Moeilijke keuze

Beste Forumleden,

Ik weet niet of dit verhaal bij het juiste topic plaats. :P

Maar ik zit momenteel met een ontzettend moeilijke keuze, die me inmiddels helemaal opbreekt. Ik en mijn (ex) vriendin hebben anderhalf jaar terug de keuze gemaakt om een Tamaskan te nemen (soort wolfhond). we zijn toen naar een fokker gegaan, hebben ons ingelezen en zijn mee geweest naar evenementen. Zodat we echt wisten waar we aan begonnen. We waren allebei gek op dit ras. Om eerlijk te zijn wilde ik het liever dan haar. Zij had zo haar bedenkingen maar stemde er toch mee in. Vorig jaar juli was het zover, we hebben onze pup Troy toen mee naar huis mogen nemen. We hebben samen een hoop gehuild en gelachen. Wat een fantastische tijd! Troy is serieus de meest makkelijke, lieve, mooie en rustige hond die ik ken. (ik overdrijf niet :P) Ik werkte full time en zij werkte part time en paste doordeweeks full time op Troy.

Nu komt het vervelende. Mijn vriendin heeft een maand geleden een punt gezet achter onze relatie. Het liep al een tijdje niet zo lekker. Maar ze is meteen vertrokken. En heeft de verantwoordelijkheid voor de hond bij mij neergelegd. Ze heeft nog wel twee weken in de middag op Troy gepast toen ik aan het werken was. Maar ze wilt Troy nu niet meer zien. Terwijl zij het meeste aan Troy gehecht was en Troy het meeste aan haar. Zij wilt haar eigen leven en kan volgens haar niet door als ze maar moet blijven oppassen op de hond. Daarbij komt ook dat zij vind dat Troy herplaatst moet worden en beter af is met een baas die er full time voor hem is.

Mijn situatie: Ik ben na het hebben van een burn out, sinds kort weer full time aan het werk. Opeens moet ik naast mijn baan voor het huishouden, 3 katten en mijn Troy zorgen. De afgelopen weken hebben mij mentaal en lichamelijk opgebroken. ik heb geen puf en ben steeds moe. Maar Troy moet ook aandacht en beweging hebben en ik voel me erg schuldig.

Gelukkig heb ik een oppas die bereid is om Troy doordeweeks uit te laten. Die maakt dan een stevige wandeling van een uur. En soms kan hij naar een hondendagopvang. Ik merk aan zijn gedrag dat Troy hier ook erg aan moet wennen. Van de week heeft hij voor het eerst wat gesloopt toen hij alleen was. Waren gelukkig alleen tijdschriften :P.

Ik hoop dat hij eraan kan wennen. Maar ik zie op dit moment door de bomen het bos even niet meer. De fokker zegt dat ik het kan proberen met de oppas en kijken hoe hij er op reageert als ik het wat meer tijd geef. Ik heb het erg naar mijn zin op mijn werk. Maar moet ik dan switchen naar een part time baan of thuis gaan werken als freelancer? Dat zijn allemaal keuzes die door mijn hoofd spelen. Ik sta er nu alleen voor en ik ben gek op de hond. Maar ergens denk ik ook dat ik op deze manier geen tijd overhoudt. Ik moet momenteel zoveel ballen in de lucht houden, dat ik het gevoel heb dat ik mezelf verwaarloos en meer uitgeput raak. In het weekend moet ik het huishouden doen, boodschappen doen, met de hond wat leuks doen (strand etc. ) kattenbak schoonmaken, alle dieren eten geven, koken etc. Ik heb geen tijd meer voor mezelf. Maar ik wil mijn hond ook niet kwijt! Het is mijn beste maatje.

Heeft iemand tips of heeft iemand ervaring met een soortgelijke situatie?

Alvast dank!

Sterkte man

Als je echt van je hond houdt heb je dat er toch voor over, jij hebt de hond genomen, ondanks dat je vriendin het eigenlijk niet wilde.....je hebt een oppas voor de hond, super toch, in het weekend kan je er zijn voor je hond toch, een dier is geen wegwerp voorwerp, het is een levend dier die jij toch heel graag wilde, in goede tijden en in slechte tijden toch ??                                         Het heeft geen zin om dit te vertellen, maar kwam alleen te staan met een hond van drie maanden, wegdoen nimmer aan gedacht, terwijl ik niet goed wist hoe ik mijn hond te eten moest geven, ik heb er alles aan gedaan om haar te houden, nimmer geen spijt van gehad, de band is zelfs daardoor sterker geworden omdat je er voor gaat,             kom op joh, ga er voor, laat je hond niet in de steek, over een poos heb jij weer alles op de rails, en zal je zien dat je daar geen spijt van zal krijgen, zorg voor een vangnet en oppas...         .je hond wordt ouder en rustiger, een burnout , dan is een hond juist toch heerlijk om je zorgen opzij te zetten, zoek een vast ritme en ga er voor.

Je vraagt om ervaring, ja die heb ik......bams drie maanden oud, daar sta je dan alleen, hond weg doen terug naar de fokker of houden, toen hield ik al van dr, wat is drie maanden ? Ik heb haar gehouden en alles alleen gedaan.....en nimmer spijt gehad, en tuurlijk is het niet makkelijk , maar kijk eens naar je hond als je op de bank zit en je hond naast je, is wegdoen een optie ? Nee toch, je hebt de hond al een jaar, je houdt toch al van je hond ? ...als jij voor een goede oppas en een vangnet zorgt kan jij toch de hond houden !!

Dit schrijf je............          In het weekend moet ik het huishouden doen, boodschappen doen, met de hond wat leuks doen (strand etc. ) kattenbak schoonmaken, alle dieren eten geven, koken etc. Ik heb geen tijd meer voor mezelf. Maar ik wil mijn hond ook niet kwijt! Het is mijn beste maatje.                                                                Je hond je beste maatje, je vriend, probeer een ritme te vinden , jouw beste maatje dat geld ook voor je hond toch, die wil jou toch ook niet inruilen voor een ander, denk daar eens aan, en tuurlijk zijn er zeker baasjes die goed voor je hond zouden zijn maar kom op geef jezelf en je hond een kans om bij elkaar te blijven.

Moeilijk ja.

En natuurlijk kan je je fulltime job niet opgeven, er moet geld in het laatje komen nietwaar.

Veel werk ineens dat jij moet doen , maar vind je dan ook geen troost en gezelschap als je thuis komt bij je dieren ? 

Ik vind ook , als je met die oppas kan blijven werken, dat dat misschien wel de beste oplossing is. Ook jouw hond zal het liefste bij jou blijven .

Even gas bijzetten en je komt er wel doorheen man. 

Kan je op de andere dingen geen tijd besparen? Zoals een poetshulp nemen, je boodschappen online doen zodat ze klaar staan en je ze maar moet gaan halen? Ik zeg maar wat, wil maar helpen. 

Dan heb je meer tijd en energie voor troy. Want hij ziet jou graag en ik denk dat jij dat nu ook nodig hebt. En van een hond wegdoen heb je altijd spijt.

Je vraagt om iemand met ervaring, ik heb geen ervaring met alleen vallen maar wel met een hond moeten wegdoen. Hoewel het me door verschillende kenners is geadviseerd en het (met de hand op mijn hart) de juiste beslissing was is het de moeilijkste die ik ooit heb moeten maken en eentje die me de rest van mijn leven zal bijblijven. 

Op slot vanwege dubbel topic

http://www.hondenpage.com/hondenforum/215389/moeilijke-keuze.php