vooruitgang en trots momentjes

Oké, hier komt weer zo een 'onzin' topic van mij, maar ik ben tóch benieuwd naar jullie verhaaltje. 

In welk opzicht heeft jullie hond echt vooruitgang geboekt? 

Kahlúa drijft heel erg, ook fietsers en hardlopers waren daar de dupe van, nu gaat het véél beter. Ze komt naar mij toe als er een persoon aan komt in het bos, en vorige week kwam ze zelfs naar me toe toen er een hond aan kwam lopen. Drijven doet ze nogsteeds wel eens, het is en blijft een herder maar soms slaat ze hier in door en dat vindt ik niet fijn. Ik heb er nu, als ik op tijd ben controle over, nog niet altijd, maar wel vaker! :) 

Natuurlijk is iedereen (bijna) altijd trots op zijn hond. Wanneer zijn jullie echt trots?

Ik ben dat als Kahlúa vriendelijk en rustig een honfd voorbij loopt als ze losloopt. Aan de riem gaat het altijd goed, maar los moet ze nog wel eens bitchy doen. Of als ze het super doet op de cursus. Eigenlijk ben ik op zó veel momenten trots op haar.. te veel redenen om nu op te noemen. 

Dus.. wanneer zijn jullie écht trots, en waarin heeft je hond veel vooruitgang geboekt?  

Vaös kwam eigenlijk maar vrij zelden bij me liggen op de bank. Volgde me wel overal en ligt ook altijd aan m'n voeten. Maar nu het laatste half jaar kan hij er ook echt van genieten om bij me opschoot te kruipen. Daar kan ik dus echt heel erg van genieten. 

Verder ben ik gewoon altijd trots dat hij van mij is als ik hem gewoon zie. Dan krijg ik gewoon kriebels van blijheid als ik denk wat voor geweldige hond ik heb. 

Edit: en helemaal vergeten het zitten en blijven op grote afstand. Eerst vond hij het spannend omdat hij bang was dat ik weg zou gaan zonder hem. Nu heeft hij het vertrouwen en kan ik zo'n 80 tot 100 meter weg lopen. En het zitten op afstand is nu 35 meter. Hij gaat meteen zitten en wacht geduldig af. Al loopt hij eigenlijk altijd binnen 20 meter rond om me dus komt 35 meter maar heel zelden voor. 

Ik kom hier later even op terug, ik volg

Van de week meerdere keren s'avonds nog van die rare dingen meegemaakt. 1 persoon op de fiets nam de bocht zo ruim om geparkeerde auto's heen (dronken) dat hij Obi bijna omver reed. Obi reageerde helemaal niet. Normaal kon ie met zoiets wel eens schrikken en uitvallen. Ik schrok meer dan hij.

Een tweede persoon was keihard aan het schreeuwen, zingen en slingeren op zijn fiets (wederom dronken) en slingerde zo richting ons. Ik had Obi al achter me in de berm gezet en zei hem:" even wachten". Ook dit keer niets die persoon was niet goed bij zijn hoofd.

Volgens mij was de voetbalclub kampioen ofzo... Obi vertrouwd dronke mensen niet. Ik heb eerder wel vaker meegemaakt dat Obi schrok en uit viel in een soortgelijk scenario dusja, ik ben blij.

Dat Black bij me in de buurt blijft als we in het bos lopen.

Hij heeft een periode gehad, dat ik hem alleen af en toe voorbij zag schieten.

Maar eigenlijk liep ik de wandeling alleen.

Nu is hij volwassen geworden en ik heb erop geoefend dat het ook leuk is om bij mij in de buurt te blijven.

Dit door middel van de bal apporteren, dit vindt hij geweldig leuk.

En ik heb hem heel veel beloond als hij bij me kwam.

Nu gaat het al lange tijd weer goed, maar hij kent het bos als z'n broekzak.

Soms rent hij nog wel een paar honderd meter vooruit, om bij een vennetje water te drinken. Maar dan komt ie me ook weer meteen opzoeken.

Ik voel me altijd helemaal zwellen van trots () als de meisjes mij helemaal overstijgen, bijvoorbeeld in kennis, of in emoties:

Kennis: Als we in gebieden lopen die zeer verraderlijk of moeilijk in te schatten zijn voor ons als mens, nemen zij het van ons over en loodsen ze ons daar doorheen. Bijvoorbeeld over sneeuwvelden waaronder spleten, kloven of rivieren verborgen kunnen zitten, of doorheen moerasgebieden. Zonder de honden, zouden we dan genoodzaakt zijn terug te keren, maar met hun kennis en intuitie kunnen we verder.

