Welke relatie hebben wij met onze hond? 
Welke relatie hebben wij met onze hond.
Ik denk ook niet dat het in een hokje is te plaatsen, aangezien elk individu (hond en mens) anders is.. waardoor automatisch ook elke relatie anders is..
Wel kan ik zeggen;
De relatie die ik met mijn hond heb, is een relatie die ik met mijn hond wil hebben.
Een die is gebaseerd op vertrouwen en respect.
Het is een relatie waar ik altijd over droomde mocht ik dan ooit een hond hebben dan zo!!
Tegelijkertijd is er natuurlijk de buitenwereld, een zeeer drukke buitenwereld vol met prikkels ed.
Ik denk inderdaad dat voor veel honden (met het volgende wil ik niemand voor de schenen trappen!!) zeker buitenlandertjes een bijna te drukke wereld is.
Ze zijn het niet gewend.
Ik ben toch wel van mening dat de hond van tegenwoordig teveel.moet, te weinig mag en alles maar zonder problemen moet slikken.
We.gaan steeds positiever trainen, dat is goed. Maar dat betekent nog niet dat het bij iedere hond op dezelfde manier werkt, wat nog steeds vaak gedacht word. En positief is goed, maar wat is positief en waar word het te vertroetelend?
Want de hond moet dan wel veel, maar sommige mensen vinden gewoon een NEE al negatief opvoeden.
Naar mijn mening, word opvoeden en alles van een hond verwachten een onmogelijke combi!
Met mijn hond heb ik best geluk, ze lijkt qua karakter enorm op mij.
Beide ernstig stocijns, trekken ons nergens iets van aan, doen wel gewoon ons ding.
Nog even on topic, je gaf als voorbeeld een bench.
Ik geef een ander voorbeeld, sommige honden (die van mij ook) hebben nog een sterke jachtdrang. In onze huidige maatachappij is dat ook Not done, terwijl ja. Dat is toch een beetje aard van het beestje.
En dan hoor ik altijd van mensen, ja dan moet je haar gewoon aanlijnen, begrijp me niet verkeerd. Ja ik loop absoluut met mijn hond aangelijnd, echter als.zij soms achter een konijn of fazant aanzit er zijn er genoeg.
Katten, reeën of ander (groot) wild wil ik dan weer niet hebben ivm natuurbehoud ed. Dus dan gaat ze aan de lijn.
Maar dan weer die lijn, super onnatuurlijk...
Ofwel al met al, ik vind dit een erg intressant topic!!
Net als alle reacies die voorbij komen.
Ook het feit dat er 2 mensen waarvan ik de reacties altijd erg waardeer, deels omdat ik de mening deel en altijd veel van leer. In dit topic reageren 
Ik ben geen hokjes/categorieën mens, ik doe waarvan ik denk dat goed is voor mijn honden. Ik kijk dan ook naar het gedrag van mijn honden.
Mijn honden hebben een bench waar ze alleen s'nachts in worden opgesloten. Overdag zit pup Lotus regelmatig in een kamerren en Balou kan in huis gaan en staan waar hij wil. En dan nog zoekt hij regelmatig de rust van zijn bench op. Is Balou niet lekker, dan kruipt hij in zijn bench, is Balou bang voor b.v.b. vuurwerk, dan kruipt hij in zijn bench, wil hij rust, dan zoekt hij zijn bench op. De bench is misschien onnatuurlijk maar wel een rustig en veilige plek voor Balou. De bench weg doen zal pas zielig voor hem zijn.
Mowgli was te groot voor een bench maar zij was echt heel bang voor onweer en vuurwerk. Een hutje van de plaids van de bank was het enige dat haar een beetje rust kon geven. Ik denk dat een veilig hol gevoel is wat de bench voor mijn honden is, ik heb er wel een plaid overheen liggen.
Mowgli in de holletjes van plaids. Dit was het enige dat haar een beetje rust gaf als ze bang was, ze was er dan ook niet meer uit te krijgen. Ik denk dat ze erg blij zou zijn geweest met een bench. "
Ik ben geen hokjes/categorieën mens, ik doe waarvan ik denk dat goed is voor mijn honden.
Wat toch heel normaal is, aangezien je om hen geeft
Ik kijk dan ook naar het gedrag van mijn honden.
Maar kan jij zien of de hartslag versnelt, of vertraagt. Kan jij zien welke stoffen er extra aangemaakt worden?
Mowgli was te groot voor een bench maar zij was echt heel bang voor onweer en vuurwerk. Een hutje van de plaids van de bank was het enige dat haar een beetje rust kon geven
Honden zijn vluchtdieren. Wanneer zij zich niet ok voelen, tot, in grote paniek verkeren. Wat doet een hond dan? Vluchten.
Een hond die schrikt, loopt weg van die plek.
Dat is trouwens één van de oorzaken die voor stress zorgen. Het feit in een kleine kooi opgesloten te zitten en niet weg te kunnen.
Honden moeten inderdaad de mogelijkheid hebben weg te kunnen wanneer ze bang zijn. Zodat ze een plekje kunnen gaan zoeken waar ze zich kunnen wegsteken.
Honden hebben het inderdaad nodig om zich te kunnen verplaatsen.
Maar dat is helemaal wat anders als door ons in een bench opgesloten worden.
ik weet niet of ik in een van die categorieën pas.
ik denk dat ik ergens tussenin zit 
ik behandel(de) mijn hond(en) als een lid van het gezin.
maar zal ze niet verkiezen of gelijk stellen aan man of kind.
wat ik hier wel vaak voorbij zie komen.
ook de vergelijking met mensen komt geregeld voorbij.
een hond is geen mens en niet te vergelijken in mijn ogen.
ik voldoe zoveel als ik kan aan de noden van een hond.
En vind het ook belangrijk dat een hond hond kan zijn.
op zich een bench . .... Niet mijn ding maar oké....
Maar de bench word veel te veel en veel te lang en verkeerd gebruikt door veel mensen.
( nu niet gaan stuiteren als er een bench bij jou staat ik wijs immers geen personen aan 
)
toch denk ik als ik sommige reacties zie van mensen dat je je bijna moet schamen dat je een hond gekocht hebt.
dat is jammer want ik denk dat vele honden toch echt wel een happy leven hebben okmal zouden ze volgens andere mensen stress hebben.
