Ben ik de enige?

Ik vind het altijd zo irritant als mensen een ras kopen dat "een beginnersras is" terwijl een ander ras zoveel beter bij ze past! Bv. de goldens en labradors. Deze worden altijd gezien als 'gezinshonden' ipv een werkhond, wat ze zijn. Ze krijgen maximaal drie rondjes naar het veldje op een dag en misschien in het weekend, mogen ze naar het bos. Ze zijn dan ook vaak te dik of hebben gedragsproblemen, of beiden. Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen, en dit soort rassen kúnnen hele goede gezinshonden zijn mits je meer met ze doet. Maar ik vind dit gewoon zo vervelend.

Of van die mensen die 'een pup/ras zoeken' die de hele dag alleen kan blijven.. en denken dat dat ook echt kan. 

Natuurlijk is het goed dat ze hier informeren zodat ze geen foute keus maken maar elke dag komen deze topics weer voorbij.

Sorry voor mijn gemiep maar dit moest ik toch ff kwijt :/.

En wat denk je daaraan te kunnen doen?

Bij de "poort" tegenhouden?

Dit kan je niet voorkomen. Als je daaraan stoort, dan sla je die topics toch over? Nicht ärgern nur wundern. Er zijn altijd wel andere forumleden die wel willen reageren.

 Ik weet dat ik er niks aan kan doen hoor, en ik vind het ook niet erg om te antwoorden maar soms vraag ik me wel af waarom de kennis zo klein is.. ik geloof dat ik even gefrustreerd ben

Haha, nee je bent niet de enige.

We werden wel eens gek aangekeken met Bink. "Een Bullterrier?!!  Jullie hebben toch nog geen hond gehad?" Nee, klopt, maar het is hartstikke goed gegaan. We wisten waar we aan begonnen. Had je ons een hond gegeven die bekend stond als 'beginnersras' had het waarschijnlijk juist moeilijk geworden omdat dat ras niet bij ons past. Dus aan iedereen die aan een bepaald ras wil beginnen: weet wat je in huis gaat halen, verzamel mensen van het ras om je heen en het komt heus wel goed. 

Speelgoedhonden schijnen trouwens heel goed alleen thuis te kunnen blijven. Kunnen ze van nature al, heel bijzonder. 

't begint weer zomer te worden. Mensen gaan dan in allerijl een pup aanschaffen omdat ze het leuk lijkt.

Volgend jaar willen ze toch liever op vakantie en dan wordt de hond aan de poort bij het asiel neergezet of in het bos achter gelaten of er worden andere dingen die het daglicht niet kunnen verdragen mee gedaan. 

Deze mensen houd je helaas.

Het enige wat je kan doen is zoveel mogelijk informatie geven.

Je bent inderdaad niet de enige. Kahlúa is ook mijn eerste eigen hond, hiervoor een hond voor het gezin uit het asiel, maar toen kreeg ik ook veel reacties: een herder als eerste hond?!   Ik had niets met herders, maar werd verliefd op Kahlúa en we passen perfect samen! Ik denk dus dat er niet perse beginnersrassen zijn, wel 'makkelijkere' en 'moeilijlere' rassen, maar ga dus gewoon voor een hond die jij bij jezelf vindt passen! :) 

Nee hoor je bent niet de enige. Hier heb ik het ook dikwijls andersom, dat men denkt dat ik alleen maar voor een Golden ben gegaan omdat het een beginnershond zou zijn en dan verbaasd zijn dat ik bij het ras blijf hangen. Want "nu ik meer ervaring heb kon ik immers ook wel een echte hond nemen" Of een "vind je dat nu niet saai dat je twee Goldens hebt, wil je niet liever een hond die wat meer uitdaging is?"