Emotie: mooiste voorbeeld was vorig jaar, toen we met een kapotte versnellingsbak gestrand stonden in Rusland. 5 dagen op een bloedheet stuk asfalt vastgezeten, niet wetende of dat wel kon hersteld worden en wanneer we daar ooit weer weg zouden raken. Resultaat: twee oververhitte, gestresste en wanhopige mensen, en twee onverstoorbare, kalme zen-honden. Hahaha, ik kan er wat van leren, van die twee! 

In welk opzicht hebben ze vooruitgang geboekt?

Aiden is toleranter geworden naar intacte reuen. Hij is een echte macho en wil graag laten zien dat hij net zo goed is als de rest, maar dat kan hij steeds meer loslaten en hij heeft zelfs met een paar intacte reuen gespeeld.
Hij kan sinds kort beter loslopen (blijft meer in de buurt) en is aan de lijn minder trekpaard aan het spelen.
Zijn oren lijken niet meer op zijn kont te zitten, hahahaa.

Abby is sinds 2 weken helemaal zindelijk en kan al beter zonder mij zijn. In het begin begon ze dan te gillen en van zich af te plassen, gewoon omdat ze het niet leuk vond dat ik weg ging.
Nu gilt ze alleen nog als ik Aiden meeneem en haar thuis laat.

Wanneer ben ik echt trots?

Als mensen mij wijzen op hoe goed ze luisteren en hoe rustig ze zijn. Dan loop ik bijna naast mijn schoenen.
Ik neem het vaak als vanzelfsprekend, totdat iemand dus zegt: ''Wat zijn ze lief en wat zijn ze op jou gericht zeg.''
En dan realiseer ik me, ondanks dat ze wolfhondjes zijn, dat ze zo enorm braaf zijn en dat ik zo enorm trots ben op allebei.

Oeh leuk topic! Leuk om al die vooruitgangen en trotse momenten te lezen 

Macy is echt een megabitch aan de lijn, maar dat gaat steeds beter! Eerst ging ze elke keer door het lint als er een hond voorbij liep, nu is het meestal één blafje en dan krijg ik haar weer mee. 

Met Lukie ook vooruitgang geboekt met zijn waaksheid, dat is een stuk afgenomen! 

Trots dat mijn honden niet trekken aan de lijn en altijd goed luisteren. Als ze los lopen en er komt een fietser aan dan roep ik één keer 'wacht' of 'blijf' en dan blijven ze stil staan totdat ik ze een sein geef dat ze weer verder mogen. En vooral trots als die fietser dan zegt hoe goed ze afgericht zijn 

Verder trots op Lukie dat hij ons buurhondje laatst gewoon in huis liet zonder moeilijk te doen! Hij is best dominant en lang niet alle honden kunnen naar binnen, maar dit ging helemaal goed! 

Stiekem ben ik trouwens ook trots op Obi omdat hij (voor een hond) gewoon echt heel erg slim is. Wat knap lastig is soms voor ons. Maar vooral ontzettende grappige situaties met zich mee brengt.

Welke hond bedenkt het nou om de PlayStation maar gewoon uit te zetten als hij aandacht wil? Of de computer, gewoon stroom van de stekkerdoos eraf weg saved games. Mijn vriend heeft hem wel eens vervloekt. En het is niet bij 1x gebleven. Je ziet hem wat zeuren, afgewezen worden door vriend lief en op zoek gaan naar de knop. Niet heel moeilijk want die dingen zijn nog verlicht ook... Maar voor een hond? Ergens heeft hij die connectie kunnen leggen. Of afgekeken..?


Of niet wetende hoe Obi toch buiten komt elke keer, alles was op slot. Ohh hij heeft schijnbaar uitgevonden hoe dat raam open kan, kwamen we na drie(!) weken achter. Hoe? Heeft hij dat ooit iemand zien doen? Of de deuren openen, of mijn tas openen en daar een dierendag cadeau (voor de hond van mijn ouders) uithalen, heel sneaky. Terwijl hij datzelfde stuk speelgoed al had. Of je bench inklappen met jezelf erin en dan ontsnappen door het paneel wat naar binnen komt vallen..

