oude hondje van mama bij ons

Hoi, ik weet me even geen raad! Mijn moeder is 2 weken geleden overleden en ik heb haar hondje van bijna 15 jaar in huis genomen. Ik heb haar echt afscheid laten nemen van haar vrouwtje. Het was echt zo zielig om te zien maar het is wel goed op deze manier. Nu plast en poeot ze veel in huis, ze loopt de hele dag heen en weer te tippelen, hijgt als een gek de hele dag en wil niks dan naar buiten...en dan weer naar binnen..enz. ik knuffel haar heel veel en ze ligt s'avonds veel bij ons op de bank. Ook heb ik nog een jonge hond van 10 maand, ze is erg aan het veranderen en dat is niet leuk en vind het ook zielig. Ze is een beetje getraumatiseerd door de komst van het oude hondje..ze kenden elkaar al wel want mijn pup ging altijd mee naar mijn moeder... Ik weet dat ik het de tijd moet geven maar ik word wel beetje gek in huis van dat zenuwachtige gedrag van het oudje.. en vind het echt zielig voor mijn pup.  Weet iemand misschien raad ..wat ik nog meer kan doen dan geduldig zijn en veel knuffelen...  Groetjess Nan

Nan adem in en adem uit

Gecondoleerd met je moeder..

je zit in een hectische en emotionele tijd nu en ook nog de oude  hond van je moeder erbij..dat valt niet mee

Geef iedereen even de tijd om tot rust  te komen en zich aan te passen..ook jezelf

Laat de honden veel kluiven..je zou evt even bij dierenarts zo'n feromonen stekker kunnen halen

dat helpt de hond van je moeder misschien te kalmeren in huis en dan trekt de pup ook wel bij

of een bach bloesem op maat laten maken voor de hond om zich aan te kunnen passen op nieuwe situatie

Ik snap dat het nu even hopeloos lijkt

Maar het wordt echt wel beter

Je zit nu even in alle turbulentie nog..

Gun jezelf en de honden wat tijd om bij te komen

Eerst gecondoleerd met je moeder.

Ik heb zelf ook een oud hondje van 15.5.

Maar die oudjes hebben het er heel moeilijk mee hoor, om zo'n verandering mee te maken.

Mijn hondje is ook zeer gehecht geworden aan de dagelijkse routine, dat had hij vroeger helemaal niet.

Ook mee op bezoek etc, dat gaat niet meer, dan wordt hij ook zenuwachtig, hij kan dat niet meer handelen in z'n koppie.

Alleen zijn kan hij ook niet meer, wat hij voorheen wel kon, dus wij regelen altijd dat er altijd iemand is.

Het enige wat ik kan aanraden, is dat het oude hondje een vaste routine heeft in het dagelijks leven.

Maar dat kost natuurlijk tijd, omdat alles vreemd voor hem is nog.

En wat je al doet, geduldig zijn en knuffelen, dat doe je al 

Maar aan een dagelijkse routine, daar heeft ze straks steun aan en zal ze zich zekerder voelen.

Mijn hondje is niet echt dement, maar kan soms wel wat wat warrig zijn, dan zie je hem echt nadenken wat ie moet doen.

Of hij staat bij ons op het erf opeens stil, om zich heen te kijken waar hij nu eigenlijk heen moet.

En dan in een vreemde omgeving, ik denk dat hij er ook heel veel moeite mee zou hebben.

Ik hoop dat het met het hondje van je moeder met de tijd beter gaat!

Heel veel sterkte, en succes met het hondje!

gecondoleerd
misschien is de hond van je moeder nog wat van slag dus ik zou hem/haar even alleen laten in een apart kamertje.
en dan zou ik hem/haar even later als het beter gaat weer bij je pup laten want ik las ergens dat een oudere hond je pup kan beinvloeden maar daarvoor moet je bij andere zijn die echt een hond hebben
het komt goed!

knuffel van mij

Gecondoleerd met je moeder het beestje kent jullie wel toch moet het wennen aan veel andere dingen myn oom is verleden jaar overleden hy had een hondje 7j hy is ook by lieve mensen die hem opgevangen hebben het begin zeer moeilijk maar ook met je hondje en veel geduld komt het wel goed veel succes verder

 Een hondje van 15 jaar wat net zijn vrouwtje kwijt is even alleen laten in een kamertje  .........nee toch

Het hondje heeft net behoefte aan geborgenheid.....hij voelt zich al eenzaam / hulpeloos genoeg !!!!!!!! Vrouwtje weg, nieuw huis, nieuwe gewoontes op zijn leeftijd.

Geduld, liefde en geborgenheid is nu belangrijk.

Probeer je pup zoveel mogelijk te betrekken als je met het oudje bezig bent.

Dit heeft gewoon tijd nodig.

Gecondoleerd en heel veel sterkte

 ja dat is wel waar maar ik bedoelde eigenlijk meer van geef hem/haar wat tijd en wees er voor 'm...