En dat zijn dan wel de mensen die Goldens hebben die hun baasje omver trekken op het moment dat ze een andere hond zien. Honden die zoveel energie hebben dat ze helemaal hoorndol worden als ze eindelijk even kunnen spelen of wandelen omdat ze inderdaad 3 keer een blokje om gaan en eens in de maand met mooi weer een uurtje naar het bos. Mijn hond wil daar niet eens mee spelen omdat ze veel te druk zijn... En dan horen "goh die van jou luisteren wel goed zeg, ik vind het maar niks hoor dat je zo streng bent". Nou vind ik mezelf totaal niet streng als ik niet omver getrokken wens te worden... Ohja of ze vinden het maar zielig dat ik zoveel met mijn honden doe, het zijn immers geen circusdieren. Volgens mij zegt men dat dan alleen maar zodat ze hun eigen laksheid goed praten.

Dus ik ben het helemaal met je eens! En ik probeer hier op HP ook altijd mensen die voor een Golden willen gaan voor de waarschuwen, maar het heeft wel weinig zin volgens mij...

Ieders eerste hond is aftasten, je valt voor een hond, vaak eigenschappen of door iemand aanbevolen, ....mijn eerste hond, een duitse herder, ook ik wist er niets van, maar een hond uit duizend, hoe ga je er mee om, neem je adviezen aan van anderen als je ergens tegen aan loopt ? ......    daarna newfoundlanders, al meer dan 35 jaar, zal nimmer een ander ras nemen, maar ook mijn eerste newfoundlander wist ik ook niet veel van, ik was er voor gevallen door de schoonheid en de grootte, en zo is het met vele mensen.               Je valt voor een bepaald type hond, en hoe ga je daar dan mee om...en van te voren je erin verdiepen ? Dat zijn basis karakters van de hond die in alle boekjes staan, maar als de hond eenmaal bij je thuis is zijn ze allemaal anders....                  en de tijd zal het leren dat je of ooit een ander ras neemt of bij het ras blijft.....

Nee, je bent niet de enige. Ik hoor ook vaak ik neem een labrador of golden want die zijn makkelijk. Dat zijn echte gezins honden. En ga zo maar door. 

Ik denk dat het belangrijkste is dat je kijkt naar wat jij een leuk ras vind en niet naar of het ras geschikt is als eerste hond. In ieder ras zitten hele makkelijke honden en wat moeilijkere honden. Je moet er vol voor willen gaan en natuurlijk een klik hebben met je hond. Weten waar je voor kiest en je verdiept hebben niet alleen in het ras maar ook in hoe honden comminuceren, hoe je een goede opvoeding kan geven. 

Mijn eerste hond is een Staffordshire bull terriër. Ik was 16 toen ik hem kreeg. Veel mensen vonden dat toen appart en onverantwoordelijk en ga zo maar door. Ik wilde er voor gaan en heb dat gedaan. Ik heb nog nooit een hond gehad waar ik zo'n klik en band mee heb als hem. Nu vind niemand het raar meer omdat we een eenheid zijn en alles wat samen gedaan kan worden doen we ook samen. 

voor mensen die gewoon 'een hond' willen is de doorsnee labrador of malthezer nu eenmaal meer aan te raden dan de doorsnee mechelaar of cane corso.

Niet omdat ze zo persé makkelijk zijn, wél omdat een fout maken daarmee minder heftig afgerekend zal worden dan met de andere opties. En dat is gewoon een feit.

Mijn zus heeft haar 2de labrador. Ideaal voor hun, ondernemend zijn ze niet, veel tijd in opvoeding wordt er niet gestoken en daarmee is de labrador ideaal. Die is braaf en gelukkig met zijn lot.
Doe hetzelfde met een mechelaar en gans hun inboedel is kapot gebeten, zij zelf zijn gebeten en binnen de paar maanden zou de hond herplaatst kunnen worden.

Dat maakt verder niet dat je met een labrador nog veel meer kunt doen dan gewoon ze 'als hond te hebben'.

 Ja dat is zo maar waarom zijn al die labradors die ik tegen kom allemaal heel druk. En dan bedoel ik echt waus van de drukkigheid. Lijkt me dan toch dat deze toch iets meer uitdaging nodig heeft. En dat geld niet voor alle labradors maar de meeste die ik hier tegen kom die maar gewoon een rondje lopen zijn echt waus. De labradors die iets meer worden uitgedaagd zijn dan wel weer aangename honden om tegen te komen. Die springen je niet bijna in je nek van gekkigheid bij het zien van je hond. 

