pup plast bij aandacht

Onze witte herderpup van nu 14 weken doet het op zich heel goed. We gaan sinds 2 weken met haar naar de hondenschool en ze pikt alles vlot op, ze eet goed, slaapt goed, speelt graag ... Alleen... ze plast wanneer ze aandacht krijgt. Aanvankelijk deed ze het alleen als we binnenkwamen, dan werd ze heel enthousiast, begon te kwispelen, en hup, daar kwam het plasje. We probeerden dan de tips uit die we overal lezen: bij binnenkomst negeren tot ze rustig is, niet te enthousiast begroeten, snel naar buiten, niet rechtstreeks aankijken ... Ze is nu wel rustiger bij het begroeten, maar plassen doet ze nog steeds. Ook als ik weet dat de kinderen thuis gaan komen bijvoorbeeld, en ik haar eerst buiten laat, doet ze dan toch nog haar plasje (of meerdere) binnen. Meer zelfs, het wordt erger ipv beter. Nu plast ze ook al als ik haar gewoon aanhaal. Net was ze bijvoorbeeld binnen, ik roep haar bij mij en wil haar strelen en meteen plast ze. Dat doet ze tegenwoordig ook regelmatig als één van de kinderen haar roept en laat merken met haar te willen spelen. Ze zet zich in plashouding, en ik mag dweilen... Hoe leren we haar dit af?

Ik denk niet dat je het af kunt leren. Je pup zal eerst hele goede controle moeten hebben over de blaasspieren. Dat heeft ze nu nog niet. Dat kan nog wel een paar maanden duren.

Gewoon doorgaan wat je nu doet. Hond naar buiten als je weet dat je kinderen eraan komen. Laat ze daar even knuffelen en binnen niet meer.

Buiten spelen enzo zodat je pup niet binnen plast. T is mooi weer, dikke jas aan, muts op en handschoenen en naar buiten. 

Daar het spelen. Binnen is de rust. Misschien dat dat helpt?

Hoe halen jullie haar aan? Komt de pup uit haarzelf naar jullie toe, gaan jullie naar de pup toe? Roepen jullie de pup bij je? 

Waar aaien jullie? Over de kop, onder de kin, in de nek, op de rug?

Misschien voor de zekerheid ook jou even een plasje opvangen en laten controleren op blaasontsteking. 

Hier ook zo'n plasmarie! Ik probeer de hond zoveel mogelijk te negeren. Ook wanneer ik binnenkom, ik roep haar zelf nooit bij me, ...

Ze komt vanzelf bij me liggen op de bank wanneer zij daar zin in heeft en dan plast ze niet. Ook aaien, aanhalen is een probleem. Wij doen dit gewoon niet tenzij ze er zelf om vraagt en op schoot springt. We aaien ook altijd onder haar snoet ipv op haar koppie! Dan plast ze ook niet!

Echt afleren lukt evenwel niet.

De witjes zijn de gevoeligste onder de herders.

Wanneer is het plassen in reactie op, beginnen toenemen?

We weten dat het een gevoelig aangelegde hond is, net daarom zijn we er ook alert op (misschien net te?) Wanneer het precies begonnen is, is moeilijk te zeggen. Het is geleidelijk gegaan. Bijvoorbeeld eerst enkel als ze superblij was, dan bij binnenkomst zonder superblije houding, vervolgens ook bij aanhalen. Vanochtend viel het me wel op dat ze echt in plashouding ging zitten toen ik haar aanhaalde. Eerder liep het er eerder onbewust uit.

Meestal halen we haar aan op haar initiatief. Maar nu we met hondenschool begonnen zijn, oefenen we de commando's, en ja, als ik heel enthousiast hier roep, ze stopt met waar ze mee bezig is en komt, dan voelt het heel natuurlijk om haar met een aai te belonen. Mss inderdaad eens onder de kin proberen...

Bij dit ras is het eigenlijk van groot belang haar te leren om rustig te worden en rustig te blijven bij prikkels.

Waarom valt het meer en meer voor? Omdat de prikkels te veel en te snel op elkaar volgen en zich opstapelen. 

Met als gevolg dat dit gedrag zich meer frequent voordoet.

Het is niet zomaar een gemoedstoestand. Het vertrekt vanuit de hersenen, de hypothalamus. Aanmaak van specifieke stoffen. Invloed op het sympathisch en parasympatisch stelsel. En dan zijn er zaken die je ondergaat waar je dan zelf geen controle op hebt. Niet alleen bij mensen die teveel aan stress bloot staan, maar ook bij dieren ontstaat er een onevenwicht in het lichaam. Bij dieren en kinderen zie je dit sneller aan het gedrag. Terwijl volwassenen nog een hele tijd erin slagen zaken te verdoezelen.

