Jonge hond wilt absoluut niet wandelen

Dag allemaal,    ik heb een vraag aan jullie en ik hoop dat jullie mij tips willen geven, want ik weet het echt niet meer.. Allereerst een korte achtergrond over ons hondje:   -Dwergteckel; -Nu 11 maanden; -Bij ons sinds leeftijd van 9 weken; -Vanaf het begin vindt ze wandelen niet leuk en blijft stokstijf bij de voordeur zitten. -Ze eet goed, ze is gezond (vorige week nog gecheckt door dierenarts). -Heeft (naar mijn weten en inzicht) geen vervelende ervaringen op straat gehad met andere honden.  -Fokker heeft haar gesocialiseerd in het bos en veel in de achtertuin, ook veel andere honden ontmoet de eerste 9 weken.    Wandelen vindt ze NIET leuk. Vanaf het begin hebben we echt alles al geprobeerd met haar. *Tillen en verderop neerzetten - ze wilt dan alleen maar weer linea recta naar huis -. *Speeltjes mee, snoepjes mee - in het begin keek ze hier niet eens naar om, zo spannend vond ze het allemaal. Nu wil ze op zich wel in beweging komen als ik haar iets voor houdt, maar daarna vervalt ze weer volledig in het weigeren om mee te lopen. - *Andere hond meenemen. - werkte redelijk, ze loopt dan wel iets meer mee, maar vervolgens zagen we bij haar individueel geen vooruitgang en ik heb ook niet altijd een andere hond die mee kan lopen.-*Lokken met lieve stem, op de hurken zitten. -Geen reactie van haar-. *Korte rukjes aan de riem (ja ik weet het, op een gegeven moment ben je tot wanhoop gedreven en probeer je wat) - ze liep dan vaak best aardig mee en ook de staart ging omhoog, toen dacht ik dat ze een 'ietwat hardere aanpak' nodig had, maar na verloop van tijd weigerde ze ook weer.  Als klap op de vuurpijl is ze de laatste tijd ook nog eens blafferig naar andere honden. Als deze honden dichtbij komen dreigt ze zelfs agressief te blaffen ... Als ik dit merk probeer ik de hond te vermijden uiteraard.  Als we met de auto weggaan naar een wandelgebied, dan kan ze zelfs los. Ze vindt het leuk, hobbelt goed met ons mee, en is ook veel relaxter tegen andere honden. Nou proberen wij dit zeker 2x in de week te doen, maar in verband met werk en het feit dat het vroeg donker wordt ,wil ik ook wel eens met haar lekker een wandeling door onze eigen omgeving kunnen maken.  Wie o wie heeft tips voor mij .. ik ben ten einde raad en voel me echt rot als ik weer stil sta met haar en ik zie dat staartje weer laag hangen..  Noot: ze gaat ook altijd mee naar mijn werk en daar loopt ze alleen goed mee als ze ECHT heel nodig uit moet. Verder vindt ze 'buiten' kennelijk zo vreselijk dat ze aan het eind van de werkdag niet eens met me meewilt naar huis. Dit doet me best verdriet, dat ze niet met mij mee wilt. Onze band lijkt overigens goed, als ze ergens bang voor is komt ze bescherming bij me zoeken. Ze komt graag met me knuffelen en begroet me altijd enorm enthousiast. Als iemand anders haar uitlaat is het hetzelfde liedje. Ze komt nooit eens kwispelend naar de voordeur toe als je vraagt 'ga je mee.. '.    Bedankt voor het lezen en ik hoop dat ik nieuwe inzichten krijg op basis van jullie ervaringen.    Groetjes van een teckelbaasje. 

Mijn excuus voor de indeling van mijn tekst, ik zie dat de enters en opsommingen niet doorgevoerd zijn in de post. 

Puck hier heeft ook een hele lange periode een verschrikkelijke hekel gehad aan wandelen. Het was vaak plas/poep en terug.

Ik gefrustreerd, wat de situatie alleen maar erger maakt.

