je kunt ook kiezen voor een 'niet-rashond'.
Op www.dierenasiels.com en www.ikzoekbaas.nl kun je uitselecteren wat je wensen zijn.
Er zijn maar weinig honden 'niet geschikt' voor een appartement hoor.
Mijn hond is een vubara : 
Veel succes met de zoektocht en hou ons op de hoogte!
Hoi Laura, wat leuk dat jullie een hondje willen aanschaffen.
Als jullie gewoon een gezellig, leuk huishondje zoeken en geen sportplannen hebben zou ik de actieve werkhonden mooi laten voor wat ze zijn. Persoonlijk zou ik dus niet voor de Nova Scotia duck tolling retriever gaan, maar ook de stabij (een erfhond bij uitstek) en de Australian shepherd zou ik in dit geval niet doen. Die hebben over het algemeen meer behoefte aan mentale en lichamelijke uitdaging, en kunnen zeer vervelend (en ongelukkig) worden als hierin niet voorzien wordt.
In verband met jullie woonsituatie zou ik alle rassen die bekend staan om hun 'vocaalheid' ook van jullie lijstje afstrepen. Natuurlijk zijn er exemplaren die weinig of zelfs niet blaffen, maar de kans is heel groot dat je dan met een groot probleem komt te zitten (namelijk boze buren en een keffende hond). Het is echt niet altijd af te leren en je moet ook maar net weten hoe (wat bovendien erg lastig is). Persoonlijk zou ik dus niet gaan voor types als de keeshond. Spitsen (zoals de kees), kleine gezelschaphonden en veedrijvers (zoals de sheltie en de mini aus) blaffen over het algemeen meer dan gemiddeld, en schel ook. 
Kooikerhondjes staan niet bekend om hun sociale en vriendelijke karakter: ze zijn vaak erg eenkennig en naar andere honden én kinderen ervaar ik ze als ronduit chagrijnig en lichtgeraakt. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar weet dat ze erg gericht zijn op alles dat 'eigen' is, en ook behoorlijk pittig en waaks (blafferig) kunnen zijn. Ik ken de kooiker dus ook als vrij nerveuze honden die een hap en een snap niet schuwen. Geen aanrader wat mij betreft.
Als je je hond graag los van de lijn wil laten lopen zou ik de beagle ook laten voor wat hij is, dat zijn zeer zelfstandige jagers die over het algemeen liever hun neus achterna lopen dan luisteren naar hun baasje.
De Cavalier zou voor mij direct afvallen vanwege de afschuwelijk slechte gezondheid: 97% van de cavaliers heeft constant ernstige hoofdpijn doordat hun schedel te klein is voor de hersentjes. Wat mij betreft zou dit ras niet meer gefokt moeten worden, het is verschrikkelijk triest.
Dan blijft over het Markiesje, dat zijn erg leuke sportieve hondjes met een handzaam formaatje, een nadeel is de lange wachtlijst.
Verder zou ik zeker de Engelse Cocker Spaniël overwegen. Dit zijn zeer vrolijke, sociale 'spring-in-het-veld' types die ook prima kunnen gedijen als gezinshond. Ook zijn wat grotere broertje, de Engelse Springer Spaniël (showlijn), is een zeer geschikte huishond: niet waaks, gemakkelijk trainbaar en sociaal met mens en dier. Ook de Welsh Springer Spaniël is een erg leuk ras (en deze zal jullie qua uiterlijk waarschijnlijk ook aanspreken). Spaniëls zijn actief maar doorgaans niet veeleisend, ze zijn hierin gemakkelijker dan bijvoorbeeld de toller of de kooiker. Apporteren vinden ze wel heerlijk.
Wat de vacht betreft: dat heb je volledig zelf in de hand. Je hoeft ze echt niet met een lange 'showvacht' te laten rondlopen, laat 'm gewoon lekker kort trimmen (niet scheren!) en dan heb je er geen omkijken naar. Gewoon zoiets:
Verder zou ik ook zeker een herplaatser of bijvoorbeeld een hondje uit het asiel of uit het buitenland (via een stichting) overwegen, er zitten er honderden te springen om een warme mand (ook jonge honden en pups), zeker ook exemplaren die bij jullie wensen passen. Vaak zitten ze al in een opvanggezin in Nederland, je kunt het hondje dus gewoon bezoeken en kijken of het klikt. Zelf heb ik ook een hond uit een buitenlands asiel en dat is de meest fantastisch lieve, sociale en makkelijke hond die ik ooit heb meegemaakt. Kijk bijvoorbeeld eens voor en 'Kokoni' uit Griekenland, dit zijn onwijs leuke gezelschapshonden.
