Testosteron/castratie

Naar aanleiding van het topic over castratie bij de hond, begin ik me dingen af te vragen ivm mijn moeders Jack Russel, Blacky.

Hij is gecastreerd, maar erg angstig/onzeker.  Je kan hem moeilijk bereiken als hij in zulk een bui is, hij heeft nu clomicalm gekregen van de DA en dat helpt wel.  Hij is bereikbaarder en gaat minder over de rooie.

Nu vraag ik me af of zijn castratie en daardoor het gebrek aan testosteron hier ook wat mee te maken kan hebben.

Zijn er onder jullie mensen met eenzelfde "probleem"?

Ik heb wel aan een afspraak met de DA om dit na te vragen.  

Ik wil ook vragen aan de DA wat ze ervan denkt ivm voeding.  In het artikel staat dat goede, onverhitte vetten een positieve invloed hebben op de aanmaak van testosteron, kortom, ik heb heel wat vragen voor haar.

Ik wil echter gewoon ook weten of er nog honden op dit forum zijn met zulk een probleem en wat jullie ervaring is.

Beste Martine,

Ik ga morgen met Boyke naar de DA om hem te laten castreren.

Een hond veranderd door een castratie. Het testosteron zorgt ervoor dat hij zich 'man' voelt.

Wanneer dit ineens weg is heb je kans dat je hond in verwarring is.

Is het lang geleden dat hij gecastreerd is?

Jazz is 3 onzeker grote mond buiten.

Half jaar geleden chemische castratie.

Ik merk dat hij uitwerkt.

Hij is wat feller.onzeker.bangig.

Toch durf ik echt castreren niet aan.

Het maakt niet heel veel verschil dus heeft het ook geen zin.

Dat zeggen er meer ook. Bv Monique Bladder.

Wie weet heeft het bij de jrt bij jou achteraf niet veel goed gedaan?

Dan zou je eerst genetische aanleg, omstandigheden waarin het nestje is geboren, stress bij de ouderdieren, fokker zelf, socialisatie en opvoeding moeten kunnen nagaan voordat je castratie de schuld kan geven (mits hij voor de rest volledig gezond is).

En dat is allemaal wel heel moeilijk om na te gaan...

Door het wegvallen van de tostesteron, het macho hormoon, kunnen reuen onzekerder worden. Een reu die al onzeker is, kan angstig worden.

Dat is de rede, dat je als je je reu wilt castreren, goed naar het gedrag van je reu moet kijken en altijd eerst een chip laten plaatsen.

Ik ben benieuwd wat je da zegt, betreft voeding! 

@Chris : Hij is nu acht jaar en was 2 toen hij gecastreerd werd.

@ Luz : We weten weinig over zijn achtergrond, hij is naar het asiel gedaan omdat hij buiten in een ren zat en altijd blafte.  Hij was naar buiten verbannen nadat hij gesnapt had naar één van de kinderen.

Ik denk dat hij serieuze trauma's heeft opgelopen daar.  Hij kon bv. niet verdragen dat je hem een halsbandje om deed of een tuigje, dan beet hij.  Hij beet ook als je het wilde uitdoen. 

Hij beet ook mannen die donker gekleed waren. 

Als je hem iets wilde laten doen wat hij niet wilde, beet hij (bv. hem terug binnen duwen als hij naar de gang ging).

Bij de DA kon je hem geen muiltje opzetten of je had raak.  Hem oppakken was ook weer hetzelfde enz...

Hij begint nu meer vertrouwen te krijgen bij mij, ik dwing hem ook nooit.

Hij heeft wel nog verlatingsangst, maar in mindere mate dan daarvoor.

Hij krijgt wel Clomicalm en dat zal wel de scherpe randjes van zijn angsten wegnemen,  zodat we hem beter kunnen bereiken.

Het zou echter leuk zijn mochten we nog meer kunnen doen doordat het bv. aan het testosteron gehalte ligt.

Maar dan weet je toch al dat het absoluut niet ligt aan de castratie?

Maar ik snap wel dat je nog op zoek gaat naar dingen om hem te helpen.

misschien kan je contact zoeken met de schrijfster van dat artikel?

 Dat weet ik niet zeker, misschien is de angst verergerd na de castratie, hij is niet lang nadat hij bij mijn moeder is gekomen gecastreerd, toen weten we het nog aan mishandeling en trauma.  Nu, met dat artikel bedenk ik me dit pas.

Omdat hij ondanks veel inzet, nog steeds onzeker is, terwijl hij bij mijn moeder écht geen reden had.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Tryptofaan

in dit artikel vind je de voedingstoffen die -in principe- voor een verhoging van het serotine niveau zouden kunnen zorgen - ik weet niet indien voeding genoeg effect hiervoor kan hebben het zou me eigenlijk een beetje verbazen.

wel zeker opletten dat die "clomicalm" al niet reeds een SSRI is.

