Rare ervaring

Hallo,

Toen Laska op 4 december overleden was, hij was uitgeput. We hebben hem die middag met pijn in ons hart laten inslapen. De volgende ochtend heb ik in de stromende regen een graf gegraven in onze tuin, waar hij altijd lag als het heel warm was. Dit was zijn schaduwplaats. S'middags, 5 december, gingen we hem begraven met zijn mand en alle lekkere dingen waar hij dol op was en zijn halsband. Wat hebben we gehuild. Op het moment dat zijn grafje dicht was en er een plantje voor hem opstond brak heel fel de zon door! dat was zo raar maar ook heel mooi. De hele ochtend had het hard geregend en toen was daar opeens de zon. Het voelde heel vredig. Het rare was dat ik S'nachts even naar de huiskamer ging, maar ik had heel sterk het gevoel dat hij naar binnen stond te kijken, tussen de spleet van de gordijnen. Ik was heel bang.
Voor mijn gevoel was hij heel erg boos. Daarna ging ik weer naar de slaapkamer en terwijl ik naar boven liep, kreeg ik het gevoel dat hij mij achtervolgde. Maar ik heb de hele nacht niet meer geslapen. Heel raar. Wie heeft er ook wel eens zo'n ervaring gehad?

Hoi Jack wat erg dat je Laika hebt moeten laten inslapen, ik zag dat ze op 18 oktober 1997 geboren is. (ben zelf ook op 18 oktober jarig, toen dacht ik laat ik daarom even reageren want normaal reageer ik nooit in de rubriek afscheid en memoriam)

Wat mooi en vredig dat de zon ging schijnen toen hij net begraven was.

Volgens mij had je een sterke band met hem?

Laatst hoorde ik dat sommige mensen denken dat de geest van de overleden hond net zolang bij je blijft als dat nodig is. Zo lang als jij hem nog nodig hebt blijft hij bij je om je te troosten. Ik vind dat een mooie gedachte.

Waatom dacht je dat hij boos is? Misschien is hij alleen ongerust of het je wel goed gaat..

Mijn eigen hond is alweer bijna twee jaar geleden overleden en ik mis haar nog altijd heel erg. Soms lijkt het ook net of ik even haar geur ruik, of dat ik als ik de slaapkamer binnenkom een soort schaduw van haar zie, alleen in een flits.

Wat heel bijzonder is, is dat ze vlak voordat ze overleed bloed spuwde, toen we haar begraven hadden en weer naar binnen gingen was daar nog die bloedvlek. Mijn vriend zei toen: kijk eens, die vlek is precies de kop van een herdershond. Dat was ook zo en schokte mij diep: het was haar afscheid van ons.

Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van Laika!!

Hoi,

Het kan heel goed zijn dat de geest van je overleden hond nog bij je is ..
Ik voel zelf ook nog af en toe de energie van mijn vorige hond waar ik een enorme band mee had.

Ook heb ik Jip nog heel vaak gezien het eerste jaar dat hij overleden was...
Vlak voor kerst waren er weer tintels

Zelf mijn huidige hond deed het eerste jaar handelingen die je niet zou moeten kunnen voor een pup..

Je hoeft nooit bang te zijn voor die energie van je overleden hond..
Het is ook voor een hond moeilijk afscheid te nemen soms, sommige dierenweten niet dat zij overleden zijn en blijven hier rond waren..

Als je nog steeds het idee hebt dat je nog de energie voelt en je vind dit eng..
Stuur mij dan een pb berichtje..

Succes en sterkte lieve groet, Ilja

hmmmmmmmmmm heb nooit meer wat vernomen.zelfs geen dromen of wat dan ook..wel heel vaak ons liedje dat zo ineens erop is ,some where over the rainbow...en i can dream about you..TOEVAL WIE WEET

Toen mijn vorige hond, Santos, overleed had ik nog wel vaak het gevoel dat hij er was. Maar naar mijn idee komt dat omdat je zo'n beest heel lang hebt. Hij is altijd om je heen geweest, altijd. Dat gevoel van nabijheid is niet zomaar weg. Als je hond doodgaat gaat dat gewoonte-gevoel van nabijheid niet zomaar weg.

