Voor de fokkers onder ons!

Naast dat jullie natuurlijk kijken naar de persoon waarbij en de locatie waar jullie prachtige pups terechtkomen, vroeg ik mij af of jullie ook echt kijken naar leeftijd? 

Daarmee bedoel ik, als een student of een alleenstaande aan komt kloppen met hetzelfde inkomen en dezelfde accomodaties, kijken jullie hier dan anders tegen aan?

Iets wat me te binnen schoot vandaag.

Nee ik kijk niet naar leeftijd, inkomen of waar iemand woont, al woont iemand in een flat zolang er genoeg met de hond gedaan word, de hond niet 24/7 alleen zit en hond goed voer krijgt. Boeit t me niet of je alleenstaand, student, of een gezin hebt.

Ik volg. Ben wel erg nieuwsgierig ernaar

Bij de fokkers waar ik ben geweest werd er trouwens niet naar het geld gevraagd en ook niet of ik in een huis of flat woonde.

Of ze echt op de leeftijd hadden gelet weet ik eigenlijk niet.

Het is voor mij op zich geen criterium, hoewel ik wel kijk naar opvangnetten om de betreffende persoon/familie heen. Dat houdt in dat ik bij jonge personen kijk of zij vrienden en/of familie in hun omgeving hebben die hen helpt en steunt bij de opvoeding en/of eventueel kan oppassen. Bij oudere mensen zal ik eerder kijken of er kinderen of andere personen in de omgeving aanwezig zijn om voor de hond te zorgen mocht de gezondheid achteruit gaan bijvoorbeeld. Ik heb echter uit mijn eerste nest een pup verkocht aan een meisje van rond de 20jr oud en uit ons tweede nest is een pup gegaan naar een ouder stel dat al met pensioen is. Zolang het karakter en de leefomstandigheden maar matchen hoeft het voor mij zeker geen dealbreaker te zijn. Ook een bovenwoning of zoiets dergelijks hoeft geen probleem te zijn. Zolang er maar realistisch wordt omgegaan met de behoeftes van de hond en en een goed plan van aanpak is om deze stabiel en gelukkig te laten opgroeien. Dat is voor mij als fokker zijnde het allerbelangrijkste.

Onze fokker vond bepaalde dingen wel belangrijk.
oa tuin ivm grote honden en geen trappen.

Had ons adres-huis bekeken via internet en wist precies hoe het eruit zag incl de tuin.
Voor ons geen probleem.

Is later ook nog bij ons op visite geweest na ongeveer een jaar van de tweede hond.
De eerste hond hadden wij ondertussen drie jaar ook van van haar.

Waar ik echt op let is of de hond niet teveel alleen is, de rest is meer gevoel. Ik wil het gevoel hebben dat de hond echt een plekje in het gezin krijgt, dat hij/zij er helemaal bij hoort. Ik wil gewoon een goed gevoel bij mensen hebben, het gevoel dat we op 1 lijn zitten. Kan het niet goed uitleggen eigenlijk 

Ohja ik kijk wel naar de activiteiten die mensen willen ondernemen, dat de hond naast standaard rondjes in de buurt ook wel eens op avontuur wordt genomen in natuurgebieden oid. Of een hondensport

Ik lees ook even mee, vind het wel interessant :)  

Ik weet nog goed dat ik bij mijn zoektocht naar een tweede hond mijn leeftijd niet wilde vermelden, uit angst dat mensen zouden afhaken op basis daarvan. Dat heb ik nu nogsteeds wel ;) 

Ik kijk niet naar leeftijd, maar meer naar capaciteit. 

Een hond van mijn ras vraagt nogal wat kracht. Zowel mentaal als fysiek. 

Iemand van 20 kan dit net zo goed hebben als iemand van 40. 

Maar iemand van 60 die nog helemaal in orde is, komt ook in aanmerking. 

Ik vind het belangrijker dat ze weten waar ze aan beginnen en wat ze de hond kunnen bieden dan de leeftijd.

volg!

..een keer is genoeg .

Nee, leeftijd is geen criterium, maar we kijken wel naar de omstandigheden er omheen. Voldoende vangnetten bv. en wat ze de hond kunnen bieden.

Bij ons vorige nest hadden we zelfs een aanvraag van een alleenstaande mevrouw van 80. Eerst hadden we onze twijfels, maar ze had zich zó goed voorbereid en vanalles geregeld voor het geval de hond háár zou overleven dat we zonder problemen een pup aan haar verkocht zouden hebben. Helaas hadden we te weinig pups en teveel aanvragen..

