Vertrouwen loslopen weg - hond komt niet maar rent weg

Ik heb een lekker eigenwijze boxer die nu 2.5 jaar oud is. Ik loop bijna iedere dag op de heide en dat vindt ze zalig, ikzelf ook, maar afgelopen twee weekenden, toen ik met mijn man liep, vertikte ze om te komen toen we naar huis gingen. Ze maakte er echt een spelletje van, ik probeer dan rustig te blijven, loop rustig door, maar uiteindelijk moest ik beide keren hard gaan wegrennen in de bossen zodat ze achter me aan kwam om haar zo uiteindelijk te kunnen pakken. De laatste keer begon het bovendien te gieten, man boos omdat ze niet luisterde, afin, een stressmoment waarop ik echt kwaad op haar werd, had daar echt geen zin in op dat moment.  Nu ga ik het vandaag (alleen) weer proberen, maar ik voel nu al in mezelf dat ik het niet vertrouw.  Ik roep haar altijd een paar keer tussendoor, speel spelletjes, probeer het echt leuk te maken, dus balen als ze dat gedrag vertoont. Iemand nog tips om dit er toch in te bakken, want dat is echt het enige waar we nog tegen aan lopen. (Ze heeft dit in het verleden dus wel vaker gedaan).   Tuurlijk weet ik dat het stom is, maar ik heb dan echt zo iets van, maken we het leuk voor je, iedere dag lekker rennen en spelen en dan doe je me dit aan! Slaat nergens op, ik weet ook wel dat ze het niet doet om me kwaad te maken, maar het is dus wel echt actief uitdagen! Ook andere mensen krijgen haar dan trouwens niet te pakken terwijl ze altijd heel enthousiast met iedereen is, ze wéét dan dus precies dat we naar huis gaan en vertikt het gewoon mee te gaan.  Nog tips?   

Ik zou eens proberen om een andere route lopen, of het rondje andersom. En verder lijn je hond wat eerder aan, probeer haar voor te zijn. En misschien een keer richting de uitgang lopen, haar niet proberen aan te lijnen en gewoon verder. Dus dat ze dénkt dat je naar huis gaat maar eigenlijk gewoon nog een stukje verder gaat.

Mijn hond deed dit ook in de puberteit maar dit is er vanzelf uitgegroeid, ook probeerde ik hem dus telkens voordat hij doorhad dat het rondje afgelopen is al aan te lijnen.

"Hierkomen mag geen negatief gevolg hebben

Hierkomen is altijd één feest en mag nooit betekenen; einde spel of einde wandeling. Stel je roept de hond in de bossen altijd hier en gaat dan naar huis, dan is hierkomen geen beloning meer, en zal de hond misschien minder goed hier komen een volgende keer. Daarom is het goed de hond bijvoorbeeld in de bossen diverse keren hier te roepen, even aan te lijnen en aangelijnd te wandelen om vervolgens hem weer vrij te laten. Hij leert dan; hier komen betekent dat ik daarna ook weer vrij mag. Het gevolg wordt dan onvoorspelbaar voor hem.

Hierkomen mag nooit gestraft worden

Als je hond iets verkeerd doet en je roept hem bij je, voorkom dan om niet nog een keer nee of foei zeggen. Je straft de hond dan eigenlijk voor het bij je komen! In zo’n geval zeg je op neutrale toon goed zo, maar je bejubelt hem niet. Dit geldt ook voor de situatie waarin de hond langzaam of met omwegen en tussenstops uiteindelijk bij je komt. Je hond is de "boze" baas aan het kalmeren en je niet aan het pesten.

Grijp en vang spel

Probeer de hond zo weinig mogelijk te grijpen en vangen om hem vervolgens aan te lijnen. Hij kan dit als een leuk spel gaan zien. Immers, zijn gedrag wordt beloond. ‘Als de baas voorover buigt om mij te pakken, neem ik de benen!’ In 9 van de 10 gevallen heeft hij succes; je grijpt mis. En weten allemaal dat als je succes boekt het heel verleidelijk is om dat wat je er voor moet doen in stand te houden. Zorg er daarom voor dat je in de aanleerfase de hond leert dat hij even bij de halsband wordt vast gepakt, hij een voertje krijgt en weer vrij gelaten wordt. Ook het aanleren om zo dichtbij mogelijk te komen voordat de beloning volgt, kan de vang-en-grijp acties voorkomen. "


Bron: http://www.doggo.nl/artikelen/hondentraining/hierkomen-leer-je-hond-te-komen-als-je-hem-roept/

Heel logisch, ze heeft geleerd dat komen aanlijnen betekend en aanlijnen is naar huis. Buiten is toch veel lekkerder.

