Hoe betrek je partner bij het hondenleven?

Ik vraag me af.

ik heb een hond, duitse herder, gaat veel liefde en werk in. Maar partner is niet 1 wat deze hobby deeld. Voor mij is dat "de hobby". 

hoe ga je daar mee om? 

graag jullie reactie????

 Moeilijk...... wilde graag een hond, mijn familie waren dierenliefhebbers, zijn kant africhtingsinstructeurs... moeizaam geweest..uiteindelijk na drie jaar getrouwd te zijn mijn eerste hond, je raad het, een duitse herder, zijn keuze, moest geschikt zijn voor de africhting anders zou die weg gaan, gelukkig was de hond geschikt....    na jaren is de hond helaas overleden, mijn partner zag de hond niet als een huishond,              daarna geen geschikte duitse herder meer gevonden, heb toen mijn wensen kenbaar gemaakt, de newfoundlander....   om het heel kort te maken, nadat ik Bams had, drie maanden, ben ik weggegaan, mijn partner wilde de hond niet.....     nu alleen en twee honden rijker...... nimmer meer een man/partner vriend, die niet van honden houdt.....

Je titel.Antwoord..niet..

Hier was het altijd een kinderboerderij. Man 2 kinderen en ik.

Dit wordt een ik verhaal vrees ik.

De meiden zorgden zelf met hulp van mij voor hun en mijn dieren.

Kleine kinderen komt het meer op jou aan.

Groter hebben ze zelf dieren. Verzorgen ze zelf.

Mijn man,aait kat hond,konijn rat of vogels verder doet hij er niks mee. Nooit.

Toen we eeuwen geleden trouwden wist ik dat nog niet er moest een hond naar het asiel. Ik kon het niet baby en pup.

Jaren later wist ik dat ik het alleen moest doen,trouwens de kinderen moest ik ook grotendeels alleen doen.

En dat is nog zo.

Ik ben oppasoma ik doe het opa niet.

Jazz laat hij uit voor het naar bed gaan.gaat mee naar de dierenarts. Rijd mee naar het strand ofzo.

Ik heb geen rijbewijs.

Tot september hadden we 2 honden zou er graag 1 bij willen maar het komt op mij neer. Doe het niet.

Soms moet je je er bij neerleggwn als de man niet wil.

Het wordt een ander verhaal als je partner dieren weigert in huis.

Dat is hier nooit aan de orde geweest.

Hij heeft zijn hobby en is werkverslaafd. Dus tja.

Onze dochters hebben zelf een gezin,ik zeg wel eens stel dat ik er niet meer ben hou erg in Jazz.

Vacht. tanden. eten.Of leer het hem. Dat heb ik allang opgegeven.

Gos wat een naar antwoord geef ik nu.

In het algemeen als het er niet in zit zit het er niet in.

 Wat zou je het liefst van je partner willen?

Ik wist op voorhand dat mijn man wel dieren wilde.  Net zoals we op voorhand bespraken of we kinderen wilden.  Ik zou nooit zonder dieren gekund hebben.

Eerst hadden we katten, jaren later zijn de honden pas gekomen.  We zijn er samen in gegroeid.  Ik was een kattenmens, maar ben een hondengek geworden... je groeit, je evolueert.

Mijn man was een hondenmens en heeft jaren enkel katten gehad (op een bepaald moment zeven) dat doe je voor mekaar.

Moeilijk. Hier was er eerst mijn vriend (inmiddels ex) en toen kwam de hond. Mijn ex was het hier niet mee eens, op voorhand al jaloers? Maar ik was 18, en liet écht niet een hond voorbij gaan. Al snel waren het dikke vrienden maar mijn ex bleef 'jaloers' werd boos dat ik niet meeging terwijl Kahlúa pas 1 dag thuis was. Achteraf gezien draaide het misschien ook teveel om haar, maar ergens heb ik ook het gevoel haar tekort te hebben gedaan door hem.