Alle honden hebben voldoende beweging en uitdaging nodig of je nou een mechelaar of een maltezer hebt.

Maar wel blijven kijken naar de hond en dat doet het gros van de baasjes niet. Velen met kleine hondjes doen weinig tot niets, een wandelingetje en ze zijn klaar. 

Puck zou gek worden, die heeft haar geestelijke uitdaging ook echt wel nodig merk ik.

Natuurlijk blijft het een schoothondje. 

Maar dat wil niet zeggen dat je er niks mee hoeft te doen.

 Daar ben ik het niet helemaal mee eens want de hond is op dat moment niet meer controleerbaar en luistert helemaal niet. En dat extreem drukke gedrag vind ik niet sociaal. Ze stormen erop af en beginnen dan als gekken te springen. Ze doen dan wel niks maar sociaal en controleerbaar zo zou ik het niet noemen. 

Ik hou sowieso niet van die term 'beginnershond'.

Je hebt rassen met uiteenlopende karakters en behoeften en daaruit kies je het ras dat het best met je matcht.

Iemand die niks met z'n hond wil ondernemen en niet in het dier wil investeren, kiest beter voor geen hond.

Maar ik snap de redenering van Maart wel… als (àls!) zo iemand dan toch een hond in huis haalt, kan het maar beter een inschikkelijk en meegaand ras zijn. Van alle kwaden de minst erge, zoiets...

 Jawel.. Sociaal controleerbaar is als in de zin van ze zijn geen gevaar. Bedoel ze zijn op zo'n moment lomp en enthousiast maar pak je bij wijze van mijn hond die zou in iemands arm hangen. Of je hond dood bijten. Ook gezellig. 

Dus wat Maart zegt vind ik helemaal waar, de fouten die je maakt word je veel harder op afgestraft met de zogezegd moeilijkere rassen. Ik kan het zeggen, ben door de jaren heen al wat gestraft geweest haha. Bedoel je Labrador die even onbesuisd niet meer naar je luistert of aangevallen worden door je eigen hond. Vind het nogal een verschil. 

En als je dan eenmaal zo met je hond bent als met mijn huidige hond nu dan denken mensen altijd dat het wel mee valt. Zo'n lieve slimme hond... Wat een makkie, luistert bij het eerste gebaar. Jarenlang dag in dag uit trainen (iets wat je daarvoor moet) wordt zo over het hoofd gezien. En als je dat niet wilt dan kun je toch echt beter een ras hebben waar in de oorsprong geen kwaad in zit. In het ergste geval worden ze stuiterballen. Geen drama. 

Ik vind de labrador en golden retriever geen vervelende honden, kom ze toch meerderen keren tegen en ze zijn vriendelijk lief voor mijn honden en het hele drukke...mijn jonge newfoundlander is op het moment ook druk, gaat er af als ze ouder worden,  Rebecca van hier op hp, heeft een golden retriever, de rust zelve, en ken genoeg labradors die toch zeker beheerst mij benaderen, speels jazeker, maar wel vriendelijk.....kom ik dat ras van verre tegen denk ik er niet bij na van zou het wel goed gaan.....nimmer een verkeerde tegen gekomen.

" Alle honden hebben voldoende beweging en uitdaging nodig of je nou een mechelaar of een maltezer hebt.
Maar wel blijven kijken naar de hond en dat doet het gros van de baasjes niet. Velen met kleine hondjes doen weinig tot niets, een wandelingetje en ze zijn klaar. 
Puck zou gek worden, die heeft haar geestelijke uitdaging ook echt wel nodig merk ik.
Natuurlijk blijft het een schoothondje. 

Maar dat wil niet zeggen dat je er niks mee hoeft te doen. "

Ruby88

 Toen ik t oepsnest van Chewy en Ayla ging verkopen kreeg ik ook zoveel mensen die dan zijden jaaah we hebben een grote tuin en t zijn maar kleine hondjes dus zoveel hebben ze niet nodig.. Ze lijken op mopsjes en die zijn niet zoveel nodig toch? 

