hond met verleden

Hallo allemaal Wij hebben een mix herder geadopteerd uit Bosnië.   Hij is 8 maanden oud. En nu 3 maanden bij ons. We lopen tegen wat problemen op. Hij is erg beschermend naar mij toe. Hij heeft de kinderen  ( 21 en 10 jaar)  al meerdere keren gesnapt . De puntjes van zijn tanden raken hun. Bezoek is niet welkom. Hij is bang voor alles. Ik pas op hondjes van anderen.  Vandaag Heeft Hij Er 2 Aangevallen.  Gedragstherapeut is geweest. Zij zegt dat hij herplaatst moet worden. Ook omdat onze zoon van 10 autisme heeft. Wij zochten een maatje.  De GT  is bang dat hij nooit te vertrouwen zal zijn. Dat hij geen maatje wordt. Help aub  wat zouden jullie doen? 

Een kennis van ons heeft ook een (Duitse) herdershond geadopteerd van bijna een jaar oud die ook niets kende, angstig was en naar alles en iedereen uitviel. Ze zijn aan de slag gegaan met een trainer van een Martin Gaus hondenschool ergens in Noord-Brabant. Ze hebben daar een intensieve cursus gevolgd, de trainer is een aantal keer bij hen geweest en met een maand was het een totaal andere hond. Ik zou het nog niet meteen opgeven!! Maar je zult wel enorm moeten investeren.

Eerlijk? Ik zou nooit een hond die van alles bang is en waarvan je niets van z'n verleden kent in huis nemen als ik tegelijk hondenoppas was en dus verantwoordelijk ben voor het welzijn van andermans honden in huis.

Tenzij je je eigen prive-leven (met jouw hond en kinderen) volledig kan scheiden van je oppas-bezigheden en de oppashonden dus geen gevaar lopen. Maar dat lijkt me in praktijk moeilijk…?

Deze hond verdient een zeer individuele aanpak in een zeer geruststellende omgeving. Dat vraagt dus veel organisatie, tijd en energie. Als je dit kan bieden, dan zal je dit vast wel in goeie banen kunnen leiden. Misschien dus eerst eens brainstormen, over hoe je dit voor de hond zou kunnen creëren? Zodat ie in alle rust op zijn eigen ritme een vertrouwensrelatie kan opbouwen met jullie...

Ach wat teleurstellend zowel voor de hond als voor jullie. Waarom vond de gt dit? Heb je de indruk dat het speciaal om je zoontjes autisme gaat?

Blijkbaar is het autisme geen probleem met de oppashondjes? (Of laten zij dit op een andere manier zien als snappen?)

Moeilijk oordelen zo wat ik zou doen,er is veel meer informatie nodig, en hoeveel ben jij bereid in te zetten in de begeleiding van hond en kind.

Voor nu zou ik in elk geval voorkomen dat er gesnapt (stress, onveiligheidsgevoel, zich bedreigd voelen, geen vertrouwen hebben) kan worden.

En gaan werken aan het vertrouwen opbouwen. Dingen als afstand houden, niet naar de hond toelopen, niet over de kop aaien, rustig laten eten en slapen, etc. etc.

De oppashondjes zou ik dan opzeggen. Je eigen hond en kind gaan nu voor.  Daar zou ik dan mijn energie en tijd in gaan steken. En dan een gt gaan zoeken die jou wel kan begeleiden.

Ik vind het nogal een risico dat je bij een dergelijke hond ook honden van andere mensen in huis neemt. 

Zij zijn op dat moment jouw verantwoording en die schijn je niet echt te nemen. 

ik zou eerst je eigen hond op de rails krijgen voor je dit doet. Als het fout gaat heb je een hoop gedoe.

Plus zo te lezen heeft je eigen hondje de tijd voor hem/haar hard genoeg nodig. 

Ik begrijp niet dat een buitenlandse organisatie/stichting deze hond door jou heeft laten "adopteren". Hebben zij van jou wel voldoende informatie gehad om de situatie goed in te schatten? Heb je huisbezoek met een intakegesprek gehad? Het is onverantwoord, dat een organisatie/stichting een dergelijke hond met angstagressie bij jullie geplaatst heeft. 

