Laparoscopische sterilisatie.

Het is de bedoeling dat Lotus word gesteriliseerd al duurt dit nog een tijdje (eind van het jaar) maar ik wil al vast wat ervaringen en informatie inwinnen. Lotus word gesteriliseerd omdat ze met een reutje samen leeft die niet gecastreerd mag worden maar wel tijdelijk een chemische castratie chip krijgt om ongelukjes te voorkomen. Ook verminderd vroeg (na eerste/tweede loopsheid) steriliseren de kans op melkklier tumoren met 80%. Mowgli is twee keer geopereerd aan melkklier tumoren en uiteindelijk zijn ze haar dood geworden. Ik wil het risico hierop dus zeker verminderen bij Lotus.

Mowgli is indertijd toen ze vijf jaar was gesteriliseerd, dit omdat ze agressief op mijn andere hond reageerde in de tijd dat ze schijnzwanger was en dit was ze helaas na iedere loopsheid. Mowgli heeft best veel napijn gehad en was een paar dagen uit haar gewone doen.

Ik zit er over te denken om Lotus laparoscopisch te laten steriliseren, dit omdat ik gehoord heb dat de honden weinig last van napijn hebben. Ik heb het hier met mijn da over gehad en zij vertelde dat Lotus bij de normale operatie een sneetje van drie/vier cm krijgt en bij de laparoscopisch operatie drie sneetjes van een cm en de buik word gevuld met lucht wat na de tijd ook nog wel klachten kan veroorzaken. Dus de snee(ën) die worden gemaakt bij de operaties zijn te vergelijken.

Ik vraag mij nu af of laparoscopisch steriliseren voor een kleine hond wel voordelen heeft met een wond van drie/vier cm of drie van een cm en gas in de buik.

Zijn er hier mensen die hun kleine hond laparoscopisch hebben laten steriliseren en hoe snel waren ze weer de oude na de ingreep? Zijn er hier baasjes die hun kleine teefje na de eerste/tweede loopsheid hebben laten steriliseren op de normale manier en hoe ging het na de ingreep?

Mijn eigen da gesteriliseerd niet laparoscopisch maar heeft mij wel de gegevens van een da gegeven die dit wel doet.

Mijn lieve meid gaat morgen onder het mes () en ik was dit ook aan het overwegen en heb het besproken met mijn DA. Ze gaf aan dat dat zeker mogelijk was...maar niet bij haar.

De pijn zou wat minder zijn, maar als je pijnstillers geeft maakt dit toch niet uit.

De wonde is ook wat kleiner maar mijn DA liet weten dat de wonde ook op de gewone manier intern wordt gehecht, dus echt voor het openkrabben enz zou het ook geen verschil maken.

Nu spreekt ze natuurlijk wel voor eigen winkel, want als ik bij een ander ga krijgt zij geen geld. Maar ik verkies toch mijn eigen DA, iemand die Pyxis kent, iemand bij wie Pyxis ook zeer graag gaat en met wie ik en mijn vriend ondertussen ook een band hebben. 

Als ik de operatie zou laten doen bij iemand die ik 1x ofzo heb gezien zou ik nog nerveuzer zijn voor morgen denk ik 

 Bedankt voor je reactie. Ik heb nog even de tijd om mij goed te laten voorlichten. Mijn da zei ook dat het voor zo'n kleine hond als Lotus niet zo veel verschil maakt. De andere dierenarts is ook geen onbekende voor mij, hij heeft indertijd mijn bordeauxdog twee keer geopereerd. Ik heb dus alle vertrouwen in beide artsen maar wil het voor Lotus zo makkelijk mogelijk maken.

Sterkte morgen.

Puk is gesteriliseerd toen ze 3 jaar oud was. Ze is bij ons gekomen toen ze 2.5 jaar oud was en werd meteen loops bij ons. Na een paar maanden hebben we haar laten steriliseren(toen ze 3 jaar was) omdat ze last heeft van schijn zwangerschap en het een wegloper kán zijn en wij geen ongewenste pups willen of haar een abortus aan willen doen. Ook hebben wij besloten haar te steriliseren om zo de kans op kanker te verkleinen. 

