hallo! ik ben nu zeventien, en ik wil al mijn hele leven een hond. (zoals velen denk ik. :)) ik werk al tijdens het weekend, dus als ik mijn ouders overhaal de hond te kopen kan ik daarna wel zelf de verzorging betalen. mijn vader wil ook graag een hond, dus als ik hem een keer niet kan uitlaten kan hij het wel doen. ook zouden we dan graag een asielhond nemen. maar het probleem is mijn moeder: ze ziet alleen maar de nadelen. kunnen jullie (mensen met een hond) even wat voordelen opsommen? alvast bedankt! Marie
Ga in een goed gesprek met je mams, jij bent 17 jaar oud, school of bijbaantje, studie, de verzorging is net zo goed voor je mams....die ziet alleen de nadelen ervan, dus eerst maar eens in goed gesprek gaan met je mams erbij.
En wat voordelen en de nadelen dan ? ...hond smorgens uitlaten, poep opruimen...iedere keer weer als de hond gepoept heeft, een uur vroeger je bed uit...is de hond ziek, komt het op je mams neer, diaree en kots, dat zal je zonder verblikken moeten opruimen...... ook de nacht gaat dat door als de hond ziek is... en dan door weer en wind, maakt niet uit...de hond moet uit... ook als je een feestje met vriendinnen hebt... een hond uit het asiel kan een rugzakje hebben, de opvoeding gaat heel veel tijd inzitten, geduld. Dan de voordelen, de liefde van een dier is niet te beschrijven, knuffelgehalte als je boft is hoog, met een hond ben je nimmer alleen, ben je zelf ziek, komt de hond je troosten...de wandelingen met een hond zijn niet alleen voor je hond goed maar zeker voor de mens, sociaal naar anderen toe als je een hond hebt, ze komen sneller voor een praatje....laat dit maar aan je mams zien, en niet alleen de voordelen ervan, nadelen horen er ook bij....ik gun het je van harte, een hond is voor mij een verrijking.
Ik ben moeder. Toen ik aan mijn hond begon waren mijn kinderen 6 en 9 jaar oud. Ook zij wilden graag een hond.
Voordelen van een hond:
In de praktijk is degene die het meeste thuis is en het meeste verantwoordelijkheidsgevoel heeft degene die het meest voor de hond zorgt. Het meest met de hond te maken heeft. Zich het meest aan moet passen aan de hond. Het meeste rekening houdt met de hond. In gezinnen is dat vaak de moeder.
Nu ben jij van alles van plan, zie je alles zeer rooskleurig in, denk je alles voor je hond over te zullen hebben en je hele leven in het teken van de hond te zullen plaatsen. Maar dan ben jij tot diep in de nacht wezen stappen.. je vader heeft het laatste rondje dus met je hond gelopen en gaat naar zijn werk. Je moeder ziet de hond in zijn mand/bench liggen wachten op een ochtend wandeling en ontbijt maar jij slaapt diep. Mort en moppert als ze probeert je wakker te maken. Wat zal ze doen? Gewoon weg gaan (werk oid) of toch maar voor dat arme beest zorgen?
Of zij is het eerste thuis en de hond zit onder het braaksel en diarree.. Wat te doen? Moeders zijn vaak niet zo goed instaat om een dier in nood te negeren omdat het haar verantwoording officieel niet is.. dus daar gaat ze al. Niet haar hond, niet haar wens.. maar uiteindelijk komt een deel van de verzorging toch op haar schouders. En jij gaat stappen, weg met je vrienden, op vakantie... want als puber/jong volwassene heb je toch een dringende behoefte aan een sociaal leven. Of heb je geen tijd vanwege je examens.. terwijl je Whatsapp en Snapchat wél de nodige aandacht kunnen krijgen omdat je toch pauzes tijdens het blokken moet hebben.
Wie ruimt de ongelukjes op als jij er niet bent? Wie dealt met de scherpe puppytandjes als jij er niet bent? Wie zuigt de haren en het zand op? Wie zorgt er voor een extra vriezer als jullie vers willen gaan voeren? Wie maakt de auto schoon na een wandeling elders?
Mijn belangrijkste tip: Neem nooit een hond omdat je kinderen dat willen. Neem alleen een hond omdat jij dat wilt. En eigenlijk telt dat net zo bij je partner, zeker als jij degene bent die het grootste verantwoordelijkheidsgevoel heeft. Je kind neemt maar een hond als die op zichzelf woont.
Waarom wil je een hond?
Wat wil je er mee gaan doen?
Hoe zie je het hebben van een hond voor je?
Hoe ziet je sociale leven eruit?
Bedenk je dat het hebben van een hond een grote verantwoordelijkheid is en je er heel veel aandacht aan moet besteden.
Dat het hebben van een hond verschrikkelijk duur kan wezen, denk aan ziektes, operaties en dergelijke.
Was jij dezelfde die pasgeleden ook een topic gestart had met eenzelfde vraag? Dat je moeder de haren etc niet zag zitten? Als dat zo was, daar staan veel reacties bij. Zo niet, dan heb ik niks gezegd.