Ik liet hem op haar passen, hij heeft een eigen bedrijf, grote garage waar Kahlúa veilig kon rondwandelen en de band versterkte, hij ging ook mee naar cursus en wandelingen, ik moest hem echt voorstellen er eens met Kahlúa op uit te gaan. Na een tijdje werd het beter, hij vond haar leuk maar daar bleef het ook bij. We hebben nog steeds af en toe contact en hij vraagt hoe het met Kahlúa is, hij is ook wel oprecht geïnteresseerd. 

Als ik nu 'date' vertel ik ook altijd dat ik een hond heb, is dit een probleem, tsja, pech. Hond gaat áltijd voor. 

 Je had de hond al toen je je partner ontmoette?

Wonen jullie samen, zijn jullie veel samen, zo ja waar?

Werken jullie beiden, fulltime/parttime?

Wat is jouw geslacht, dat van je partner?

Zijn er kinderen in het spel?

Ik heb altijd partners gehad (samenwonen) die geen hond wilden en ik heb er dus nooit één aangeschaft tot ik langere tijd op mezelf kwam te staan en toen ben ik aan mijn huidige hond begonnen.

Daarna heb ik nooit meer samengewoond maar wel altijd vriendjes gehad die gek waren van mijn hond en visa versa. Ik denk dat het nu gewoon meespeelt in mijn partner keuze, wederzijds.

Om je vraag te beantwoorden heb ik antwoord nodig op de vragen.

Mijn man stemde in met onze pup. Het is echt mijn hond. Hij knuffelt hem wel eens en geeft hem eten, laat hem ff snel plassen als ik dat vraag. Kan er wel eens om lachen om de streken die hij uithaalt. Verder heeft hij er niks mee. Hij vindt het maar 'een hoop gedoe'. Ondanks dat snapt hij wel dat het mijn hobby is en steunt me hierin. Net zoals ik dat doe met zijn hobby.

Ik heb in lopende relatie Laika aangeschaft en niet rekening gehouden met wat hij wilde. Hij gaf duidelijk aan dat hij dat niet leuk vond, hij niet de verantwoording op zich nam, etc. Maar ongeacht dat deed hij wel eten geven, af en toe een wandeling en dat soort dingen. Puur omdat ik dat graag zag. Poetsen ivm Laika en katten vond hij ook mijn verantwoording, dieren maken troep he????. Ik heb daar veel moeite mee, had graag gezien dat dat anders was geweest, relatie heeft daar grote klap door gehad. Ik houd van dieren, mensen zijn anders. 

 Tsja.. Als hij er niet mee in heeft gestemd is het jou verantwoording. Het is al heel wat dat hij een beetje de zort op zich neemt omdat jij dat graag wilt. Hier is ook de afspraak dat ik stofzuig, want het is mijn hond die jaren verliest. Ik heb het er graag voor over. Ik begrijp dat je er moeite mee hebt, maar hij heeft op voorhand aangegeven het niet te zien zitten. 

Dan denk ik dat hoe eerder jij dat los kunt laten, hoe eerder hij vrede kan sluiten met je hond. Zolang het een punt blijft staat de hond tussen jullie in.

Wonen jullie samen?

 Je hebt er moeite mee dat je man niet wil poetsen omdat het jouw verantwoording is, volgens hem. Maar je neemt wel een huisdier in huis,zonder rekening met je man te houden. Dan begrijp ik zijn standpunt wel. Als je man ongevraagd een auto koopt voor zichzelf alleen, waar jij niks aan hebt, omdat het een schakelauto is en jij alleen een automaat kan rijden. Zou jij hem dan elke week in de was gaan zetten?

Ik snap wat jullie bedoelen. 

Klopt ook. Ik ben zonder vragen, Laika gaan halen. Denk ook wel dat ik best ego ben hierin. Heb graag hond en katten. Tevens heb ik graag schoon huis. Plus full time baan. Dan is altijd wat te doen. Sta op om 4:30, werken, hond, huishouden, 7 dagen per week. Ik denk dat ik best veel vraag dan. Veel invloed op de relatie. 

Ik snap wat jullie bedoelen. 

Klopt ook. Ik ben zonder vragen, Laika gaan halen. Denk ook wel dat ik best ego ben hierin. Heb graag hond en katten. Tevens heb ik graag schoon huis. Plus full time baan. Dan is altijd wat te doen. Sta op om 4:30, werken, hond, huishouden, 7 dagen per week. Ik denk dat ik best veel vraag dan. Veel invloed op de relatie. 