Puk had 1 sneetje van zn 2-3 cm bij haar buik,precies in het midden. Dus ik denk dat dit de gewone manier is?? 

Toen ze na de operatie thuis kwam was ze natuurlijk héél zielig . Ze was uren lang stilletjes aan het piepen en je zag haar nog bijkomen van de narcose. Eten deed ze als de beste (beagle x labrador kruising) maar drinken wou ze écht niet! Totdat we 1 heel klein stukje gerookte zalm in het water hadden gelegd en blijkbaar gaf dit heel veel smaak, toen begon ze weer met drinken. 

We hebben haar de eerste uren nadat ze thuis kwam warm gehouden met een dekentje bij de verwarming. 

Tegen de avond ging alles eigenlijk wel weer goed met haar naar omstandigheden. 

Maar nu komt het grootste probleem... het medical pet shirt... wat was dat een draaaamaaaaa! 

Ze moest die volgens mij ongeveer 10 dagen dragen. 

We hadden speciaal voor een MPS gekozen zodat ze gewoon haar kop/nek kon bewegen zoals ze gewend was (zonder nekkraag dus) en ook was de wond beschermt voor als ze met haar poot ging krabbelen of buikschuiven. 

Élke nacht weer wist ze hem uit te krijgen. Ze maakte de drukknoopjes los en wurmde zich eruit. Ze heeft een gat gebeten bovenop op rug bij haar kont (ver weg van de wond) ter grootte van een grote golfbal en dan vooral de stukjes stof 'heel trots' door de woonkamer gestrooit. Ze heeft hem ook een keer uitgekregen zónder die drukknoopjes los te krijgen. Hoe weten we nogsteeds niet haha. Het was echt net houdini. Na een paar dagen hebben we besloten (op hoop van zege) om haar geen MPS meer aan te doen of iets anders om te beschermen. Overdag zat ze ook nooit aan de wond. Alsof hij er gewoon niet was, zo leek het. Gelukkig heeft ze de andere nachten nooit aan de wond gezeten en is het super goed herstelt zonder complicaties. 

Ze moest wel bijna 2 weken riemrust houden. Ze mocht niet los, niet spelen met andere honden etc. Dit was ook bijna niet te doen want na een aantal dagen begon ze ons speels aan te vallen om dan maar met uberhaupt iemand te kunnen spelen haha. Alle manieren van rustig spelen was ze op uitgekeken. Ze trok ons elke keer naar het park toe (waar ze normaal gesproken los mag) als we buiten liepen met haar. Wou met elke hond tóch proberen te spelen. Op het laatst liep ze de héle dag door te zeuren om naar het park te gaan.

Eigenlijk is dat allemaal een heel goed teken natuurlijk want het geeft aan dat de hond levendig is, geen pijn of ongemak ervaart en dat alles helemaal goed gaat. 

Bij de na controle bleek alles in orde te zijn en was het gewoon een sterilisatie 'volgens het boekje'. 

Nu 2 jaar later hebben we nergens last van gehad wat te maken heeft met haar sterilisatie. Haar litteken was al vrij snel verdwenen en zie je nu helemaal niks meer van. 

Dus al met al is het voor ons een hele positieve ervaring geweest. Al is het natuurlijk nooit fijn als je hond onder narcose gaat. 

Edit: sorry voor het lange verhaal! 

Hoe de hond de operatie ervaart is van vele verschillende factoren afhankelijk. Laat je de teef castreren of steriliseren. Is de hond erg actief en bewegelijk. Hoeveel tijd zit er tussen de loopsheden, is die tijd stabiel en kun je daarmee de rustperiode uitrekenen. Je zult dat voor jezelf en voor je hond moeten bepalen waar jullie je het prettigst bij voelen.

Ik heb mijn teef laparoscopisch laten castreren omdat ze een sporthond is en ik haar zo snel mogelijk weer fit wilde hebben. 

