wegrennende, oostindisch-dove puber!!

Pfoeh, moet het even kwijt...

Was net heerlijk een lange wandeling aan het maken, Doerak aan de lange lijn (heb het er eerder over gehad, hij gaat er soms als een haas vandoor) en in het land mocht hij los om samen met DJ en de bal te spelen, ging super! Bij elk 'kom' commando kwam hij toch redelijk vlot bij mij. Toen we weer bijna thuis waren liepen we langs het fietspad en deed ik nog even wat oefeningetjes, vooral 'kom', hierbij had ik hem los en beloonde met de bal. Ik dacht 'dat gaat mooi, ik loop even een stukje verder dan gaat hij vast mooi mee'............. NIET DUS!!! Meneer snuffelt bij de slootkant, springt erover en racet zo het land over! Luisterd niet en reageert niet als ik in tegengestelde richting wegren. Toen ben ik maar doorgelopen terwijl hij daar als een dolle stier rondrent. Ik ben bij de buren achter de bosjes gaan staan, uit zicht van Doerak en keek even later om het hoekje. Toen zag ik hem helemaal niet meer! Ik ben het land op gelopen en toen kwam hij gelukkig uit de bosjes van de buren en kwam uiteindelijk toch op mijn vrolijke 'kom' commando (ik voelde me allesbehalve vrolijk...).

We zijn de laatste 100 meter heel stil naar huis gelopen en ik heb hem nu met zijn zwarte poten maar mooi even alleen in de hal gelegd, ben het even zat.

Herkennen jullie je hier toevallig in, en kan iemand me een hart onder de riem steken??? Kan het wel gebruiken nu!

Het was uiteindelijk mn eigen domme schuld door te denken dat het vast wel goed ging, maar toch. Afgelopen zondag heeft hij het ook al geflikt, in het bos, helemaal uit het zicht. Het zijn maar een paar minuten, bovenstaand verhaal lijkt ook heel lang maar het was maar even. Maar voor je gevoel duurt het véél te lang!!

Groetjes Ellen, een slapende DJ en een nog zwartere Doerak.

Beste Ellen,

Ik kan mij voorstellen dat jij je verhaal even kwijt wou, en dat je het even helemaal zat bent is ook te begrijpen.Als het mij zou overkomen dan denk ik dat ik hetzelfde zou reageren.

Maar het spijt mij hoor, echt waar, maar moest toch ook wel lachen, ik weet dat het voor jou op dit moment absoluut niet amusant is,maar ik kan er niets aan doen ik heb mij kostelijk geamuseerd met je verhaal. Je hond doet zijn naam wel EER aan toch?? (Doerak = deugeniet/vlegel)

Lieve groet,
Wilma

Hoi Ellen,

Hahahahha... ja, ik moest ook even lachen...
Echt iets voor een jonge hond..

Ik denk dat je net het onderste uit de kan wilde, net iets te veel...
En dat was voor Doerak de druppel..
Dus maakte hij snel een eind aan jouw droom dat hij zo braaf mee naar huis ging lopen...
Hij had hele andere plannen...

Is geen man over boord hoor...
Gewoon een "Doerak streek"...

't Was nét ff te veel voor hem, dat laatste stukkie...

Volgende keer gaat tie vast weer goed...
Honden opvoeden gaat met "vallen en opstaan"...
't Moet ook een uitdaging blijven, toch..?

Houd moed!!

Succes, lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Het is mij ook wel eens overkomen hoor - meerdere malen zelfs. Het hoort erbij .

Persoonlijk heb ik toch de indruk dat ze wel iets opsteken van zo'n stille toch terug naar huis en 'ik wil je even NIET zien'. Op den duur kiezen ze daardoor toch wel eieren voor hun geld.

groetjes,

Linda.

Hoi Hoi

Ja hoor, dat is mij ook overkomen, in een bos, maar dat waren geen minutjes maar 20 minuten.
Ik was helemaal over mijn toeren. Joey ook, we zochten elkaar. Gevonden, aangelijnd door het bos verder gewandeld. Zonder snoep. En ja, hij laat mij nu niet meer uit het oog. Ik kan je gevoel begrijpen, lachen doe je op zo'n moment niet, maar er komt een tijd dat je tegen iemand zegt, en toen weet je nog hahahaha.

Succes verder met de opvoeding,

Groetjes, en een poot van Joey.
Cella.

herkenbaar...