Accepteer dat je hond niet wil wandelen, ga terug als je hond aangeeft terug te willen. Als het een lang eind is, dan lekker opbeuren en samen naar huis. Achterlijke vragen als 'heeft ie geen pootjes' enzo, lekker laten gaan en geen antwoord op geven.

Volg het tempo van je hond, wil je hond wat verder lopen? Prima, lekker doen. Wil je hond tien minuten snuffelen aan een grassprietje en vervolgens weer naar huis? Ook helemaal goed.

Je hondje gaat uiteindelijk vast wel verder lopen als jullie allebei maar rust hebben. Krijg niet het gevoel dat je moet, moet, moet. Volg het tempo van je hond en jullie komen er wel.

Voor de momenten waarop puck niet meer wil lopen. Een rugzak hihi.

Los wil puck trouwens wel aardig wat kilometers maken. Ze kan dan haar eigen tempo bepalen en overal lekker snuffelen. 

Aan de lijn heeft madam het gauw gezien.

Probeer dus eens een kleine wandelroute van 2,5 km uit op tijdstippen en dagen dat er weinig tot geen mensen komen en ga eens kijken wat je hond doet als ze losloopt. 

 Bedankt voor je fijne reactie.

En wat een leuk rugzakje!

Voordat wij onze hond kregen heb ik overal rekening mee gehouden,  behalve met dat een hond niet wil wandelen.. dit zou - dacht ik altijd - toch het feestje van de dag moeten zijn!

En dan al die opmerkingen inderdaad.. vreselijk. 

'' Ze heeft geen zin he? '' of '' Het is niet goed hoor dat ze niet meeloopt. '' 

 Het is dus niet dat ze het wandelen zelf niet leuk vindt, want in het wandelgebied vindt ze het wél leuk.

Maar ze wil blijkbaar niet wandelen aan de lijn of wandelen op straat.

Dat is toch iets heel anders, vind ik.

Persoonlijk zou ik de hond de eerstvolgende weken alleen nog laten wandelen in wandelgebieden (of soortgelijke omgevingen waar ze het wel leuk vindt). Zodat de druk van de ketel wordt gehaald en ze het wandelen weer kan associëren met plezier en niet met verplichting.

En van daaruit opbouwen. Bijvoorbeeld vanuit het wandelgebied even langs een straat stappen. Of in het wandelgebied even aan de lijn houden. En zien hoe dat gaat. Lukt dat, en blijft ze het leuk vinden, kan je verder opbouwen.

Ik nam inderdaad ook een hond zodat ik lekker kon wandelen. De Maltezer wat we vroeger hadden toen ik nog klein was, die ging echt altijd in de startblokken voor een lange wandeling en liep ook altijd aan de lijn.

Deze vind dr echter weinig aan, behalve het bos. Maar langs de straat maak je haar niet blij en met uren lopen ook niet. Dus daarom een rugzakje en kan ik alsnog met puck gaan wandelen hihi.

Die opmerkingen zijn inderdaad niet leuk, maar ik heb er altijd weinig aandacht aan geschonken. Op dat soort momenten ben ik Oost Indisch doof of ik kijk ze aan alsof ze Chinees spreken.

Ik zou dan voorlopig ook alleen in de natuur gaan wandelen waar ze wel lekker loopt en voor de rest alleen heel kleine saaie stukjes, al is het maar tot het einde van de straat en dan gelijk weer terug, zodat ze buiten wat rustiger wordt en misschien wel wat plezier krijgt in het wandelen. Andere honden uit de weg gaan, flink wat afstand bewaren.

Als ze eenmaal wel een eindje mee wil wandelen kun je haar ook zelf eens de route laten bepalen (goed voor haar zelfverzekerdheid) en dan gaan oefenen met bijv. BAT (behaviour adjustment training) om met situaties om te kunnen gaan.

Je zou nog aan BachBloesems kunnen denken, speciaal voor haar aangemaakt bij een specialist. Geen tovermiddel, maar een ondersteuning.