Ja het is wel een grapjas, die Obi. Gelukkig hebben we nu workarounds voor de meeste problemen, zodat het weer veiliger is. Wat ik dan wel mooi aan hem vind is dat hij bijvoorbeeld de prullenbak toch meestal wel met rust laat. Hij weet echt wel hoe die open moet. Heel soms hoor ik hem klappen met zijn poot op het pedaal en ren ik snel naar de keuken... Staat ie daar: " ik deed niets!" en ga ik aan mezelf twijfelen of hij schuldig was.

Ik ben erg blij dat we maar een driedeur hebben, anders had ik serieus het kinderslot op de autoportieren achter gezet, just in case...



Hij is wat braver nu, "nee is nee" en dat lijkt hij iets beter te snappen nu.. *zucht*. Dus niet zoveel spelletjes meer vanuit Obi. Anders zou die de hele dag bezig zijn.... En wij ook..

Gegroeid

Puck is sinds ze hier is heel snel gegroeid. Vandaag kwam ik toevallig iemand tegen die zei ''wat een verschil he, met in het begin?'' Ik snapte eerst niet waar hij het over had, maar hij bedoelde Puck. Hij zei dat ze heel erg is veranderd, en dat is natuurlijk heel leuk om te horen. Ze doet het ook gewoon heel goed.

Het loslopen gaat nu ook heel goed, dat ging het eerste jaar echt niet goed. Daar ben ik echt zo blij mee!

trots

Als mensen zeggen dat ze zo goed luistert of heel leuk of mooi is.
 Een keer zei iemand ''komt ze uit Spanje? zo'n mooie hond?'' Hahah, alsof er alleen maar lelijke honden daar zijn.  
Dat ze zeggen dat ze zien dat we zo'n goede match zijn en dat we elkaar hebben uitgezocht in het asiel.

Ik vind het ook altijd super leuk om te horen als mensen zeggen dat ze zo sociaal is. Op de hondenschool is er bijvoorbeeld een BC die niet goed met alle honden kan, is ooit aangevallen. Puck schijnt de eerste hond te zijn waarbij het vanaf les 1 goed gaat en waar ze zelfs mee speelt, het zijn echt vriendinnetjes. Ze past zich aan aan andere honden waardoor ze eigenlijk met alle honden kan. Ze begrijpt ook veel verschillende manieren van spel bij honden, super leuk om te zien. Al blijft haar favoriet: RACEN!!

Ik ben trots elke keer als Ayla met haar beagle kop toch bij me komt als ik haar roep  en trots dat ondanks dat ze veelste vroeg mama werd ze het zo fantastisch heeft gedaan!!

Ben trots op Chewy hoe hij nu is tegenover de pups. Hij vond ze zo eng  

Maar nu is hij een echte papa en hij doet het geweldig 

Ben zooo trots op Mace dat hij zo knap buiten loopt en zo goed luisterd en niet meer struikelt over stoepranden. Elke stoeprand als ik OP roep maakt hij zon gigantische jump hihi. 

Voor hem was alles spannend met zijn slechte zicht maar zoals hij op mij vertrouwd dat maakt me in en in trots 

Leiah ben ik trots dat ze bij de roedel blijft tijdens het loslopen. Mevrouwtje ging eerst nog veel op eigen houtje ontdekken en dan waren we haar weer ff kwijt.. 

Maar nu blijft ze knap bij ons 

En bij elk plasje dat de pups buiten doen in plaats van binnen ben ik ook gigantisch trots 

De afgelopen 2 jaar heeft Kaylo zulke enorme sprongen gemaakt en zijn we zo dicht naar elkaar gegroeid dat ik niet anders dan trots kan zijn 

Nu zijn er natuurlijk wel wat dingen die me nog trotser maken. Zo snauwde Kaylo altijd naar Duitse Herders en ging hij enorm borstelen en nu komt hij naast me lopen als we er eentje tegen komen en houdt hij zijn aandacht bij mij. 

Kaylo heeft ook wat problemen met de katten gehad en nog steeds gaat het niet altijd goed. Maar nu kijkt hij naar mij voor hulp als ze naar hem toe lopen ipv dat hij gelijk op ze af duikt. En als hij in welke situatie dan ook het spannend vindt zoekt hij nu toenadering bij mij ipv in paniek te schieten. 