Als eerste heel veel sterkte met het verlies van je kanjer. Toen mijn Buster overleden is, zag ik vaker schimmen. Ik zag hem zo nu en dan even voor de tuindeur naar binnen gluren en zag hem soms ook even door de tuin rennen. Ook voelde ik soms een koude lucht langs mijn benen gaan....Wat ik zag was in ieder geval een gelukkige hond, die gewoon even zijn thuis gedag kwam zeggen. Hij wist dat hij gemist werd en wou ons gewoon laten zien dat het goed was...en dat hij weer de hond was zonder pijn en beperkingen. Zijn lichaam was op! Ik weet zeker dat Laska niet boos op je was, maar juist ook erg gelukkig was. Hij kwam je gewoon even gedag zeggen en laten zien dat het goed was...Dat de zon ging schijnen tijdens het begraven, heeft zeker een betekenis. Het is een teken geweest van jouw Laska! Ik hoop dat je kracht kan putten uit alle mooie herinneringen. Nogmaals veel sterkte.

Liefs Monique

het klinkt als een erg mooi plekje in de tuin..
helaas hadden wij niet die mogelijkheid.

toen onze hond overleden was,had ik vaak het idee,dat ik nog nageltjes over de vloer hoorde.of als ik thuis kwam,dat ik haar achter de deur hoorde...en nog steeds heb ik af en toe het gevoel van aanwezigheid.

brr wat raar... ik kijk nooit in deze rubriek en nu ineens:
hondje geboren 18 oktober, dobry geboren 18 oktober en ikzelf geboren 18 oktober!
Klinkt mss belachelijk maar ik vind dat raar!

Wel allemaal mooie ontroerende verhalen!
Toch kan ik erin komen dat dit een rare ervaring was jack en dat je die nacht niet meer hebt kunnen slapen!

Heel veel sterkte met het verliezen van je maatje. Het kan goed zijn dat hij langskomt bij je. Ik hoop dat hij niet boos is, maar gewoon een sterke energie heeft.

Oe Kelly, kreeg even een beetje kippenvel...

Ik herken je verhaal wel.

We hebben onze Rex begraven in de tuin (7 jaar geleden).. en er zit sinds het gat dicht is een roodborstje op die plek.. en die is er nu nog en komt gewoon bij je zitten buiten.. op de schep als je buiten werkt e.d. echt heel apart maar wel mooi..

Ik denk dat je het moet ervaren als iets heel waardevols en bijzonders. Wat is er nu prachtiger als een hond die zijn baasje eventjes in de smiezen houdt tijdens groot verdriet. Een hond houdt onvoorwaardelijk van zijn baas, en zal dit altijd blijven doen. Hij heeft een schitterend afscheid gehad.. waarom zou hij boos zijn op je?

Sterkte!

raar maar het betekend wel dat ze bij je is
sterkte
gr jordy en senna

ik heb ook nog vaak het gevoel dat mijn overleden hondje in de buurt was.
we hadden een sterke band met haar
veel sterkte groetjes cocoflanel

Ik had ook heel veel moeite met het verlies van mijn vorige hond.. toen ik ineens in de auto zat als bijrijder en mijn hond ineens om mij heen zag rennen, heel blij springend.
Toen was het goed voor mij, ik wist dat ze het daar goed had, net of ze dat aan me wilde vertellen. Ik zag haar echt voor me rennen doen om mij heen. Echt een heerlijk gevoel! Daarna heb ik ze helaas nooit meer gezien..

hoi

Wij hebben Laska in laten slapen en toen heb ik heb s'vonds gezien door de gordijnen toen ik naar beneden kwam. Volgens mij nam hij afscheid en dat is bij iedereen zo. Als je een echte band hebt met je hond

Ik heb 2 honden moeten begraven ze waren allebei 15 jaar het zijn de ouders van Patcho en ze hebben allebei afscheid genomen nadat we ze begraven hadden
kreeg snachts een kus van tyrza en Ruffer kwam even bij me liggen Ik was eerst bang maar voelde me nadien zo vredig en wist dat ik de goede beslissing had genomen je hoeft niet bang te zijn je kunt ook proberen om kontakt met hem te maken hoor.........