Ik zou al sowieso niet trekken aan de lijn. Teckels zijn op zich al gevoelig genoeg voor hernia's.

Door de hond zijn ogen:

It's a big big world out there. Het is een hele grote enge wereld daar buiten. Wat voor ons zo vanzelfsprekend is, betekend niet dat dit ook zo voor onze honden is.

Ja-ah  tuurlijk in de natuur super, dat leunt ook veel meer aan bij hun "natuur". Maar honden zijn geen mensen. al dat lawaai, al die mensen die zo gericht op je afkomen, al dan niet met hun hond. Dat verkeer, zo eng. Op die manier benaderen in de hondenwereld betekend meestal bedreiging. En in de hondenwereld kan je weg als je iets eng vindt. Maar in de mensenwereld hang je vast, daar kan je zomaar niet zelf kiezen waar je jezelf het beste bij voelt.

Tja en als teckel kom je ook in een reuze wereld terecht. Alles is zooooo  gigantisch! Je zou voor minder gaan lopen. Tja en mijn 2voetermens staat daar zo gespannen, zou er iets aan de hand zijn. Ik voel het, zou ik nu bang moeten zijn. Waarom anders die spanning? 

Pfff ik wil naar huis en wel zo snel mogelijk. Lekker veilig en geborgen, zucht rust......

Die spanning die je met je meedraagt omdat ze niet mee wil, dat voelt ze haarfijn aan. Alleen weet zij niet dat het door haar komt dat je gespannen bent. Jij bent de radio en zij is de antenne.

Waarom ben je gespannen, dreigt er gevaar?

Persoonlijk zou ik hier een GT bij halen. Iedereen heeft hier allerlei associaties bij, maar het lijkt mij zinvoller dat een expert met je mee kijkt. Wat is de oorzaak, is het aangeleerd gedrag, angst, spanning, gewoonte? Geen idee, maar zelf zou ik het erg jammer vinden en hier proberen iets aan te doen.

Heb je al eens een andere halsband of een tuigje geprobeerd? Het lijkt onbenullig, maar kan voor een hond toch degelijk verschil uitmaken.

Ozzie wilde in het begin als puppie ook niet lopen. hij was zwaar onder de indruk. Hij was alleen maar gesocialiseert met een huis, een schuur en een tuin bij die fokker. hij was altijd buiten tussen de schutting..in de achtertuin. Ik heb Ozzie gewoon in mijn armen genomen, ben met hem gaan wandelen in mijn armen en heb hem rustig alles laten bekijken. Af en toe even op de grond zetten en steeds stapjes verder...beetje lokken met brokjes. met Ozzie hoef ik nogsteeds niet over een markt te lopen...want dan word hij super bang....meestal laat ik hem dan ook staan kijken, observeren wat er allemaal gebeurd, doen we samen...of van een afstandje kijken en observeren samen. Socialiseren is zooo enorm belangrijk in de heel jonge levensfase....

Lol, op de hondenschool in de klas met Obi zat ook een teckeltje dat beestje wilde ook niets.

Kwam niet als je hem riep bleef altijd maar op z'n achterwerk zitten.. héél apart. Op een gegeven moment gaf de eigenaar het op en bleef ie gewoon thuis met dat beestje, wantja wat moet je dan?

Sorry hier heb je echt helemaal niets aan maar het kwam me ineens zo bekend voor. Ik heb geen tips verder...

   Teckels kunnen best wel "eigenwijs" zijn.

Onze Puk is 13 weken  (stuk jonger dus). Inmiddels hebben we een aantal nieuwe tips op de hondenschool. We hebben een riem van de puppieschool.  Aan het einde zit een balletje, dat helpt soms wat om hem mee te laten huppelen. 

Voorheen lokten we met een voertje maar dat raadde zij nu af. Die kleintjes zijn slim en kunnen nu juist ook steeds gaan zitten in afwachting van een volgend voertje.  Zaterdag adviseerde zij ons de lijn eens los te laten, gewoon uit je handen laten vallen  (op een veilige plek uiteraard). Overigens loopt ons pupje al los in bos en weiland dus we weten dat hij dan luistert. Gisteren middag voor de eerste keer gedaan, vanochtend weer en het werkte hier! Gewoon doorgelopen. Je zag hem denken ... en daarna... rende hij achter ons aan! Proberen waard! 

