Omgaan met vreemde honden

Hallo, Ik heb zelf geen hond, maar ik woon wel in een hondrijke buurt. Sommige honden rennen blaffend op me af en dan roept het baasje altijd dat hij niks doet. Ik wil het wel geloven, maar echt zeker weten doe ik het nooit. Ik denk namelijk dat een hond anders is bij diens eigen baasje dan bij een vreemde zoals ik. Ik blijf staan en vertel het baasje rustig dat ik het gewoon niet zo prettig vind als de hond zomaar blaffend op me afstormt en tegen me opspringt. Ik probeer zo veel mogelijk de hond te negeren en te blijven praten met het baasje. Deze zegt vaak dat de hond alleen maar wil spelen, maar ik geloof dat niet. Ik vat opspringen tegen vreemden eerder op als een vorm van dominantie. Uit ervaring weet ik dat zo'n baasje mij maar een stomme betweter vind als ik daar over begin. Dus dan zeg ik zo rustig en bellefd als maar kan dat ik het toch niet zo prettig vind als een hond zo in mijn ruimte komt en of hij/zij alstublieft even de hond terugroept. Wordt helaas ook niet altijd gewaardeerd. Nou vind ik het wel onprettig als zoiets voordoet. Toch denk ik dat ik als vreemde ook wel wat kan doen om honden beter te begrijpen en hier beter mee kan leren omgaan. Ook al heb ik zelf geen plannen om zelf een hond te nemen. Wat kan ik het beste doen als dit gebeurt? Wat moet ik doen om te zorgen dat baasjes niet meteen zo beledigd zijn als ik gewoon eerlijk ben?

Dat soort baasjes kun je niet veranderen, ik zou me omdraaien en er geen woorden aan vuil maken.

Honden springen op tegen mensen om uiteenlopende redenen. Meestal is dat omdat ze je willen begroeten, of uit enthousiasme. Als je fietst of loopt doen ze het ook vaak omdat de beweging hen triggert.

Wat je kan doen (als je te voet bent) is: je rug naar de hond toedraaien, niet met je handen wapperen (bijvoorbeeld voor je borst houden) en de hond geruststellend toespreken.

Maar uiteraard heb je gelijk om dit niet prettig te vinden en van anderen te verwachten dat ze hun hond bij zich houden. Dus er is niets mis mee om de hondeneigenaar te laten weten dat je dit niet fijn vindt.

Communicatie, niets is moeilijker dan .....

Terwijl jij vertelt dat jij je niet ok voelt, horen mensen jou eigenlijk iets negatief vertellen over hun hond. Een dier dat ze graag zien. En daar bovenop komt dan ook nog dat mensen heel moeilijk in staat zijn in te schatten wat het voor hen ander betekent. Bij iemand die anders denkt.

Zij hebben een hond, zien het dier graag en vinden het leuk. Hoe kun jij hun dier nou niet leuk vinden.

Zonder dat ze eigenlijk echt luisteren naar wat jij te vertellen hebt.

Gewoon rustig vertellen dat dit voor jou beangstigend is en dat je begrijpt dat het een hele leuke hond is en je dit zeker niet slecht bedoeld, maar dat dit jouw angst niet weg neemt. Maak een vergelijking met iets waar zij angst van hebben.

Of mensen nou wel of niet van honden houden, een hond hoort niet ongevraagd tegen vreemde mensen op te springen!

Er kunnen mensen bang zijn, er zijn mensen die honden gewoon stom vinden en er zijn mensen die hun kleding schoon willen houden...

Mijn hondje laat ik altijd naast me lopen als ik ander mensen passeer. 

Ik denk ook dat het niet veel nut heeft om deze mensen te willen veranderen. Maar zoals Eliane uitlegt zou ik het in het vervolg doen. En willen mensen nog niet luisteren dan denk ik niet dat ze ooit rekening gaan houden met mensen die niet gediend zijn van een opspringende hond. 

Als het in een woonwijk is waar honden niet los mogen heb je alle reden om de eigenaar erop aan te spreken dat je er niet van gediend bent dat zijn/haar hond zomaar blaffend op je af komt/tegen je op springt. 

Loop je door een losloopgebied dan vind ik het altijd een beetje 'op eigen risico'.  Natuurlijk is het niet normaal of leuk  dat een hond zomaar tegen je aan springt maar je kunt er een beetje op rekenen dat er dan honden helemaal in hun spel op gaan en tegen je aan rennen enz. en dat je witte broek dan niet meer wit is. Tja...  

Springen vind ik overigens geen dominantie en als iemand mijn hond dominant noemt zeg ik daar ook wat van. 

Ik denk dat de verantwoordelijkheid voor een deel bij de baas ligt, maar deels wel degelijk ook bij de vreemde, die het beste gewoon kan accepteren dat er honden zijn in de samenleving. Je hoeft er niet persé idolaat van te zijn, maar je best doen om er meer van te begrijpen en er beter mee leren omgaan lijkt mij niet meer dan redelijk. Bovendien is bang zijn voor honden of welk dier dan ook, vooral iets waar ik mezelf mee heb. Ik pak mezelf aan op dingen waarvan ik meen dat dit kan veranderen. Zo verdiep ik me wel een beetje in honden en de angst is al veel minder dan vroeger. Als een hond blaffend tegen me opspringt vind ik het eerder hinderlijk dan eng.

Kalm en rustig blijven is het beste. Met witte kleren een speelveld en een losloopgebied opzoeken voor honden, terwijl je er bang voor bent, vind ik een beetje raar. Ik denk dat het beter is om een afspraak te maken met een hondentrainer en een dagje mee te draaien als je echt de angst op die manier wilt overwinnen. Mijn mening dan. Hmmm... Taktvol maar toch ook eerlijk en duidelijk zijn dat vind ik wel lastig idd.

@Elaine

Als een hond echt ontblote tanden heeft en rechtop staande haren is dat inderdaad wel beangstigend. Als een hond alleen opgewonden is is het meer gewoon onprettig. Ik geloof wel dat sommige honden van zichzelf best leuk kunnen zijn, maar als ze wat waaks of beschermend op mij overkomen zijn ze op dat moment wat minder leuk. Ik kan helaas niet door andermans hoofd kijken waar hij/zij bang voor is, maar je hebt met die vergelijking wel een punt. Sommige mensen staan niet stil bij hoe hun huisdier op een ander kan overkomen.