Hartaanval tijdens sterilisatie 
Petra (Gast)
Bijna twee weken geleden is onze kleine labradoodle, Tara, van net 2 jaar overleden tijdens haar sterilisatie-operatie. Het was een ontzettende schok toen de dierenarts belde met dit nieuws. We hadden nooit gedacht dat zoiets kon gebeuren bij een gezond, speels, vrolijk en ontzettend lief hondje. Niet alleen onze 3 kinderen (9, 11 en 15 jaar) missen haar enorm, maar het is voor mij ook zo'n leeg en 'ongezellig' huis. Ik werk vanuit huis, dus ze was altijd om me heen. Ik twijfel of we zullen gaan kijken voor een nieuw hondje, maar we zijn bang dat ze nooit zo leuk zal zijn als Tara. Heeft iemand ervaring met het verlies van een jong hondje en het nemen van een nieuw hondje? Petra
Wat vreselijk Petra, moet er niet aan denken dat ik Freya zou zijn verloren tijdens haar sterilisatie, is toch de nachtmerrie van elk baasje!
Wil je dan ook nog veel sterkte wensen met dit grote verlies. Ik ken het gevoel, het is leeg in huis. Mij heeft het telkens geholpen wanneer er een andere hond in huis kwam, bij mij telkens een herplaatser. Niet dat ze de andere hond vervangen, want ze zijn allemaal anders, maar het geeft weer leven in huis en je kan je gedachten verzetten door met hen bezig te zijn.
Maar enkel doen als je er echt klaar voor bent, want het nieuwe hondje verdient natuurlijk ook alle aandacht en liefde. Dus nogmaals, het nieuwe hondje gaat niet hetzelfde zijn, maar wel eveneens uniek en de moeite waard. Geen van mijn honden zijn hetzelfde en onwillekeurig vergelijk je wel eens, maar ik houd van allemaal.
Allereerst gecondoleerd met het verlies. Wat verdrietig zeg :( .
Zolang je twijfelt zou ik persoonlijk nog niet beginnen aan een nieuw hondje.
Elk hondje is anders, het is oneerlijk naar het nieuwe hondje toe om deze te vergelijken met Tara.
Geen enkel hondje zal Tara vervangen, wel kan een nieuw hondje een positieve toevoeging zijn aan het gezin om ook weer te kunnen lachen en helpen te verwerken.
Of iemand toe is aan een nieuw hondje en wanneer dat hangt volledig af van de persoon zelf. Persoonlijk ben ik van mening dat iemand het verlies beter even kan verwerken voor deze een nieuwe hond neemt omdat het voor het nieuwe hondje ook niet leuk is om terecht te komen in een huis vol verdriet. Ik zou zelf dus pas beginnen aan een nieuw gezinslid als de 'scherpe randjes' van het verdriet eraf zijn. Natuurlijk duurt het verwerken veel langer en dat is natuurlijk niet erg. Gemis zal altijd blijven.
Succes met de keuze.
Toen mijn pup van 8 maanden overleed ben ik vrij snel naar een nieuwe pup gaan zoeken. De onverwachtse leegte in huis vond ik verschrikkelijk.
Na 2 maanden kwam Paddy. Ik kon van hem genieten en tegelijk verdrietig zijn om mijn vorige hond.
Wat voor jullie werkt moet je samen bekijken. Maar de rouw gaat gewoon door, met of zonder nieuwe hond.
Heel veel sterkte met dit verschrikkelijke verlies.
Heel erg als je zo je hondje moet verliezen ik wens jullie heel veel sterkte toe.Praat er over met je gezin over een nieuw hondje of niet.Het beste verder.
Niet alleen onze 3 kinderen (9, 11 en 15 jaar) missen haar enorm, maar het is voor mij ook zo'n leeg en 'ongezellig' huis. Ik werk vanuit huis, dus ze was altijd om me heen.
Ik twijfel of we zullen gaan kijken voor een nieuw hondje, maar we zijn bang dat ze nooit zo leuk zal zijn als Tara.
Heeft iemand ervaring met het verlies van een jong hondje en het nemen van een nieuw hondje?
Petra
"
Dat is hard als dit gebeurd....ik zou er mee wachten, verwerk dit eerst, jong overleden is de verwerking best heel moeilijk, ook voor je kinderen, laat het even tot jullie doordringen en als er een poosje over heen gegaan is.........voor nu heel veel sterkte.
Triest zeg. Sterkte .
Ik sluit me aan bij Willemijn haar raad.
Ik zou ook niet direct een nieuw jong hondje nemen.
Jij en ik weten dat verdriet er is, of ge nu direct een nieuw diertje in huis haalt of niet...maar voor de kindjes vind ik dat het teveel naar
" vervangen" lijkt.