Ik ben gewoon zo ontzettend trots op mijn kereltje hoe hij zo dapper overal tussen door loopt, verder nooit problemen heeft met andere honden, zo ontzettend lief voor kindjes is en alles zo snel door heeft. 

Leuk om alle verhalen te lezen! :) 

Kayla is natuurlijk nog maar 7 maandjes oud dus veel vooruitgang is er nog niet,ze luistert wel vrij goed maar ze is schijnbaar in de pubertijd en dat valt de laatste tijd tegen

Qua zindelijkheid grote vooruitgang,geen ongelukjes meer en ze houdt alles al lang op

Trots ben ik als ze WEL goed luistert,zoals vanavond,ze was met een foxterrier aan het spelen toen er een zwerfhond kwam.Daar liep ze naartoe en die hond rende speels weg,ik riep haar meteen terug en ze kwam zowaar! Dan ben ik heel trots!

Ook als mensen zeggen hoe mooi en lief ze is en als ik zie hoe leuk ze met andere honden speelt en hoe lief ze is met kinderen

" Leuk om alle verhalen te lezen!   "

Pascale&Kahlúa

 Ja ik vind t ook leuk om te lezen de liefde en trots spat van t scherm 

Leuk topic 

Leuk om jullie verhalen te lezen

Jenna is gevonden en zat 1 jaar in een asiel in Polen. Toen ze bij ons kwam was ze heel vriendelijk maar erg schuchter naar ons  en gelukkig wel nieuwsgierig naar alles. Ze kon niet aan de lijn lopen, viel uit naar verkeer en vooral naar andere honden.

Het ergst vond ik dat ze als je haar naderde ze altijd in elkaar dook, ook als je haar tuigje wilde omdoen kromp ze in elkaar en verstijfde ze. Ook buiten had ze momenten dat ze ineens verstijfde en daarna ineens weer vooruit stoof.

Gelukkig is ze nu een stuk relaxter ze valt niet meer uit naar verkeer, helaas wel nog als honden te dicht bij haar in de buurt komen, maar in bijna drie jaar hebben we daar toch echt flink vooruitgang in geboekt.

Waar ik dan ook trots op ben is dat ze nu als ze iets wil, dit aan komt geven. Ze was in het begin zo schuchter dat ze altijd gewoon afwachtte en zelf niets aangaf.

En laatst konden we ook op redelijke afstand rustig langs een andere hond lopen.

Waar ik ook heel trots op ben is dat ze er inmiddels echt goed uitziet, door haar allergieen voor van alles en nog wat zag haar vacht er regelmatig niet mooi uit. Maar sinds we de allergieen onder controle hebben glanst ook haar vacht weer en is mooi vol.

Trots/enorm gegroeid;

T feit dat ze vroeger achter schapen, katten, hazen aan wou. Nog steeds hoor! Als ze los is, is ze weg. Maaar aan de lijn! Ze geeft heeeul goed aan waar ze zitten, voorpootje omhoog, soms sprigt ze ernaar. Als ze echt dichtbij zitten, tenzij ik zeg laat het. En als ze een paar meter verderop zitten, gaat ze heeeel hoog op der poten lopen er nog wel gefocused naar kijken, maar niet trekken! Scheelt een hoop, ze loopt gewoon met ontspannen riem mee, waardoor de situatie zoiezo minder gespannen is.

En toevallig eergister, rond 21.30 loopt ze eigenlijk nooit meer los vanwege schemer. Maargoed parkje achter mijn huis, was nog goed licht.. geen haas te zien (we hebben 2 wijkhazen ) dus ze mocht los en nog even spelen. Ziet ze, en ik.. aan de totaal andere kant van t parkje een zwarte kat, lopen... Zoeffff ik nog, poes rennen!! Deed die gelukkig, hoppa boom in. Ze is niet eens tegen de boom opgestaan! (Doet ze wel bij fazanten..) en toen opeens stond der nog een poes! Op de brug erachter (die het park uitleid..) maaaar die stond stil, en ik May roepen van hoeft niet kom maar... en toen ze dus wegkkek is die kat weggelopen. Keek ze weer om.hij was er niet meer en besloot toen heeeeul.braaf naar mij toe te komen 

Trots:

Als mensen zeggen dat ze goed luistert of zo rustig. Kan ik er niks aan doen dat ze rustig is..

Maar moet bekennen dat ik het zeker wel.ideaal vind!!