Ik volg, ik ben heel benieuwd  Ik heb het idee dat bij de fokkers van mijn hond het zeker een rol heeft gespeeld dat ik elke keer mijn moeder meesleepte (ik nam haar juist mee om de fokkers te beoordelen ). Ze wilden in ieder geval wel weten wat mijn situatie was; student, werkend, hoeveel uur, etc. Ze zeiden ook heel eerlijk dat er geen pup mee zou gaan met iemand die fulltime werkt.

Maar eerlijk denk ik dat ze vooral keken naar hoe ik omging met hun honden, zo'n gevoel kreeg ik althans. 

" Ik lees ook even mee, vind het wel interessant  
 
Ik weet nog goed dat ik bij mijn zoektocht naar een tweede hond mijn leeftijd niet wilde vermelden, uit angst dat mensen zouden afhaken op basis daarvan. Dat heb ik nu nogsteeds wel   "

Angelique, Bruno & Charlie

Ik was 17 jaar oud toen ik begon met mijn fokplannen. Mij is dan weliswaar nooit om mijn leeftijd gevraagd (ik lijk door een groeiziekte ook ouder), maar ik weet inmiddels wel dat ik lang niet de enige ben die jong zich al in dit wereldje begaf. Er zal best wel eens op beoordeeld worden hoor, maar over het algemeen zullen de meeste fokkers meer naar het totaalplaatje kijken dan één getal.
Werk is bijvoorbeeld, zoals hierboven ook al meermaals genoemd, iets waar ik streng op let. En zo heeft iedere fokker zijn/haar voorkeuren natuurlijk.

De fokker van Jazz.

Via mijn dochter kwam ik ermee in aanraking. Haar trainster van behendigheid had een nest mini toy aussies.

Eerlijk ik had er nog nooit van gehoord.

Ik mocht langs komen. Dan op voorhand een pup uitgezocht maar puptest ging voor.

Heb het hele internet door gespit wat voor hondjes het waren.

Ik heb 8 weken buikpijn gehad.

Krijg ik wel of niet een hondje.

Ben wat ouder. Last van de rug.heb dat eerlijk verteld.

Maar wel 25 jaar 2 honden tegelijk gehad. Mee gesport.

Het was dus niet zo dat dit ons 1e hondje werd.

Puptest..het hondje dat ik op voorhand mocht wilde erg graag werken voor je.

Een ander pupje was erg rustig die mocht ik.

De fokker had buikpijn of ik het erg vond dat ik een ander hondje kreeg.

Ik had buikpijn of ik er wel 1 kreeg.

Ja dus.heb wel even bij haar een traantje gelaten,van opluchting en blijheid.

Hij doet het goed hier in huis. Is inmiddels 3 jaar.

Nog steeds blij met hem en af en toe ziet Jazz zijn familie nog.Hij heeft nog 3 jaar samen geleefd met ons oude spanieltje.

Het meeste doe ik bij Jazz indien nodig springt echtgenoot bij.

Toen ik de fokker van Wodan een e-mail stuurde met de vraag of ze nog plaats had op de wachtlijst, heb ik meteen onze gehele situatie erin gezet.

Leeftijden, werksituaties, plannen wat betreft hondenschool en wandelingen, woonsituatie (incl. foto's benedenverdieping en tuin), etc. Eigenlijk alles dat me van belang leek (wat ik graag zou willen weten:P). Dit heeft wel ook meegespeeld in de beslissing van de fokker om ons een pup te 'geven'. 

Eén fokker had voor mijn gevoel twijfels door mijn leeftijd. Maar dat kwam helemaal goed na het gesprek. De andere twee fokkers heb ik geen enkele opmerking over mijn leeftijd horen maken. Ik was (en ben) dan ook geen doorsnee tiener/jonge twintiger.

Ik ga niet uit, ik studeer niet in een verre stad, woon niet op kamers, etc. In plaats van uitgaan ga ik lekker met mijn hond wandelen/trainen. Ik heb mijn ouders die altijd achter mij staan en eventuele problemen kunnen opvangen. Daarnaast heb ik alle fokkers een hele lange mail gestuurd met mijn leeftijd, mijn woonsituatie, onze werktijden, etc. Door open te zijn bereik je het meest. Ik denk dat de fokkers dit ook merkten en dat zij het daarom geen enkel probleem vonden dat ik jong ben.

Ik zal mensen daarom nooit afrekenen op hun leeftijd. Ieder mens is anders en leeft anders. Er is niet een standaard voor 18-jarige,  30-jarige of 60-jarige. Gelukkig maar 

Leuke reacties allemaal! En eerlijk gezegd onverwacht. Ik dacht dat de hondenfokwereld meer zoals de rest van de wereld (schijnt) zou zijn. Mensen worden snel afgekeurd vanwege hun leeftijd in het echte leeftijd, dus vind het leuk te lezen dat eigenlijk iedereen zocht naar persoonlijkheid. Leeftijd is natuurlijk maar een onbelangrijk kenmerk!