Zij moeten rouw voor levend wezen leren verwerken .
Het is geen stukje speelgoed dat je even terug koopt. Later zullen ze dit zeker vanzelf begrijpen.
Heeft iemand ervaring met het verlies van een jong hondje en het nemen van een nieuw hondje?
Petra
"
Hier ervaring met het verlies van een jonge hond, binnen een uur overleden , in de narcose gebleven....dat is heel moeilijk te verwerken, niet ziek geweest, overal zocht ik haar, en overal hoorde en zag ik haar, bij mij heeft het echt een poosje geduurd eer ik het verlies wat verwerkt heb.....een oudere hond die een mooie leeftijd heeft en waar je afscheid van moet nemen is net zo erg, alleen is dat aanvaardbaar, of een lang ziekbed, en tuurlijk is het voor iedereen anders die met verdriet omgaat, je hebt kinderen, voor ons volwassenen is een verlies wat zo plotseling is moeilijk te bevatten en te verwerken, voor kinderen geef dat een grote inpact....praat er over met je kinderen, geef het eerst een goed plekje eer jullie besluiten om een andere hond in huis te nemen.
Kinderen zijn veel sneller klaar voor een nieuwe hond is mijn ervaring.
Neen Kees niet akkoord.
Iedereen ziet het misschien anders .
Toen ik nog een peuter was sprong onze herder over het hek rond de kerk, achter een kat ofzo aan.....metalen hek met scherpe punten op de vertikale metalen staven...zie ze nog voor me.
Wel onze herder werd gespietst erop....dat beeld staat voorgoed op mijn netvlies , hoe klein ik ook was....ik wilde geen andere hond alleen mijn eigen lieve Rakky 
terug.
Dat het niet niks was begrijp je ook wel als ik het nu nóg voor me zie.
infeite alle diertjes die ik als kind moest afgeven , treurde ik voor.
Dus het zal dan van kind tot kind afhangen ? De ouders zelf zijn best geplaatst om hun kroost in te schatten denk ik. Zoiets zou ik zelf nooit op een forum vragen.
Ik vind het verder ook een beetje opvoeding geven ivm dieren om ze niet direct hun nieuwe speeltjes te geven....?
Iedereen ziet het misschien anders .
Toen ik nog een peuter was sprong onze herder over het hek rond de kerk, achter een kat ofzo aan.....metalen hek met scherpe punten op de vertikale metalen staven...zie ze nog voor me.
Wel onze herder werd gespietst erop....dat beeld staat voorgoed op mijn netvlies , hoe klein ik ook was....ik wilde geen andere hond alleen mijn eigen lieve Rakky terug.
Dat het niet niks was begrijp je ook wel als ik het nu nóg voor me zie.
infeite alle diertjes die ik als kind moest afgeven , treurde ik voor.
Dus het zal dan van kind tot kind afhangen ? De ouders zelf zijn best geplaatst om hun kroost in te schatten denk ik. Zoiets zou ik zelf nooit op een forum vragen.
Ik vind het verder ook een beetje opvoeding geven ivm dieren om ze niet direct hun nieuwe speeltjes te geven....? "
Jij had een trauma opgelopen door t zien van het overlijden. Dan ligt het anders.
Edit. Als je nu nog last hebt van die beelden zou ik je EMDR aanraden.
Verder zie ik een dier niet als speeltje.
Verder zie ik een dier niet als speeltje. "
En kindjes die hun hondje even naar dierendokter doen , wsch is ze gezegd dat ze direct terug zou naar huis komen....dan ineens is hondje dood....denk je dat dát hen niet schokt dan ?
Waarom ? hoe kan dat nu mama ? Waar is ze dan ?
Noem het trauma , ik noem het verdriet. Verdriet en dan verwerking.
Anders zit ik dan wsch vol trauma's Kees 
OEI 
Edit. Als je nu nog last hebt van die beelden zou ik je EMDR aanraden.
Verder zie ik een dier niet als speeltje. "
EMDR ?
Neen joh ik los het zelf steeds wel op, ben er oud mee geworden dus zal er wel nóg ouder mee worden.
Dat sommigen wel hulp nodig hebben heb ik alle begrip voor.
Neen joh ik los het zelf steeds wel op, ben er oud mee geworden dus zal er wel nóg ouder mee worden.
Dat sommigen wel hulp nodig hebben heb ik alle begrip voor.
"
Als je nu nog de beelden ziet, dan heb je t niet verwerkt. Wat logisch is, zoiets is verschrikkelijk om te zien.
Maar hoe naar ook, dood hoort gewoon bij t leven.
Sorry voor off topic ts.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?