1 keer meegemaakt (gelukkig maar 1 keer) met Spike toen hij nog pup was..Hij luisterde goed en mocht op een afgelegen plek lekker los. 25 minuten lang duurde het voordat HIJ het tijd vond om naar huis te gaan. Dat vond ik het al wel uiterlijk 20 minuten geleden, maar daar trok hij zich nix van aan. Als ik hem bijna bij de riem kon pakken, rende hij weer weg. En toen hij EINDELIJK kwam, liet ik ook mijn vrolijke stem klinken, terwijl ik me moest haasten om op tijd op een belangrijke afspraak te komen.

Ach ja...

Goedemorgen!!

Ik moet er zelf soms ook wel een beetje om lachen hoor, dat geeft niets!! Maar op het moment zelf...

Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, haha! Ik denk zelf ook dat het toch pubergedrag is, want het is niet zo dat hij ergens achteraan gaat, maar hij moet gewoon even vreselijk rennen dan. Terwijl we al zo'n eind gelopen hadden!

Nou ja, hoop dat dit een tijdelijk iets is. En ja, hij doet zijn naam zeker eer aan.De eventueel volgende hond noem ik dan maar Engel...

we hebben het 1 x met Syco gehad!
we liepen bij een losloopgebied komt er een vrouw
aan lopen en Syco ruikt dat die vrouw wat lekkers had ( wij zagen niks die vrouw zei dat ze ook niks had )
de vrouw ging een andere richting dan ons op ( onze koekjes deden hem niks ) en maar achter die vrouw aan lopen!op een gegeven moment komen er heel veel honden aan!en mensen met een grote picknik mand!ja dat was heel interresant!we konden rennen wat we wilden achter bomen gaan staan maar nee meneer ging niet onze kant op maar met de roedel honden!!!!!

SCHAAMDE ME DOOD!!!!!!!!en die mensen maar lachen!!!!

groetjes

ik heb het ook pas gehad met spiky...heerlijk 3 kwartier op t strand gewandeld, waren we bijna bij t huisje terug...whoem door t prikkeldraad het bos is. Nou 15 min. kwijtgeweest en uiteindelijk heeft een fietser (die mij had horen roepen) haar ergens gevonden en kwam ze heel netjes met de fiets meegerend terug....alsof z de best luisterende hond in renesse was op dat moment! ik heb haar niet meer aangekeken was zo kwaad!! Maargoed een uur later hebben mijn vriend en ik er heel erg om gelachen.

groetjes

Hoi ellen
Ik heb dit ook met taat gehad nou en die was geen puper hoor maar ze gedraagde zich wel zo .Taat was vier en een half toen ze bij mij kwam ze is in totaal drie keer weg gelopen .Een keer heb ik echt drie kwartier lopen zoeken .Nou ik dacht dat ik het aan mijn hart kreeg .Gelukkig doet ze dit nu niet meer ze holt nog wel is weg zo dat ik er niet meer zie maar het gekken is als ik door loop staat zei een stukje verder op te wachten of ik ook wel die kant op kom .Ik ben echt blij dat ze dit niet meer doet want ik word hier bloed nerveus van .Dus ik kan jou bezorgd heid heel goed begrijpen
groetjes joke en taat

Hoi Ellen,

Zie net pas je PB-tje dat je me een tijd geleden gestuurd hebt.....sorry, ben een beetje blond, kijk niet altijd bij mijn profiel

Om even snel antwoord te geven: Lupo doet het inmiddels geweldig op FarmFood!

Dan nu even on-topic:
Lupo heeft ook van die periodes gekend dat ze constant wegliep. Vooral bij het laatste korte rondje vond mevrouw vaak dat het nog geen tijd was om naar huis te gaan! Ze rende dan de andere kant op en ik kon roepen wat ik wilde, maar ze kwam niet!
Het foute van mij is dat ik mijn boosheid niet zo goed kan verbergen en in plaats van de andere kant uit te lopen, stampte ik dan met boze passen achter haar aan. Ja, dan kwam ze natuurlijk helemaal niet!

Tegenwoordig heb ik het door, en is ze vaak zo bij me als ik heel hard de andere kant uit ren.

Vorige week ging het nog even mis. We hebben hier een losloopveld naast een grote weg, zonder omheining (welke idioot verzint dit?!!!)
Ze was hier aan het spelen en op een gegeven moment vond ik het tijd om naar huis te gaan. Ze liep al een beetje te dicht bij het einde van het veldje en dus bij de grote weg dus ik riep een beetje paniekerig naar haar dat ze moest zitten en blijven.
Dit deed ze keurig, maar toen ik bij haar kwam dacht zij dat het een spelletje was en rende weer van me weg, zo de weg op!