Goh,hier ook mits overleg toch een hondje dat ik na jaren zagen mocht...al was het niet van harte :-).echter toen de pup kwam,grote liefde!!!:-D

Maar van in het begin was het duidelijk qua afspraken,ik zorg voor Wilson,ga met hem wandelen, ben op cursus geweest,enz.

Alleen tydens mijn zwangerschap is hij tydens de laatste loodjes met hem gaan wandelen.en op dagen dat ik werk zorgt hij voor de hond(gaat dan mee ergens naartoe,wordt verzorgd enz.)

Maar vind ik dit erg?nee,van in het begin duidelijke afspraken gemaakt en zo zijn er geen teleurstellingem:-)

 Stel dat je geen partner had… dan waren al die dingen er toch ook en stond je er ook zelf voor in?

Ik heb de indruk (louter op je tekstjes gebaseerd he) dat je een bepaalde onvrede of onrust van je persoonlijke dagdagelijkse leven op je relatie projecteert… Een gevoel te weinig qualitytime te hebben?

Zijn er dingen die zowel jij, de hond, als je partner gemeen hebben? Bijvoorbeeld: graag wandelen of de natuur intrekken, zwemmen, fietsen? Dan kan je alvast een aantal leuke dingen samen doen. En de vervelende klusjes (zoals de 'troep' vd dieren opruimen) doe je als je partner er niet is en daar val je 'm niet mee lastig (want jullie woonden niet samen, toch?)

Voor mijn partner hoeven dieren ook niet zo nodig. Ik kan niet zonder dieren en zeker niet zonder hond(en).  Hij houdt van ze en er moet ook zeker niks aankomen maar de rest doe ik allemaal met ze. Vind ik ook leuk en zou ook niet anders willen.

Als mijn vriend echt niet van dieren hield was het mijn vriend niet 

Op de vraag in de titel van je topic.

Een partner die jou hobby "hond" niet deelt. Erin betrekken lijkt me niet mogelijk. Dit kun je niet afdwingen.

Je kunt alleen hopen dat als je partner bij je woont. En de hond mee maakt. De leuke dingen van een "hond" hebben gaat zien. En het stapsgewijs groeit. Echter als dat niet gebeurt. Zit dat er niet in.

Mijn vriend had katten. Hij was welkom met katten. Ookal heb ik geen binding met katten. Hij accepteerde mijn hond. Werd er gek mee. En ik zorgde dat de katten het materialistisch en qua voeding goed hadden. Daar ik de financien beheerde.

Nu had mijn vriend vroeger thuis zowel honden als katten in zijn leven gehad. En kon hij beiden waarderen. Ikzelf was allergisch voor de katten dus naast geen binding met katten raakte ik ze vrijwel niet aan. Omdat dat de allergie verergerde.

Maar mijn idee was je sluit een soort van compromis en leeft samen. En doet dat zo goed mogelijk. Of je doet dit niet en blijft apart leven. 

Nu is bij mij niet zo dat geen binding met katten voelen niet inhield dat ik niet het beste voor ze wilde. Maar als je partner naast niets met honden hebben. Niet tegen haren kan. Niet tegen een goedbedoelde lebver of tegen je aangedrukte neus kan of tegen de geur van de hond na bijvoorbeeld een wandeling in een regenbui. 

Dan word daarin een compomis vinden erg lastig.

Ik heb meermaals met hem samengewoond, lange relatie. Nu is deze zodanig dat het erg moeilijk is. Ik heb Laika en mijn werk. Moeite met andere dingen. 

Wellicht is het niet wijs geweest de hond zonder overleg te laten komen. Als ik je verhaal goed begrijp.

Uit je laatste reactie maak ik als ik het goed begrijp op dat het niet een heel stabiele relatie is. 

Misschien moet je dan i.p.v. hier vragen stellen. Je afvragen wat je wil. 

Binnen een relatie maak je keuzes samen. Is een relatie dusdanig dat dat niet gebeurd of niet kan. Moet je misschien over dingen nadenken.