Dit is een prettige website waar veel hondjes staan die op zoek zijn naar een baasje:
https://www.verhuisdieren.nl/
Zoals Sparky, dit schattige teefje <3
https://www.facebook.com/isabel.stuyver/posts/1042839452516868
Mara en Ayden 3 doggies
Mijn vriend en ik zijn ook een jong stel (ik studeer nog) met sinds een half jaartje onze eerste eigen hond (hij is opgegroeid met honden, ik had zo goed als geen ervaring).
We wonen op 3 hoog zonder lift (helaas), wel met een klein balkonnetje.
Wij hebben een Engelse Cocker Spaniel. Hiervoor gekozen omdat we inderdaad geen al te grote hond wilden, ook in verband met de trappen en het gebrek aan een tuin, en natuurlijk vooral omdat het karakter ons erg aanspreekt. Engelse Cockers zijn (over het algemeen) altijd vrolijk, altijd wel te porren voor een spelletje of een wandeling, ze willen het liefst al-tijd bij je in de buurt zijn (als ik het toe zou laten gaat ie rustig mee als ik naar de toilet moet bijvoorbeeld). Ze kunnen wel wat zeurderig zijn als ze iets willen hebben (een hapje van je eten bijvoorbeeld...).
Over het algemeen zijn het hele makkelijke hondjes.
Onze cocker vindt bewegen en rennen buiten helemaal geweldig, maar hij hoeft echt niet elke dag uren en uren uitgelaten te worden. Zolang er 1 keer per dag een wat langere wandeling bij zit is hij al snel tevreden. Wel is het belangrijk dat een paar keer in de week echt zijn energie eruit kan rennen in bijvoorbeeld het hondenpark of het bos/strand.
En als laatste, mijn cocker weegt nu ongeveer 15 kilo (hij is groot voor zijn ras, naar wat ik begrijp, maar absoluut niet te dik). De trap af tillen is nog goed te doen (dit is ook het meest belastend), de trap op begint voor mij nu wel erg zwaar te worden, maar mijn vriend doet dat nog wel.
Als jullie gewoon een gezellig, leuk huishondje zoeken en geen sportplannen hebben zou ik de actieve werkhonden mooi laten voor wat ze zijn. Persoonlijk zou ik dus niet voor de Nova Scotia duck tolling retriever gaan, maar ook de stabij (een erfhond bij uitstek) en de Australian shepherd zou ik in dit geval niet doen. Die hebben over het algemeen meer behoefte aan mentale en lichamelijke uitdaging, en kunnen zeer vervelend (en ongelukkig) worden als hierin niet voorzien wordt.
In verband met jullie woonsituatie zou ik alle rassen die bekend staan om hun 'vocaalheid' ook van jullie lijstje afstrepen. Natuurlijk zijn er exemplaren die weinig of zelfs niet blaffen, maar de kans is heel groot dat je dan met een groot probleem komt te zitten (namelijk boze buren en een keffende hond). Het is echt niet altijd af te leren en je moet ook maar net weten hoe (wat bovendien erg lastig is). Persoonlijk zou ik dus niet gaan voor types als de keeshond. Spitsen (zoals de kees), kleine gezelschaphonden en veedrijvers (zoals de sheltie en de mini aus) blaffen over het algemeen meer dan gemiddeld, en schel ook.
Kooikerhondjes staan niet bekend om hun sociale en vriendelijke karakter: ze zijn vaak erg eenkennig en naar andere honden én kinderen ervaar ik ze als ronduit chagrijnig en lichtgeraakt. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar weet dat ze erg gericht zijn op alles dat 'eigen' is, en ook behoorlijk pittig en waaks (blafferig) kunnen zijn. Ik ken de kooiker dus ook als vrij nerveuze honden die een hap en een snap niet schuwen. Geen aanrader wat mij betreft.