Onze manier van leven en onze samenstelling van maatschappij, vergt heel wat meer van een hond dan pakweg 50 jaar geleden.

Alleen huppelt de manier van opvoeden bij een hond en het lesgeven op een standaard hondenschool hopeloos achter. Wat ben je of beter gezegd wat is jouw hond met een voet en volg te kunnen, terwijl die niet deftig kan functioneren in bepaalde omstandigheden door de prikkels en de hoeveelheid van prikkels waar die aan bloot staat.

Voor een hond is het heel belangrijk om zoveel mogelijk zaken te hebben die voorspelbaar zijn, maar ook rust. Honden houden niet van drukte. Dat zorgt alleen maar voor stress, waardoor ze zich niet goed voelen.

En in jullie pup haar geval uit zich dat in hele grote drang om te plassen. Ook de mens die zenuwachtig is gaat heel wat vaker plassen dan normaal in rust toestand.

Dus thuiskomen, weggaan, spelen,.... zorgen voor spanning. 

En denk ik dat het eerder hier van groot belang is om de pup aan te leren van rustig te zijn en mee te vertoeven in onze maatschappij, dan de voet en de volg.

Zodat het houden van een hond genieten is voor beide partijen ipv frustratie (waar zoiets meestal op uitdraait).

Net om te proberen haar in een voorspelbare situatie te leren omgaan met andere honden, hebben we ervoor gekozen om naar de hondenschool te gaan, en natuurlijk ook om haar wat uitdaging te bieden. We hebben wel gekozen voor een school waar ze ook naar de hond kijken. De eerste les merkten ze bijvoorbeeld dat ze wat angstig was naar vreemden toe, en gisteren zagen ze dat ze tijdens de commando's meer aandacht had voor de lesgever dan voor het uitvoeren van de commando's, en ipv dat af te remmen, werd dat net aangemoedigd. Het is dus inderdaad wel belangrijker dat ze zich goed en veilig voelt dan dat ze de commando's uitvoert. Zoals ook de lesgever zei: de socialisatiefase is beperkt (of wordt toch veel moeilijker naarmate ze ouder worden), commando's aanleren, daar heb je een heel leven voor. Dat is ook de reden waarom ik hier advies kom vragen: ik vind het niet erg om haar plasje op te ruimen als ze gewoon uit enthousiasme plast, maar als het komt door iets waar we haar mee kunnen helpen, krijg ik graag advies. Dus misschien moeten we het intensief met haar bezig zijn wat terugschroeven, en het initiatief aan haar overlaten, zodat ze meer rust heeft in haar lijfje en haar hersenen?

Dacht dat er medicijnen bestaan hiervoor...

Aan jongere honden wordt het niet gegeven, wel vanaf 2 jaar ongeveer.

Eens aan Da vragen.

 De inprentingsfase ligt bij de pup tussen de 3 en de 8 weken. Dus de fokker heeft hier een heel belangrijke taak in die periode.

Aah de socialisatiefase, in de hondenschool.

Ik ga eerst even uitleggen wat er achter mij als persoon steekt, zodat je misschien beter kan begrijpen waarom ik deze zaken zeg.

Ik ben al een aantal jaren bezig met mij te specialiseren in het gedrag van honden (op wetenschappelijke basis). 

Ik geef ook les om mensen de hond te leren kennen over hoe en wat een hond is. Aangezien daar in het algemeen weinig over geweten is. Er zijn natuurlijk ook mensen die uit zichzelf meer willen weten en hun hond als hond willen begrijpen. Wat ik alleen maar kan toejuichen.

Wat hieronder volgt is algemeen gesproken en niet persoonlijk. Ik vertrek steeds vanuit de hond, niet vanuit de mens. Vandaar dat dit soms niet altijd even makkelijk te volgen is, aangezien de mens het ziet door zijn menselijke aspect en interpretatie.

Juist, de socialisatie dus.

We halen de pup weg bij de moeder, broers en zussen. Waar hij sociaal in groep leefde (de kortste tijd in heel zijn leven) om hem dan bij ons in huis te nemen als enkeling (in de meeste gevallen toch). 