Ik kan alleen zeggen dat bij mij hond ten alle tijde op nr.1 stond( en dat weet hij vanaf dag 1 dat we elkaar ontmoetten)  en als er in de toekomst weer 1 kan komen zal deze wederom op nr.1 staan. Maar de keus betreft wat voor hond. Karakter, klik etc. Doen we samen. Immers je leeft samen.

We hebben bewust samen voor een hond gekozen. Ik wilde het wel veel liever dan mijn partner maar uiteindelijk staan we helemaal achter het hebben van een hond en ook het ras wat we uiteindelijk hebben gekozen.

Daarbij hebben we ook afgesproken nooit ruzie of verwijten naar elkaar te maken van jij moest zo nodig een hond....want ja zeker een jonge drukke hond beïnvloed wel je leven...hebben we bewust voor gekozen maar belangrijk vond ik dat we dit wel samen zo zien. 

Ik was niet aan een hond begonnen als mijn partner dat perse niet zou willen. En doe je dit toch dan begrijp ik best dat alle zorgen inclusief schoonhouden van het huis dan op jouw schouders komen te liggen. Dit is natuurlijk niet leuk maar dan wel de realiteit. En om daar steeds woorden over te hebben lost dat ook niet op. Misschien kan je proberen je partner meer bij de honden dingen te betrekken. Lekker samen wandelen, of naar een hondenschool kan misschien helpen. 

Ik had van jongs af aan altijd al honden en katten thuis. Mijn vriend niet maar hij zag wel graag honden. Wij hebben dan samen besloten een hond te nemen dus samen besloten is ook samen er voor zorgen. Een heel ander verhaal dan dat je partner er niet voor kiest natuurlijk. 

Ik steek het meeste tijd in de honden maar mijn vriend doet bv wel de ochtend ronde en geeft ze s ochtens eten. Als ik laat moet werken doet hij ook de grote bos ronde maar meestal doe ik die. Udhai en O'die zijn dus ook enorm gehecht aan mijn partner. 

Ik ken geen leven zonder honden. We hebben er eigenlijk altijd meer dan 1 gehad toen ik nog jong was. Het waren mijn maatjes. Mijn ex was echt niet van de honden. We hadden toen Lobbes nog en die knuffelde met iedereen graag. Ook met hem maar hij vond het echt niets hij gruwelde van een likje. Is ook uit gegaan. Toen leerde ik mijn huidige vriend kennen. En ook die was geen honden gewend. Maar wel wat meer open-minded. Dat was al vanaf het begin duidelijk. Hij vond het "vieze" aan honden maar niets want hij had en heeft smetvrees. Maar toch kon onze Lobbes die gedachten schijnbaar veranderen. En hem er zelfs wat vanaf helpen. We zijn vaak samen gaan wandelen met onze lob er bij. Altijd leuk op een gegeven moment werd Lobbes ziek, longkanker. Ook het afscheid heeft mijn vriend me bijgestaan als geen ander (zelfs mijn familie steunde me niet echt!). We waren beide overstuur en het was wel duidelijk dat Lobbes ook heel veel betekende voor mijn vriend, of was gaan betekenen eigenlijk. Mijn vader wilde mij troosten door me een "nieuwe" golden retriever te kopen. Zoals mensen die niet echt, echt van honden houden dan doen. Ik hield van Lobbes mijn vader hield van het idee van een hond. Voor mij was lobbes een heel speciaal individu die ik voor altijd moest gaan missen. Voor mijn vader dat huisdier.


Ik wilde geen nieuwe golden. Want het zou me altijd het gevoel hebben gegeven Lobbes te hebben vervangen. Ik heb altijd van herders gehouden en uiteindelijk heeft mijn vader voor mij (min of meer) Obi gekocht nadat ik hem had uitgezocht bij een fokker. Mijn vriend was er toen ook nog. Maar ik heb hier eigenlijk ook egoïstisch, nooit echt naar hem over zijn mening gevraagd. Terwijl we toen al zeker 6 jaar ofzo samen waren. Op dat moment hing de donkere schaduw van het overlijden van Lobbes nog boven ons. En was mijn vriend allang blij dat er weer een viervoeter was, voor mij. Omdat ik honden altijd heel erg mis als ik ze niet om me heen heb.