Wat wij meestel doen, naar een losloop genied gaan, de hond los maken en gezellig gaan kletsen met iemand, of bellen. De hond vermaakt zich zelf wel.

Aan het einde van de wandeling, verwachten we dat de hond maar netjes komt, om zich te laten aanlijnen.

Tijdens de wandeling is er geen aandacht voor de hond, die moet het maar zelf uitzoeken en aan het einde, moet hij maar luisteren. Dat werkt dus niet altijd.

Wat je kan doen, besteed tijdens wandelen aandacht aan je hond.

Doe leuke en gekke dingen samen, op een bankje springen, om en prullenbak of boom heen lopen, over een tak springen, er onder door kruipen, op een boomstronk klimmen, brokjes in het gras strooien, heel vaak je hond zijn naam roepen, kijken is goed zo en voertje.

Zit, rondje om je hond, tussen je benen laten lopen, zit, wacht, samen rennen, huppelen enzo.

Tussen door stukjes aanlijnen en hele leuke dingen doen. Dan weer loslaten, heel vaak  naam roepen, komen is voertje.

Zo wordt jij als baas leuk om bij te zijn, naar te luisteren en door tussen door aan te lijnen en weer los te maken, koppelt je hond het aanlijnen niet aan naar huis gaan.

Lijn voor het einde aan en doen nog super leuke dingen samen.

Boxers vinden werken voor en met de baas heel erg fijn om te doen. 

Ik ben opgegroeid met boxers, leuke vrolijke honden, met lekker veel energie.

Anders terug met lange lijn gaan werken. Terug komen is beloning. Daarna weer lijn geven. 

Is t weer duidelijk. Los in omheinde omgeving. Tussendoor bij je ropen. Komen is belonen. En weer vrij geven. Daarna tussendoor even paar minuutjes aan de lijn en dan weer lis. Tussendoor roepen en belonen.

Je hond vind de hei leuk. Connectie. Roepen is aanlijnen. Aanlijnen is niet meer los.

Bij je komen moet weer leuk worden. Niet boos worden bij niet komen. Dan wil je hond zeker de volgende keer niet meer komen.

Brokjes in een afgezaagde boom laten zoeken en geef je hond ook de tijd om te snufflen. Brokjes in gras of bladeren verstoppen.

Een hond (mensen trouwens ook) doet alleen iets als het opbrengt.

Maak gebruik van gezond lekkers. Stukjes gekookte kip, rauw rundsstoofvlees. Begin thuis met te oefenen. Roep haar, van zodra ze komt direct belonen met lekkers. Zodat jouw hond leert, hier komen betekent lekkers. Eens dit gekend is, kan je naar buiten om te oefenen.

Komen mag maar 1 ding betekenen, iets leuks. Een hond is een prikkeldier (zij reageren op prikkels). Zorg dat jij de leukste prikkel bent.

Hier roep ik Java tijdens de wandeling zeker een tientallen keren bij me. Dan krijgt ze een visje en gaan we verder. Of als er een hond wel aangelijnd is roep ik haar krijgt ze een visje en gaat ze even aan de lijn. Java komt dus niet om aangelijnd te worden, maar om een beloning te krijgen.

Ik denk dat je je ook meer op beloningen moet richten. 

 Ik weet niet of alle beantwoorders deze zin hebben gelezen, maar zoals ik het lees doet TS dat dus al.

Ja, eigenlijk doe ik alles al wat hier boven beschreven staat.

1. Ik roep haar tussendoor regelmatig en dan krijgt ze altijd een beloning, een enthousiaste "goed zo!" enzo.

2. Ik speel regelmatig spelletjes onderweg.

3. Ik lijn haar tussendoor ook wel eens aan en laat haar dan weer los. 

4. Ook pak ik altijd even haar halsband vast inderdaad en dan krijgt ze een snoepje.

Het gaat dus 9 van de 10 keer ook prima, maar soms..... dan zie ik die blik al in haar ogen, haar hele kop staat dan gewoon anders, ik probeer het voor te zijn, maar dan ineens krijgt ze het in haar hoofd en komt dus gewoon niet. 

Maar goed, net geweest, deze keer met bal en ook wat verstopspelletjes gedaan en ze was voorbeeldig (als je een duik in een moddelpoel er even buiten laat :) dus ik ben het weer een beetje vergeten. Voor nu mag man gewoon niet meer mee :) Volgens mij is ze gewoon jaloers, zou  dat kunnen??