Eigenlijk ben ik gewoon heel trots en verbaasd over hoe wonderbaarlijk snel en gemakkelijk Moh zich aanpaste in haar nieuwe thuis. Misschien niet eens echt bijzonder maar ik had hiervoor een Bambi en die was dat juist helemaal niet. Ik had me voorbereid op een misschien toch wat onwennige en misschien wat lastige periode toen Moh bij mij kwam, maar ze kwam en keek rond en was thuis...

Moh is bijzonder makkelijk en Bambi was bijzonder moeilijk. 

Bij Bambi heb ik meer moeite gehad en heb ik heel veel moeten laten of moeten aanpassen en, zeker in het begin, zag ik soms vooral de negatieve kanten van haar. Ze kon niet alleen zijn, ze leefde constant in stress en liep daardoor uren hijgend en piepend door huis (ook in de alle nachten), leek niet te genieten van haar leven, wilde niets en wilde niet wandelen.

Weken heeft ze helemaal aan het einde van de flexi achter mij aan gesjokt. En ik maar proberen er een beetje enthousiasme in de krijgen. Toen stond ik eens op een grasveld en ineens trok ze een sprintje. Ik greep mijn kans en gooide een stokje weg. Bambi ging erachteraan en ineens kreeg ze zo'n gekke 5 minuten bui. Ik stond in het midden van dat grasveld met mijn handen voor mijn mond al huilend te roepen ''ze speelt ze speelt''

Dat was echt een gaaf moment.

Bambi was een bijzondere hond en heeft me echt heel veel kopzorgen bezorgd, maar ik ken niemand (geen hond en geen mens) die ondanks zoveel angsten toch nog kon genieten en gelukkig nog beetje zichzelf kon zijn (met behulp van medicatie). Zij was zo stoer eigenlijk. Wat ik toen niet zag maar nu wel, omdat ik nu Moh heb besef ik me hoe ontzettend moeilijk Bambi het heeft gehad in haar leventje...

" Ik voel me altijd helemaal zwellen van trots () als de meisjes mij helemaal overstijgen, bijvoorbeeld in kennis, of in emoties:
 
Kennis: Als we in gebieden lopen die zeer verraderlijk of moeilijk in te schatten zijn voor ons als mens, nemen zij het van ons over en loodsen ze ons daar doorheen. Bijvoorbeeld over sneeuwvelden waaronder spleten, kloven of rivieren verborgen kunnen zitten, of doorheen moerasgebieden. Zonder de honden, zouden we dan genoodzaakt zijn terug te keren, maar met hun kennis en intuitie kunnen we verder.
 
Emotie: mooiste voorbeeld was vorig jaar, toen we met een kapotte versnellingsbak gestrand stonden in Rusland. 5 dagen op een bloedheet stuk asfalt vastgezeten, niet wetende of dat wel kon hersteld worden en wanneer we daar ooit weer weg zouden raken. Resultaat: twee oververhitte, gestresste en wanhopige mensen, en twee onverstoorbare, kalme zen-honden. Hahaha, ik kan er wat van leren, van die twee!  "

Alaska's Finest!

Prachtig hoe je dan op je honden kan vertrouwen op hun instinct. 

En ja we kunnen ook echt heel veel van ze leren. 

Nemen zoals het gaat, leven in het hier en nu. 

Heel leuk om te lezen! 

Wat we wel allemaal gemeen hebben is dat we allemaal trots en blij zijn met onze viervoeter(s) en dat als je dan een complimentje krijgt van een vreemde dan stijgen we bijna op van trots hihi. 

Waar ik heel trots op ben, wat Charlii betreft is, dat ze zich zo makkelijk schikt in een nieuwe omgeving als we op pad zijn. Welk hotel ook (en we hebben er al heel wat gezien!), ze blijft relaxed, is wel nieuwsgierig natuurlijk, maar vindt verder alles best. In restaurants lekker onder de tafel en geen gedoe. (Al is het bedienend personeel natuurlijk wel reuze interessant als zij speciale aandacht krijgt )

heb even getwijfeld of ik het zou neerzetten. ..

Maar ben toch zo trots op Sadi

Sadi heeft het vanaf dag 1 echt super goed gedaan.

ze was meteen thuis en dikke maatjes met alles en iedereen.