Mevrouw.. "Puggles" zijn miniatuur husky's! Energieke monsters die gaan slopen zodra ze niet genoeg mogen doen.

"Oh.."

Ik snap wel wat je bedoelt ja, dat drukke gedrag is wel onbeleefd maar toch minder vervelend dan een stel tanden die ergens in worden gezet. 

En vaak worden Goldens en labjes na een poos lusteloos als er niks met ze wordt gedaan, puur uit verveling. Maar dat ziet er dan voor veel eigenaren uit alsof hij gewoon tevreden is en niet zo'n zin heeft om van alles te doen. Slopen komt bij deze rassen wel veel voor, wat minder heftig dan bij mechelaars misschien maar ik ken er toch veel die behoorlijk wat schade gemaakt hebben. Alle zusjes van Aiko bijvoorbeeld, werd niks mee gedaan en de eerste maanden waren er traptreden uit de trap gesloopt en gaten in deuren en muren. Maarja dat schrijft men dan toe aan de puberteit. Terwijl ik het pittigste hondje had uit het nest maar ik deed tenminste wat met haar, dus ze heeft in heel haar leven alleen een plantje gesloopt meer niet. Maar wat je zegt, mensen zien het achterliggende probleem niet en hebben er zélf geen last van dus dan is de keuze voor zo'n hond vanzelfsprekender. 

"  Jawel.. Sociaal controleerbaar is als in de zin van ze zijn geen gevaar. Bedoel ze zijn op zo'n moment lomp en enthousiast maar pak je bij wijze van mijn hond die zou in iemands arm hangen. Of je hond dood bijten. Ook gezellig. 
 
Dus wat Maart zegt vind ik helemaal waar, de fouten die je maakt word je veel harder op afgestraft met de zogezegd moeilijkere rassen. Ik kan het zeggen, ben door de jaren heen al wat gestraft geweest haha. Bedoel je Labrador die even onbesuisd niet meer naar je luistert of aangevallen worden door je eigen hond. Vind het nogal een verschil. 
 
En als je dan eenmaal zo met je hond bent als met mijn huidige hond nu dan denken mensen altijd dat het wel mee valt. Zo'n lieve slimme hond... Wat een makkie, luistert bij het eerste gebaar. Jarenlang dag in dag uit trainen (iets wat je daarvoor moet) wordt zo over het hoofd gezien. En als je dat niet wilt dan kun je toch echt beter een ras hebben waar in de oorsprong geen kwaad in zit. In het ergste geval worden ze stuiterballen. Geen drama.  "

S&F.

 Daar heb ik andere ervaringen mee. Hier liepen twee labradors die ontsnapten regelmatig en die hadden dan regelmatig conflicten. Ze waren niet sociaal. En nee ik moet ze niet over een kam scheren dat doe ik ook niet.

Ja het is zo dat iemand minder hard word afgestraft op zijn of haar fouten ben ik zeker met jullie eens. Maar ik heb de ervaring dat deze honden net zo goed genoeg beweging moeten hebben. En als ze dat niet krijgen dat ze dan heel druk worden. En ik vind het minder als een hond op mij komt afstormen terwijl ie nog 40 meter van ons af is. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. 

Over het algemeen zijn het leuke sociale honden maar ik denk niet dat er beginners honden bestaan. 

"  

Zo herkenbaar. Vooral dat teveel met je hond doen en er een circus hond van willen maken... en dan totaal niet snappen dat een hond toch echt uitdaging nodig heeft en dit leuk vind.

Toen ik groter ging wonen kreeg ik serieus de opmerking 'oh heb je zoveel tuin? Dat is fijn dan hoef je niet meer elke dag te wandelen, kan de hond gewoon buiten lopen' "

Maud

Ja inderdaad! En dat sta je daar op het veld met je hond die een hele brede kwispelstaart heeft, enorme concentratie en heerlijk vrolijk haar ding doet en dan krijg je "ja dat is zielig...". Ik kan nooit zo goed aardig blijven dan 

Oeh dat laatste ken ik ook ja! Ik ga verhuizen straks van een balkon naar een tuin en ik krijg inderdaad niet opmerkingen al. Het zal heerlijk voor ze zijn hoor een tuin, absoluut, maar we gaan vlak naast de hei wonen en daar ga ik toch echt meer tijd spenderen dan in mijn tuin! Maar ik vind het ook stom als mensen zeggen dat een grote hond niet kan op een balkon, want "dan krijgt ie niet genoeg beweging". 