" Ja, eigenlijk doe ik alles al wat hier boven beschreven staat.
1. Ik roep haar tussendoor regelmatig en dan krijgt ze altijd een beloning, een enthousiaste "goed zo!" enzo.
2. Ik speel regelmatig spelletjes onderweg.
3. Ik lijn haar tussendoor ook wel eens aan en laat haar dan weer los. 
4. Ook pak ik altijd even haar halsband vast inderdaad en dan krijgt ze een snoepje.
 
Het gaat dus 9 van de 10 keer ook prima, maar soms..... dan zie ik die blik al in haar ogen, haar hele kop staat dan gewoon anders, ik probeer het voor te zijn, maar dan ineens krijgt ze het in haar hoofd en komt dus gewoon niet. 
Maar goed, net geweest, deze keer met bal en ook wat verstopspelletjes gedaan en ze was voorbeeldig (als je een duik in een moddelpoel er even buiten laat dus ik ben het weer een beetje vergeten. Voor nu mag man gewoon niet meer mee Volgens mij is ze gewoon jaloers, zou  dat kunnen??
 
  "

 ik zou niet denken aan jaloezie, maar zou je man de oorzaak kunnen zijn misschien? Dat hij (onbewust) teveel druk en daardoor spanning op de hond legt en ze er daarom een soort spelletje van maakt, wat misschien geen spelletje voor haar is, maar meer een onzekerheid vanwege de geirriteerdheid die je man uitstraald?

Misschien een commando gaan leren waarmee je aangeeft dat het spelen afgelopen is? Hier is dat 'klaar'. Java wil bijvoorbeeld niet altijd gepakt worden als ze in de tuin zit. Ik zeg dan klaar! En ze stopt met spelen.

Dat kan je oefenen door met de hond te spelen, het speeltje weg te halen en klaar zeggen en direct belonen. Nu denkt de hond misschien dat jij wel komt spelen als hij niet komt. Duidelijk maken dat het klaar is.

ik zou eens drastisch minder doen

Ik geef alleen aanwijzingen onderweg..dat zijn eigenlijk regels die altijd gelden

die  moeten direct opgevolgd ivm veiligheid

liefst fluister ik die..of roep naam en wijs waarheen

De honden volgen dit blindelings op ivm ze als ze zich daaraan houden verder lekker kunnen scharrelen en hun ding doen

en lekker veel loslopen

Niet luisteren is hier zonder commentaar aan de lijn

de hele rit

oefen op  nieuwe plekken waar ze geen kant uit kunnen

dan uiteindelijk volgen

de rest gaat stap voor stap op maat met ervaring

Misschien tijdens zo'n moment dat ze niet aangelijnd wil worden een handje met snoepjes weggooien, haar rustig laten zoeken en dan nog een keer roepen

Of heel streng zeggen zit (en dan niet gaan lachen ), belonen en dan aanlijnen

Als ik merk dat mijn hond me niet meer goed in de gaten houdt verstop ik me snel. Loop vaak in bosrijke omgeving dus redelijk makkelijk verstoppen. Hij is dan zo blij al hij me weer gevonden heeft dat ik hem dan snel bij me roep. Dan moet hij ook echt bij me gaan zitten, krijgt een snoepje en mag met het commando vrij weer z'n ding gaan doen. Hierdoor leert hij goed bij je te blijven en jou in de gaten te houden.

Is de beloning met komen ook wel groot genoeg? Heb je iets wat ze mega lekker vindt? Hier werken bijvoorbeeld stukjes Rodi worst of zalmsnoepjes heel goed.

" Ja, eigenlijk doe ik alles al wat hier boven beschreven staat.
1. Ik roep haar tussendoor regelmatig en dan krijgt ze altijd een beloning, een enthousiaste "goed zo!" enzo.
2. Ik speel regelmatig spelletjes onderweg.
3. Ik lijn haar tussendoor ook wel eens aan en laat haar dan weer los. 
4. Ook pak ik altijd even haar halsband vast inderdaad en dan krijgt ze een snoepje.
 
Het gaat dus 9 van de 10 keer ook prima, maar soms..... dan zie ik die blik al in haar ogen, haar hele kop staat dan gewoon anders, ik probeer het voor te zijn, maar dan ineens krijgt ze het in haar hoofd en komt dus gewoon niet. 
Maar goed, net geweest, deze keer met bal en ook wat verstopspelletjes gedaan en ze was voorbeeldig (als je een duik in een moddelpoel er even buiten laat dus ik ben het weer een beetje vergeten. Voor nu mag man gewoon niet meer mee Volgens mij is ze gewoon jaloers, zou  dat kunnen??
 
