Op reis gaan zonder hond

Hello Ik zit met een dilemma. Ik woon nog thuis bij mijn ouders en heb 3 honden. Eentje ervan slaapt bij mij, de andere 2 bij mijn zus. Een vriendin van mij zou graag dit jaar samen een georganiseerde reis doen. Deze duurt 17 dagen. Ik zou heel graag gaan, maar ik twijfel verschrikkelijk omwille van mijn hond. Erg veel verandert er niet voor haar, omdat ze op haar vertrouwde plek blijft en mijn moeder sowieso voor haar zorgt als ik ben gaan werken. Het grootste verschil is dat ze niet kan slapen bij mij, maar dat kon ze een tijdje niet toen ze problemen had met haar blaas en ze deed daar eigenlijk niet moeilijk over. Wat me tegenhoudt: het is 17 dagen lang, ze is al 10 jaar en haar hart heeft zijn beste tijd gehad. Ze krijgt hier medicijnen voor en is nog altijd speels enzo, maar ze zucht soms ook in haar slaap (beginnen hijgen enz.) Ze wacht me ook altijd op als ik van mijn werk kom. Dan zit ze voor de deur te kijken tot ik er ben...  Ik ben nog nooit echt van huis weggeweest, maximaal 3 dagen. Daar reageerde ze niet in het bijzonder op ofzo, maar 17 dagen is toch wel een ander verhaal. Kan iemand advies geven? Hoe verantwoord is het om 17 dagen op reis te gaan zonder mijn hond? Ik ben vooral bang dat haar gezondheid plots achteruit zal gaan omdat ze mij mist ofzo (misschien overreageer ik nu mja het is wel mijn huisdier).

Hoe ernstig is de hartkwaal van je hond?

Heeft je hond een vaste dierenarts? Dan zou ik daar advies ook eens advies aan vragen.

Ik zou eerlijk gezegt gewoon wel op reis gaan. in de tussentijd kun je je hond alvast een beetje laten wennen aan bv het alleen slapen. Het was wat anders als je hond naar een pension zou moeten bijvoorbeeld, maar je hond blijft gewoon op een vertrouwde plek met mensen eromheen die weten hoe je hond verzorgd moet worden.

Ze horen veel ruis op haar hart. We hebben idd een vaste dierenarts, was sowieso al van plan om hem te bellen.

Dat ze hartproblemen heeft, kan ik vooral afleiden van hoe snel haar hart soms klopt (ook in rust) en haar gezucht/gehijg in rust. Ze neemt wel medicijnen en haar bloed/urine wordt geregeld gecheckt. Laatste keer (denk december) was alles in orde.

Ja voor mijn hond verandert er eigenlijk weinig, maar het gedacht dat ze aan de deur op mij zit te wachten en ik niet kom opdagen vind ik erg oncomfortabel. Als ik haar eens alleen laat slapen omdat ik een goede nachtrust wil (ze snurkt heel erg), jankt ze ook nooit ofzo. Maar 17 dagen totaal afwezig zijn is toch van een ander kaliber...

Sam...ik ga je eens iets vertellen over honden.

Mijn zoon en schoondochter gingen op vakantie....mops werd bij mij gebracht.

Hij keek zielig naar zijn baasje,kopje scheef met een blik waar ga je naar toe...de baasjes met afhangende schouders weg,ze hadden het er toch moeilijk mee.

Mops bleef kijken tot ze de straat uitreden,draaide zich om,sprong van de bank ging naar mijn honden met spelende houding....Zo iets van kom jongens,we gaan spelen.

Die heeft een geweldige tijd gehad en geen dag zijn baasjes gemist.

Daarmee wil ik zeggen dat wij het soms zieliger maken dat het is.

Je hond zit goed in een veilige,liefdevolle omgeving dat is dus goed.

Ga lekker op vakantie,je kan niks voorzien en ook als je een half uurtje van huis bent kan je hond een hartstilstand krijgen,dan ben je er ook niet bij.

Allereerst vind ik het mooi om te lezen dat je hier zo bewust over nadenkt.

Maar. ....monique heeft wel een goed punt. 

Ze is in haar eigen, vertrouwde omgeving en er wordt goed voor haar gezorgd.

Als je 3 dagen weg gaat is er ook niets aan de hand, dus geen reden tot zorgen. 

Dus ik zou zeggen, geniet van de vakantie.

Die 17 dagen vliegen voorbij en ze staat je daarna gewoon weer vrolijk op te wachten

Ja ik dacht al dat veel honden zich daar eigenlijk weinig van aantrekken. Ze zit ook nooit alleen, want mijn moeder is met pensioen en 's avonds komen mijn vader en zus thuis. Mijn zus gaat bijna nooit wat doen in het weekend, dus is dan thuis bij m'n hond.