Dan gaan we naar de hondenschool 1 à 2 x per week een uurtje, waar we onze pup op een afgesloten veldje zetten aan de leiband bij andere vreemde honden. Met als doel commando's te leren. O ja en uiteraard voor het "sociale" aspect. Maar dit heeft niets te maken met het natuurlijk gedrag van de hond, wat beperkt of verhinderd wordt door de ruimte de leiband en de mens. Maar we verwachten dan wel dat een goed luisterende en sociale hond krijgen.

De sociale fase is beperkt? Dat wil ik toch wel tegenspreken. Aangezien ik al heel wat volwassen honden heb geholpen zich terug sociaal te kunnen gedragen.

Het is al mooi meegenomen te weten dat niet alle honden met alle honden het goed kunnen vinden. 

Als je jouw hond graag sociaal maakt kan je beter op zoek naar honden waar die van jouw zich goed bij voelt. Om daar dan dagelijks samen mee te gaan wandelen. En bij goed weer kan je wekelijks bij elkaar komen, afwisselend van tuin. Gezellig praten bij een drankje en de honden die samen kunnen spelen en snuffelsessie hebben. Doordat iedereen telkens een paar nieuwe voorwerpen meebrengt met interessante geuren. Of eens richting strand om ze daar samen lekker los te lopen (gaat wel niet met elk hondenras) Dit noem ik sociaal zijn.

Buiten komen en verlangen dat jouw hond zomaar direct met elke andere vreemde hond vriendjes wordt is buiten de context. En trouwens ook gevaarlijk aangezien je niet elke hond kent en weet hoe zijn gedrag is. Maar je kan jouw hond wel leren van hier mee om te gaan wanneer je buiten en hond tegenkomt die je niet kent. En dat jouw hond daar niet op reageert.

Belangrijk om op te letten bij een ras van witte herder (eigenlijk is dit op toepassing voor alle honden, maar het ene ras is nog gevoeliger dan het andere. Is hen iets aan te leren in alle rust. Ervoor te zorgen dat ze voldoende ruimte hebben wanneer ze leren wennen aan. = veilige afstand van ..... al wat je hen wil leren. Al waar ze mee te maken krijgen in het leven. Zodat ze niet angstig door het leven moeten.

Heb je een pup, leer die dan ook hoe het is om gewassen te worden. Leer hem eerst vanop afstand de haardroger kennen. Laat hem wennen aan geborsteld te worden. Leer hem naar de DA te gaan en terwijl de DA hem aanraakt, bij al deze wenoefeningen veel gezond lekkers geven. Positieve linken creëren. Bouw alles beetje bij beetje op, niet teveel ineens.

Als jullie kinderen met de pup willen bezig zijn? Laat de kids plat op de grond gaan liggen. Laat ze onder de kin ipv bovenop het hoofd of de rug aaien. Ik weet dat pups een enorme hoge aaibaarheidsfactor hebben. Maar de manier waarop wij bewegingen is lichaamstaal voor de hond. Alleen zijn we als mens daar niet zo bekend mee. En zonder het te beseffen, doen we soms zaken die in de hondenwereld die als bedreigend gezien worden door de hond. Zoals bvb heel enthousiast recht naar de pup toe stappen. Wat wij uit vriendschap/liefde voor onze hond aanzien is over de hond gaan hangen en knuffelen terwijl voor een deel honden dit enorm benauwd is.

Uiteraard heb je ook van die lamme goedzakken waar het totaal niet bij uitmaakt en die ontspannen zijn. Waar je ook nooit lang genoeg bij kan aaien 

En hou ons gerust op HP op de hoogte hoe goed jullie het doen

Wat je kan proberen, als je binnen komt, strooi dan wat lekkers op de grond.

Dan geef je haar iets te doen, door eten ontspannen ze en is ze met haar koppie daar mee bezig. Zo kan je de spanning doorbreken.

Haar verder niet aanhalen of aandacht aan haar besteden op,dat moment.

Aaien vind ze heel spannend. Ik zou haar even gewoon helemaal niet bij je roepen, of je kids haar roepen, maar even alle initiatieven helemaal bij haar zelf laten.

Haar roepen, kan ze op dit moment even niet aan. 

Als ze zelf bij je komt, kan je een voertje geven en haar heel kort aanraken, meer niet. 

Ze is een gevoelige herder, mijn Luca was ook heel erg gevoelig en best verlegen. Komt goed, ze heeft gewoon tijd nodig.

 Dat lijkt me een fijne school. De trucjes die komen idd wel.

Het zal indruk op haar maken en wellicht, heeft ze thuis nu heel veel rust nodig om alles te verwerken.

Aanraken, of bij je roepen die prikkel is nu net even te veel.

Wat ik al zei, gewoon even alle initiatieven bij haar laten.