  "

 Als je die blik weer ziet, zou ik niet naar het einde lopen, vaar een stuk voor het einde omdraaien en weer terug lopen. Blijf leuke dingen doen en ergens daar, dus weg van het einde, lijn je aan.

Doen dan weer leuke dingen, draai om en zo loop je aangelijnd het park uit.

Is je man misschien een keer boos geweest? 

Of vind je hond het juist veel te leuk als je man mee is, dat hij dan helemaal geen zin meer heeft om naar huis te gaan?

Ik ga er vanuit, dat jij degene bent die het meeste met hem wandelt?

Dan is het des te bijzonder als je man een keer meeloopt.

Boxers zijn heel laat volwassen. Als ze eenmaal volwassen zijn, dan pas luisteren ze veel beter onder allerlei omstandig heden.

Van af 2.5 begint hun volwassenheid een beetje in zicht te komen.

Dat maakt ze ook zo grappig en leuk.

Makkelijker gezegd dan gedaan, maar niet boosworden. Hij is gewoon altijd in, voor een grapje. Zo zijn ze.

Niet vervelend bedoelt, om om te pesten.

Niet komen, gewoon weer omdraaien en het park in lopen, lekker gek doen, vaak roepen en dan rustig aanlijnen.

Je kan op de grond gaan „zoeken", doen alsof daar iets heeeeel bijzonders is. Uit nieuwschierigheid, komen ze zeker weten mee zoeken.

Strooi dan een handje brokjes op de grond, laat even een paar eten en dan pak je hem voorzichtig  aanlijnen en de rest van de brokjes laten eten.

Dan weer aan de lijn iets geks doen.

Sommige honden kunnen het gewoon ook echt niet he? Ik wil je niet demotiveren maar zo heb ik het zelf ervaren. Ook al ga je op je kop staan.  Ik had een golden retriever die ook dt "probleem" had. Het ding was: écht weglopen deed hij niet. Hij hield ons in de gaten ook al wilde dit zeggen die twee speldenknopjes in de verte zijn mijn baasjes en ze zijn er nog.  Hij kwam altijd.. uiteindelijk, wel op eigen termen. Doodvermoeiend.. soms wil je niet zo lang ergens blijven. Wachten, tot hij eens een keer bedacht heeft dat hij ook vond dat het tijd was om naar huis te gaan voor een maaltijd of zo. 

Ik heb zoveel geprobeerd, echt van alles goedschiks, kwaadschiks. Met onze andere hond erbij, zonder andere hond erbij. Snoepjes, worst, proberen te belonen als ie kwam. Maar hij kwam gewoon niet ook niet voor voer al stond ik daar met biefstuk. Dat terwijl het een enorme vreetzak was. Eenmaal los in het bos was het alleen nog maar dat en niets anders.  Richting de auto gaan hielp altijd wel eigenlijk, maar als hij dat dan vervolgens door had ging hij er weer van door. Het was een spelletje dat wij nooit gewonnen hebben. Ik heb uiteindelijk besloten hem dan maar wat vaker niet los te laten.  Toen hij wat ouder werd ging het wel steeds beter. Ik plande het uiteindelijk zo dat ik nog extra tijd over had om daar een poos op hem te wachten... 

Dusja we zijn er samen uitgekomen zullen we maar zeggen... 

Gewoon een lekkere snoep telkens ze even bij je komt kijken. 

(dan heeft ze een reden om naar je toe te komen)

Wat heel belangrijk is: ook tussendoor geven als ze even komt kijken, niet alleen als ze aangelijnd moet worden.

Desnoods alleen los wandelen als ie echt honger heeft.

Als ze dan wél komt, belonen belonen belonen. Snoepje, aaien en lekker luid 'goedzo!' roepen.

Geloof me, ik doe alles. Verstoppertje spelen, snoepjes verstoppen, een stuk teruglopen, tussendoor roepen en belonen.