Mooi geschreven, Lavina. En ik pik er even bovenstaande tekst uit.
Want als we ons oprecht willen afvragen welk effect onze handelingen hebben op de hond, dan is dit een goed voorbeeld van hoe we een natuurlijk gedrag vd hond volledig willen begrenzen omdat het ons niet zint… Altijd goed weeral, om even bij stil te staan...
ik denk dat ik ergens tussenin zit
ik behandel(de) mijn hond(en) als een lid van het gezin.
maar zal ze niet verkiezen of gelijk stellen aan man of kind.
wat ik hier wel vaak voorbij zie komen.
ook de vergelijking met mensen komt geregeld voorbij.
een hond is geen mens en niet te vergelijken in mijn ogen.
ik voldoe zoveel als ik kan aan de noden van een hond.
En vind het ook belangrijk dat een hond hond kan zijn.
op zich een bench . .... Niet mijn ding maar oké....
Maar de bench word veel te veel en veel te lang en verkeerd gebruikt door veel mensen.
( nu niet gaan stuiteren als er een bench bij jou staat ik wijs immers geen personen aan )
toch denk ik als ik sommige reacties zie van mensen dat je je bijna moet schamen dat je een hond gekocht hebt.
dat is jammer want ik denk dat vele honden toch echt wel een happy leven hebben okmal zouden ze volgens andere mensen stress hebben.
"
Een hond is zeker geen mens.
Maar er zijn wel een heel deel zaken die gelijkaardig zijn aan die van de mens. Barbara Horowitz, o.a. cardiologe en psychiater is al jaren bezig met research wat dieren en de mens gemeenschappelijk hebben.
En blijkt dat ze behalve emoties gelijkaardig aan die van de mens. Blij zijn, opwinding, bang zijn, enz.... nog andere zaken gelijkaardig hebben.
Maar je mag ook niet vergeten dat buiten HP, heel wat mensen al helemaal geen idee hebben van hoe en wat een hond is.
Mensen die zonder schroom een hond nemen en daar is dan bijna alles mee gezegd. Mensen die voltijds gaan werken, boodschappen doen, een sociaal leven buitenhuis hebben. En tussendoor juist de hond, bijna vergeten.
Ik wil ze de kost niet geven van honden die een hele dag in de bench zitten. Een klein stukje van de avond los kunnen. En als men gaat slapen, de hond terug in het hokje propt.
Of de honden die niet in huis mogen en steeds buiten in de kennel zitten.
Heel wat mensen willen .... willen vanalles ,en zoveel. Op zich niets mis mee. Maar hoe meer je wilt/hebt? Des te minder tijd dat je voor alles hebt.
Een huis, kindjes, een mooie auto of 2, een rijk sociaal leven, vrienden, reizen. Niet te vergeten dat we ook nog een paar keer de week moeten gaan sporten. En ooooh ja we willen ook nog een hond. Leuk voor de kindjes.
We nemen een bench, 2 weken vakantie (ik heb al mensen geweten die de pup op vrijdag gaan halen en op maandag terug gaan werken). En dat is het dan. En dit zijn echt geen uitzonderingen. Jaarlijks zijn er duizenden honden die niet meer gewenst zijn (en dan spreek ik nog niet wereldwijd).
Uiteraard zijn er ook andere mensen, die het helemaal anders aanpakken.
Maar het gaat hier over een levend wezen.
Nu er zijn nog soorten huisdieren waar nog veel meer mee gezeuld wordt dan de hond en "te koop" wordt gezet wegens geen interesse meer.
Ik bedoel maar, wat als jouw man je 's avonds in de badkamer opsluit? Of in de keuken.
En binnen 3 maanden je op MP zet?
Of jullie kind in de keuken opsluit, MET drinken en een koekje. Terwijl jullie eerst gaan winkelen, dan iets eten en nog een filmpje meepakken.
Ook hier gaan mensen zeggen, ze is weer aan 't overdrijven.
Waarom? Omdat het een absurd idee is? Dat je zoiets niet doet? Waarom is het dan wel ok dat dit met een hond gedaan wordt.
En nee een hond is geen mens, klopt. Maar die vindt dat niet erg. Euh hoe weet je dat zo zeker?
Want als we ons oprecht willen afvragen welk effect onze handelingen hebben op de hond, dan is dit een goed voorbeeld van hoe we een natuurlijk gedrag vd hond volledig willen begrenzen omdat het ons niet zint… Altijd goed weeral, om even bij stil te staan... "
Dat vind ik dus ook!!
En ik blijf aanlopen tegen het feit dat als May jaagt, dat kan echt niet!!!
Maaaar mijn buurvrouw is vanochtend met een meerkoet naar de DA gegaan voor een spuitje omdat de katten hem mee naar binnen hafden genomen maar net niet vermoorden..
En dat is wel oke?
Of beide oke, of beide niet.
Maar dit is een scheef dubbelstandaard 
Ik wil ze de kost niet geven van honden die een hele dag in de bench zitten. Een klein stukje van de avond los kunnen. En als men gaat slapen, de hond terug in het hokje propt.
Dat vind ik geen normaal gebruik van een bench.
Maar er zijn wel een heel deel zaken die gelijkaardig zijn aan die van de mens. Barbara Horowitz, o.a. cardiologe en psychiater is al jaren bezig met research wat dieren en de mens gemeenschappelijk hebben.
En blijkt dat ze behalve emoties gelijkaardig aan die van de mens. Blij zijn, opwinding, bang zijn, enz.... nog andere zaken gelijkaardig hebben.
Maar je mag ook niet vergeten dat buiten HP, heel wat mensen al helemaal geen idee hebben van hoe en wat een hond is.
Mensen die zonder schroom een hond nemen en daar is dan bijna alles mee gezegd. Mensen die voltijds gaan werken, boodschappen doen, een sociaal leven buitenhuis hebben. En tussendoor juist de hond, bijna vergeten.
Ik wil ze de kost niet geven van honden die een hele dag in de bench zitten. Een klein stukje van de avond los kunnen. En als men gaat slapen, de hond terug in het hokje propt.
Of de honden die niet in huis mogen en steeds buiten in de kennel zitten.
Heel wat mensen willen .... willen vanalles ,en zoveel. Op zich niets mis mee. Maar hoe meer je wilt/hebt? Des te minder tijd dat je voor alles hebt.