Als je je hond graag los van de lijn wil laten lopen zou ik de beagle ook laten voor wat hij is, dat zijn zeer zelfstandige jagers die over het algemeen liever hun neus achterna lopen dan luisteren naar hun baasje.
De Cavalier zou voor mij direct afvallen vanwege de afschuwelijk slechte gezondheid: 97% van de cavaliers heeft constant ernstige hoofdpijn doordat hun schedel te klein is voor de hersentjes. Wat mij betreft zou dit ras niet meer gefokt moeten worden, het is verschrikkelijk triest.
Dan blijft over het Markiesje, dat zijn erg leuke sportieve hondjes met een handzaam formaatje, een nadeel is de lange wachtlijst.
Verder zou ik zeker de Engelse Cocker Spaniël overwegen. Dit zijn zeer vrolijke, sociale 'spring-in-het-veld' types die ook prima kunnen gedijen als gezinshond. Ook zijn wat grotere broertje, de Engelse Springer Spaniël (showlijn), is een zeer geschikte huishond: niet waaks, gemakkelijk trainbaar en sociaal met mens en dier. Ook de Welsh Springer Spaniël is een erg leuk ras (en deze zal jullie qua uiterlijk waarschijnlijk ook aanspreken). Spaniëls zijn actief maar doorgaans niet veeleisend, ze zijn hierin gemakkelijker dan bijvoorbeeld de toller of de kooiker. Apporteren vinden ze wel heerlijk.
Wat de vacht betreft: dat heb je volledig zelf in de hand. Je hoeft ze echt niet met een lange 'showvacht' te laten rondlopen, laat 'm gewoon lekker kort trimmen (niet scheren!) en dan heb je er geen omkijken naar. Gewoon zoiets:
Verder zou ik ook zeker een herplaatser of bijvoorbeeld een hondje uit het asiel of uit het buitenland (via een stichting) overwegen, er zitten er honderden te springen om een warme mand (ook jonge honden en pups), zeker ook exemplaren die bij jullie wensen passen. Vaak zitten ze al in een opvanggezin in Nederland, je kunt het hondje dus gewoon bezoeken en kijken of het klikt. Zelf heb ik ook een hond uit een buitenlands asiel en dat is de meest fantastisch lieve, sociale en makkelijke hond die ik ooit heb meegemaakt. Kijk bijvoorbeeld eens voor en 'Kokoni' uit Griekenland, dit zijn onwijs leuke gezelschapshonden.
Dit is een prettige website waar veel hondjes staan die op zoek zijn naar een baasje:
https://www.verhuisdieren.nl/ "
ik vind niet dat je een ras moet schrappen owv appartement. In onze blok wonen 2 Jack Russels, 1chi, 1york biewer en af en toe komt er een cocker logeren bij onze onder buren. Al deze honden blaffen als wij ons nog maar vertonen op ons terras. Gelukkig zitten die honden dan veel binnen anders zou je er gek van worden. Onze shelties zijn stil.... en zo ken ik veel shelties die in huis stil zijn. Oké blaffen graag maar dat uit zich vaak niet in waken....
Ben ik het mee eens, maar de rassen die je noemde zijn ook wel echte keffers, zet dat eens tegenover een klein ras dat niet veel blaft. Een grote hond is te doen in een appartement, zeker, maar als je de hond moet tillen, en hij zijn kont nog niet kan keren lijkt een kleiner hondje me beter passen.
Als TS specifiek op zoek is naar een ras dat weinig blaft, dan is de Sheltie toch zo'n beetje het laatste ras waar ik aan moet denken hoor. Je wil toch ook eens in je appartement kunnen spelen met je hondje zonder dat deze uit opwinding alles bij elkaar blaft - een niet-blaffende sheltie is niet bepaald rastypisch. Ik ben ook nog geen sheltie tegengekomen die niet enorm luidruchtig is. Ook met (vreemde) kinderen vind ik het eerlijk gezegd geen ideale combinatie, omdat het toch vrij gevoelige en gauw geprikkelde hondjes zijn, en bovendien terughoudend van karakter.