Als ze eenmaal besluit niet te komen kan ik inderdaad met biefstuk staan (heb ik echt al wel eens gedaan) net doen of er iets heeeel interessants op de grond ligt, stukken biefstuk rondstrooien, alles, ze komt dan echt niet. Ik ga dus als een gek het bos rondrennen, dan komt ze achter me aan (want ze gaat echt niet ver weg, maar komt gewoon niet om aan te lijnen) en ik ren telkens weg als ze dichterbij komt. Na een tijd let ze dan niet meer zo goed op hoe dichtbij ze wel niet komt en dan kan ik ze pakken, maar dan ben ik dus inmiddels helemaal kapot! 

O ja, ik ben wel een tijd geleden overgegaan om 1 keer per dag eten, dat ze na het wandelen krijgt, zodat ze inderdaad wat meer honger heeft, helpt dus ook niet. Wat bij de ene hond helpt, helpt dus duidelijk niet bij andere. 

Nou ja, zo erg is het natuurlijk niet, alleen vervelend en vooral omdat ik graag ook eens met m'n man zou gaan wandelen met de hond los, maar voor nu doen we dat maar aangelijnd dan. 

Joh?  en ik loop rond met een poolhond en die komt (mits er geen paarden zijn)  Zo mee. 

Wel  merk ik idd ook dat als manlief mee is. Er een stuk slechter geluisterd wordt. Niet dat hij beter luistert naar mijn vriend.  In tegenstelling hij luisterde voor geen bal naar m. Maar hij probeert wel altijd alles te rekken. Net even dat extra rondje om me heen rennen.  Net nog even niet willen komen. 

Etc etc. Ik heb er ook nog niet echt een oplossing voor. 

Niet komen is een hele lastige om als losstaand probleem aan te pakken. In mijn visie met je daarvoor terug naar de basis; luisteren.

Ga dus met de basis aan de slag en houdt je hond aan de lijn tijdens het uitlaten tot de basis er weer goed in zit. Als je hond dan weer goed luistert kan je voorzichtig gaan proberen in een afgezet losloopstukje of tuin. Een hond die niet luistert naar commando's als zit, af, lig, e.d. zal vaak ook niet luisteren naar 'hier'.

 Daar ben je weer met je "training".

Normaal moet de band met het baasje zo goed zijn dat de hond gewoon graag bij hem is en graag naar hem toekomt.

En dat heeft echt totaal, maar totaal niks te maken met de hond kunstjes te leren of te drillen met zit/ af of liggen. 

Ik ken genoeg honden die van jongs af gedrild zijn geweest, het "goed" doen in clubs, maar die absoluut niet bij hun baas blijven als ze los lopen. Zelfs nog niet omkijken naar hun baasje als ze los zijn.

Er is gewoon ergens "iets" mis gelopen bij ts.

Als pup misschien toch een spelletje ervan gemaakt, ooit op zijn donder gekregen omdat ie niet snel genoeg kwam, nog vol energie zitten en nog willen rennen, kan vanalles zijn.

En inderdaad, mijnheer zal wel eens geprobeerd hebben om er korte metten mee te maken.

Moeilijk via Pc, je zou al moeten kunnen zien hoe haar hond doet het moment dat hij niet wil komen en hoe de band is met zijn baasjes.

 Eigenlijk doet je hond gewoon hetzelfde wat jij doet .

Wegrennen, de ander komt achter haar aan, en dan nog wat verder wegrennen. Het is gewoon een leuk spelletje dat ze met je wil spelen. Niet meer, niet minder.

Een hond met een beetje eigenheid kiest gewoon zélf wat belonend is. Dus waarom zou ze naar jou toekomen voor een biefstuk, als ze het 'pak me dan als je kan' spelletje véél véél leuker vindt?

Ga dus creatief te werk. Zoek nieuwe dingen.

Luisteren voor een snoepje, daar geeft jouw hond niks om, dus laat maar vallen die aanpak. Werkt hier ook niet hoor. 

Zoek triggers die jouw hond interessant vindt, die haar intrigeren. Probeer dingen uit. Soms word je er wel es gek van, maar eigenlijk is het gewoon héél erg leuk om zo'n gekkerd met karakter te hebben, hahaha! Gniet ervan! 

Die van mij kent geen "af", of niet goed genoeg in ieder geval, maar als ik mij ergens probeer te verstoppen in het bos dan staat hij al naast me voordat ik een goede boom heb gevonden

--

Heb je al eens geprobeerd om iets te doen met een bal/speeltje?

Als ik Rocky bij me roep met het commando "HIER" dan geeft hij mij ook zijn middelvinger.