 Natuurlijk zijn een stel tanden in je hond vele malen erger dan onbeleefd gedrag.

Vaös speelt graag met labradors want die zijn net zo lomp als hem. 

Ik wil dat onbeleefde gedrag niet goed praten hoor, ik heb er zelf ook een hekel aan en doe mijn uiterste best mijn honden daarin goed op te voeden wat ook goed is gelukt. Maar ik bedoel, hoewel ik het geen reden vind om dan maar een labje te nemen, ik snap in die zin wel wat Maart bedoelt.

Grappig zeg! Mijn goldens hebben een hekel aan labjes, dat lompe gebeuk is niks voor hen haha. 

Haha ik vind het ook vreselijk hoor begrijp me niet verkeerd. Ergernis nr 1 zowat.

Het is alleen iets wat vrij onschuldig is vergeleken met wat je van andere rassen zou kunnen verwachten. Wat bij de moeilijkere rassen er namelijk nog bij komt, die kunnen gedrag vertonen dat niet opgelost kan worden met wat meer uitdaging en beweging. Pak dan bijvoorbeeld een Mechelaar van Maart, als je daarmee meer en meer gaat bewegen krijgt die hond gewoon een nog betere conditie. Meer niet. Strakke begeleiding, eindeloze trainingen en een standvastige baas maken dan de hond om het zo te zeggen leefbaar. 

Daar hoef je allemaal niet aan te denken met een "simpelere" hond (uitzonderingen daar gelaten). Dus dat mensen praten over makkelijkere rassen ja... Ik snap dat echt wel. Hier in de buurt zie ik dagelijks een Staff mix zowat door t raam heen knallen met zn korf om in huis. Die mensen doen op hun manier alles (veel lopen, fietsen etc) maarja grote pittige hond. Niet genoeg. Zijn totaal ongeschikt als bazen en waren veel beter af geweest met bijvoorbeeld een Golden. Nou is dat ook gewoon een geweldig ras op zichzelf maar he, ook een stuk zachtaardiger.

 Wel de rustigere variant dan he. Niet de honden die hem compleet overrompelen. Maar als ie eens tegen een lab aan rent dan vind de labrador dat geen probleem. Bij een kleine hond is dat wel iets anders. Daar moet hij van mij voorzichtig mee zijn. Hij mag ook niet te lomp doen maar een lab kan wat dat betreft wat meer hebben. Maar als ze te wild en lomp zijn vind hij ze ook niks. Een nette begroeting en dan uitdaging tot spel daar zegt ie dan geen nee tegen. 

Ik ben het eens met Maart.  Een "beginnershond" is een hond waarbij de gevolgen van de fouten die je maakt, niet zo zwaar zijn.

Honden waarbij er weinig of geen gevaar is dat ze andere honden aanvallen en bijten.

Ook kunnen "beginners" helemaal niet inschatten wat er bedoeld wordt met een "beginnershond", wat het gevolg kan zijn als je kiest voor een ras "niet voor beginners".   Ze weten immers helemaal niet hoe belangrijk de juiste opvoeding is.  Dat het geen kwestie is van naar de hondenschool te gaan en "zit" tegen je hond te zeggen, wat die dan "onmiddelijk" doet .

We waren allemaal eens "beginners", ook wij hebben die fout gemaakt en als eerste hond een Dogo Argentino genomen.  Er stond bij de rasbeschrijving "geen hond voor beginners", wisten wij veel waarom.

We vonden de karakter beschrijving bij ons passen, we waren verliefd op het uiterlijk en we hebben ze genomen.

Het eerste jaar was er één met vallen en opstaan, met opmerkingen als "nooit meer een Dogo" maar dat gaat voorbij en je zet door en sindsdien hebben we altijd Dogo's gehad.