Hier staan een heleboel ervaringen van een heleboel Sheltie eigenaren. Toch enigszins opvallend dat vrijwel ieder van hen het blaffen als nadeel noemt.
https://www.sheltierescue.nl/plus-en-min
de keeshond zou ik eerder wel "afraden". Omdat de keeshond waaks is en dus blaft bij vreemde geluiden. Maar dat heb ik ook vermeld. Mijn shelties blaffen tijdens het balletje gooien en als ik naar de start wandel bij de Agility.
Hier staan een heleboel ervaringen van een heleboel Sheltie eigenaren. Toch enigszins opvallend dat vrijwel ieder van hen het blaffen als nadeel noemt.
https://www.sheltierescue.nl/plus-en-min "
Dat heb ik dan verkeerd begrepen. Ik begreep dat ze geen waaks ras zoeken.
Aangezien je enkel terughoudende shelties kent vermoed ik dat je enkel contact hebt gehad met Engelse lijnen? Amerikaanse zijn niet zo terughoudend. Ik zal vast twee lotjes uit de loterij hebben die stil zijn in huis en niet terughoudend zijn 
ik zal ook nooit ontkennen dat de sheltie geen blafgrage hond is. Maar het is een slim ras de makkelijk trainbaar is en in huis doorgaans rustig. Verschil in mijn ogen tussen waaks blaffen.
Ik vind t ook wel jammer dat de keeshond als ongeschikt wordt weggezet. Ze zijn ontzettend slim, en als ze blaffen is ze dat prima af te leren. Maar die van mij blaffen binnenshuis eigenlijk alleen maar even op de bel.
Maar dat is toch hetzelfde als zeggen 'mijn border collie is hartstikke lui, dus meer dan gewoon wandelen is bij border collies niet nodig' of 'mijn pitbull is prima sociaal naar andere honden, dus je kunt met pitbulls gewoon naar het losloopbos' of 'mijn beagle komt altijd direct als ik hem roep dus dat jachtinstinct van de beagle valt wel mee'.
Mijn advies als je voor een rashond wil gaan is: kijk goed naar het (oorspronkelijke) gebruiksdoel, onderzoek zowel de leuke als de minder leuke kanten en respecteer (!) de raseigenschappen die erbij horen. Denk nooit 'het valt vast allemaal wel mee' want dan kun je van een koude kermis thuiskomen. Als er bepaalde kenmerkende eigenschappen horen bij een ras en je krijgt daar liever niet mee te maken, dan zijn er nog honderden andere rassen (en mixjes) om uit te kiezen. Geen enkel ras is 'perfect' en in ieder ras heb je uiteraard uitzonderingsgevallen, maar creëer geen (hoge) verwachtingen op basis van die uitzonderingen of dat ene leuke exemplaar uit de buurt. Veel blaffen hoeft voor velen helemaal geen enkel probleem te zijn, maar als je op zoek bent naar een stille (niet waakse) hond is het toch logisch dat je de als luidruchtig bekend staande rassen ontwijkt? Het wordt hun eerste hondje en blaffen afleren kan écht niet altijd en is al helemaal niet gemakkelijk!
Waarom moeten mensen toch altijd hun eigen ras zo promoten? Ik begrijp heus dat je gek bent op je eigen hond(en) maar dat maakt het ras nog niet geschikt voor iedere persoon en iedere situatie. 
Soms worden er een wel héél rooskleurig beeld geschetst.
Ik promoot mijn ras niet kan mij een worst wezen wie er een sheltie koopt 
het enige wat ik wil zeggen is dat je een ras owv dat ene puntje niet moet afschrijven .... thats all .... het is niet dat ik enkel mijn eigen sheltie als referentie geef... ik ken er ondertussen zo veel dat ik ook weet dat mits een beetje training dit echt wel meevalt. Als jij dat wil tegenspreken oké geen probleem ik wil je gerust eens uitnodigen op de hondenschool of op wedstrijden om eens te komen kijken hoe terughoudend de meeste daar zijn.
Toen ik mij ging inlezen in het ras werd ik door die twee punten ook afgeschrikt.. tot ik op bezoek ging bij een fokker... hoe wij daar onthaalt werden door die shelties ....
en nogmaals ik zal nooit ontkennen dat de sheltie een blafgrage hond is.
Edit:
Engels: Over verschillen in karakter tussen beide types wordt ook gesproken. In de rasstandaard van de ESSC {UK} staat het volgende over temperament: Affectionate and responsive to his owner, reserved towards strangers, never nervous.