Een auto kon nog nét remmen en ik heb zo hard geschreeuwd dat de hele buurt me heeft kunnen horen denk ik!
Ze hoorde de paniek in mijn stem, en kwam met de staart tussen de benen terug gekropen naar mij.

Ik was zo blij dat ze nog heel was dat ik haar met tranen in mijn ogen heb doodgeknuffeld!

Ach ja, ze laten je soms behoorlijk schrikken die pubers, maar ik hoop dat het met de maanden overgaat!

Groetjes en een dikke knuffel voor DJ en Doerak!

Ooh verschrikkelijk!

Ik heb het met Zoey 1 keer meegemaakt. Ze was nog een pupje. Ik had haar aan de riem, maar op een gegeven moment is het haar gelukt om haar koppie uit de riem te krijgen. Ze liep achteruit en plop, koppie eruit.
En daar ging ze...
Een drukke weg over...auto's op de rem..
En als een klein haasje pijlsnel richting de plas bij ons om de hoek.... Ik dacht dat ik ter plekke zou sterven.

Ik roepen, en de andere kant uitrennen. Niks hielp. Op een gegeven moment ben ik heel rustig haar richting uitgelopen.
Ze was ergens aan het snuffelen. Ik heb haar nooit het commando KOM aangeleerd en kom mezelf wel voor mijn kop slaan. Sus ze kwam absoluut niet bij me, maar ging rustig haar eigen gang...en steeds verder bij me weglopen...
Hoe ik haar heb gekregen is nog steeds een raadsel. Op een gegeven moment stond ze met haar rugje naar mij toe en ik duik er bovenop....
Snel opgetild en naar huis gelopen...de tranen liepen me over de wangen... ZO geschrokken....

Sindsdien zit de schrik er bij mij goed in. Ik zou haar zo graag eens los willen hebben in het bos ofzo...maar ik durf het echt niet!

Misschien hebben jullie tips? Zoey is nu 10 maanden. Het lijkt mij toch dat ze nooit te oud zijn om te leren!!

Bedankt alvast!!

Groetjes,
Helga

Hoi Ellen,

Ja, een Doerakken streek. Maar ik kan je geruststellen....
Het overkomt ons allemaal weleens hoor.
Toch een tip: Let eens heel goed op zijn lichaamshouding bij het weer loslopend naar huis gaan. Je kunt zien aan zijn lijf wanneer hij iets anders van plan is. Zodra je dat opmerkt roep je hem direct met iets meer kracht dan gewoonlijk. Dat haalt hem uit zijn concentratie. En dan wel aanlijnen he

Succes en geduld, groetjes Joep

@Juliette: Geeft niet hoor, ben blij dat Lupo het nu goed doet op Farmfood, zo zie je maar dat het lichaam een tijdje nodig heeft om zich aan te passen!
Wat zul jij geschrokken zijn met Lupo dat ze zo de weg op rende! Ik zou precies zo gereageerd hebben hoor, ook met tranen en vreselijk in paniek!

@Iedereen: Ik lees dat het bij jullie 'soms' of 'een keer' gebeurt, nou dat is bij Doerak niet het geval, het gebeurt altijd als je hem langere tijd loslaat. Dus we proberen hem toch zoveel mogelijk aan de lijn te laten, maar soms wil je ze toch ook even lekker laten spelen!

Nou, ik ga maar weer eens verder met bladharken, er ligt nog genoeg. En Joep, ik ga je tip uitproberen, maar als Doerak t in zn hoofd heeft om te gaan dan gáát ie ook .

Groetjes!

Jazz luistert praktisch nooit als hij iets in de neus heeft...om je even een hart onder de riem te steken.
't Is een eersteklas jager en zó klein + ook nog eens zwart/bruin...ik heb moeite om hem terug te vinden. Heb geen zin om uren in het bos op meneer te staan wachten - hier werd ik voor gewaarschuwd - dus gaat hij aan een hele lange lijn. Op andere plekken dan in de natuur luistert hij wel, maar daar is niet echt iets te jagen zoals muizen etc. Daar zal ik hem alleen NOOIT los laten lopen. Heb ik met geen enkele hond gedaan, zelfs niet met de absoluut gehoorzame BC die ik had, want een hond is een levend wezen en kan verrassend uit de hoek komen. Maar goed...dat ben ik... bang dat hij in 7 sloten tegelijk loopt.