Maar we merkte al snel dat ze waarschijnlijk door de verandering enorme angst had voor .... Alles!

stofzuigen , dweilen , grasmaaien , hout hakken/zagen ze vond echt alles eng

Met stofzuigen de eerste dag plaste ze zelfs binnen.

we hebben haar buiten gelaten als ze dit wilde dus haar laten 'vluchten'.

belonen met lekkers en zoveel mogelijk geprobeerd alles te ontwijken.

nu kregen wij het idee dat het alleen maar erger werd daardoor.

als ik de stofzuiger al pakte sprong ze tegen het raam op ( de schuifdeur naar de tuin was tot aan de vloer glas )

50 kilo wat steeds tegen het raam knalt. we hadden echt schrik.

Maar het advies is als iets eng is om het te ontwijken.

belonen en geitenwolle sokken en pilletjes hier en drankjes daar.

( topic over jagers van mij )

dit werkt dus niet bj ons.

we willen sadi niet in angst laten leven en volstouwen met pilletjes , drankjes , shirtjes an noem maar op want dat neemt het probleem dus niet weg.

begin dit jaar dus al na half jaar bij ons zijn we het compleet anders aan gaan pakken.

stofzuigen en dweilen lieten we haar binnen.

super super goed opletten dat je haar niet per ongeluk raakt en niet te dichtbij zodat ze verschiet. ..

resultaat.....

ik moet haar nu wegsturen om te kunnen zuigen/dweilen waar ze ligt want ze kijkt er totaal niet naar om.

Grasmaaien....

we hebben haar buiten gelaten in plaats van de deur open te doen zodat ze naar binnen kon en gewoon genegeerd.

resultaat......

ze ploft ergens neer en kijkt het allemaal aan want het is niet meer interessant.

houthakken/zagen.

in het begin stuiterde ze alle kanten op liep nog uren na te hijgen van de stress.

we hebben haar wederom in de buurt gelaten en niet naar binnen.

resultaat......

ze ploft ergens neer en vind het allemaal wel best.

de grootste uitdaging....jagers!

ik had van sochtens vroeg en savonds laat een gestresste hond dat niet naar buiten wilde. En aan een stuk aan het hijgen was.

snachts maakte ze kabaal waar wii gewoon wakker van werden/ bleven. ..

tegenwoordig weet ze als er jagersschoten klinken......yes!!!we gaan wandelen!

dit hebben we in een paar maandjes bereikt!

want het half jaar ervoor hebben we haar dus laten vluchten

weghalen uit die 'enge' situatie.

misschien niet de hp manier,maar ik kan zeggen dat mijn knappe dame daar bijzonder veel baat bij heeft door het op me eigen manier te doen.

geen angstige hondmeer maar een vrolijke het interesseert me allemaal niks meer

dan had sadi een aangeleerd gedrag wat wij af wilde leren.

omdat we het idee hadden dat ze zichzelf hiermee uitputte.

sadi was gewoon geworden dat hijgen aandacht betekende.

Maar sadi hijgte op een manier alsof ze enorm gestresst was heel snel , vluchtig en dwingend.

puur in rust begon ze enorm te hijgen en hield niet op dit was zeker 3/4 van de hele dag.

door haar juist géén aandacht te geven wanneer ze aan het hijgen was ia dit nu vrijwel helemaal over.

ze komt nu gewoon bij en krijgt dan aandacht.

of pakt haar bal , of duwt die neus onder je arm ( of je nu drinken un je hand hebt of niet )

maar niet meer door middel van extreem hijgen.

ze heeft dus door negeren geleerd dat ze op andere manieren wel aandacht krijgt.

ik bem super super trots

 Mooi is dat, toch!

Zo hebben wij angsten ook aangepakt: de hond de kansen bieden die te overwinnen.

Ik heb hier al es in een ander topic het verhaal neergezet van onze pup die bang was van stromend water (rivier). Nu is rivieren oversteken haar specialiteit geworden. 

Dus super dat Sadi nu haar grootste angsten heeft overwonnen, mag je zeker trots op zijn!

ja ik ben er zo blij mee.

Ze is vrijwel nergens meer bang voor en gewoon relaxt nu.

ze had wel gewoon alle ruimte dus hoefde er niet met haar neus bovenop te zitten , maar kon dus niet meer naar binnen of buiten vluchten.

zo heeft ze dus op afstand geleerd dat het niets eng is.

en stukje bij beetje is ze er zelf bij komen staan.

dat had niet gebeurd als we haar aldoor hadden laten vluchten , en ontwijken.

ik had idd gelezen van de rivier dus ook iets om trots op te zijn