Bange pup

Drie weken geleden hebben wij een pup uit het asiel in Portugal,ze is vijf maanden.ze was daar al heel bang,en verschrikkelijk mager.dat wordt al beter.het probleem is die enorme angst.vooral voor mijn man.ze rent al weg als ze hem in verte hoort.bij mij gaat het iets beter, wandelen vind ze heerlijk,maar vaak gebeurt het gewoon thuis dat ze voor de open deur zit te piepen,niet naar binnen durft, wegloopt als ik haar vriendelijk roep.wat kunnen we het beste doen.we verblijven in Portugal,hebben nog een andere hond en hier zijn geen trainingscentra.ze is best slim,als we gaan wandelen zit ze bij het hek en laat zich rustig aankijken.

Wat ik zou voorstellen is met je pupje naar de dierenarts te gaan en te vragen voor plantaardig middeltje (duurt 3 maanden soms dat het werkt maar bij onze reu heeft het gewerkt tot bepaald niveau) om hem minder angstig te laten worden. En vooral veel knuffelen en kusjes geven en niet teveel aandacht geven aan het angstig zijn. Bij iet angstig zijn belonen met een snoepje bijvoorbeeld maar zorg dat je niet enkel beloond als het perfect is. Het moet in stapjes gaan. misschien u hondje roepen door te fluiten eens proberen? Lief fluiten :)

Wat ik zou doen? Beter kijken naar de pup en meegaan op het tempo van de pup.

Volgens mij willen jullie alles veel te snel en willen jullie gelijk teveel. Iets wat de pup niet aan kan.

3 weken is echt niet zo lang, geef het tijd! Heb je iets over de achtergrond van de pup, of was ze gedumpt?

rust, rust en nog eens rust en liefde, liefde en nog eens liefde. Niets afdwingen. Je man kan eens lekker op de grond gaan zitten met brokjes. Maar dan niet de hond lokken, laat haar maar uit zichzelf komen bijvoorbeeld. En dat dan elke avond. Opbouwen van positieve ervaringen. Laat haar maar ervaren dat het niet eng is, op haar eigen tempo. En pas op dat je niet het angstige gedrag beloont!

Komt vast goed, maar niet elk hondje is binnen een paar weken op haar gemak. 

Veel succes!

" Wat ik zou voorstellen is met je pupje naar de dierenarts te gaan en te vragen voor plantaardig middeltje (duurt 3 maanden soms dat het werkt maar bij onze reu heeft het gewerkt tot bepaald niveau) om hem minder angstig te laten worden. En vooral veel knuffelen en kusjes geven en niet teveel aandacht geven aan het angstig zijn. Bij iet angstig zijn belonen met een snoepje bijvoorbeeld maar zorg dat je niet enkel beloond als het perfect is. Het moet in stapjes gaan. misschien u hondje roepen door te fluiten eens proberen? Lief fluiten "

 Veel knuffelen en kusjes geven?

Een hond die echt angst heeft van mensen zal zich echt niet goed voelen als "die griezel van een mens" constant aan hem zit te friemelen en zijn griezelige kop dichterbij brengt.

Integendeel,hondje zoveel mogelijk gerust laten tot zelfs negeren en hopen dat de angst met de tijd iets minder gaat worden.

Inderdaad rust, rust en nog eens rust. Absoluut niks vragen of eisen.

Het enige wat nu telt is minder angst hebben.

Met snoepjes werken is altijd goed, maar een hond met echte angst neemt meestal geen eten aan. 

Vooral niet dat constante getut. Laat je pup lekker haar gang gaan, het is logisch dat ze bang is voor je man want ze heeft waarschijnlijk een vervelende ervaring of associatie met mannen. Je kan hem haar het eten laten geven maar zonder contact. Gewoon neerzetten en niks van haar vragen. Geef haar de tijd en ruimte om jullie te leren kennen zonder dat daar gelijk wat achter zit of gepusht wordt. 

Over een tijdje zal ze vast meer durven naar je man maar laat het voor nu gewoon. Als ze met koekjes te verleiden is kan je man wat koekjes strooien als hij ergens langs loopt. Zo gaat ze hem met lekkers/leuks associëren.

Hoe doet ze als je man mee gaat wandelen? Kan ze dan wel ontspannen?

Vergeet niet dat hoe leuk ze het wandelen ook lijkt te vinden dat  het ook héél veel van haar energie kost. De eerste weken lijken  ze onvermoeibaar maar ze zijn zoveel aan het leren, verwerken en opnemen. Dat laten ze niet altijd zien. 

Allemaal bedankt voor de reacties,ik ga maar doen wat er geopperd wordt,dus met veel rust, vriendelijke woorden,snoepjes haar de tijd geven om aan ons te wennen in haar tempo.ik laat weten hoe de vorderingen zijn.????

Heb zelf sinds 4 jaar 2 hondjes uit Spanje.

Eentje heel spontaan.

Eentje met een enorme angst (trauma)

Heeft maanden in de tuin gelegen en durfde niet naar binnen ,

's avonds droeg ik haar naar binnen.

Het geluk was dat ze wel contact zocht met mijn andere hond.

Voor mijn man was ze panisch.

Heb een gedragstherapeut laten komen en die adviseerde haar te laten inslapen omdat dit zo diep zat dat het niet meer goed kon komen.

De dag dat ze ingeslapen zou worden kreeg ik een klik en ben voor haar gegaan.

Drie dingen....geduld.....liefde.....en vooral geen druk of dwang.

Gewoon haarzelf laten zijn en alles zoals zij wou. (af en toe een kleine sturing zonder dwang)

Langzaam.....heel langzaam groeide ze naar mij toe (maar bang voor mijn man).

Dit heeft zeker een jaar geduurd . Geduld, liefde en geen dwang.

Ze is nu ook niet meer bang voor mijn man......maar wel op haar hoede.....stemverheffing of stress bij hem en ze kruipt voor hem weg.

Nu , na 4 jaar, zie ik haar nog stapjes vooruit maken.

Ze is nu het meeste een heel spontaan, zelfs af en toe ondeugend , hondje wat overal mee heen wel.

Nadeel is dat ze enorm aan mij hangt......wat ik durf durft zij ook.

Ze heeft een gebruiksaanwijzing maar daar is makkelijk mee te leven.

3 weken is nog heel kort.

Vertrouwen opbouwen duurt heel lang voor zo'n bang hondje.

Geef het tijd en dan krijg je er enorm veel voor terug.

Geduld, liefde en geen dwang......

Succes met de kleine !!

 Das wel de enige manier. Geduld, geduld, geduld, zodat ze vertrouwen kan opbouwen en kan ervaren dat er in ieder geval 1 man is die haar geen kwaad doet.

Succes hoor. Je pup is nog jong, grote kans dat je een heel eind komt, maar je moet wel in jaren denken, niet in weken.