Een huis, kindjes, een mooie auto of 2, een rijk sociaal leven, vrienden, reizen. Niet te vergeten dat we ook nog een paar keer de week moeten gaan sporten. En ooooh ja we willen ook nog een hond. Leuk voor de kindjes.
We nemen een bench, 2 weken vakantie (ik heb al mensen geweten die de pup op vrijdag gaan halen en op maandag terug gaan werken). En dat is het dan. En dit zijn echt geen uitzonderingen. Jaarlijks zijn er duizenden honden die niet meer gewenst zijn (en dan spreek ik nog niet wereldwijd).
Uiteraard zijn er ook andere mensen, die het helemaal anders aanpakken.
Maar het gaat hier over een levend wezen.
Nu er zijn nog soorten huisdieren waar nog veel meer mee gezeuld wordt dan de hond en "te koop" wordt gezet wegens geen interesse meer.
Ik bedoel maar, wat als jouw man je 's avonds in de badkamer opsluit? Of in de keuken.
En binnen 3 maanden je op MP zet?
Of jullie kind in de keuken opsluit, MET drinken en een koekje. Terwijl jullie eerst gaan winkelen, dan iets eten en nog een filmpje meepakken.
Ook hier gaan mensen zeggen, ze is weer aan 't overdrijven.
Waarom? Omdat het een absurd idee is? Dat je zoiets niet doet? Waarom is het dan wel ok dat dit met een hond gedaan wordt.
En nee een hond is geen mens, klopt. Maar die vindt dat niet erg. Euh hoe weet je dat zo zeker?
"
hmm ik geloof ook niet elke hp-er hoor .... Maar dat terzijde.
ik geef je hierin helemaal gelijk.
en heb het hier zelf ook gezien.
vorige adres woonde ik verdorie midden in het bos , ik was met nog 1! Ander persoon de enige die er met de hond( en ) opuit ging.
van zo een 20 , 25 huishoudens met honden.
deze zaten idd of in de bench , schuur , garage of de ganse dag alleen maar in de tuin.
ik ben er zeker van dat 99% van die honden gewoon "vervelend" waren door frustratie.
ik ben echt geen heilige hoor , heb ook een hond herplaatst ( wat nog wel een herplaatser was ook nog eens ) maar durf met zekerheid te zeggen dat mijn honden niks te kort kwamen of komt.
nauwelijks alleen of soms een paar uurtjes.
en zeker niet in een kooitje weggestoken.
Ik denk ook niet dat het in een hokje is te plaatsen, aangezien elk individu (hond en mens) anders is.. waardoor automatisch ook elke relatie anders is..
Wel kan ik zeggen;
De relatie die ik met mijn hond heb, is een relatie die ik met mijn hond wil hebben.
Een die is gebaseerd op vertrouwen en respect.
Het is een relatie waar ik altijd over droomde mocht ik dan ooit een hond hebben dan zo!!
Tegelijkertijd is er natuurlijk de buitenwereld, een zeeer drukke buitenwereld vol met prikkels ed.
Ik denk inderdaad dat voor veel honden (met het volgende wil ik niemand voor de schenen trappen!!) zeker buitenlandertjes een bijna te drukke wereld is.
Ze zijn het niet gewend.
Ik ben toch wel van mening dat de hond van tegenwoordig teveel.moet, te weinig mag en alles maar zonder problemen moet slikken.
We.gaan steeds positiever trainen, dat is goed. Maar dat betekent nog niet dat het bij iedere hond op dezelfde manier werkt, wat nog steeds vaak gedacht word. En positief is goed, maar wat is positief en waar word het te vertroetelend?
Want de hond moet dan wel veel, maar sommige mensen vinden gewoon een NEE al negatief opvoeden.
Naar mijn mening, word opvoeden en alles van een hond verwachten een onmogelijke combi!
Met mijn hond heb ik best geluk, ze lijkt qua karakter enorm op mij.
Beide ernstig stocijns, trekken ons nergens iets van aan, doen wel gewoon ons ding.
Nog even on topic, je gaf als voorbeeld een bench.
Ik geef een ander voorbeeld, sommige honden (die van mij ook) hebben nog een sterke jachtdrang. In onze huidige maatachappij is dat ook Not done, terwijl ja. Dat is toch een beetje aard van het beestje.
En dan hoor ik altijd van mensen, ja dan moet je haar gewoon aanlijnen, begrijp me niet verkeerd. Ja ik loop absoluut met mijn hond aangelijnd, echter als.zij soms achter een konijn of fazant aanzit er zijn er genoeg.
Katten, reeën of ander (groot) wild wil ik dan weer niet hebben ivm natuurbehoud ed. Dus dan gaat ze aan de lijn.
Maar dan weer die lijn, super onnatuurlijk...
Ofwel al met al, ik vind dit een erg intressant topic!!
Net als alle reacies die voorbij komen.
Ook het feit dat er 2 mensen waarvan ik de reacties altijd erg waardeer, deels omdat ik de mening deel en altijd veel van leer. In dit topic reageren "
Ik denk ook niet dat het in een hokje is te plaatsen, aangezien elk individu (hond en mens) anders is.. waardoor automatisch ook elke relatie anders is..
Ieder individu heeft zijn specifieke eigenschappen. Klopt. Maar dat op zich heeft niets te maken met het feit dat je al dan niet een levend wezen wel of niet met respect behandeld.
Wij, als mens, worden enorm bestudeerd. Op allerlei vlakken.
Op werkvlak, op commerciëel gebied, op sociaal cultureel gebied. Wereldwijd.
Grote multinationals die willen weten hoe ons gedrag is op een bepaald gebied. En hoe dit gedrag beïnvloedbaar is.
Welke muziek, welke kleuren enz.... kunnen het best gebruik worden. En zo worden wij gestuurd. In grote lijnen.
Dus ook op het gebied van hoe wij met elkaar omgaan.
Kijk maar wereldwijd naar de relatie man/vrouw. Hebben jullie enig idee hoeveel vrouwen er werldwijd sterven aan huislijk geweld?
Langs de andere kant zijn er evengoed mannen die respect hebben voor hun vrouw, haar als een gelijkwaardige partner bezien en zo ook behandelen.
Mijn relatie en omgang met mijn broer is niet zoals de relatie met mijn kinderen, of die met mijn man. Maar hoe behandel ik hen? Met respect en geven en nemen. Of maak ik hen ondergeschikt aan mij? Al dan niet dat ze er hinder van ondervinden.