Maylene bedoelt het goed, staat er ook bij dat ze geen hond heeft....eerst gecondoleerd met je mams, voor jou ook een hele moeilijke tijd, het oude hondje is helemaal van slag, heb je zijn mandje/kleedje dicht bij je waar jij zit, extra aandacht geven, desnoods neem je het hondje op schoot, aai de hond over de rug en spreek op zachte toon zodat die kalmeert, moet ook wennen aan een andere omgeving en dat tie bij je blijft en niet meer naar ..huis..terug keert.   Verwen de hond, met kleine lekkere hapjes en knuffels...wat je jongste betreft, mooi mee gaan wandelen en als die weer thuis is, een groot bot geven op een heerlijk plekje even uit zicht , zodat jij dan alle tijd aan de oudste kan geven, iedere dag en iedere week gaat het beter, laat de hond wat meer uit, zodat tie niet de kans krijgt om het binnen te doen, toch gedaan, niet boos worden, schoonmaken met schoonmaak azijn zodat de plek neutraliseerd en geen geur meer heeft voor de volgende keer..probeer even dat tie niet alleen hoef te zijn....

Dank jullie wel allemaal!! Wat een lieve en fijne reacties en tips!! 

Het word er niet beter op hier in huis. Ze is sinds 2 dagen begonnen met gillen en joelen s' nachts.. Krapt aan de deuren en als wij dan naar beneden gaan om te kijken wat er is heeft ze het eerst helemaal niet door dat er iemand bij haar is.. we laten haar dan even in de tuin lopen en leggen haar dan weer in haar vertrouwde mandje in de hoop dat ze dan rustig word...helaas hebben we dit beide nachten 3x moeten herhalen. Ik vermoed dat haar dementie erger is geworden sinds de dood van mijn moeder. Ik ga morgen de da bellen om te vragen voor iets rustgevens, want dit is ook voor haar geen pretje. We hebben zo met haar te doen. Maar ook met onze pup want die word maar stiller en stiller.. dus duimen dat het snel wat beter gaat..

Xx 

Sorry de reactie hierboven is van mij!

Misschien kan je het oudje bij jullie op de kamer laten slapen? 

Ja dat wou ik ook zeggen.

Laat het hondje bij jullie in de slaapkamer slapen.

Ik denk dat ze het gewoon niet redt, zonder steun van jullie, dag en nacht.

 Wat verdrietig, kan je ze niet mee nemen in haar mandje naast je bed ? ...ik zie dat ik de enige niet ben die het oppert, geef haar de steun, ze is ook in de rouw, en op deze leeftijd is ze echt in de war.

Ik doe er echt alles aan...echt. veel heeel veel aandacht, spelen, wandelen.. Wij hebben natuurlijk zelf ook nog veel verdriet en hebben ons andere hondje nog! Het is gewoon niet makkelijk allemaal. Maar we doen ons best! 

Goede avond Nan,
Heel veel sterkte toegewenst met het verlies van jouw moeder!!

Zoals hierboven ook al wordt geschreven.
Is het een optie dat het hondje naast jullie bed mag slapen??
Ook voor de hond is het verlies en de verandering heel erg groot.
Helemaal weg uit de vertrouwde omgeving en op die leeftijd.
als het hondje naast je bed mag liggen in zijn mandje of eigen dekentje dan kun je even de hond een aai over z'n hoofdje geven en meteen geruststellen.
Op die leeftijd duurt het allemaal waarschijnlijk wat langer om te wennen maar alles is nog zo kort geleden voor jou(!!) maar ook voor het hondje.
Nogmaals sterkte toegewenst!!!!

Misschien wel beter op u kamer laten slapen ze voelt haar niet zo alleen misschien dan nog heel veel sterkte

Gecondoleerd met het verlies van je moeder, zal voor jou ook een moeilijke tijd zijn en dan nog haar oude hondje die hier natuurlijk helemaal niks van snapt.

Ik zou ook kiezen voor een mandje naast je bed, want het lijkt er op dat het oudje s'nachts helemaal van streek raakt, als er niemand is.

Heel veel sterkte met alles!

Zou het niet kunnen dat het hondje dement aan't worden is?

Zou passen bij zijn leeftijd en misschien was het ook al bezig toen je moeder nog leefde.

O ja, ik lees nu pas dat ze inderdaad dement is.

Ik vrees dat er dan maar 1 oplossing over blijft.....

Hoi hoi allemaal,...