Mijn collega vertelde me wel een ander verhaal over haar hond. Zij was 2 weken op reis gegaan en haar hond was gewoon thuis bij haar man gebleven. Haar hond is toen erg achteruitgegaan. Het beest was depressief, wilde niet meer eten en was fel vermagerd. Haar man heeft wel minder voeling met dieren, terwijl zij en haar hond echt een team zijn. Zij is extreem aan haar huisdier gehecht (en hij dus ook aan haar). Pas toen ze terug was, ging het weer beter met hem. Haar hond is wel mishandeld geweest vroeger en zij is hem gaan halen in een asiel in Spanje toen hij al wat ouder was. Mijn hond heeft deze achtergrondgeschiedenis gelukkig niet.

Sam ik heb ooit een kat gehad die vond alleen mijn jongste zoon leuk. Iedere avond zat ze ook op hem te wachten als hij thuiskwam.

Hij ging buiten huis wonen en hij kreeg poes mee. Dat was dus geen succes,die ging bijna dood van heimwee en kwam dus terug bij mij.

Een huisdier heeft zijn favoriete baasjes maar het is eigenlijk de hele omgeving die een huisdier die normaal opgegroeid is,gelukkig maakt.

Welke rondreis wil je maken?

Mijn hond heeft ook een heel sterke band met mijn moeder, dus dat komt gelukkig wel slim. Als ik thuis ben, negeert mijn hond mij ook wel tamelijk. Ze is niet echt aanhankelijk, zal nooit uit zichzelf komen knuffelen. Misschien zal dat wel heel veel schelen als ik effectief weg ben. Mijn andere honden zijn daar volledig anders in, zij zoeken veel meer aandacht en knuffels.

Het probleem zal wel vooral bij mij liggen. Dat nieuws over haar hart is bij mij heel erg aangekomen, ik had dat niet verwacht bij een hond van 10 jaar. Mijn vorige honden zijn allemaal erg oud geworden. Ik zit vooral met haar gezondheid in mijn hoofd als ik aan die reis denk, terwijl ze eigenlijk nog altijd speels is en zeker geen pijn ofzo heeft.

Het is een reis door China (noorden - zuiden), met oa Peking, Xi'an en Yangshuo.

Ik begrijp je maar ik zou toch de rondreis met vriendin doen,het zal een geweldige ervaring zijn en eigenlijk heb je geen echte reden om het niet te doen.

Ik denk dat niemand dit voor jou kan beslissen, omdat het eigenlijk niet zozeer over de hond zelf gaat, maar over hoe jij je erbij voelt.

Als je op reis bent, en je kan nergens van genieten omdat je met je hoofd de hele tijd bij je hond zit en je het liefst zo snel mogelijk weer thuis bent, dan hebben jij en je vriendin ook niets aan zo'n reis.

De vraag is dus eigenlijk: denk je dat je je hond met een goed gevoel kan achterlaten en optimaal vd reis kan genieten, of niet.

Want tussen weten dat je hond niets tekort komt, en je daar ook goed bij voélen, is een heel verschil...

Tja....die vriendin ga je wsch nog lang hebben , ik zou nu even voor mijn oude hond kiezen. 

Het is waar dat ze wel in haar vertrouwde omgeving blijft, maar als ze gewend is van je iedere dag thuis te verwelkomen....

17 dagen is lang nietwaar ? 

Probeer eens van enkele dagen weg te gaan en kijk hoe ze erop reageert ? 

Ik ga haar gedrag wat meer in het oog houden. Vandaag met haar gespeeld en geknuffeld. Ze doet niks uit zichzelf (ze slaapt erg veel), maar reageert wel als ik me met haar bezig hou.

De reden dat ik twijfel om de reis uit te stellen is dat ik 3 oudere honden heb rondlopen. Hoe langer ik wacht, hoe ouder zij worden en hoe groter de kans is dat er iets gebeurt wanneer ik weg ben. Ik weet wel dat als ik ben gaan werken en er eentje sterft, ik er ook niet ben, maar het ligt gevoelig. Ik heb een paar jaar geleden een zware operatie gehad en mijn hond is exact de dag van mijn operatie overleden. Die klap was enorm, ik vind het belangrijk om afscheid te kunnen nemen. Voor hetzelfde geld worden mijn honden natuurlijk 14 jaar en zit ik hier nog lang te wachten om er eens een keertje op uit te trekken, iets waar ik eerlijk gezegd veel behoefte aan heb.

Sam, kan je niet één of twee nachtjes bij een vriendin logeren? Dan kan je kijken hoe het gaat. Of je hondje echt van de rel raakt of niet. Een hond denk niet in dagen. Ik denk dat als het een weekendje goed gaat, het ook wel 2,5 week goed gaat. En als je bij een vriendin slaapt kan je zo naar huis als blijkt dat het toch niet gaat. Dan kan je daarna beslissen of je je rondreis gaat plannen.

Ik begrijp je angst.

mijn kat van twintig had ik ook alleen thuis gelaten ( met huisbezoek natuurlijk)

 Ik was een week weg en kreeg telefoon......

