Een hond nodig die iets langer alleen kan blijven

 Onze honden zitten alsnog vijf dagen lang zes uur alleen hoor. En onze honden hebben er ook geen probleem mee. 

Een herplaatser is niet makkelijker, maar een herplaatser hoeft niet uit een asiel te komen. Een herplaatser kan ook een jonge hond zijn die is teruggebracht naar de fokker en al zindelijk is en al een uurtje alleen kan zijn bijvoorbeeld. Dat vertrouwen, ja, daar heb je gelijk in. Maar een pup moet ook leren vertrouwen. En een pup moet je ook 1001 andere dingen leren die een herplaatser vaak al kan. Als je niet zomaar een 'probleemhond' uit een asiel rukt en die vervolgens lange dagen alleen laat zijn is een herplaatser makkelijker dan een pup, ja.

 Bij een herplaatser, ook als hij jong is, moet je t alleen zijn bijna altijd weer opnieuw opbouwen.

En dan zo veel uur, dat is niet realistisch.

"  Bij een herplaatser, ook als hij jong is, moet je t alleen zijn bijna altijd weer opnieuw opbouwen.
En dan zo veel uur, dat is niet realistisch. "

Paddy's & Furby's Mate & Finley's pleegmoedertje (Kees)

 Zoals ik zei, je moet je niet meteen tien uur alleen zetten. Maar ik vind het niet te lang, de tijden zijn van een gemiddelde werkdag. Menig fulltime werker heeft ook gewoon een hond.

 Gelukkig vindt ts het zelf ook te lange dagen. 

Ja, ik heb het al overlegd met mijn vriendin. Omdat zij een kat wil, zal ze degene zijn die voor hem gaat zorgen. Dat hebben wij besloten.

Aan degenen die zeggen dat ik, vanwege mijn ocd, ook geen kat zou moeten nemen. Klopt, dat is ook mijn mening. Ik heb de afgelopen jaren (sinds mijn vorige hond overleed) bewust voor gekozen om geen huisdier in huis te nemen. Maar ja, als je een relatie hebt dan moet je het laten gebeuren ook al kost het je veel stress en piekeren. Er is ook op zich niets verkeerd in het feit dat mijn vriendin wel een kat wil. Bij wijze van spreken, als ik geen choco-ijs niet lust dan ga ik het mijn vriendin niet verbieden, als ze dat wel lekker vindt.

Trouwens, ik hield ook zielsveel van mijn hond en deed alles met hem maar pas na zijn dood merkte ik dat ik opeens veel rustiger en minder verstrooid werd. Ik kon mijn vinger er niet op leggen maar de hond, ook al was hij ultra rustig (en dat was hij zeker wel), zorgde bij mij toch voor stress (terwijl bij meeste mensen zorgen dieren toch voor ontspanning).

Weten jullie wat grappig is? Mijn oude hond was ook uit een asiel. Behalve wat agressieve houding tegen mij in het begin (ik was toen een tiener en misschien werd hij in het verleden door tieners gepest) en behalve angstaanvallen (wat begrijpelijk is, als je in een asiel woont en letterlijk om elk stuk vlees moet je vechten en opletten dat het van jou niet afgepakt wordt) - hadden we bijna geen problemen met die hond. Hij plaste/poepte bijna nooit thuis - alleen als hij ziek was, maar dat doen mensen dan ook. Als er van ons iets niet mocht, dan moesten we het maar een keer laten weten en we wisten dat het niet meer zou gebeuren.

Het enige wat we soms deden als hij, bijvoorbeeld, tijdens het wandelen opeens niet naar ons toe wilde komen, wanneer geroepen, en ons duidelijk negeerde (normaal gesproken kwam hij altijd) en hiermee duidelijk onze grenzen wilde testen, dan zouden we bij hem komen en NAAST hem tegen de grond slaan met de riem. Toen wist hij dat hij iets verkeerds deed en dat het alleen een lesje is. We hebben hem nooit geslagen. Een minuut na zo'n gebeurtenis, zou hij altijd weer vrolijk zijn en heeeeeeeel gehoorzaam. Maar ja, zoiets gebeurde ongeveer zo'n een, twee keer per jaar.

Dus ja, het was een hond uit een asiel maar zijn gedrag was bijna menselijk. Je zou het nooit af kunnen leiden uit zijn gedrag dat hij ooit in een asiel had gewoond. Hij was meteen zindelijk, heeft nooit iets kapot gemaakt en, ondanks het feit dat zijn mand vlak bij de schoenenrek stond, kwam hij nooit op het idee om die te gaan bijten. Dus een hond uit een asiel betekent niet meteen dat je problemen krijgt. Ik denk dat we ook veel geluk hebben gehad.