Verder ga ik helemaal met je mee.
John Bradshaw is trouwens ook van mening dat we in onze huidige maatschappij over het fokbeleid van honden in het algemeen best wel eens gaat nadenken.
Want wat heeft een hond er aan om in onze maatschappij over een enorm jachtinstinct beschikken. Of die vee / schapen willen drijven.
In ons verleden zijn honden ondergeschikt aan de mens gemaakt. Omdat ze een aantal zaken voor ons moesten kunnen uitvoeren. Jagen, karren trekken, slee trekken, vee drijven enz.....
Dus ja er is heel wat niet natuurlijk voor onze honden en de lat wordt voor hen maar steeds hoger gelegd. Vandaar dat het zo belangrijk is dat mensen terdege leren wat een hond is. En hun verwachtingen en opvoeding daar ook aan aanpassen.
Ja, een hond kan je een drive geven om door te gaan. Of bedoel je dat niet?
Dus ja er is heel wat niet natuurlijk voor onze honden en de lat wordt voor hen maar steeds hoger gelegd. Vandaar dat het zo belangrijk is dat mensen terdege leren wat een hond is. En hun verwachtingen en opvoeding daar ook aan aanpassen.
"
Ben het met je eens.
Het is zeker onze taak om de honden te begleiden in onze wereld.
Maar dan nog waar of wat is de grens?
Wij mensen blijven doorgaan, nieuwe dingen maken, en steeds meer vragen.
Het lijkt bijna alsof het in onze aard zit te nemen, nemen en nemen. En dan soms maar iets te geven/ delen.
En hoe erg wij ons ook onze best doen de honden aan de maatschappij te laten wennen. Zie ik de laatste tijd heeeeel errug veel honden voorbij komen, oa op asiels site's met de tekst.
Gelieve op het platteland te plaatsen vanwege te veel prikkels. Zoiezo hoor ik de laatste tijd veel honden met gedragdsproblemen vanwege de drukte ed.
Voor dit forum had ik eigenlijk nog nooit van overprikeling gehoord, of gezien. Heb hier het een en ander geleerd. Maar als ik dan naar de honden in het bos of mijn omgeving kijk. Zijn daar er best wel wat van overprikkeld.
Zo ooo een vriendin van mij. Haar eerste hond (ondertussen alweer anderhalf) die was May gewend. En May is stoicijnns, heeft een conditie van hier tot tokyo en is niet overprikkeld te krijgen.
En die was er toch ook een beetje van uitgegaan, omdat ik 2x per dag naar t bos ga. Deed zij het ook. En dan nog socialiseren dus soms mee naar t winkelcentrum ed.
Nu is ze er dus achter dat haar hond juist heel prikkelgevoelig is. Nu gaat ze dus 1x per 3 dagen naar het bos of 1x per 2. Ligt eraan. Verder veel rust en regelmaat.
Maar eer ze erachter was wat het was.... ook een tikkeltje angstig aangelegd.
Maar voor dat soort honden is het (bot gezegt) best lastig maar gewoon mee te draaien in de huidige wereld!!
En waar stop je dan dus?
Zij heeft nu dus besloten hem.veel rust te gunnen, en ze merkt dat hij het daar goed op doet.
En tegelijkertijd vind ze het jammer, want ze zal niet snel na een rondje bos nog even een terassje pakken, omdat hij het niet kan.
Verder ben ik er heilig van overtuigd dat iedereen (goede mensen dan) echt zijj best doet met het opvoeden van zijn hond. Dit kan zeker beteken dat de hond in kwestie nog een slipketting heeft, of 10 uur per dag in de bench zit. En ergens vijd ik dit zeker zielig.
En zal in geval van de benck ook andere opties proberen te opperen, maar als de mensen niet opstaan om te luisteren is dat zo.
Zolang menssn het beste met hun dier voor hebben, ben ik tevreden.
Ee kunnen niet heel.de wereld veranderen, we kunnen andere alleen educeren.
Ee kunnen niet heel.de wereld veranderen, we kunnen andere alleen educeren. "
Verbeter de wereld, begin bij jezelf vind ik nog steeds een mooi streven.
Anderen willen veranderen heeft ook wel iets arrogants vind ik, tenzij je hulp echt gevraagd wordt.
Maar kan jij zien of de hartslag versnelt, of vertraagt. Kan jij zien welke stoffen er extra aangemaakt worden?
Moet dat dan?
Ik weet dat je hier heel veel belang aan hecht, aan het opmeten van stress via lichamelijke parameters om daaruit lessen te trekken.
Maar zelf hecht ik meer belang aan wat Marga zegt: "kijken naar je hond". Met open ogen en open hart.
Lichamelijke parameters geven m.i. een eenzijdig beeld, ze pikken slechts bepaalde dingen, op een bepaald moment, uit een veel groter en complexer geheel.
Had je mij vorig jaar rond deze tijd aan de meetapparatuur gehangen, waren die vast ontploft, zoveel stress. 
Toch leverde het me een C-rijbewijs op, waardoor ik met m'n meisjes naar de Russische toendra kon trekken, en we de mooiste en innigste maanden van ons samenleven konden beleven.
Uiteraard kan stress nefast zijn, dat wil ik ook helemaal niet ontkennen.
Maar situaties van stress kunnen ook situaties van groei en zelfontplooiing zijn, dat mag men ook niet vergeten!
Nukka was slechts 4 maanden oud toen we haar voor 't eerst meenamen op rondreis door Noorwegen.
Al snel bleek dat ze bang was van water, ze durfde geen bergrivieren oversteken. Het liefst liep ze bang weg van het kolkende water.
Maar we zijn haar niet gaan behoeden voor deze stresssituatie. We hebben het aangegrepen als een opportuniteit, en ze heeft haar angst omgevormd tot een groot talent: als geen ander weet zij de best doorwaadbare plaatsen in een rivier te vinden.
Wat oorspronkelijk angst was, is inzicht geworden.
Als we nu tijdens een tocht een rivier naderen, gaat ze zelf al voorop lopen om voor ons allen de beste oversteekplaats te kiezen. En Nanu en wij volgen haar en vertrouwen op haar inzicht. Het heeft haar zelfzekerder gemaakt, en trots op haar kunnen.