Ze heeft me gezocht waarschijnlijk , een toeval gekregen en is 

gestorven zonder mij.

Dat vergeet je nooit.

Op twintig jaar is de kans natuurlijk al heel wat groter dat ze komen te sterven. Het is moeilijk om te accepteren dat je er niet was, terwijl dat wellicht weinig had uitgemaakt voor je kat, zeker als het een plots toeval was.

De ironie is dat ik voor ik naar het ziekenhuis vertrok tegen mijn hond heb gezegd dat ie niet mocht doodgaan als ik er niet was. Hij was al 17, zijn hart was nog sterk maar hij zag amper, hoorde amper, verlegde zich nauwelijks nog.. dat beestje was op. Ik belandde uiteindelijk op intensieve en bleef langer weg dan voorzien. Mijn ouders verzwegen dat mijn hond was gestorven. Toen ik thuis kwam en ze moesten toegeven dat hij dood was, tja dat was een drama om u tegen te zeggen. En dat speelt volgens mij ook wel mee voor die reis. Zoals je al zegt: dat vergeet je gewoon nooit. Het zijn je maatjes he :)

Om het even heel cru te stellen: wat vind jij het belangrijkste? Je hond die jou al je hele leven trouw is, een dagje ouder wordt en je nodig heeft of een reis die jij nog een heel leven kan maken? Spijtig genoeg hebben honden een veel korter bestaan bij ons terwijl wij normaal gesproken nog genoeg tijd hebben om te reizen of wat dan ook zonder onze hond(en).

Ik zou als ik jou was gewoon gaan. Als je hond gaat, dan gaat ze. Ja dat is verdrietig, maar je kunt er niet op wachten. Genieten van ieder moment wat je samen hebt, kwaliteit over kwantiteit. Dus ja dan mis je 17 dagen, maar je wordt er ook zoveel rijker van. Reizen kan je hele blik veranderen. Als het kan, laat je niet tegenhouden. Je kunt zeggen, reizen kan altijd. De waarheid ligt er ver van, want reizen op jonge leeftijd kan zoveel doen voor je ontwikkeling. Dat vormt je deels. Juist in deze fase van je leven

Ik ben dus eens een dag/nacht weggebleven en het resultaat was niet echt wat ik had verwacht. Mijn eigen hond die bij mij slaapt had er zich niks van aangetrokken. Toen ik thuiskwam en haar riep bleef ze gewoon liggen. Ze keek wel op en kwispelde even maar haar zover krijgen om naar mij te komen, dat was er net teveel aan. Tot ik een snoepje bovenhaalde xD

1 van de andere honden is nog vrij jong (6 jaar ongeveer). Haar reactie verbaasde me nog meer. Toen ze me 's morgens zag, ging ze helemaal uit haar dak. Ze begon wild rondjes te draaien rond haar eigen as, sprong direct in mijn armen, hele wasbeurt, opnieuw rondjes en rondjes draaien. Het was hilarisch om zien, maar ik hoop dat die 18 dagen voor haar niet te zwaar worden dan. Alles ging wel goed met haar, ze had me overdag gewoon eens gezocht in mijn kamer maar ze krijgt zo gigantisch veel aandacht van iedereen dat ze niet echt last heeft gehad.

Ik denk dat ik die reis dus wel ga doen, het zal vooral voor mezelf lastig zijn vrees ik.

Wat goed dat je het geprobeerd hebt en dat het dus uiteindelijk mee is gevallen. Hopelijk kun je (als je die reis gaat maken) gewoon lekker genieten.

Ik moet zeggen dat als ik op reis ben zonder honden. ik ze op een gegeven moment ook echt ga missen. Vooral als je op die plek mensen met hun hond ziet plezier maken, maar voor je het weet ben je weer thuis. dus lekker van genieten.

Ik denk dat je zeker moet gaan! Wat een avontuur, deze reis ga je vast nooit vergeten. Ik denk dat het vorige overlijden je echt een trauma heeft bezorgt maar daar moet jij je niet door laten weerhouden. Je moeder is thuis, zelfs in de avond je vader en zus dus je hondjes hebben veel aanspraak en aandacht. Gaat vast goedkomen.  Doen! 

Dan wens ik je een mooie en deugddoende reis, Sam! Veel plezier!

Mooi dat je je er goed bij gaat voelen, dat is zeer belangrijk om zelf relax ertegenaan te gaan.

Super dat je het alleen zijn eerst hebt uitgetest.

laat die vakantie nu maar komen.

Oja één ding nog wat ik hier bij ons toch altijd opmerk als ik koffers pak.

Ze  zien ze vlug dat het niet het normale ritueel behoort  van t baasje.  

Doe dat dus liefst ergens waar ze je niet zien pakken.

Hier geeft dat stress hoor en gaat Lance ongerust strategisch in t midden vh appartement zitten .