Amerikaanse: The Shetland Sheepdog is intensely loyal, affectionate, and responsive to his owner. However, he may be reserved toward strangers but not to the point of showing fear or cringing in the ring. Faults-- Shyness, timidity, or nervousness. Stubbornness, snappiness, or ill temper.
"Mij valt gelijk op dat de Amerikanen veel nadrukkelijker beschrijven dat ze niet gediend zijn van angst en extreme terughoudendheid. Dit is ook wat er gezegd wordt over de Amerikanen; dat ze wat vrijer van aard zijn, wat minder terughoudend en wat zelfverzekerder. Ergens heb ik gelezen dat de Amerikanen door de tijd heen, heel bewust hebben gefokt op een vrijer karakter bij de Shelties en dat je dat verschil vandaag de dag echt terug ziet."
Mijn advies als je voor een rashond wil gaan is: kijk goed naar het (oorspronkelijke) gebruiksdoel, onderzoek zowel de leuke als de minder leuke kanten en respecteer (!) de raseigenschappen die erbij horen. Denk nooit 'het valt vast allemaal wel mee' want dan kun je van een koude kermis thuiskomen. Als er bepaalde kenmerkende eigenschappen horen bij een ras en je krijgt daar liever niet mee te maken, dan zijn er nog honderden andere rassen (en mixjes) om uit te kiezen. Geen enkel ras is 'perfect' en in ieder ras heb je uiteraard uitzonderingsgevallen, maar creëer geen (hoge) verwachtingen op basis van die uitzonderingen of dat ene leuke exemplaar uit de buurt. Veel blaffen hoeft voor velen helemaal geen enkel probleem te zijn, maar als je op zoek bent naar een stille (niet waakse) hond is het toch logisch dat je de als luidruchtig bekend staande rassen ontwijkt? Het wordt hun eerste hondje en blaffen afleren kan écht niet altijd en is al helemaal niet gemakkelijk!
Waarom moeten mensen toch altijd hun eigen ras zo promoten? Ik begrijp heus dat je gek bent op je eigen hond(en) maar dat maakt het ras nog niet geschikt voor iedere persoon en iedere situatie.
Soms worden er een wel héél rooskleurig beeld geschetst. "Ts gaf zelf aan een middenslag keeshond leuk te vinden. Daarom heb ik gereageerd. Aangezien een keesje prima kan in haar situatie.
"
" />"
Ok.
Mijn bericht was algemeen (gericht aan TS) bedoeld hoor, totaal niets persoonlijks en ook echt niet vervelend bedoeld. Ik weet in ieder geval weer waarom ik van dit forum vertrokken was.
Ik heb een friese stabij en ken er ook redelijk veel dus als je daar een specifieke vraag over hebt mag je die altijd stellen
Heb je deze site al bekeken?
https://www.nvsw.nl/index.php?sp=48
https://www.nvsw.nl/index.php?sp=126
Hier staat ook een duidelijke uitleg: http://www.eenhoornleijn.nl/Karakter.htm
Het is alsof ze ongeveer mijn Gijs omschrijven
Mijn advies als je voor een rashond wil gaan is: kijk goed naar het (oorspronkelijke) gebruiksdoel, onderzoek zowel de leuke als de minder leuke kanten en respecteer (!) de raseigenschappen die erbij horen. Denk nooit 'het valt vast allemaal wel mee' want dan kun je van een koude kermis thuiskomen. Als er bepaalde kenmerkende eigenschappen horen bij een ras en je krijgt daar liever niet mee te maken, dan zijn er nog honderden andere rassen (en mixjes) om uit te kiezen. Geen enkel ras is 'perfect' en in ieder ras heb je uiteraard uitzonderingsgevallen, maar creëer geen (hoge) verwachtingen op basis van die uitzonderingen of dat ene leuke exemplaar uit de buurt. Veel blaffen hoeft voor velen helemaal geen enkel probleem te zijn, maar als je op zoek bent naar een stille (niet waakse) hond is het toch logisch dat je de als luidruchtig bekend staande rassen ontwijkt? Het wordt hun eerste hondje en blaffen afleren kan écht niet altijd en is al helemaal niet gemakkelijk!