Nee ik was niet dezelfde nee. ;)
Mijn moeder ziet helaas nog steeds alleen de nadelen. Anders wacht ik gewoon tot ik over een paar jaar op mezelf woon. ;)
Dat lijkt me verstandig.
En dan moet je kijken of je er wel tijd voor hebt. Wie weet werk je straks zes dagen in de week. Wie past er dan op je hondje?
Denk altijd aan de hond als je er aan wilt beginnen. Stel je zelf de vraag: maak ik mijn hond gelukkig als....
In de tussentijd kun je altijd zoeken naar welk ras bij je past. Zoek daar een goede fokker bij, eentje die test op erfelijke afwijkingen, met stamboom en dergelijke. Je kan dan altijd vragen of je op bezoek mag komen om het ras beter te leren kennen en je vragenlijst meenemen om zo antwoorden te verkrijgen.
Je kan hier altijd de vraag stellen of iemand een goede fokker is, eentje die het beste met de honden voor heeft en fokt met gezonde dieren. Velen hier op het forum weten veel over diverse fokkers.
Als ik een dochter van 17 zou hebben zou ze niet zonder hond de straat op mogen.
Hoe ziet je toekomst eruit? Want wat als jij gaat studeren? Of op jezelf gaat wonen en een fulltime baan krijgt..? Een hond heb je als het goed is voor heel wat jaren. Daarom lijkt het me heel belangrijk dat je moeder achter deze keuze staat en de zorg draagt over de hond als jouw leven verandert waardoor er misschien geen hond meer in past.
Mijn tip, zorg eerst dat je zelf een stabiel leven hebt. Als de omstandigheden goed zijn kan je een hond nemen. Je moeder overtuigen in iets wat ze op voorhand al niet ziet zitten lijkt me niet helemaal eerlijk voor een toekomstige hond. Want goed dat je vader dit wel steunt, maar een keertje uitlaten gaat het grotere plaatje van een hond hebben vrees ik niet helpen. Maar misschien heb je nu op 17 jarige leeftijd al een stabiel leven en stabiele toekomst dan is mijn verhaal misschien overbodig .
had dit ook, neem je moeder is mee om naar puppy's te gaan zien, dan zal ze vlug akkoord gaan
Hoe wou je in het weekend adequaat voor de hond zorgen als je dan werkt? En door de week, als je nu school hebt en later bijv. studeert of werkt?
Met een pup is moeders nog drukker als verder iedereen naar werk of school is. En...s nachts ook nog! Een asielhond is een goede keuze. Neem je moeder eens mee naar een asiel waar je leuke honden hebt zien zitten via internet. Ik weet zeker dat de omstandigheden in een asiel haar aan zullen grijpen. Zoveel trouwe ogen die je daar van achter de trnualies aankijken... Je kunt het asiel vragen om een paar keer met een bepaalde hond te wandelen en misschien een keer een middagje mee naar huis te nemen. Dat is een uitje voor de hond en voor jullie een kans om te zien of die bepaalde hond bevalt. Weet dat je een keuze voor je leven maakt. Maar even terug brengen omdat het allemaal toch niet bevalt zou slecht zijn voor de asielhond. Hij komt er immers vandaan en heeft ook recht op een leuke lieve baas en een thuis voor de rest van zijn leven. Het zijn geen wegwerp artikelen die je na 1 of 2 jaar even terug brengt.
Verder....zijn je ouders met dieren opgegroeid? Wat kennis vooraf en zelf zsm een cursus met hond is aan te raden! Weet dat een hond kosten met zich mee brengt en tijdig naar een dierenarts moet als het hondje iets mankeert. Zoiets kan niet uitgesteld worden omdat er bepaalde omstandigheden zijn waardoor het baasje niet kan.
Je kan ook eens een tijdje als vrijwilligster gaan helpen in een asiel zo leer je ook ervaring opdoen en leer je meerdere honden hun negatieve en positieve gedragingen kennen.
Heb nu al 37 jaar honden in huis, al de honden die ik gehad heb en nu nog heb zijn ex-asielhonden behalve één waarvoor ik na lang nadenken als pup in huis heb gehaald om z ook eens te ervaren hoe het is om een pup op te voeden in plaats van een hond met een rugzakje. De asielhonden die ik in al die jaren heb geadopteerd daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad de liefde en vriendschap die een geadopteerde hond je geeft is niet te omschrijven.
Momenteel heb ik 5 honden in huis 4 chihuahua's die ex asielhondjes zijn en een Duitse dog pup waarvoor ik 3 jaar op de wachtlijst heb gestaan.
Hier was het ( lang,lang geleden) andersom; moeder wilde een hond, wij vonden het wel best. Uiteindelijk deed ik alles met haar. Tijdens een van onze wandelingen heb ik mijn man ontmoet, nu 16 jaar geleden. zonder haar erbij waren we waarschijnlijk niet aan de praat geraakt. Sommige tieners kunnen het dus wel degelijk aan :)
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?