Van te voren is denk ik heel moeilijk te zeggen of een hond angstagressie gaat hebben, hij was nog maar een pup en wie weet vertoonde hij toen geen abnormaal angstig gedrag?

En ts had blijkbaar ervaring met honden icm een autistisch kind?

Maar we weten idd niet hoe de herplaatsing is verlopen, of dit allemaal goed begeleid is vantevoren en nadat de hond er was.

Nog even ter aanvulling.  Onze labrador is 3 jaar geleden overleden.  Daar had onze zoon een hele goede band mee. Dat wilden we zo graag weer. Ik pas al 5 jaar op andermans honden. Is altijd goed gegaan. De organisatie wist dit allemaal.  Er is geen huisbezoek geweest. Rico kwam s ochtends uit Bosnië,  en s middags haalden wij hem op.  Hij is niet in een Nederlands gastgezin geweest. De organisatie zei dat dit de perfecte hond zou zijn voor onze autistische zoon.  Daar vertrouwde ik blind op. De gedachte dat Rico weg moet doet mij ( ons gezin) pijn. Wij willen niet opgeven.

Als je er voor de volle honderd procent voor wil gaan en je gezin ook, zou ik iemand zoeken die positief met honden (en mensen) omgaat en een diploma heeft en op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen. Iemand als bijv. Monique Bladder.

http://www.moniquebladder.nl/blog/

En zelf ook veel lezen over angstagressie. Je zou oa ook BAT2 eens moeten lezen van Grisha Stewart.

Misschien is het nodig supplementen in te zetten en lichamelijke oorzaken uit te sluiten. (stress kost veel mineralen en vitaminen)

Ik denk overigens niet dat de hond jou probeert te beschermen, maar zelf nog heel veel steun nodig heeft en nog niet weet waar hij aan toe is. Zelf zou ik gaan doen alsof hij er net is, en opnieuw beginnen met wennen, de herplaatsregeltjes goed toe passen. En uiteraard zorgen voor veilige situaties.

Ik vraag me wel af waarop gebaseerd werd dat de herder(mix)pup de perfecte hond zou zijn voor je zoontje. Een labrador is toch een heel ander type hond.....

Eerlijk gezegd denk ik dat je gt misschien wel eens gelijk kan hebben als deze over herplaatsen begint als ik je verhaal zo lees. Je hebt kinderen waarvan 1 pas 10 jaar oud beiden zijn al gebeten. Je hebt oppashondjes die al zijn aangevallen. Bezoek kan niet komen door angst hond. 

Of je moet iets drastisch omgooien in je leven en echt dagelijks kei en kei hard trainen met je hond onder goede begeleiding of je moet de hond echt herplaatsen omdat het anders wel eens gevaarlijke situaties zou kunnen opleveren. Maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd vanachter zo'n computer op een forum. Misschien nog een gt er bijhalen en kijken wat die er van vind? Er kan misschien nog wel een oplossing gevonden worden. Lastig hoor! 

Succes!

Lief dat je de hond een 2de kans hebt gegeven. 

Maar als je dit voor jou autistische zoontje wilde doen, had je dan niet beter een duitse herder pup bij een fokker kunnen nemen?

Ik heb recent geleden ook een hond geadopteerd bij een organisatie. En mij vertelde ze ook een mooier verhaal. Gelukkig is het een lieve hond, en is ze nu dikke maatjes met mijn andere hond. Maar, er zijn ook wat dingen die niet blijken te kloppen aan het verhaal...

Daar moet je goed mee uitkijken, vooral als je kinderen hebt en helemaal als je dit voor een kind doet met een aandoening/stoornis. Dit kan jou zoon ook juist beschadigen.

Een herplaatser kost nu eenmaal veel tijd en energie, dus inderdaad training is belangrijk. Geef het niet op zoek eerst een andere deskundige.

Maar ik vind wel, je moet je kinderen beschermen als de gt gelijk heeft. Als de hond bijna al je tijd en je leven gaat beheersen is het misschien beter om een nieuwe thuis zoeken. Sterkte.

 Ik vraag me af hoe de organisatie in hemelsnaam zoiets kan beweren als ze jouw zoontje niet eens ontmoet hebben. Dan kunnen ze toch niet weten welke hond bij hem zou passen? 