"Tot op zekere hoogte kan de beschikbaarheid van tryptofaan voor de hersenen worden vergroot door inname van koolhydraten en worden verminderd door inname van eiwitten. Koolhydraatinname heeft geen invloed op de niveaus van tryptofaan in de bloedbaan, maar kan wel de concentraties van concurrerende aminozuren doen afnemen door activatie van insuline, wat de relatieve beschikbaarheid van tryptofaan voor transport naar de hersenen toe vergroot. Eiwit bevat juist relatief lage concentraties van tryptofaan en de inname van een eiwitmaaltijd verhoogt de concentratie van concurrerende aminozuren ten opzichte van tryptofaan. Het resultaat is een groter concurrentievoordeel van concurrerende aminozuren ten opzichte van tryptofaan voor transport over de bloed-hersenbarrière. Via de consumptie van koolhydraten of eiwitten kan de beschikbaarheid van tryptofaan voor de synthese van serotonine worden gewijzigd. Slechts kleine hoeveelheden eiwit (vanaf circa 4%) in een koolhydraatmaaltijd kunnen een toename van het concurrentievoordeel van tryptofaan voorkomen. Het is echter onwaarschijnlijk dat de veranderingen in de relatieve beschikbaarheid van tryptofaan via manipulatie van de proteïne of koolhydraatinname, substantieel genoeg zijn om een aanzienlijke invloed te hebben op het gedrag van een gezond individu"

sorry voor de misschien domme vraag , maar ik hoor zo vaak , stress, angst, ... ik vraag me echt af wat jullie nu exact bedoelen (en dus zeker indien er gesproken wordt op gebied van hormonen) - bedoelen jullie mijn hond is in globaal besproken van het eerder 'nerveuzer/onrustig' type hiermee of totaal niet?

 Zal ik proberen uit te leggen van Jazz .

Liever niet want ik begin een beetje allergies te worden voor forums met...het ligt aan de opvoeding.

De ouders waren geen helden.

Jazz hield zich wat afzijdig van de rest (puptijd)zag ik zelf met langskomen.

Blaft buiten om alles. Is er wat veranderd in de straat.werklui.wandelende mensen soms.

Altijd bij honden op een paar vriendjes van hem na.

Grote honden zeker,angstig onzeker lelijk doen.Stoer willen doen en toch bang.

Soms op ieder grassprietje willen plassen of ruiken.

Ik stink er af en toe in als het lijkt dat een hond kennis wil maken met Jazz dat het fout gaat,vaak door andere honden. Jazz geeft vaak al meteen zijn kontje om kennis te maken maar je moet niet op zijn rug klimmen.

Dus doe ik dit niet meer. Ik ontwijk dat bevalt me nu prima.

Waar ik spijt van heb met puptijd bij ons thuis,veel kennis laten maken met honden,drukke plekken opzoeken.Dat had ik veel minder moeten doen.Hij  blafte toen ook al ik dacht je gaat er maar aan wennen. Achteraf..tja..

De broertjes en zusjesvan en  na Jazz geboren blaffen ook veel of het nou dit soort hondjes zijn ik weet dat niet echt.

Vind ik dit alles erg,soms,sommige mensen lachen hem uit ze zien ook wel dat hij op mensen niet boos is.

Dan lees je castreren. Dan lees je niet doen want het kan erger worden.

Dus doen we het niet.

De chip is uitgewerkt.chemisch castreren .

Merk ik verschil niet echt.

Dus zijn lijfje blijft hoe het is.

En ik hou ontzettend van hem

Blacky is erg nerveus, onrustig (veel hijgen, blaffen), slaapt nu beter maar is onmiddellijk wakker als we bewegen.

In het begin had ik de indruk dat hij niet sliep, eender wanneer ik hem zag, hij lag nooit ontspannen, ogen dicht.

Nu kom ik 's nachts beneden en dan ligt hij bv. op zijn zij, zijn oogjes zijn wel open maar hij ligt er ontspannen bij.  Hij heeft nog erg nerveuze blaf buien, als ik uit het zicht verdwijn of gewoon ben gaan winkelen, dan hoor ik hem.  Hij blaft in een ritme : waf, waf, ... waf, daarna weer waf, waf, ...(pauze) waf, en zo gaat het maar door.

Hijgen doet hij ook regelmatig, hij ziet de poes en hijgt zich kapot of blaft constant (drie blafjes een pauze enz.)

Er is meer rust in hem gekomen, maar het is nog lang niet wat het moet zijn.  Ik heb hem nog nooit bv. op zijn rug zien slapen, met zijn pootjes uitgestrekt, echt op het gemak.

Ik zou hem zo graag meer ontspannen zien, meer rust in zijn hoofdje krijgen.

Nee, nee , ik heb gewoon interesse in wat mensen ervaren in het kader van –hormonaal gelinkte  – gedrags en ziekte problemen met hun hond en castratie problemen– dus ik vroeg me af wat jullie exact bedoelden – ik heb immers ook zo’n geval gehad en ik herken wel veel in de typisch omschreven kenmerken, maar totaal niet overeenkomstig met jullie omschrijving als een soort van globaal nerveus/anstig gedrag (indien ik het zo mag omschrijven).

Het is niet dat teven hun hormonen minder nodig hebben en ik heb haar laten castreren (alles er uit) toen ze alles behalve stabiel was. Het moest.

Klinkt hetzelfde als je moeders hond. Altijd hyperalert, nooit rusten, hijgen, bijten.. Alles deed ze. Was gewoon een drama. Die castratie veranderde daar helemaal niets aan. Ik vind het vervelend om te zeggen gezien je liever een andere oplossing hebt maar zij had ook een super slechte start gehad en toch is wat hier hielp training. Routine, regels en je plaats kennen. Niet vanuit een of andere geloofsovertuiging maar voor duidelijkheid. Ze iets geven om aan vast te houden. Toen ze eenmaal in dat ritme zat kon ze leren ontspannen. Gaf rust. Blijft wel maf hoor, je hond dan ineens te zien slapen overdag.