Waarom moeten mensen toch altijd hun eigen ras zo promoten? Ik begrijp heus dat je gek bent op je eigen hond(en) maar dat maakt het ras nog niet geschikt voor iedere persoon en iedere situatie.
Soms worden er een wel héél rooskleurig beeld geschetst. "Yep hier ben ik het wel mee eens
Je moet je inderdaad afvragen wat voor ras is het, wat vind ik van die eigenschappen en kan ik mezelf daaraan aanpassen als het allemaal "slecht" uitpakt
Ok.
Mijn bericht was algemeen (gericht aan TS) bedoeld hoor, totaal niets persoonlijks en ook echt niet vervelend bedoeld. Ik weet in ieder geval weer waarom ik van dit forum vertrokken was.
"oké dan... spijtig dat je hiervoor al vertrekt .... heb toch niets gemeens gezegd? Die quote komt trouwens uit een ander topic met een andere situatie. Twee zinnen later zeg ik letterlijk dat ze wel wat kunnen blaffen trouwens.
Ik snap wel wat er bedoeld wordt. Ik zeg niet dat het in dit topic zo is want ik vind alle reacties nog best realistisch. Maar ik merk het vaker op het forum en reallife om me heen. Nu neem ik mijn eigen 'ras' even als voorbeeld ..
Als ik iets zeg over beagles dan zijn er altijd mensen die een vriend/familielid/buurvrouw etc. Hebben met een beagle die dat opeens allemaal wel kan. Dus dan is het niet waar wat ik zeg over beagles want ze kennen een beagle niet zo is. Terwijl 90% van de beagles wel zo zijn en hun dan net die 10% uitzondering treffen.
Ik denk ook dat als er per ras bijvoorbeeld 10 raskenmerken zijn dat niet elke hond alle 10 die kenmerken heeft maar misschien maar 7 en dat het gewoon wisselt per hond welk kenmerk ze wel en niet hebben. Waardoor je dus verschillen krijgt per hond van hetzelfde ras.
Ook denk ik dat ieder zn eigen belevingswereld een heel groot stuk mee speelt in hoe ze dingen beoordelen. Ik ben nu een beagle gewend en een dag waarop ze na 2 keer roepen bij me komt is voor mij een goede dag. Een dag waarop ze maar 1 keer wegloopt van me of maar 1 keer als een blok beton blijft zitten is voor mij ook een goede dag. Maar ik denk als een hondenbaas die baasgerichte honden gewend is met Puk op zn goede dag zal lopen dat diegene het beoordeelt als een vreselijke dag waarop ze totaal niet luistert.
En ook hierbij zijn uiteraard weer uitzonderingen van mensen die makkelijk tussen 2 hele verschillende rassen kunnen switchen.
Als je een hond gewend bent die nooit blaft en je hoort mijn beagle dan denk je van woow die blaft enorm veel terwijl het stiekem nog wel meevalt. Dus ik roep al 'het valt mee' en die ander roept 'enorme blaffers'.
Er zijn altijd uitzonderingen en ook binnen een ras is geen hond hetzelfde. En soms merk ik ook dat mensen teveel gefocust zijn op hún hond en die ene ervaring met die hond zonder verder te kijken naar alle andere honden van hetzelfde ras.
Dit werkt natuurlijk ook de andere kant op want ik zal een herder bijvoorbeeld al sneller als 'goed luisterend' bestempelen terwijl de baas vind dat het een enorme draak is.
Ik vind het eigenlijk wel een hele goede tip om te kijken naar de achtergrond en het gebruiksdoel van de honden. Want 9/10 keer is dat er nooit helemaal uit te trainen. Op de uitzonderingen na dan...
En nogmaals ik bedoel hier niemand uit dit topic mee! Maar ik snap de reactie wel want ik merk het vaker op dit forum en ook reallife om me heen.