Dus ja, ook ik kijk liever naar m'n hond dan 'm op te meten. Ik baseer me liever op aanvoelen dan op cijfers. En m'n honden hebben ook geen apparatuur nodig om te weten hoe ik me voel, ze voelen me aan, schatten me in, ze kennen me door en door. En dat vind ik fijn, dat het gewoon op die manier kan werken.
Anderen willen veranderen heeft ook wel iets arrogants vind ik, tenzij je hulp echt gevraagd wordt. "
Andere mensen kun je nooit veranderen.
Je kan wel vertellen hoe het anders kan. Wat de mensen daar uiteindelijk mee doen, dat is hun keuze.
Zo heb ik laatst met kerst een discussie gehad met mn tante. Zij zat de hond van m'n stiefvader mensen koekjes te voeren.
Ik heb gevraagd of ze het normaal vond om zomaar een andere hond te voeren en dan ook nog eens koekjes die niet voor de hond bestemd zijn.
Dat de hond morgen gewoon hartstikke ziek is als ze daar mee doorgaat en dat we niet willen dat de hond zo vet wordt als die van hun. (die is nl bijna vierkant, zo dik als die is, heeft een hernia, loopt niet meer makkelijk en bijt dr pootjes kapot uit verveling omdat er niks mee gedaan wordt).
Ze is gestopt met het voeren van de hond van m'n stiefvader, maar hun eigen hond loopt er nog altijd heel zielig bij.
Ik heb enkel mijn mening gegeven, mijn kijk op het voeren van de hond. Wat ze er thuis mee doet, ja dat moet ze zelf weten.
Het was wel een pittige mening, maar heb al eerder een 'meningsverschil' met hun gehad. Ze schoppen namelijk de hond als ze dingen doet wat niet mag.
Moet dat dan?
Ik weet dat je hier heel veel belang aan hecht, aan het opmeten van stress via lichamelijke parameters om daaruit lessen te trekken.
Maar zelf hecht ik meer belang aan wat Marga zegt: "kijken naar je hond". Met open ogen en open hart.
Lichamelijke parameters geven m.i. een eenzijdig beeld, ze pikken slechts bepaalde dingen, op een bepaald moment, uit een veel groter en complexer geheel.
Had je mij vorig jaar rond deze tijd aan de meetapparatuur gehangen, waren die vast ontploft, zoveel stress.
Toch leverde het me een C-rijbewijs op, waardoor ik met m'n meisjes naar de Russische toendra kon trekken, en we de mooiste en innigste maanden van ons samenleven konden beleven.
Uiteraard kan stress nefast zijn, dat wil ik ook helemaal niet ontkennen.
Maar situaties van stress kunnen ook situaties van groei en zelfontplooiing zijn, dat mag men ook niet vergeten!
Nukka was slechts 4 maanden oud toen we haar voor 't eerst meenamen op rondreis door Noorwegen.
Al snel bleek dat ze bang was van water, ze durfde geen bergrivieren oversteken. Het liefst liep ze bang weg van het kolkende water.
Maar we zijn haar niet gaan behoeden voor deze stresssituatie. We hebben het aangegrepen als een opportuniteit, en ze heeft haar angst omgevormd tot een groot talent: als geen ander weet zij de best doorwaadbare plaatsen in een rivier te vinden.
Wat oorspronkelijk angst was, is inzicht geworden.
Als we nu tijdens een tocht een rivier naderen, gaat ze zelf al voorop lopen om voor ons allen de beste oversteekplaats te kiezen. En Nanu en wij volgen haar en vertrouwen op haar inzicht. Het heeft haar zelfzekerder gemaakt, en trots op haar kunnen.
Dus ja, ook ik kijk liever naar m'n hond dan 'm op te meten. Ik baseer me liever op aanvoelen dan op cijfers. En m'n honden hebben ook geen apparatuur nodig om te weten hoe ik me voel, ze voelen me aan, schatten me in, ze kennen me door en door. En dat vind ik fijn, dat het gewoon op die manier kan werken. "
Helemaal mee eens.
Mooi geschreven, ik vind het erg herkenbaar. Mijn hond was moeilijk te sturen tijdens de gehoorzaamheidscursus, bij de volgoefeningen had ze geen aandacht voor mij maar ging ze snuffelen in het gras of reageren op de andere honden. Ik kreeg te horen dat dit ook wel kwam door haar leeftijd (toen 9 maanden) maar vooral doordat ze mijn gezag ondermijnde. Ik was niet streng genoeg, moest haar veel meer corrigeren.
Maar mijn hond was enorm overprikkelt en zat vol met stress vanwege de drukte daar. Ze had daarom ook geen oog voor mij of mijn brokjes. Helaas werd dat niet gezien door de instructrice, die gaf alleen kritiek zodat ik ook stress begon te voelen en geen zin meer had om te gaan. Voor mij dus geen hondenschool meer waar je met 13 honden op een klein veldje staat en je met je hond een showtje moet opvoeren. Haar doe ik er geen plezier mee en ze luistert in het dagelijks leven prima dus waarom zou ik ook. Bij haar werkt maar 1 ding en dat is niet corrigeren maar geruststellen.
Leren kijken naar je eigen hond is zoveel belangrijker dan al die wetenschappelijke onderzoeken. Tenminste dat vind ik!
Mijn hond heeft volgens sommige hier blijkbaar een verschrikkelijk leven want ik heb een bench die ik ook nog wel eens dicht durf te doen.
Tegenwoordig gaat ze (onder dwang) mee naar boven voor de nacht want dat vind ik gezellig. Hiervoor sliep ze in haar bench, dicht. Elke ochtend als ik beneden kwam lag mevrouw diep in coma op haar rug te slapen. Elke avond liep ze er uit zichzelf in en moet ik met beetje moeite en paar keer haar naam roepen om haar er weer uit te krijgen. Rond 21 uur loopt ze uit zichzelf de bench in een gaat daar slapen, helaas is de laatste ronde pas rond 12 uur en moet ik haar er weer uit zien te krijgen. In de bench heeft ze rust, op de bank en in de mand kan ze gestoord worden door mij en/of door de katten. Ik zie echt geen enkele tekenen van stress. Echter als ik haar los laat in de nacht gaat ze lopen spoken. Ze blijft dan ook erg gespitst op wat de katten allemaal doen. Ik heb dit eens gefilmd en vond dat er eerder neurotisch en nerveus eruit zien, als ik haar dan met een Kong in de bench leg voor de nacht dan lag ze al snel heerlijk diep in coma.