Maar Hector, als ik het zo lees, zou ik helemaal geen kat nemen. Je moet geen huisdier nemen alleen maar omdat je vriendin dat wil terwijl je er zelf mogelijk aan onderdoor zal gaan. Als je vriendin chocoladeijs eet merk jij daar weinig van, maar een huisdier is toch constant aanwezig en dat kun je niet negeren, het beestje heeft toch ook aandacht en verzorging nodig en zal vast ook minder prettige gedragingen hebben. Als het voor jou voor zoveel stress zorgt zou ik het gewoon echt niet doen. Geen hond en geen kat.

Ja, normaal gesproken zou je inderdaad gelijk hebben. Maar ik snap ook waarom mijn vriendin een kat wil. Omdat je mijn verhaal helemaal niet kent, laat ik het maar zo zeggen: als we die kat niet krijgen, dan is onze relatie voorbij - en ik kan me wel voorstellen waarom. Voor de duidelijkheid, het is niet zo dat mijn vriendin zomaar een kat wil en ik moet me, hoe dan ook, aanpassen. Ze wil die kat om een bepaalde reden. Een kat in huis te hebben is gewoon zeer belangrijk voor haar.

 Ten koste van jou?

Maak dan in ieder geval eerst een goed plan voor jezelf. En neem geen kitten, maar een wat oudere, rustige kat. Het asiel zit er vol mee.

Ik noem het manipuleren als t zo is, of een kat of ik maak de relatie uit. Wil je op die basis een relatie? 

Daar hoef je geen antwoord op te geven hoor, denk er voor jezelf goed over na.

"  Ten koste van jou?
 
Maak dan in ieder geval eerst een goed plan voor jezelf. En neem geen kitten, maar een wat oudere, rustige kat. Het asiel zit er vol mee.
 
Ik noem het manipuleren als t zo is, of een kat of ik maak de relatie uit. Wil je op die basis een relatie?  "

Paddy's & Furby's Mate & Finley's pleegmoedertje (Kees)

Ik snap wat je wilt zeggen maar helaas, zo makkelijk is het niet. Als het zo was, zoals jij dat omschrijft - dan zou ik de relatie inderdaad zelf graag willen beeindigen.

Ja, inderdaad, we gaan doen precies wat je zegt:

-de kat, als we er niet zijn, blijft op de kamer van mijn vriendin (met alle speeldingetjes, krabpaal en alle andere noodzakelijke dingen - zodat hij zich niet verveelt)

-het wordt inderdaad een oudere kat uit een asiel (we zijn expres op zoek naar een kat die als rustig omgeschreven wordt)

- in het begin, zullen de ouders van mijn vriendin even overdag langs komen om de kat even uit de kamer te laten en te kijken hoe hij zich gedraagt en, als nodig, hem zijn grenzen duidelijk maken.

-mijn vriendin gaat voor de kat zorgen - ik zal hem alleen maar aaien als hij komt of zoiets, maar het zal haar verantwoordelijkheid zijn en blijven.

Ok, en heb je ook een escape ingebouwd? Wat als je toch helemaal in de stress schiet en alleen nog dwanggedachtes hebt? 

Op zich kan het ook een mooie manier zijn om aan je 'probleem' te werken, maar hou je eigen grens goed in de gaten.

Volgens mij heb ik nergens gezegd dat een asielhond of herplaatser voor problemen zorgt. Maar veel mensen raden aan.. 'oh heb je geen maanden de tijd om een pup te laten wennen, neem een herplaatser. Zó makkelijk die weten alles al!'. 

Dát klopt niet! Want ook een herplaatser heeft gewoon de tijd, geduld en aandacht nodig om te wennen aan de nieuwe situatie. En dan heb ik het écht niet over probleem honden. 

Ik heb zelf een herplaatser die zelfs zonder tussenkomst van asiel of andere organisatie bij ons gekomen is (beter kan voor een hond niet). Ze heeft letterlijk op de drempel van ons huis al haar probleem gedrag achter zich gelaten. Maar ook Puk had de tijd nodig om te wennen, vertrouwen terug te krijgen, de hele nieuwe situatie eigen maken. 

Ik heb nergens gezegd dat herplaatsers automatisch voor problemen zorgen. Herplaatsers zijn alleen géén makkelijke optie in plaats van een pup! Ze hebben net zoveel tijd en aandacht nodig. 

Ik vraag me ook af waarom je je zo laat manipuleren door je vriendin. Geen mooie basis voor een relatie... maargoed het is jou keuze.