Obi is een grote hond geworden. Enorm voor een herder eigenlijk en ook heel zwaar. Ook is zijn karakter, nerveus en angstig met tijden. Iets wat heel veel uitdagingen met zich mee brengt en bracht. En hij is veel te slim voor een hond. Nog meer uitdagingen...


Ik heb heel veel geluk met mijn vriend omdat hij ook oprecht van Obi houdt. Als laat hij dat niet altijd zien. Soms is het mijn hond, soms is het "onze hond" je kent het wel. Dat laatste ligt aan of Obi lief is hahah. Mijn vriend wilde een kat of een Shiba inu als het dan echt een hond moest zijn. Geen grote herder die prettig gestoord is.


Als ik het terug kon draaien had ik een andere beslissing moeten nemen. Obi was pas 3 toen we samen gingen wonen. Tsja... En we moeten het 1 en ander opgeven voor Obi. Dus wat dat betreft heb ik een egoïstisch keuze gemaakt.

Mijn vriend kreeg diva erbij toen ik in zijn leven kwam. Maar gelukkig houdt hij erg van dieren, net als ik.

Kan me voorstellen dat het moeilijke situaties kan veroorzaken

Ik kies hond en kat boven relatie.

ook al is deze 18 jaar. 

Ik kies hond en kat boven relatie.

ook al is deze 18 jaar. 

Ik heb geen nieuwe vriend maar mijn vorige vriend woonde zo n 1500km verderop in Italië. 

In Italië zijn ze gek op dieren en die vriend ook. Hij heeft overigens Maylo nooit gekend wel de vorige. Hij was gek op Ziko. Alleen is het in Italië zou dat ze op veel plekken nog de hond buiten laten 24uur. 

Helaas was de afstand wel erg groot. Als ik nu een nieuwe vriend zou krijgen is het echt wel voor mij een must dat hij ook van dieren houdt. Ik ben gewoon iemand die niks met kinderen heb en ik wil liever een extra hond dan daarvoor. 

Bij mij gaat Maylo echt voor ongeacht wat. 

Een relatie werkt alleen als je jezelf kan zijn en elkaar vrij laat wat hobby's betreft.

Ik vind een hond (dieren) eigenlijk geen hobby want daar heb je een relatie mee en verplichtingen. Hobby is vrijblijvend, dier vergt verzorging, liefde en aandacht.  

Daar zorg je samen voor, de een meer dan de andere maar er is altijd wel eens een keer dat de ander er voor moet zorgen. 

Vandaar dat je samen voor een huisdier kiest. 

Heb je al een huisdier dan zal je partner het moeten accepteren omdat die het van te voren weet. Een dier heb je voor het leven. Niet voor even. 

Als je partner wel eist dat je de dieren weg moet doen dan moet je zelf eens na gaan of je wel de juiste partner hebt. 

 Weet je zeker dat de strubbeling in je relatie alleen door de hond veroorzaakt wordt? Ik denk dat als je relatie aan de basis goed is, de huisdieren geen probleem hoeven te zijn. Tuurlijk kun je daar wel eens woorden over hebben, mijn man hoefde ook niet meer zo nodig een hond. Compromis is een klein hondje geworden, waar ik het meeste werk aan heb, maar we lopen wel vaak gezellig even samen, en hij laat m in de ochtend 10 minuutjes uit, na de nacht. 

Als je relatie goed is, dan accepteer je dingen van elkaar, sluit je soms een compromis en houdt rekening met de ander en doe je soms een offer. Volgens mij hoef je dan niets te kiezen.

Ik kan je er niet mee helpen hihi. Ik heb een paard, een hond en fulltime werk. Ik heb zo geen tijd voor een relatie! 

Maar wie weet in de toekomst, zou fijn zijn als zij dan net zo gek is op honden als ik.

In mijn vorige relaties (die nooit echt lang duurde) was het niet echt een heel groot probleem eigenlijk. Ze gingen gewoon mee met paard en wagen.