ja toen mijn boris stierf miste ik hem zo hard ik voelde op dagen dat ik mij slecht voelde zijn aanwezigheid hij was 7 jaar toen hij stierf ik mis hem nog steeds zoo erg .
groetjes en sterkte

Wel speciaal de zon er na.
Heel veel sterkte iig nog.
(beetje laat maar beter laat dan nooit toch?)
Ik geloof het best wel dat je dat gevoel had hoor.
Ik geloof nauw eenmaal in dat soort dingen en waarom zou het niet zo kunnen zijn.
Het klinkt ook logisch zoals eerder gezecht is dat ze net zolang zal blijven als nodig is.
Zal in het begin wel eng zijn maar misschien word het op de tijd wel wat beter en fijner.

Ik wens je heel veel sterkte toe met dit verlies. onze jerry is 14 septber vorig jaar plotseling overleden, ik had met hem een hele speciale sterke band, de dag na zijn overlijden, zag ik hem voor mij uit rennen toen ik mijn andere honden aan het uitlaten was, ik dacht eerst dat het een rode kat was, maar die was nergens te bekennen. 14 december zou jerry 2 jaar zijn geworden, en die dag gingen we naar de plek waar hij is doodgereden een gedenkteken voor hem neer zetten. (ik geloof er heilig in dat dieren naar de hondenhemel gaan en dan wel de regenbooghemel) dit had ik ook bij het verhaaltje geschreven wat bij het gedenkteken op gehangen zou worden. die dag 14 december was het mooi weer en zodra we bij de plek aan kwamen verscheen er een regenboog!, het bezorgd mij nu nog kippevel, en ik weet zeker dat hij nog steeds bij mij is, want hij zit bij mij zo diep van binnen.

mijn zus heeft haar hond toen vorig jaar ook begraven in haar tuin, en wat denk je na een paar weken??? kwamen er hele mooie vliegezwammen rood met witte punten op zijn graf, mijn zus zegt het was zooo mooi...
alleen hun dochtertje heeft het soms nog wel eens moeilijk, dan gaat ze naar zijn plekje en praat dan tegen mischa, en leg er dan een bloemmetje neer.

Sterkte met het verlies van Laska. Ik denk niet dat je er bang voor hoeft te zijn.
Mooie verhalen allemaal.
Ik ken het wel met mijn katten. Toen de kat Bobby gestorven was...voelde ik hem s'nachts nog op mijn bed springen en tegen me aan komen liggen. Een heel vredig gevoel.

groetjes, Anita

Ook ik heb nu na 2 maanden nog heel dikwijls het gevoel dat Baloe er is. Maar dat zit hem zo meer in gewoonten en geluiden en geuren.

Zo lag hij 's nachts steeds te slapen tegen het raam en bewogen van tijd tot tijd de lamellen. Wel, die hoor ik 's nachts af en toe nog eens.

Een deur of een poortje achter me dichtdoen, hoewel dit niet meer nodig is.

Zo zag ik plots verleden week vanuit het vensterraam een kakje liggen op de plaats waar hij steeds zijn behoefte deed.... alleen het waren een paar verrotte bladeren die op een hoopje lagen.

Als ik de was opplooi neem ik gestaag een roller om de haartjes van de kousen te doen. Alleen er zijn geen haartjes meer.

En nog zo meer van die dagdagelijkse dingen. Het is meer het gemis, de warmte, de zorg, de liefde, de aandacht die een leegte achterlaat.

diego is 24 december ingeslapen,en soms als ik 's nachts in bed lig,is het net of hij zijn snuit weer in mijn nek legt,zoals hij altijd deed.dat voelt lekker veilig en vertrouwd.

wat ik nog vergeet.woede bestaat daarboven niet bij dieren,dus niet bang zijn.waarschijnlijk is het je eigen schuldgevoel,net als bij mij.

Hoi sonja,

Je vertelde in je verhaal, dat ik meer Laska kon zien, hoe doe je dat dan?