Elke nieuwe pup ging makkelijker in de opvoeding en we zijn heel gelukkig met ze.

Maar ik snap wel dat de rasbeschrijving niet voldoet als je een eerste hond kiest...

Tegelijkertijd is het inderdaad soms ergerlijk dat mensen rare gezichten trekken als ze je met jouw ras, dat dan geen vanzelfsprekend ras is om te nemen, zien.

Ook is het soms om dood te vallen van ergernis als mensen "zomaar" een hond nemen en verwachten dat het dier zoals een pluche beest steeds doet wat ze zeggen.  Dat mensen geen tijd, moeite en geduld willen stoppen in de opvoeding van de hond en dat ze niks ondernemen met hun huisdier. 

Een hond kan echt je beste maatje worden, maar je moet er in investeren...

En dat 'zomaar een hond nemen', daar zijn er helaas veel van. Heb hier mensen in de buurt wonen, die hebben een husky aangeschaft omdat ie wel mooi bij 't interieur paste. Ze doen er niks mee, gaat twee of drie maal daags een blokje om van 500m.

Hond huilt soms hele dagen, want hij zit hele dagen vast in een hokje als ze heen werken zijn...

Lief tegen andere honden is die ook niet, af en toe krijgt hij de kans en ontsnapt hij.

Je bent niet de enige.

Andersom komt ook vaak voor: dat mensen eigenlijk het liefst een ras nemen wat niet wordt gezien als 'beginnersras', een boerboel, mechel, chesapeake, verzin het maar, niet conventionele beginnershonden. Ze zijn verliefd op het ras om allerlei redenen, maar ze kiezen dan voor een ander ras omdat die wél wordt gezien als geschikt voor beginners. Een bulldog, een sheltie, een labrador... En komen er dan achter dat deze rassen helemaal niet bij ze passen. 

Ik heb ook lang getwijfeld of ik wel of niet zou kijken naar bepaalde rassen, omdat ze niet bekend staan als goed voor beginners. Inmiddels ben ik twee honden verder en ik vraag me af wanneer iemand ooit 'klaar' is voor een 'moeilijke' hond. Dus ik ben nu gewoon gaan informeren bij eigenaars en fokkers en het valt me tot nu toe 100% mee. Dus wellicht over een paar jaar...! 

Ik vind dat 'drukke gedrag' van labs en goldens (bv) die niets te doen krijgen geen klein gevolg. Het provoceert mijn honden heel erg. Een voorbeeld:

Wij lopen lekker door het park. Los, want mijn honden luisteren over het algemeen goed. (Naast hun beginnende doofheid en af en toe de oost-indische variant..) Opeens komen er twee gigantisch drukke en lompe labradors aan sjeezen. Mijn honden verstijven, zoeken bij mij hulp etc. De een begint te janken en laat een grommetje om kenbaar te maken dat ze te druk zijn. De baas roept de honden terug, maar luisteren doen ze natuurlijk niet want er gebeurt niks met die honden. De eigenaar lacht een beetje dom. Ik probeer door te lopen maar helaas, de ene labrador STAAT op mijn hond. 

Hoppa, mijn honden gaan achter die labradors aan. Grommend, happend naar de enkels, staart of keel. De labradors hebben nu eindelijk door dat hun 'spel' niet gewaardeerd word. De eigenaar kijkt een beetje beduusd, want "huh, het zijn kleine hondjes en mijn honden zijn toch alleen maar vriendelijk?" Ik roep mijn honden terug. Eentje komt al, piepend van de stress. Deze lijn ik aan. De ander laat eventjes op zich wachten dus ik ga erachteraan en lijn haar ook aan. Eigenaar heel verrast, zijn honden over de zeik, de mijne over de zeik. Zonder het gesprek aan te gaan loop ik door, anders verandert het gesprek in een lezing van mij...

Weg ontspannen wandeling en goede humeur. Ik ben linea directa naar huis gegaan.

Ik zie dat jullie vrijwel allemaal grote honden hebben. Als de eigenaar van bejaarde kleintjes zie ik dit 'spel' dus toch heel anders.