Ik heb hiervoor een hondje gehad met heel veel stress en geloof me, en hond die echt in de stress schiet die slaapt niet op de rug en ook niet diep.
In de late dienst breng ik Moh altijd naar de opvang, maar tis daar druk met andere honden soms. En ik ken Moh nu ondertussen wat beter en merkte aan haar dat ze in een soort ''oké in onderga en overleef het'' stand ging als ze daar naar binnen ging. Ze liep ook niet meer vrolijk naar binnen. Nu heb ik met de eigenaar van de opvang overlegt en nu gaat Moh in de laatste uren lekker in haar bench, zo heeft ze haar eigen plekje waar ze tot rust kan komen en ook omdat het deurtje dicht zit weet ze dat ze ook niet gestoord kan worden, dus als ik haar ophaal ligt ze is lekker te tukken. Ze wordt nu ook meer apart gezet van de grotere en drukste honden overdag. Gevolg is dat Moh weer voor mij uit de opvang kwispelt binnen gaat.
Sommige dingen kan ik veranderen en probeert ik ook te veranderen of aangenamer te maken als ik zie dat Moh iets onprettig vind. Maar helaas is niet alles te veranderen en moet ze toch accepteren dat deze angst of stress in haar leven hoort.
Na een auto ongeluk dik twee jaar geleden vond Moh auto rijden niet zo leuk, staart naar beneden als ze in de auto wordt gezet,trillen als ze op de bank zit. Eenmaal aan het rijden dan geeft ze zich over en gaat ze liggen en stopt het trillen ook. Halfjaar geleden, het auto rijden was eigenlijk al niet echt een issue meer, had ik iets los staan in de kofferbak. Bij de eerste bocht schoof dat ding van de ene kant naar de andere kant en klapte tegen de kant aan. Ik was met een vriendin en had niet meteen door dat Moh helemaal over haar toeren bijna onder mijn stoel zat.
Nu zijn we dus weer terug bij af met auto rijden... tegenwoordig sprint ze al wel weer zelf in de auto. Maar leuk vind ze het niet, maar ik vind gewoon belangrijk dat ze mee gaat. Haar stress is ook niet zo hoog dat ik het zou laten, haar stress is ook niet hele rit aanwezig en ze slaapt/hangt al vrij snel in haar mandje zonder trillen. Ze is wel alert dus niet geheel stressloos.
Maar mijn hond was enorm overprikkelt en zat vol met stress vanwege de drukte daar. Ze had daarom ook geen oog voor mij of mijn brokjes. Helaas werd dat niet gezien door de instructrice, die gaf alleen kritiek zodat ik ook stress begon te voelen en geen zin meer had om te gaan. Voor mij dus geen hondenschool meer waar je met 13 honden op een klein veldje staat en je met je hond een showtje moet opvoeren. Haar doe ik er geen plezier mee en ze luistert in het dagelijks leven prima dus waarom zou ik ook. Bij haar werkt maar 1 ding en dat is niet corrigeren maar geruststellen. "
Wat fijn dat jij je hond zo goed begrepen hebt.
Heel veel mensen zouden naar de instructeurs geluisterd hebben, zouden doorgegaan zijn met hondenschool en hun honden daardoor een flink stuk "kapot"gemaakt hebben.
Ik heb hiervoor een hondje gehad met heel veel stress en geloof me, en hond die echt in de stress schiet die slaapt niet op de rug en ook niet diep.
ik quote dit even Ciska....is dat zó?
Een hond die op zijn rug ligt is heel relaxt ?
Wel dan is mijn Lance een super relaxt hondje, die ligt nl altijd direct op zijn rug in diepe slaap te ronken.
Goed om weten, ik dacht al...verdorie waarom nu altijd zó
Desondanks gaat dit vaak over de extremen. En dan denk ik dat is water naar de zee dragen want die mensen ga je nooit bereiken. Dat is niet alleen voor honden, dat is ook voor kinderen en alle andere levende wezens. Er worden niet voor niets nog steeds duizenden kinderen per jaar weer uit huis geplaatst. Die blijf van mijn lijf huizen draaien ook nog steeds op volle toeren.
Maar dat zegt niets over de normale mens. Hebben die honden dan nooit stres? Vast wel eens. Die andere kinderen zullen ook op hun kop krijgen en die andere vrouwen hebben vast ook wel eens een boze partner. Alleen is dat niet gewoon normaal? Het leven?
Geld moet verdiend worden, boodschappen moeten gewoon gedaan worden en ja ook je sociale contacten moeten worden onderhouden. Als je daar een balans in hebt wat is dan het grote probleem? Dat je hond af en toe eens een uurtje of twee slaapt in de bench?
Mijn hond is volgens mij nog steeds blij als ik af en toe even een tijdje op rot. We zijn pas net verhuisd maar telkens als ze alleen is geweest tref ik haar slapend aan en de camera laat niets anders zien. Ze neemt niet eens de moeite me te begroeten, ik krijg eerder een blik van 'nu al'. En die heeft geen beperkingen in de vorm van deuren of een bench. Maarja ik snap het ook wel, het idee dat je al die vierkante meters in de gaten moet houden is vermoeiend, zou ik ook van gaan slapen. Stres.... Als die hartslag hier en daar omhoog gaat is het een teken dat ie nog werkt zeggen we altijd. Weet je weer even dat je een hart hebt.
Sorry, maar ik heb mijn twijfels of het vaak over extremen gaat.
Ga eens met een kritisch oog bij een gemiddelde hondenschool kijken.
Mooi stuk.
ik ben zeker geen ideale hondenbaasje, maar ik doe mijn uiterste best om mijn twee honden gelukkig te maken in hun hond-zijn.
In veel hondenscholen mogen honden niet snuffelen. Wat doe je dan als je daar staat met een jachthond ? Snuffelen is toch ook een normaal gedrag van een hond en die kan je toch niet "afleren". Akkoord, aandacht voor de bas, maar toch niet constant ??? Ook sommige manieren waarop de baas zijn wil moet opleggen aan zijn hond op een brutale wijze vind ik niet kunnen.
