Hondengedragstherapie, ervaringen...

In januari start ik met de opleiding gedragstherapie voor honden (bij Dogvision).

Ik ben eigenlijk benieuwd wie er een gedragstherapeut heeft ingezet bij zijn hond, bij welke problemen, en hoe het nu met dat gedrag is, heeft het nut gehad? Hoe zijn je ervaringen??

Door de vechtpartijen tussen mijn jongens, heb ik
een gedragsdeskundige ingeschakeld.
Zie de site : calming signs nelis verhoeven.
De therapeut kwam aan huis, nam de jongste eerst
mee, toen de oudste en daarna waren ze samen nog
in Koningslust.
En ze kunnen bij elkaar, zonder te knokken.
Het verhaal van Luca stond op deze site, inmiddels
niet meer en momenteel ben ik bezig mijn ervaringen
bij de gd op te schrijven, zodat dit verhaal
ook op de site komt.
De eerste gedragstherapeut godfried dols de hondentolk
corrigeerde de honden met blikjes met kiezels en
aangezien er met een sessie niet genoeg gecorrigeerd
kon worden, ben ik dichter bij huis gegaan en kwam
zo bij nelis verhoeven terecht.
Het advies van beiden was ook anders en de laatste
doet alles op een kalmerende manier en dat werkte.

Neej ik heb er geen ervaring mee, maar ben erg nieuwsgierig naar de reacties van anderen. Ga zelf in januari naar een club met een gedragtherapeut. weet ook niet wat ik kan verwachten ik wacht gewoon af.

xxx

wij zijn gisteren naar een dierenarts geweest die gespecialiseerd is in gedragstherapie. We hebben een sheltie die we van 5 maanden hebben en die zijn volledige socialisatieperiode gemist heeft. Daarom zijn we daar eens een bezoekje gaan brengen, het is niet goedkoop maar wel heel erg leerrijk en interessant. Ze hebben ons geleerd om met kalmerende signalen te werken en je bezoek 'op te voeden'. Zino die normaal niet veel van vreemden moet hebben zat na een kwartier al bij die vrouw en na een uurtje waren ze gezellig aant spelen, geloof me het is super om dat te zien als je hond normaal bang is. Ze heeft ons ook heel wat tips gegeven en geleerd hoe we een hond het best leren te begrijpen en ook hoe een hond onze bewegingen en manier van doen interpreteert. We moeten nu gaan oefenen met bezoek en om de 2 weken moeten we even bellen om te vertellen hoe het gaat en of er nog problemen zijn en dan helpt ze die weer oplossen.
ik vind het een echte aanrader en ben blij dat wij het niet te lang hebben uitgesteld want nu is het niet moeilijk om het probleem op te lossen maar hadden we een jaar gewacht zaten we waarschijnlijk met een angstbijter zei ze.
wat ik ook echt niet wist was dat als je een onzeker hondje te vroeg laat castreren dat hij dat sneller bijtgedrag zal vertonen en dat hij nog heel wat onzekerder zal worden. en dan te denken dat wij hem bijna al gecastreerd hadden

zo dit zijn mijn ervaringen hiermee.
lief,

Hoi,

Ik heb een GT in huis gehad voor Morris. Ik was zwanger en Morris vertoonde toen hapgedrag naar bezoek en soms zelfs naar ons. Iets waar ik mij enorme zorgen over maakte, ivm de komst van ons kindje. Door de komst van onze GT ben ik in gaan zien dat Morris een heel ander type hond is, als dat we altijd gehad hebben. Mijn man en ik zijn beide types van het verwennen, maar Morris kon hier dus absoluut niet mee overweg, waardoor hij zich heel hoog voelde. Hij voelde zich soms zelfs baas in huis. Een taak die hij totaal niet aan kon en daardoor dus ook probleemgedrag vertoonde. Vooral ons bezoek, accepteerde hij niet altijd en hij bepaalde of we zonder hem weg mochten gaan! Dus soms hapte hij even naar mijn elleboog of mijn kont als ik de deur uit wou gaan! Op advies van onze GT zijn wij aan de slag gegaan met Morris. Eigenlijk moesten wij hem gewoon meer links laten liggen en als we hem wat lekkers wilde geven, moest hij het verdienen en niet zomaar krijgen. Niet meer opstaan als hij voor de deur gaat staan, niet meer opstaan als zijn bal onder de kast ligt en het bovenhuis is verboden terrein. Niet reageren op het negatieve gedrag, maar gewoon totaal negeren. De plek boven op de leuning van de bank, werd ook verboden terrein. We moesten hem zonder wat te zeggen er vanaf duwen. Net of het per ongeluk ging. Voor ons was dit alles heel moeilijk, omdat wij gewend zijn om onze honden als kinderen te behandelen, maar we wisten dat we het voor een goed doel deden....We zagen het heel somber in, maar wonder boven wonder konden we het gedrag door middel van negeren, redelijk ombuigen. Alleen bezoek blijft nog wel eens een probleem. Mensen die vaak komen, weten hoe ze met Morris om moeten gaan en dat ze hem niet direct aandacht mogen geven. Maar mensen die maar soms bij ons over de vloer komen, kan Morris nog wel eens uitdagen....Ook rennende kinderen is voor hem nog steeds een probleem. Hij weet dan van gekkigheid gewoon niet wat hij ermee moet! Als ik weet dat er veel kinderen komen, dan breng ik hem voor zijn eigen rust en onze rust naar het pension. Hier gaat hij super graag naar toe! Als hij zich trouwens misdraagt bij bezoek, dan krijgt hij nu een time-out in de keuken! Ons dochtertje begint nu te lopen en tot nu toe zijn ze dikke maatjes. Niet gek, want Morris krijgt geregeld wat toegestopt van Fenna. Ik hoop dan ook dat hij zo met typische kinderdingen op gaat groeien. Ook al weet ik dat ik erg op moet letten, dat hij straks niet Fenna gaat beschermen als er andere kinderen komen spelen. Ik wil met dit probleem in ieder geval nog aan de slag en ga dan privé lessen nemen bij de GT en dan gespecialiseerd op de omgang met kinderen. Ik hoop dat het dan toch nog een echte kindervriend wordt, zoals de foxterriër eigenlijk ook hoort te zijn. Nadeel van Morris is dat we hem pas kregen met 12 weken en hij hierdoor toch een stuk socialisatie gemist heeft! Dan kan hij wel bij de fokker in de woonkamer opgegroeid zijn, maar als daar geen kind over de vloer komt, dan weet hij nog niet wat het is....