Donja, kijk uit met weilanden he. De meeste boeren zullen er helemaal niet blij van zijn als je hond door hun veld loopt. Dit ivm de hond voor het vee schadelijke/dodelijke parasieten/bacteriën mee draagt.

Wil je je hond wel in een weiland los laten lopen, vraag dan eerst betreffende boer of die daar mee akkoord gaat.

http://www.dapzuidhorn.nl/rund-neospora.htm

" Donja, kijk uit met weilanden he. De meeste boeren zullen er helemaal niet blij van zijn als je hond door hun veld loopt. Dit ivm de hond voor het vee schadelijke/dodelijke parasieten/bacteriën mee draagt.
 
Wil je je hond wel in een weiland los laten lopen, vraag dan eerst betreffende boer of die daar mee akkoord gaat. "

Ruby88

 Ik noem het weiland maar dat is het niet hoor. Het is hier direct achter een soort braakliggend bouwterrein. Is al jaren zo. Veel gras. Ziet er uit als een weiland maar dan zonder boer & vee. 

Dan kunnen jullie heerlijk je gang gaan!

Ik dacht, ik waarschuw nog even voor het geval je er niet van op de hoogte bent. Maar niet nodig dus

"  
Dan kunnen jullie heerlijk je gang gaan!
Ik dacht, ik waarschuw nog even voor het geval je er niet van op de hoogte bent. Maar niet nodig dus "

Ruby88

 Attent! Bedankt hoor maar idd niet nodig. Hoop dat het braakliggende terrein er nog even blijft! 

Dat zou mooi zijn ja!

Dag allemaal, 

Hartelijk bedankt voor al jullie reacties. Ik ben al een stuk positiever en maak veel gebruik van jullie tips. 

@Dobry:  Dankje voor je reactie. Zo ben ik het nu aan het doen en dit lijkt goed te gaan. Vanmorgen liep ze spontaan mee naar m'n werk. Nu een kwestie van doorzetten en geduldig blijven:) 

@Eliane: Ik probeer inderdaad zelf rustig te zijn en elke wandeling weer te zien als een frisse start. Alleen diep van binnen ben ik elke keer weer gespannen als ik met haar 'moet' lopen, omdat ik bang ben dat het weer niet gaat lukken .. Wat ik nu doe is haar een hersenwerk geven vóór we gaan wandelen, dan speels mee naar buiten lokken en daar de riem pas aanhaken. Dit gaat redelijk en dan probeer ik vrolijk en rustig te blijven. Vanmorgen haar de route laten bepalen en dit ging uitstekend :).

@Donja: ik vind het ook erg jammer, maar een GT vind ik zelf nogal heftig.. ik hou zielsveel van haar maar dit vind ik nogal een grote stap. Bij de dierenarts is ze lichamelijk gezond, dus ik wil eerst kijken of ikzelf kan veranderen in mijn manier van omgaan met haar. Uiteraard bedankt voor het meedenken en ik hou het in mn hoofd.

@Anoniem: Heb ik gedaan. Halsbandje, tuigje, het maakt geen verschil. Ik merk wel dat 'los' lopen haar sneller stimuleert (ook in onze straat!) maar op een gegeven moment moet ik haar toch aanlijnen ivm auto's en drukke wegen.. dan lijkt ze een beetje te blokkeren. Nou is aan de lijn lopen vanaf het begin af aan aangeleerd, ze heeft 3 cursussen aan de korte lijn gedaan.

|@Donja. Wat een leuke tip. Dit ga ik eens proberen. Ze zal wel gek opkijken de eerste keer. Aangezien ze los wel goed meehuppelt zal ze dan ook wel achter ons aankomen, neem ik aan. Bedankt!