Mooi dat jullie voor Rico willen gaan. Bekijk met alle familieleden hoe jullie kunnen zorgen voor een rustige en geborgen thuis voor deze hond, en hem kunnen ondersteunen zonder druk te leggen.

Ik zou zeker een andere GT erbij halen, iemand die echt vanuit de basis wil meedenken aan een constructieve oplossing.

Veel succes gewenst!

Misschien kan je hem wat bachbloesem druppels geven voor angstige honden.

Of aan de DA wat tips vragen over rustgevende middeltjes.

 er bestaat een speciale mix voor herplaatsers, heb ik een tijde geleden vernomen.  Het is natuurlijk geen tovermiddel of vervanging maar kan wel ondersteunen bij het proces van wennen en aanpassen icm met de juiste manier van omgaan voor hem

 Als je een maatje zocht voor jullie en ondergeschikt de zoon, zou ik zeggen dat dit best kan.  Je zal met zijn beperkingen rekening moeten houden én geduld moeten hebben.

Een angstige hond, moet vertrouwen krijgen in zijn baas en dit kan lang duren óf het kan snel gaan.  Alles hangt af van zijn mate van angst.

Een GT  (veel toch) zullen niet de verantwoordelijkheid nemen om te zeggen dat de hond veilig zal zijn voor jullie zoon.  Als er immers iets voorvalt, kunnen jullie hem/haar aansprakelijk stellen.

Wij kennen mensen met een Leopard Dog die door de GT werd aangeraden hem te laten inslapen wegens bijtincidenten.

Die hond is door iemand anders geholpen en sinds twee jaar is er niks meer voorgevallen.  De mensen hebben er een super hond aan nu.

Jeetje wat sneu voor alle kanten dit weer. De stichting had nooit de hond bij 2 kids mogen plaatsen. Sowieso zou de stichting nazorg moeten hebben waar je hiermee terecht kan en waar je advies kan krijgen. Zou daar zeker contact mee opnemen anders is herplaatsten ook zo out if the blue. Treurig dit. 

 Geen huisbezoek? Welke halfwatterige stichting is dit nu weer geweest?

Hoe kan de stichting in godsnaam weten dat een pup (van toen nog 5 maanden ) een.perfecte match kon zijn terwijl het karakter nog niet gevormd is en HIJ KOMT UIT BOSNIË!!! 

Even terug op mijn vorige post. Zeker ook geen nazorg aanwezig en hond op parkeerplaats in je handen geduwd gekregen? 

Heb je wel eens gedacht aan een hulp hond voor je zoontje? 

http://stichtingkindenhulphond.nl/info-hoe/beperkingen/autisme/

 Denk dat je zoontje daar veel  aan zou kunnen hebben.

Ik denk overigens, niet dat hij beschermend is naar jou, maar dat hij zich bij jou redelijk veilig voelt en dus durft uit te vallen als je in de buurt bent.

Angst zit er behoorlijk in zo te lezen. Ik geef de gt in jou geval echt gelijk, zou hem terug doen naar de stichting.

Je zou ook met clomicalm en gt aan zijn angst kunnen werken. Het zal heel veel investeren zijn, terwijl je niet weet, in hoeverre de angst nog aanwezig zal blijven. 

Persoonlijk zou ik voor een hulp hond gaan, die kan je zoontje gericht helpen.

ben het volledig eens met Suzanne en iedere vorm van schuldgevoel om of zo is in mij ogen totaal ongepast/ongewenst. terug naar de stichting met die hond en een hulphond in huis (ik weet niet niet hoe betaalbaar die honden zijn) of anders zou ik gaan voor een ras bekend om hun stress-bestendigheid, stabiliteit en zachtmoedigheid (een newfy of zoiets) 

 Volgens mij kan een hulp hond via een „rugzakje" bij de gemeente worden betaald.

Maar dat weet ik niet helemaal zeker.

Ik werk zelf oa met mensen met autisme, het hangt natuurlijk van de graad af en het kind zelf en hoe de ouders zijn. Maar ook iemand met autisme kan prima geleerd worden hoe je je gedraagt in de buurt van honden. Ikzelf en verschillende andere collega's nemen regelmatig onze hond mee dat is wel opletten natuurlijk, maar gaat prima als je het begeleid.

Ik ben benieuwd wat er inmiddels besloten is.