Het gaat nog steeds niet lekker met haar. Doordat het zo heerlijk weer is is ze veel buiten. Naar binnen krijgen is echt nu een probleem, verder vertoont ze nog steeds dezelfde dingen.. Als ik haar binnen heb wil ze echt weer naar buiten. Heb haar niet naast mijn bed gehad, ik ken haar natuurlijk ook al zolang mijn moeder haar heeft gehad en ze was al veel bij mij als het met mama niet goed ging..dan deed ik de verzorging van Fleurtje.. Onbekend is het hier niet voor haar alleen, vooral, het verlies van haar vrouwtje, de dementie en mijn hondje zijn denk ik de boosdoeners. Heb het aan de DA voorgelegd en hij vertelde mij dat het verdriet ven Fleur en het dement zijn het erger maken. Ik zit natuurlijk ook met mijn eigen verdriet. Ik kijk het nog even aan en geef het alle kansen die er zijn. Mja als het echt niet gaat dan....???? de DA stelde het ook voor maar dat wil je niet horen...Dus hopenlijk gaat het gauw iets beter met Fleurtje!! Om haar zo te zien is echt zoooo zielig

Toch heel veel beterschap hoor

Moest je toch het ergste moeten doen, dan hoef je je daar echt niet schuldig om te voelen.

Die dementie, daar is niks tegen te doen....

Misschien moet je het nog wat tijd geven.hier zelfde verhaal.begin 2012 overleed mijn moeder en eind 2012 nam ik haar hondje in huis.het hondje was toen ook al 10 jaar en vorig jaar overleden.maar ze had verschrikkelijk verlatingsangst in het begin.huilen als een wolf.het ging door merg en been en het was natuurlijk ook vervelend (voor de buren).maar het kwam goed!:) na een tijdje had ze door dat ik elke keer weer thuis kwam en vond ze het goed zo.dus misschien wat tijd en ruimte geven nog?

Wat erg zeg....dat beesteke mist haar vrouwke, begrijpelijk.

Ook sterkte voor jou , maar jij begrijpt nog wat er is gebeurd.

Leg zoiets maar even uit aan een oud hondje.

Ik lees nergens in een reactie van jou of je haar nu meeneemt naar je slpk ? Misschien heb ik eroverheen gelezen? 

Ik denk net zoals de anderen dat ze dan minder angstig zal zijn.

Laten inslapen omdat ze je moeder mist ? Neen zou ik ook nooit laten doen. 

Het vergt tijd en geduld maar hey...áls je moeder het zou kunnen zien van daarboven ergens ? ....weet dan dat ze blij zou zijn als haar hondje met liefde wordt behandeld. Geeft jou dan toch ook een fijn gevoel nietwaar ?

Net zoals ik met mijn Rosse heb, kater van mijn overleden moeder genomen.

En ik zat ook niet te wachten op een kater ivm veel weg zijn.

Nu troost het me ergens. Hé Mams ? 

Heb je t met de da ook nog over medicatie gehad? Ik dacht dat er voor dementerende hondjes wel iets was?

Sterkte hoor.

" Heb je t met de da ook nog over medicatie gehad? Ik dacht dat er voor dementerende hondjes wel iets was?
 
Sterkte hoor. "

Paddy's & Furby's Mate (Kees)

klopt hier staat oa selgian en clomicalm genoemd en speciale voeding of supplementen is dus heel belangrijk

staat allemaal hier:

https://www.mcvoordieren.nl/dementie-hond-kat

1x was genoeg

hoe gaat het?

Hoi allemaal,

Ik heb Lotje na veel overleg met de DA..helaas en net heel veel verdriet laten gaan.

Ik ben 2x bij de DA geweest, ook voor evt medicatie.  De DA vertelde mij dat hij wel het 1 en ander had voor Fleur maar dat ik wel moest overwegen of ik dat nog zou willen voor Fleur. Ik heb hem over Fleur moeten vertellen ..ook toen ze gewoon  nog bij mijn moeder was. De DA vertelde mij dat Fleur autistisch, dement is en heel veel verdriet heeft ,  omdat ze zich geen raad weet met wat er allemaal in zo'n korte tijd  om haar heen gebeurd..is het allemaal voor haar te heftig.

Ik kon me er echt in vinden en heel veel dingen van het gedrag van Fleur, ook van jaren terug tot nu, vielen op zn plek. Ik ben na de eerste afspraak naar huis gegaan met Fleur en heb alles eens laten bezinken. Met Fleur werd het maar niet beter ..eerder erger en het was echt zo zielig om te zien, dat ik/wij hebben besloten nog een afspraak te maken bij de DA.. afgelopen vrijdag was de 2e afspraak. . Weer een gesprek en de DA zei mij ook dat het echt beter voor Fleur was dat ze naar haar vrouwtje zou gaan... ben er nog helemaal kapot van. Ik ben alleen gegaan en heb haar uiteindelijk laten gaan..ze wou niet in mijn armen liggen maar ik kreeg wonder boven wonder allemaal kusjes van haar.. ze ging zo snel heen.. ze vond het goed geweest! Ondanks mijn verdriet heb ik er wel een goed gevoel bij.. ik heb echt alles gedaan wat ik kon maar kon het echt niet langer aanzien..ze had zoveel verdriet en door wat ze had, werd dat versterkt. Ik hoop dat jullie mij begrijpen. Wil jullie nogmaals bedanken voor alle lieve berichten

Groetjess Nan