Mijn advies als je voor een rashond wil gaan is: kijk goed naar het (oorspronkelijke) gebruiksdoel, onderzoek zowel de leuke als de minder leuke kanten en respecteer (!) de raseigenschappen die erbij horen. Denk nooit 'het valt vast allemaal wel mee' want dan kun je van een koude kermis thuiskomen. Als er bepaalde kenmerkende eigenschappen horen bij een ras en je krijgt daar liever niet mee te maken, dan zijn er nog honderden andere rassen (en mixjes) om uit te kiezen. Geen enkel ras is 'perfect' en in ieder ras heb je uiteraard uitzonderingsgevallen, maar creëer geen (hoge) verwachtingen op basis van die uitzonderingen of dat ene leuke exemplaar uit de buurt. Veel blaffen hoeft voor velen helemaal geen enkel probleem te zijn, maar als je op zoek bent naar een stille (niet waakse) hond is het toch logisch dat je de als luidruchtig bekend staande rassen ontwijkt? Het wordt hun eerste hondje en blaffen afleren kan écht niet altijd en is al helemaal niet gemakkelijk!
Waarom moeten mensen toch altijd hun eigen ras zo promoten? Ik begrijp heus dat je gek bent op je eigen hond(en) maar dat maakt het ras nog niet geschikt voor iedere persoon en iedere situatie.
Soms worden er een wel héél rooskleurig beeld geschetst. "Mee eens.
Monza zou zo bij deze mensen kunnen wonen.
Kia en Lada absoluut niet
Iedereen wil altijd ZIJN ras aanbieden.
Persoonlijk zou ik voor een markies gaan. Sportief maar niet te...
En die wachtlijst valt reuze mee.
Mijn collega heeft er 1. En zij stond 6 maanden op de wachtlijst.
En ik vind dat een mooi systeem.
Ook goed fok regelement
En voor een normale prijs.
Als jullie gewoon een gezellig, leuk huishondje zoeken en geen sportplannen hebben zou ik de actieve werkhonden mooi laten voor wat ze zijn. Persoonlijk zou ik dus niet voor de Nova Scotia duck tolling retriever gaan, maar ook de stabij (een erfhond bij uitstek) en de Australian shepherd zou ik in dit geval niet doen. Die hebben over het algemeen meer behoefte aan mentale en lichamelijke uitdaging, en kunnen zeer vervelend (en ongelukkig) worden als hierin niet voorzien wordt.
In verband met jullie woonsituatie zou ik alle rassen die bekend staan om hun 'vocaalheid' ook van jullie lijstje afstrepen. Natuurlijk zijn er exemplaren die weinig of zelfs niet blaffen, maar de kans is heel groot dat je dan met een groot probleem komt te zitten (namelijk boze buren en een keffende hond). Het is echt niet altijd af te leren en je moet ook maar net weten hoe (wat bovendien erg lastig is). Persoonlijk zou ik dus niet gaan voor types als de keeshond. Spitsen (zoals de kees), kleine gezelschaphonden en veedrijvers (zoals de sheltie en de mini aus) blaffen over het algemeen meer dan gemiddeld, en schel ook.
Kooikerhondjes staan niet bekend om hun sociale en vriendelijke karakter: ze zijn vaak erg eenkennig en naar andere honden én kinderen ervaar ik ze als ronduit chagrijnig en lichtgeraakt. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar weet dat ze erg gericht zijn op alles dat 'eigen' is, en ook behoorlijk pittig en waaks (blafferig) kunnen zijn. Ik ken de kooiker dus ook als vrij nerveuze honden die een hap en een snap niet schuwen. Geen aanrader wat mij betreft.
Als je je hond graag los van de lijn wil laten lopen zou ik de beagle ook laten voor wat hij is, dat zijn zeer zelfstandige jagers die over het algemeen liever hun neus achterna lopen dan luisteren naar hun baasje.
De Cavalier zou voor mij direct afvallen vanwege de afschuwelijk slechte gezondheid: 97% van de cavaliers heeft constant ernstige hoofdpijn doordat hun schedel te klein is voor de hersentjes. Wat mij betreft zou dit ras niet meer gefokt moeten worden, het is verschrikkelijk triest.
Dan blijft over het Markiesje, dat zijn erg leuke sportieve hondjes met een handzaam formaatje, een nadeel is de lange wachtlijst.
Verder zou ik zeker de Engelse Cocker Spaniël overwegen. Dit zijn zeer vrolijke, sociale 'spring-in-het-veld' types die ook prima kunnen gedijen als gezinshond. Ook zijn wat grotere broertje, de Engelse Springer Spaniël (showlijn), is een zeer geschikte huishond: niet waaks, gemakkelijk trainbaar en sociaal met mens en dier. Ook de Welsh Springer Spaniël is een erg leuk ras (en deze zal jullie qua uiterlijk waarschijnlijk ook aanspreken). Spaniëls zijn actief maar doorgaans niet veeleisend, ze zijn hierin gemakkelijker dan bijvoorbeeld de toller of de kooiker. Apporteren vinden ze wel heerlijk.