Ik zeg altijd: Rocky kom eens even bij me. En dan komt hij wel.

zo te lezen heb je 'vrijwel' alle bovenstaande uitgeprobeerd.

probeer je hond tijdens de wandeling een niet te roepen.

alleen als het nodig is.

ik snap eigenlijk niet waarom honden tig keer moeten komen.

in mijn ogen heb je dus geen vertrouwen in de hond.

komt je hond tussendoor even bij je kijken , belonen en weer gewoon laten gaan.

hier word alleen geroepen als het nodig en ik vertrouw erop dar ze dan ook komt

heel belangrijk ... Vertrouw je hond!.

niet denken oh hij komt toch niet want grote kans dat hij dan idd niet komt.

vertrouwen hebben in je hond straalt vertrouwen uit en is ook te horen in je stem als je wel roept.

Eens, een herplaatser van mij ervaart veel paniek en stress als hij losloopt. Wat resulteert en de benen nemen, andere honden lastig vallen, en soms zelfs aanvallen. Je ziet aan z'n ogen dat hij totaal geen benul heeft wat hij moet doen. Aan de lijn is hij rustig en stabiel. Loslopen is voor hem dus meer een kwelling dan lekker veilig aan de lijn.

" Eens, een herplaatser van mij ervaart veel paniek en stress als hij losloopt. Wat resulteert en de benen nemen, andere honden lastig vallen, en soms zelfs aanvallen. Je ziet aan z'n ogen dat hij totaal geen benul heeft wat hij moet doen. Aan de lijn is hij rustig en stabiel. Loslopen is voor hem dus meer een kwelling dan lekker veilig aan de lijn. "

Remie met sledehondenteam Silver linings

 Nou... Mijn nieuwe hond, Obi is meer zoals jij beschrijft. Die is nogal nerveus, eigenlijk altijd nog erger aan de lijn. Wel sociaal naar anderen al is hij totaal niet assertief en meer bang aangelegd. Dat is de beste losloper die ik ooit gehad heb. Hij heeft ons nodig in zijn hoofd dus hij let supergoed op waar wij zijn, wat we doen. Ongeveer 50 meter loopt hij weg bij ons, meer niet. Komt altijd meteen terug, echt heel erg fijn. Geweldig en dat heb ik hem nooit hoeven leren. Daarom dat ik ook denk dat de andere kant van zoiets ook mogelijk is. Een hond die altijd zal kiezen zijn neus achterna te gaan...

Onze golden ja, ik weet het niet. Alles wat hierboven geschreven is heb ik toen al eens geprobeerd, echt alles. Vandaar dat ik schreef ik had het opgegeven. Hij kwam niet, gewoon niet. Ook niet af en toe. 1x was hij zo ver in de verte aan de andere kant van een meer, compleet om heen gerend. En toen dacht hij vast ineens:" wacht eens, ik heb nog baasjes daar aan de overkant". En de kortste route was hemelsbreed zwemmend. Hij heeft dat hele meer overgezwommen. Ik had t niet meer het was ijskoud dat water. Ik zag nog net een piepklein hondenhoofdje proestend en puffend langzaam, heel langzaam weer groter worden. Soms moest je echt met je ogen knijpen om te zien of hij het echt was en niet kopje onder was gegaan.  Het duurde een eeuwigheid voor hij weer bij de oever was. Kapot was ie... De sukkel, ik had mijn schoenen al zowat uit om em uit het water te gaan vissen. Dat was wel het lompste wat ie ooit gedaan had. 

Met tijden was het gewoon stressvol zo'n hond.  dusja dan niet altijd los.

Als er teveel "leuke" andere honden waren ging ie ook niet los. Want hij ging zo met hen mee.

Van die mensen die aan de riem in je hand zien dat JIJ dus die wanhopige baas moest zijn die ze al 10 min geleden hoorde schreeuwen naar hun hond. Of wildvreemde die tegen je zeggen:" jouw hond heet dus Lobbes, Lobbes loopt daar met die mensen mee" *wijzend naar twee stipjes bij de horizon*. 

*begint maar weer aan een sprintje* want dadelijk springt onze genie ook nog in een vreemde auto. 

Ik zag nog net een piepklein hondenhoofdje proestend en puffend langzaam, heel langzaam weer groter worden. Soms moest je echt met je ogen knijpen om te zien of hij het echt was en niet kopje onder was gegaan.  Het duurde een eeuwigheid voor hij weer bij de oever was. Kapot was ie... De sukkel, ik had mijn schoenen al zowat uit om em uit het water te gaan vissen. Dat was wel het lompste wat ie ooit gedaan had. 

Wat een horror zeg, wat zal je je machteloos gevoeld hebben