Een puppy voor mij?

Hallo allemaal,   ik denk er al ongeveer anderhalf jaar over om een hondje te nemen. Mijn ouders staan hier niet echt achter mede omdat wij vroeger een (angst-)agressieve kooiker hebben gehad. Die hebben we uiteindelijk in moeten slapen na alles geprobeerd te hebben, toen hij ook mijn vader begon aan te vallen. Bovendien vinden ze het veel werk, is het voor de komende 15 jaar, kan ik 'niks' meer doen aangezien ik voor de hond moet zorgen en nog zo'n aantal argumenten. mijn situatie: 25 jaar, woon alleen in een (klein maar fijn) huisje met tuin, redelijk vlakbij park en bos. Geen rijbewijs dus afhankelijk van ouders soms bij dingen die onhandig zijn met het OV. Een uitkering (zeker genoeg spaargeld om een hond te kunnen onderhouden!). Daar het niet zeker is of ik ooit (veel) zal kunnen werken heb ik niet een heel goed zicht op de toekomst, wel heb ik heel veel behoefte aan een maatje om op te voeden, mee te spelen, die mij de deur mee uitneemt en om heel veel liefde te kunnen geven. Ik heb nu uiteraard dus ook alle tijd voor een puppy. Wat vinden jullie, is dit verstandig in deze situatie een hondje te nemen?

Je bent 25 en hebt een uitkering en weet niet of je veel zal kunnen werken. Ik vul even heel onbeleefd in dat je lichamelijke klachten hebt? Als ik kijk hoe (lichamelijk) zwaar het is om een hond te hebben zou ik zelf gaan twijfelen. Dat gezegd hebbende; stel dat je een rustige herplaatser vindt (dus één die niet trekt aan de riem, geen uren hoeft te lopen, ik noem maar iets), dat is juist als je geen werk hebt een hele goede manier om toch een dagelijkse bezigheid te hebben en ergens te komen. Wat betreft het geld wat je nodig hebt; hou altijd altijd altijd rekening met het allerslechtste, de duurste dierenartsrekeningen die je kan vinden voor meerdere jaren, de duurste dieetbrokken, speciale orthopedische kussens, etc., en als het dan nog kan van je spaargeld en uitkering dan zit je sowieso goed. Je woont alleen maar zal af en toe wel behoefte hebben aan oppas, wonen je ouders in de buurt en zijn ze bereid op te passen? En hoe lang doen ze erover om bij je te komen? (Een voorbeeld uit de praktijk; ik heb ooit 's nachts naar de dierenkliniek moeten racen omdat mijn hond vergiftigd was, dan wil je niet nog een halfuur moeten wachten tot je ouders met de auto bij je zijn, elke seconde telt)

Alles bij elkaar; een puppy zul je zelf in moeten schatten, je hebt de tijd maar ze zijn fysiek en mentaal erg zwaar de eerste maanden/het eerste jaar. Niet weten wat de toekomst brengt heeft uiteindelijk iedereen last van maar ik neem aan dat je toch altijd een uitkering zal hebben als blijkt dat je niet kan werken, als het je daarmee nu lukt (met die ergste situatie in je hoofd) dan later ook. Misschien is het een idee om een tijd op een hond te passen van een bekende of elke dag een hond uit te laten, gewoon om te kijken hoe het je bevalt?

Ik vind de reactie hierboven wel een beetje heel streng hoor. 

Ik weet niet waarom je niet kan werken natuurlijk maar als jij jezelf fysiek fit genoeg in schat voor een hondje zie ik totaal geen probleem. 

Ik denk dat je alle tijd hebt om een hond te houden. Natuurlijk is een auto handig en zou het altijd het beste zijn voor een hond als je een enorme spaarrekening open hebt staan om alle mogelijke kosten te vergoeden die de hond misschien ooit nodig gaat hebben. Maar dat is whisfull thinking. Er zijn zat super goede honden baasjes die dat ook niet hebben. Waar een wil is in een weg en er zijn altijd oplossingen te verzinnen als het een tijdje moeilijker gaat. 

Ik wens je alvast heel veel succes met het besluit en veel plezier als het zo ver is!

Als je in de uitkering zit wegens lichamelijke klachten zou ik, als je perse een pup wilt, kijken naar de rassen die vallen onder de rasgroep gezelschapshonden. Deze hebben doorgaans minder beweging/uitdaging nodig en zijn niet zwaar om aan de riem te houden. 

Daarnaast mag je best eens zelf keuzes gaan maken hoor. Je bent 25, vrijwel zelfstandig, je bent geen kind meer, je bent volwassen. Zelf kiezen dus 

Verder zie ik geen reden waarom je geen hond zou moeten nemen. 

Sidenote ; Overigens vind ik het persoonlijk wel echt not-done dat er een hondje is ingeslapen om angst agressie, iets waar die hond zelf niets aan kan doen. Ik weet niet hoeveel je met de opvoeding te maken hebt gehad met dat hondje, maar als dat is hoever jouw kennis reikt over het opvoeden van honden dan zou ik je willen verzoeken om je eerst te gaan inlezen over honden opvoeden en hondengedrag. Het is niet de bedoeling dat je een pup in huis neemt, de opvoeding verpest en hem dan een jaar later maar laat inslapen omdat hij "agressief" is... Een hond neem voor door dik en dun, aan jou de taak om jouw hondje te begeleiden en hem te leren hoe de wereld werkt. 

Zelf denk ik dat het voor jou wel goed zou zijn om een hondje te nemen.

Als je maar wel een ras neemt wat bij jou en je situatie past.

Gezien je een uitkering hebt zou ik niet snel gaan voor een grote hond, maar eerder voor een kleine- middelgrote hond. Gezien die (meestal) goedkoper zijn om te onderhouden.

Maar ik kan jou situatie niet beoordelen natuurlijk.

Doe in ieder geval wat voor jou goed voelt. Je hebt een eigen huis en een eigen inkomen, en als jij voelt dat het kan, gewoon doen.

 Waarom niet?

De reden van je ouders is hun reden. Jij kunt gewoon rustig gaan kijken welk ras bij jouw situatie past en een goede fokker gaan zoeken.

Ik weet niet waarom je in de uitkering zit, maar zoals hierboven al eerder gezegd, als het gaat om lichamelijke klachten zou ik even goed kijken naar je opties.

overweeg je herplaatsers of wil je per se een pup? 

Ik denk verder dat het haast wel moet lukken, al zou ik wel kijken naar rassen met weinig gezondheidsklachten (en een ras dat bij je past natuurlijk!) en ik zou gaan voor een iets kleiner formaat. Dit is vaak goedkoper. (Entingen gaan op gewicht dus goedkoper, minder kans op heupdysplasie etc) dit is ook makkelijker voor als de hond mee moet in de bus of auto, al kan dit goed met een grote hond. Ook qua huis lijkt een kleiner ras me dan het beste.

 Was niet superstreng bedoeld hoor, gewoon op basis van mijn eigen ervaringen. En ik vul heel erg in wat de situatie is want dat weet ik natuurlijk niet. Maar ik ken bijv. ook een aantal mensen met een uitkering en een hond die ze niet kunnen onderhouden omdat ze altijd van de beste situatie uitgingen, en die niet hebben gekregen. Dan kun je beter uitgaan van de slechtste situatie, dan kan het alleen maar meevallen. Zelfde met de fysieke kant, ga je uit van een hond waar je veel achteraan moet jagen, dan kan het alleen maar meevallen.