Echter, door haar onregelmatige loopsheid, schijnzwangerschap etc zijn er bloedingen opgetreden vlak na de operatie en moest ze alsnog "open". Hier is ze toen goed ziek van geweest. 10 dagen lang een kap om (shirt maakt ze stuk) en niet buiten bij de rest van de roedel werkte voor haar ontzettend frustrerend. Bij een laparoscopisch operatie had ze met 2 a 3 dagen weer terug in de roedel gekund.

Ik zou voor elke volgende teef weer opnieuw een poging doen om haar laparoscopisch te laten opereren. 1 grote wond heeft in mijn ogen veel meer risico op scheuren, doorlaten van viezigheid etc dan 3 kleinere wonden.

hier geen kleine honden, en ook geen ervaring met laprascopisch steriliseren, maar wel met de traditionele manier.

Bij ons 9 ouders en bij mij zelf ), zijn de honden allemaal op de normale manier gesteriliseerd, en hebben er allemaal geen last van gehad, en waren na 1 dag weer de oude, en mochten na 10 dagen weer alles ( inclusief zwemmen )

De eerste flatcoated retriever van mijn ouders werd geholpen toen ze bijna 10 was ( baarmoeder ontsteking ), en liep de volgende dag alweer de rondes van 45 minuten tot een uur mee.

De tweede flatcoated retriever van mijn ouders werdt geholpen toen ze 7 was, ook deze heeft er alleen maar de eerste dag last van gehad en was de volgende dag alweer aan het spelen.

Mijn eerste hond ( flatcoated retriever ) heb ik laten helpen toen ze 7 jaar oud was, eerste dag zielig en de volgende dag weer helemaal opgeknapt, en gewoon de wandelingen meelopen ( wel aangelijnd aangezien ze niet mocht zwemmen ).

Mijn australian shepherd was 19 maanden toen ik haar liet helpen, dit was na de eerste loopsheid, ook zij was de eerste dag zielig en had de volgende dag nergens meer last van, en wilde alweer rennen en spelen met de andere honden.

allemaal zijn ze in dezelfde dierenartsenpraktijk geholpen en hadden ze een sneetje die niet groter was dan 4 cm ( behalve de eerste flatcoat van mijn ouders, omdat daar de hele baarmoeder eruit moest ), en waren ze van binnen uit gehecht, en hoefde de hechtingen ook niet verwijderd te worden.

Ze hebben hooguit 2 á 3 dagen pijnstillers gehad, en na controle 10 dagen na de operatie mochten ze alles weer.

mijn jongste aussie is nog niet gesteriliseerd, wacht op de eerste loopsheid, en 3 maanden na deze loopsheid laat ik ook haar steriliseren op de normale maneir, zij is nu 13 maanden.

Hier een kleine hond en laprascopisch laten steraliseren.

Ging heel erg goed. Dag erna was ze weer helemaal de oude en mocht alles weer doen. 

Ik zou het bij een volgende hond weer zo doen. Is wel een stuk duurder.

Ik heb mijn kleine dwergteckel laprascopisch laten steriliseren. Mijn hondje had hier maar 2 wondjes van. 1 van 1 cm en de ander denk ik een halve centimeter. De dag van de sterilisatie was ze nog wat sloom, maar de dag daarna was ze weer helemaal de oude. Ik was er erg blij mee!

Bedankt voor de reacties.

Ik denk dat ik een grote hond ook laparoscopisch zal laten steriliseren, de wonden zijn dan klein en het herstel een stuk sneller. Maar Lotus is een kruising chihuahua dus als ze volwassen is een hondje van ongeveer drie kilo met een klein buikje. Ik vraag mij af of er dan veel voordeel en verschil zit tussen twee of drie wondjes van 1cm of 1 van ongeveer drie cm.

 Dit klinkt wel erg goed.

