Hond, baby en aandacht

Hallo, Ik hoop hier van jullie wat advies te krijgen.  Wij hebben een gezellige boel thuis. 2 honden (amerikaanse staffords), 2 katten, mijn man en ik en sinds 2 maanden een baby.  Op 1 kat na zijn al onze huisdieren 'tweedehandsjes' en hebben we veel energie gestoken in gedrag en beweging en zat het evenwicht er wel goed in. Wij hebben dus ook goed na gedacht over de komst van een baby en hier ook, wat wij dachten, goed op voorbereid. Toch merk ik dat 1 van onze honden het heel moeilijk heeft en ik merk dat ik hier zelf op vast loop. Zijn gedrag kost me ondertussen zoveel energie dat ik al een paar keer op t punt heb gestaan om hem een tik te geven puur uit frustratie, wat ik nog heb kunnen voorkomen maar wil hiermee aangeven dat ik aan mijn tax zit.  Tot zover de situatie hier thuis. Wat er aan de hand is. Mijn reutje is door zijn moeilijke start altijd een angstige hond geweest, het liefst is hij de hele dag bij je en buiten kan hij andere honden erg spannend vinden waardoor ik hem altijd aangelijnd uitlaat. Binnenshuis kon hij altijd goed zijn ontspannig vinden en als hij maar samen mag zijn met onze andere hond durft hij ook goed alleen te zijn. Nu de baby er echter is lijkt hij op alle mogelijke wijze mijn negatieve aandacht te vragen. Zodra ik naar boven loop of naar de wc ga klimt hij in de baby box, buiten sloopt hij zodra ik even naar binnen loop de compost bak en als ik hem buiten in de kennel doe gaat hij hysterisch blaffen. Wanneer ik hem naar de bijkeuken doe gaat hij blaffen en slopen. Zelfs in de bench (waar hij zich altijd veilig in voelde) red hij het niet want die trekt hij uit elkaar. Dit alles als ik binnen niet constant bij hem in de buurt ben. Wanneer ik weg ga of ga slapen en de honden samen in de bijkeuken zitten (zoals altijd) is er niets aan de hand. Ook met wandelen zoekt hij constant de grens op. Ik lachtte altijd om mensen waarbij je je afvraagt... Wie laat wie uit? Maar nu voel ik me precies zo. Ik kan hem onder controle houden doordat ik sterker ben aan de riem, maar zn oren doen het niet.  Wat hij wel fantastisch doet is het contact met de baby. Hij respecteerd de afstand, snuffelt als het mag maar blijft verder rustig liggen als de baby huilt of bij hem komt. Hij doet dit net zo goed als met de katten. Ook probeer ik hem positieve aandacht te geven als hij het goed doet (al moet ik erg naar de momenten zoeken) en knuffel ik erg graag met hem. De andere hond is wat ouder en trekt zich nergens iets van aan.  Graag wil ik jullie advies want we worden hier beide niet gelukkig van. Zelfs de gedachte aan een nieuw huisje voor hem is al door mijn hoofd gegaan maar dat wil ik uiteraard niet.  Tips en adviezen zijn welkom! Ben behoorlijk wanhopig aan het worden.   

Iig geldt dat het voor het beest ook een enorme verandering is en dat hij z'n tijd nodig zal hebben daar aan te wennen. Zonder dat ik daarmee wil zeggen dat je z'n ontoelaatbare gedrag moet tolereren. 

Hoe oud is je reu?

Waardoor kwam de moeilijke start?

Hebben jullie hem vanaf pup?

Wanneer juist is dit gedrag begonnen?