Er hangt ook veel af van het karakter van de hond. Je kan toch niet elke hond, ongeacht het ras op dezelfde manier "trainen" ?
Wat een bench betreft, ik zie hier foto's van honden in hun "hok" en voor mij hoeft een bench geen straf te zijn en is ook niet onnatuurlijk, zolang de bench of het hok niet op slot gaat. Zo'n plekje is voor de hond heel belangrijk om zich te kunnen terugtrekken op momenten dat het te druk wordt om zich heen. Daar moet je hem dan ook gerust laten. Dat is dan zijn eigen beschermde plekje waar hij zich veilig voelt. En heel belangrijk, waar hij ten alle tijde ook terug uit kan als hij het wil.
Dat is voor mij de definitie van een bench of hok.
Amen
Ga eens met een kritisch oog bij een gemiddelde hondenschool kijken.
"
Misschien ben ik daar niet de juiste persoon voor maar de hondenscholen waar ik geweest ben zag ik eigenlijk niets verschrikkelijks. Nouja misschien dat irritante geclicker voor alles maar oké.
Ja de honden die agility doen zwaar in overdrive en de honden die pakwerk doen barsten ook praktisch uit hun voegen van enthousiasme. Maar dat is sport. Zo gaat mijn hond vaak zat uit zichzelf tekeer zodra ze er zin in heeft. Bedoel come on dat uurtje in de week.
Maarja, ik heb niets tegen af en toe een goed getimede correctie. Dat zal het zijn. Het is een hondenschool. Mensen zijn daar om te leren. Er wordt wat gedaan met die honden. Niet echt een ramp.
Moet dat dan?
Ik weet dat je hier heel veel belang aan hecht, aan het opmeten van stress via lichamelijke parameters om daaruit lessen te trekken.
Persoonlijk vind ik dat besef wel heel prettig. Wat er van binnen allemaal gebeurt en dat dat van buiten niet per definitie zichtbaar hoeft te zijn.
En niet dat ik alle stress situaties kan vermijden en dat is mijn doel ook niet. Maar wel om er zo bewust mogelijk mee om te kunnen gaan en geen onnodige stress toe te voegen.
Yara bijvoorbeeld, schiet in de stress van andere honden. Aangezien dit een normaal onderdeel van het leven is moeten we er iets mee.
Maar dan wel op haar tempo zodat er niet nog meer onnodige stress bij komt.
Edit: en idd stress is niet altijd negatief, zonder overleven we niet eens. Maar er moet idd wel balans zijn.
Moet dat dan?
Ik weet dat je hier heel veel belang aan hecht, aan het opmeten van stress via lichamelijke parameters om daaruit lessen te trekken.
Maar zelf hecht ik meer belang aan wat Marga zegt: "kijken naar je hond". Met open ogen en open hart.
Lichamelijke parameters geven m.i. een eenzijdig beeld, ze pikken slechts bepaalde dingen, op een bepaald moment, uit een veel groter en complexer geheel.
Had je mij vorig jaar rond deze tijd aan de meetapparatuur gehangen, waren die vast ontploft, zoveel stress.
Toch leverde het me een C-rijbewijs op, waardoor ik met m'n meisjes naar de Russische toendra kon trekken, en we de mooiste en innigste maanden van ons samenleven konden beleven.
Uiteraard kan stress nefast zijn, dat wil ik ook helemaal niet ontkennen.
Maar situaties van stress kunnen ook situaties van groei en zelfontplooiing zijn, dat mag men ook niet vergeten!
Nukka was slechts 4 maanden oud toen we haar voor 't eerst meenamen op rondreis door Noorwegen.
Al snel bleek dat ze bang was van water, ze durfde geen bergrivieren oversteken. Het liefst liep ze bang weg van het kolkende water.
Maar we zijn haar niet gaan behoeden voor deze stresssituatie. We hebben het aangegrepen als een opportuniteit, en ze heeft haar angst omgevormd tot een groot talent: als geen ander weet zij de best doorwaadbare plaatsen in een rivier te vinden.
Wat oorspronkelijk angst was, is inzicht geworden.
Als we nu tijdens een tocht een rivier naderen, gaat ze zelf al voorop lopen om voor ons allen de beste oversteekplaats te kiezen. En Nanu en wij volgen haar en vertrouwen op haar inzicht. Het heeft haar zelfzekerder gemaakt, en trots op haar kunnen.
Dus ja, ook ik kijk liever naar m'n hond dan 'm op te meten. Ik baseer me liever op aanvoelen dan op cijfers. En m'n honden hebben ook geen apparatuur nodig om te weten hoe ik me voel, ze voelen me aan, schatten me in, ze kennen me door en door. En dat vind ik fijn, dat het gewoon op die manier kan werken. "
Het wetenschappelijke stelt ons in staat gefundeerd zaken vast te stellen. Die extra kennis zorgt op haar beurt dan weer zaken anders aan te pakken, zodat we tot andere / betere resultaten komen.
Kwestie verschil tussen objectief en subjectief.
Ik kan me best voorstellen dat je toen ontzettend veel stress had. Metertje zou in het rood staan waarschijnlijk.
Maar de stress heeft je niet de C bezorgd. Dat heb jezelf gedaan, door te studeren. En omdat het behalen van, ontzettend belangriijk was ontstond de stress.
En door jouw prachtige reis kon je lichaam wel HEEEEEL goed herstellen van al die stress.
Waarom hebben we stress?
We zijn zo ontwikkeld, omdat het ons in staat stelde lichamelijk te reageren om te kunnen overleven. Om te gaan lopen als we plots oog in oog stonde met een leeuw. Als heel dat systeem niet zou bestaan, bestond de mens al lang niet meer.
Nu in onze huidige maatschappij staan we niet meer oog in oog met een leeuw, tenzij in de zoo. En die zit dan netjes achter tralies. 
Maar zorgt er wel voor, dat we reageren en niet onder de bus lopen.
Net zoals bij veel honden wordt nu ook vastgesteld dat heel veel mensen door onnoemelijk veel prikkels veel te veel bloot staan stress. Er zijn in ons leven zoveel factoren bij gekomen die stress veroorzaken. En dit ook zijn tol eist.
Maar niet iedereen ziet die gevolgen. Hoeveel mensen zijn er niet heilig van overtuigd dat een kwispelende hond sowieso een blije hond betekent? En wanneer de hond als een op hol geslagen pingpongbal rond springt, men er automatisch vanuit gaat dat het een blije hond is?