Ik ben er uit, ik laat Lotus laparoscopisch steriliseren. Ik heb informatie opgevraagd bij de kliniek waar Lotus zo als het er nu uit ziet gesteriliseerd gaat worden. Het kan zelfs op de kattenmanier bij een kleine hond met een wondje van een cm.

Ze steriliseren kleine teefjes vanaf zes maanden en grote vanaf acht/negen maanden ook als de teef nog niet loops is geweest. Op mijn reactie, dat steriliseren voor de eerste loopsheid de groei belemmert werd geantwoord, dat dit achterhaalt en niet waar is. Ik wacht wel de eerste loopsheid af en laat haar drie maanden later helpen.

Hier beide honden op de normale manier laten steriliseren. Een herder en een kruising chihuahua X dwergkees. Bij de kleine ging alles prima, Was na een dag weer prima in orde, maar hield natuurlijk ook nog van een beetje aanstellen als je haar aandacht gaf haha. 

Bij mijn hond ging het iets minder, operatie prima gegaan, ze had alleen een kleinere dosis narcose moeten hebben, aangezien Hollandse herders er sneller en heftiger op reageren. Het duurde dus wat langer voor ze wakker was en was 2 / 3 dagen heel zielig en sloom. Ze wilde wel weer van alles, en door het druk doen in een klein onbewaakt moment is de wond een beetje open gegaan en was gaan ontsteken, maar hier waren we snel bij en de ontsteking was zo weer weg. 

Of het bij een klein hondje uitmaakt op een gewone of laparoscopische manier te steriliseren weet ik niet, doe waar je je zelf het prettigst bij voelt! :) 

 Lees het net te laat hihi, je had de beslissing al gemaakt 

Toevallig hoorde ik gisteren iemand zeggen die haar teefje rond 6 maanden had laten steriliseren op aanraden van de dierenarts omdat de kans op melkklierkanker of baarmoederontsteking dan aanzienlijk kleiner is als je er toch niet mee wilt gaan fokken.

Nu was het advies ook van die dierenarts om op de  'gewone' manier te steriliseren en niet middels een laparoscopie omdat daarmee de baarmoeder niet verwijderd wordt en de kans op melkklierkanker en baarmoederontsteking nog steeds aanwezig is. Klopt dat? 

 Naar wat ik begrepen heb heeft het te te maken met hormonen. De eierstokken worden verwijderd of afgebonden waardoor er geen hormonen meer vrijkomen en de kans op mamatumoren en baarmoederontsteking behoorlijk (80 %) verkleind word.

Mijn teefje is gesteriliseerd na de eerste loopsheid. Gewoon op de traditionele manier. Over laparoscopie bij teefjes kan ik je dus niet zo veel vertellen.

Wel ben ik aan beide knieën geopereerd. De ene traditioneel, de andere met laparoscopie. Zelfde euvel, zelfde operatie. Van de laparoscopie heb ik beduidend meer last gehad dan van de traditionele operatie. Dat opblazen van de knie rekt de boel op en het duurde weken voor de klachten daarvan waren verdwenen terwijl de wondjes samen net zoveel en lang pijn gaven als de wond van de traditionele operatie (ongeveer 5 dagen).

Voor mij dus nooit meer laparoscopie en mijn hond doe ik dat ook niet aan.

Dobber haar sterilisatie was niet laparoscopisch en dat was een sneetje van maar 3 cm of zo. Ze was wel een paar dagen uit de running, maar dat had meer te maken met het gedeeltelijk weghalen van een melklijst/tepelrij.

Ik kan mij voorstellen dat gas in een gewricht blazen pijnlijk is en napijn geeft. Als ik van mijzelf uit zal gaan zal ik iedereen af raden zich laparoscopisch te laten opereren zo ook dieren. Bij het verwijderen van mijn galblaas is het zo mis gegaan dat het mij bijna mijn leven heeft gekost. Maar het gaat gelukkig veel vaker goed, met veel minder napijn als na een open buik operatie.

Dat denk ik ook. Bij Mowgli is ook een groot deel van de melklijst weggehaald, daar heeft ze ook veel last van gehad.