Wat de vacht betreft: dat heb je volledig zelf in de hand. Je hoeft ze echt niet met een lange 'showvacht' te laten rondlopen, laat 'm gewoon lekker kort trimmen (niet scheren!) en dan heb je er geen omkijken naar. Gewoon zoiets:
Verder zou ik ook zeker een herplaatser of bijvoorbeeld een hondje uit het asiel of uit het buitenland (via een stichting) overwegen, er zitten er honderden te springen om een warme mand (ook jonge honden en pups), zeker ook exemplaren die bij jullie wensen passen. Vaak zitten ze al in een opvanggezin in Nederland, je kunt het hondje dus gewoon bezoeken en kijken of het klikt. Zelf heb ik ook een hond uit een buitenlands asiel en dat is de meest fantastisch lieve, sociale en makkelijke hond die ik ooit heb meegemaakt. Kijk bijvoorbeeld eens voor en 'Kokoni' uit Griekenland, dit zijn onwijs leuke gezelschapshonden.
Dit is een prettige website waar veel hondjes staan die op zoek zijn naar een baasje:
https://www.verhuisdieren.nl/ "
Welk ras is het hondje op de foto?
En enig idee hoevaak er getrimt moet worden om deze lengte een beetje te houde? En moet dit per deb bij een trimmer, of kan je ook zelf de puntjes een beetje bijhouden?
Het ras op de foto is een Engelse Cocker Spaniël. Met het trimschema kan ik je niet helpen. Daar heb ik geen ervaring mee 
Love is a four-legged word (Gast)
De hond op de foto is inderdaad een Engelse Cocker Spaniël. Ik heb een hond met een vergelijkbare vacht en hij gaat ongeveer eens per 4-5 maanden naar de trimmer. Uiteraard kun je het ook zelf bijhouden als je daar een beetje handig in bent. Zolang je geen officiële shows wil lopen maakt het niets uit: voor de hond lijkt het me alleen maar prettig om wat minder vacht 'mee te moeten zeulen' en bovendien scheelt het aanzienlijk in de hoeveelheid benodigde vachtverzorging (borstelbeurten).
Verder zou ik me als ik jullie was ook zeker verdiepen in de Welsh Springer Spaniël en de Engelse Springer Spaniël. Alle spaniëls hebben gemeen dat ze zeer vrolijk, aanhankelijk, zachtaardig, uitbundig en sociaal zijn. De grotere types zijn wat rustiger van aard dan de kleinere spaniëls. Het zijn natuurlijk jachthonden maar zeker geen zelfstandige of wegloperige types, ze zijn juist gericht op samenwerking. Door hun grote trainbaarheid en volgzaamheid kunnen ze doorgaans ook gemakkelijk los leren lopen. Enige eigenwijsheid mag ze echter niet ontzegd worden, ze kunnen op zeer charmante wijze doen alsof ze 't allemaal veel beter weten. Maar het zijn zeker geen moeilijke honden: ze leren als een trein en zijn over het algemeen ook vrij gehoorzaam.
Voor Welshes zal je meer moeten zoeken dan Engelse springers. Engelse vind je overal, die zijn behoorlijk populair. De Welsh is vrij zeldzaam. Ik ken een Amerikaanse fokker van Welshes, ze zijn vrolijke gevoelige hondjes die wat minder druk zijn dan Engelse springers en een slag groter dan Engelse cockers.
Engelse cockers zijn trouwens geweldig, maar de vachtverzorging moet je niet onderschatten. Ook al laat je de hond iedere 8-10 weken trimmen (wat nodig is als je het relatief kort wil houden!) dan nog moet je regelmatig borstelen om de vacht klit-vrij te houden. Het haar is van nature klittend en vereist regelmatige vachtverzorging. Voordeel is wel dat ze weinig verharen en dus relatief schoon zijn. Als je de oren niet meerekent tenminste hahaha, want die slepen overal doorheen en nemen allerlei viezigheid op.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?