Er is dus een verschil tussen een interpretatie vanuit het menselijke standpunt. Wat heel uiteenlopend kan zijn. Of een vaststelling van feiten die ons door bijkomende onderzoeken objectiever komen vertellen wat er aan de hand is. Om tot een gerichtere oplossing te komen.
Uiteraard heb je met gedrag niet alleen die gegevens, maar ook de context er rond nodig. Zoals je zelf al aangeeft, het bredere plaatje.
En jouw honden hebben wel apparatuur die jou opmeet.
Hun neus en hun observatievermogen. Hun neus stelt ook jouw lichamelijke verandering vast bij stress, en andere. Aangezien er andere stoffen worden aangemaakt.
Mijn oom was ontzettend bang van honden. En ondervond dat ze steeds naar hem ipv andere mensen kwamen. Honden ruiken dit gewoon.
En om effe op het gedeelte van de bench terug te komen.
Welke honden gaan zich het beste voelen denk je? De jouwe op de toendra, of diegene die dagelijks in de bench worden opgesloten?
Ik weet een Mechelaar in een ren van 4 x 3m zitten. Elke dag weer. Op de hoek van een straat. Die hond wordt gek telkens er een auto voorbij rijdt. Hmmm op de hoek van een straat, daar komen best dagelijks wel wat auto's voorbij.
Er zijn nog veel meer mensen die het niet, dan wel zien.
Plus het feit dat er nog heel wat andere prikkels zijn die een hond dagelijks krijgt. De ene al meer dan de andere.
Heel wat mensen reageren geregeld, bwa al die wetenschap. Voor mij hoeft dat niet.
De stress gerelateerde onderzoeken (en uiteraard ook andere) leren ons ontzettend veel.
Men is nu volop bezig de relatie met en gevolgen van te onderzoeken van stress en auto-immuumziektes.
Wiegedood, een vreselijk gebeuren. Zolang al een mysterie. Ligt ook veel moeilijker omdat men niet zomaar alles kan gaan testen op baby's.
Maar men heeft al wel met medewerking van ouders onderzocht en ondervonden dat bij baby's die op hun buik slapen de hartslag vertraagt. En men nu begint te vermoeden dat door stress (onder de vorm van schrikken van een geluid) er een stoornis ontstaat en daardoor het hart stil valt.
Het is geweten dat stress in veel gevallen de hartslag verhoogt. Maar men heeft ondertussen ook geleerd dat stress de hartslag juist ook ernstig kan doen dalen.
Een lang verhaal om te zeggen dat, we zien het niet altijd. En het wordt ook niet altijd juist geinterpreteerd.
En door gegevens van de wetenschap, weten we beter waar we moeten op letten en naar kijken. En kan dit ook educatief gebruikt worden.
Maar dat zegt niets over de normale mens. Hebben die honden dan nooit stres? Vast wel eens. Die andere kinderen zullen ook op hun kop krijgen en die andere vrouwen hebben vast ook wel eens een boze partner. Alleen is dat niet gewoon normaal? Het leven?
Geld moet verdiend worden, boodschappen moeten gewoon gedaan worden en ja ook je sociale contacten moeten worden onderhouden. Als je daar een balans in hebt wat is dan het grote probleem? Dat je hond af en toe eens een uurtje of twee slaapt in de bench?
Mijn hond is volgens mij nog steeds blij als ik af en toe even een tijdje op rot. We zijn pas net verhuisd maar telkens als ze alleen is geweest tref ik haar slapend aan en de camera laat niets anders zien. Ze neemt niet eens de moeite me te begroeten, ik krijg eerder een blik van 'nu al'. En die heeft geen beperkingen in de vorm van deuren of een bench. Maarja ik snap het ook wel, het idee dat je al die vierkante meters in de gaten moet houden is vermoeiend, zou ik ook van gaan slapen. Stres.... Als die hartslag hier en daar omhoog gaat is het een teken dat ie nog werkt zeggen we altijd. Weet je weer even dat je een hart hebt. "
De niet extremen zijn ook meer dan genoeg aanwezig. Misschien wel het meest vertegenwoordigt.
We willen/moeten zoveel. Op zich niets mis mee. Maar hoe eerlijk is dat ten opzichte van andere? Plus bijkomend, er is heel wat te bereiken door opvoeden/trainen. Zodat je geen hond moet opsluiten.
Ik ben nu bezig met het verwerken van studies over pups en hun gedrag.
In grote lijnen zou het er op neer komen dat we de pups op verkeerde momenten uit de nest weghalen (te jong)
Hoe dikwijls wordt hier geen topic aangemaakt van pups die bijten? Testen hebben uitgewezen dat door ze langer in de nest te laten ze veel beter de bijtrem hebben geleerd. En door ze de eerste maanden niet alleen te laten dit ook hun gedrag deftig te goede komt.
We vinden het heel normaal dat we baby's, peuters, jonge kinderen niet alleen. Pas als ze oud genoeg zijn om alleen te blijven, daarvoor zorgen we voor een oppas.
Maar we verwachten wel dat wanneer we een pup uit de nest gaan halen die na 2 weken uren alleen kan blijven.
Ow ja juist, het gaat hier maar - of - wel over een hond. Geen mens hé! Maar wie zegt dat honden dat wel kunnen? Of er geen probleem uit maken. Kan jij dat met zekerheid aantonen?
Hoeveel honden worden net om die reden in een bench opgesloten? Omdat ze slopen?
Begrijp me niet verkeerd. Uiteraard zijn niet alle honden / eigenaars zo.
En stress kan je simpelweg niet voorkomen. Maar we kunnen wel voor een evenwichtig leven zorgen, door rekening te houden met.
Ik heb in het verleden ook al het voorbeeld aangehaald met roken. Het heeft lang geduurd eer ze de gevolgen op de gezondheid door hadden. Dan heeft het nog 50 jaar geduurd eer men degelijke maatregelen trof. En meer en meer mensen tot het besef komen van beter niet te roken, ook niet in het bijzijn van kinderen.
En men zelfs al spreekt van het eerste rookvrije land te willen zijn.
"
Die moest mijn sneeuwberg nog maken, naast het doggy-zwembad! 
Domesticatie domesticatie.....
verwende VIPS.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?