Ik heb sinds kort Ogin....mijn fokker ging van uit menselijkheid en niet uit van keeftijd of anders, de mensen voor een pup moesten vaak komen, een goede fokker kijkt echt door iemand heen hoor, en tuurlijk kan er nog wat mis zijn aan degene die komt kijken......    ik had geen nestkeus, mijn keus stond al vast met twee weken, en ik kreeg uiteindelijk eerste keuze voor een pup, omdat ik zo aardig ben ? Nee denk het niet...   was resoluut met wat ik voorhad met een pup/hond en natuurlijk al jaren ervaring had met het ras.....   Ogin is inmiddels het jaar voorbij en we hebben nog dagelijks/wekelijks contact met elkaar....    ze woont ver weg maar we zijn al weer langs geweest en ook de fokker is hier al twee x geweest.

Mijn opa en oma hebben op hun 76e nog een pup gekregen. Zijn beiden nog erg actief, de hond loopt elke dag een uur los en mijn oma gaat elke week naar fun training. Ze doet ook hersenwerkjes. Bij hen is dus ook echt gekeken naar de persoonlijkheid. Ook hebben ze een vangnet voor de hond mochten zij er niet meer voor kunnen zorgen, ze kan namelijk altijd bij mij terecht.

Mijn eerste hond kreeg ik toen ik bijna 20 was. Bij 1 fokker was ik in eerste instantie wel op de lijst gezet maar met heel veel twijfels, omdat ze bang was dat ik het allemaal zou onderschatten met mijn studie en opvoeden ed. Dus daar hoefde ik niet meer op de lijst. Toen bij fokkers op de lijst kwamen waarmee we echt wel een stevig gesprek hebben gehad maar ze hadden er vertrouwen in. En nu zijn ze zo blij dat ze mij een pupje hebben gegeven :) De eerste fokker is nu ook van haar twijfels terug gekomen overigens, mijn oma traint daar nu met haar hond dus ik zie de mevrouw af en toe. Maar ik ben toch blij dat ik daar geen hond van heb uiteindelijk. 

Bij mijn tweede hond twijfelden de fokkers eerst ook, toen we nog niet op gesprek waren geweest. Maar toen we eenmaal daar waren deelden we helemaal dezelfde visie en hadden ze een goed gevoel. Dus ook zij vertrouwden een pup aan mij toe.

Nu ik het laatste jaar nog fanatieker bezig ben gegaan met hondensport heb ik er 0 problemen meer mee (ik ben nu weer op zoek), ik vertel wat mijn toekomstplannen zijn en dat ik uiteraard daarbij altijd rekening hou met mijn viervoeters. Maar Goldens worden echt heel vaak onderschat door mensen, die denken dan dat een Golden braaf geboren wordt en dat ze uren alleen kunnen zijn en toe kunnen met een blokje om elke dag. Dus ik snap heel goed dat fokkers in eerste instantie wat voorzichtig zijn en dan zeker met een jong iemand, die misschien puur en alleen een Golden wil "omdat ze zo makkelijk zijn". 

Ik let niet op leeftijd ,mensen van over de zeventig kunnen vaak actiever zijn met hun hond als mensen van dertig of veertig ,

Wat voor mij belangrijk is  dat de hond niet te lang alleen is ,en dat ze hem of haar beweging en uitdaging kunnen geven ,

Dat ze zich verdiept hebben in het ras ,waarvan ik dan ook de voor en nadelen opsom .

verders leer je de mensen tijdens de gesprekken en mails een beetje kennen ,maar echt goed dat is haast nooit ,ook pupkopers kunnen zich anders voordoen .

Van mensen waarvan ik het nooit verwachtte  en die wekelijks naar hun pup en mijn voortreffelijke koffie kwamen ,moest de hond na 9 maanden herplaatst omdat er problemen waren in het huwelijk .

Hoe langer je fokt ,hoe meer dingen je meemaakt met pupkopers .

Onlangs had ik nog twee aanvragen voor een herplaats jack russell ,

Die mensen waren over de 80 maar nog actief bezig en woonde midden in de bossen .

De jack had de pech dat de eerste eigenaar jong gestorven is ,de tweede eigenaar kwam in het ziekenhuis terecht en had daarna lange revalidatie nodig ,dus ook daar moest hij weg ,

Bij deze mensen van ruim 80 heb ik uitgelegd dat ik vond dat ik het de hond niet aan kon doen als er straks weer afscheid genomen moest worden van zijn baasjes ,

Een werd erg boos (jammer dan ) en de ander begreep het volkomen .

De hond zit nu bij net gepensioneerde mensen en het gaat geweldig .

Ik bekijk het per situatie en wij nemen zelf de honden altijd terug als het elders niet meer gaat ,