Ik ben wel nieuwsgierig

Gr Jack

ik heb mijn hondje Lady moeten laten in slapen in Utrecht in de kliniek ,ze had suikerziekte en nier falen er was niets meer aan te doen ,de volgende nacht had ik een droom ik stond in de huiskamer met Lady om haar uit te laten ze was heel mager en spuugde konstant ,ploteseling kwam er een mooi wit licht en ik zag mijn Lady in het gouden witte licht springen tussen mensen die al overleden waren daarna was ik weer teug in de kamer en er sprong een lief klein cairntje in de rondte ,ik kwam hevig huilend wakkker uit mijn droom maar ik was wel blij want ik wist dat ze goed terecht was gekomen.

Prachtige verhalen allemaal.
Het zijn echt tekens van je overleden hond, die je laten zien, dat hij nog steeds bij je is, en kontakt met je houdt.
Ik heb net een prachtig boek gelezen van Concetta Bertoldi. Zij is een medium, die vanaf haar kindheid met de geesten van overleden mensen en dieren kontakt heeft.
Die geesten geven mensen, die veel om hen geven, doorlopend tekens, dat ze in de buurt zijn. Je moet er alleen open voor staan, om die tekens te zien.
Geniet van die tekens, en denk met liefde aan je hond, want hij/zij is gewoon nog steeds dicht bij je.

Liefs

Olga

Onze boxer is zelf overleden na een wandeling savonds. Hij is in onze armen ingeslapen. Tijd om een dierenarts te bellen was er niet. Hij leek uitgeput en is overleden.
De weken erna liet ik mijn 3 honden uit. 2 links, 1 rechts met steeds het gevoel dat ik er gewoon 2 links en 2 rechts had. Na 2 weken droomde ik snachts dat ik met de honden aan het wandelen was. Ik keek achterom en zag mijn overleden hond lopen. Keek terug en bedacht (in mijn droom) dat dat niet kon. Toby was overleden. Ik keek weer achterom en hij was er nog steeds. Toen werd ik heel erg blij, ik draaide om en heb mijn grote vriend geknuffeld tot en met. Daarna stopte mijn droom. Smorgens werd ik heel blij wakker, ik had afscheid kunnen nemen van mijn maatje, zo voelde het. En vanaf dat moment 'voelde' ik hem niet meer. Ik had nog 3 honden, geen 4 meer.

Geen enge ervaring in ieder geval. Ik vond het heel mooi. Ik heb daarna nog 2 keer een hond in moeten laten slapen en hoopte dat ik die ook ergens zou voelen, of terug zou zien. Maar niks. Jammer.....

Toen we onze Rocky op 31 augustus moesten laten inslapen en wij s'middags overmand door verdriet afscheid van hem namen heb ik aan hem gevraagd dat als hij het goed had op de regenboogbrug hij ons een teken wilde laten zien.
Ik heb zelfs gezegt t in de welk teken: een roodborstje in een zonnenstraal en een walnoot uit de walnotenboom in onze tuin op mijn hoofd.
De walnoot is gevallen een paar dagen na zijn overlijden ..op mijn man zijn hoofd en dat Roodbostje woont zowat bij ons in de tuin en fluit bijna elke dag tegen ons.
Zo zijn er nog veel meer tekenen geweest, een dubbele regenboog boven het plekje waar we hem uitgstrooid hebben.
Een roofvolgel vorige week, toen we voor het eerst sinds zijn overlijden op de zandverstuiving waren.
De eekhoorn die hier zowat een week geleefd heeft na zijn overlijden en nog verschrikkelijk veel meer.
Soms denk ik wel eens dat ik het wil zien maar het het is een gevoel waardoor ik weet dat het van Rocky komt. Ik voel hem ook nog steeds , een beetje moeilijk
te beschrijven maar het is wel zo.
Het enige wat ik niet doe is hem voor me zien in gedachten of over hem dromen helaas.
Maar dat komt volgens mij omdat het nog teveel pijn doet en ik hem nog teveel mis.
Ik ben ervan overtuigt dat als ik het verdriet iets meer verwerkt heb hij me vanzelf op welke manier dan ook laat zien hoe mooi het is op de regenboogbrug en hoe het met hem gaat.