Deemoedsplasjes, wat kan ik hier aan doen?

Hallo allemaal,  Zoals het onderwerp al zegt, hier vloeien flink wat deemoedsplasjes. Laat ik het voorbeeld van vanmorgen nemen; wilma, onze pup (duitse herder x cane corso) van 12 weken, speelt in huis en wil dan vaak ook het speelgoed van mijn dochtertje pakken. Ik corrigeer haar dan en zeg foei, los en pak het weer af. En dan is het al gebeurd, eigenlijk zodra ik onderweg naar haar ben, dan plast ze al. Ze weet dus al dat ik haar ga corrigeren.  Juist omdat deze plasjes een teken van onderdanigheid zijn worden ze niet door ons bestraft en zo veel mogelijk niet mopperend opgedweild. We houden er rekening mee en negeren haar eerst bij binnenkomst en kriebelen iets onder de kin ipv uitbundig kroelen. Maar ergens mis ik het ook heel erg om lekker met haar te stoeien en te spelen. Heeft iemand hier tips om dit te verminderen en haar meer zelfvertrouwen te laten krijgen? Slaan wij de plank finaal mis door de manier waarop we het nu aanpakken? 

Ik zou het corrigeren (hoe doe je dat eigenlijk?) en het 'foei' achter wege laten, schijnbaar is ze daar heel erg bang voor. Probeer hetgeen wat ze vast heeft te ruilen tegen een brokje of een snoepje. 

De plasjes zijn geen teken van onderdanigheid maar in mijn ogen van angst. 

Ook hoef je niet eerst te negeren. Snap niet waarom dat nodig is? Gewoon even contact of gelijk naar buiten lopen zodat daar geplast kan worden en gestoeid.

Zelfvertrouwen kun je geven door niet lichamelijk te corrigeren, samen hersenwerkjes te doen.

Ik denk dat je pup wat angstig en onzeker is geworden, door het corrigeren.

En het 'niet al te veel mopperend' de deemoedsplasjes opdweilen.

Je pup voelt wel aan dat je boos op haar bent, maar ze kan er niets aan doen.

Ik denk dat het angstplasjes zijn, geen deemoedsplasjes.

Als ze je ziet aankomen, als je iets van haar wilt afpakken, dan weet ze al dat ze gecorrigeerd gaat worden, en ze snapt het niet.

Ze weet alleen dat er een boos baasje aankomt die haar gaat corrigeren.

Ik zie in jouw verhaal eigenlijk niet iets positiefs staan, als je pup iets doet wat van jou niet mag.

Je pup pakt een speeltje van het kind, ze wordt daarvoor bestraft.

Maar je pup snapt het waarschijnlijk niet.

Het is nog zo'n kleintje, hoe moet zij weten waar ze wel of niet aan mag komen, ze weet nog niks van 'mijn en dijn'.

Het is natuurlijk lastiger met een kind erbij, en er slingeren spullen op de grond.

Zorg dan in ieder geval dat er zo min mogelijk spulletjes van je dochtertje op de grond liggen.

Zorg dat je een aantal speeltjes/kluifjes van je pup bij de hand hebt.

Als je hond iets pakt wat niet van haar wil, zeg je 'euhh' tegen je pup, niet al te boos natuurlijk.

Geef je pup dan haar eigen speeltje, gaat ze daarmee spelen, beloon je pup dan en speel er even mee.

Zo leert je pup op een gegeven moment wat van haar is.

Jij moet je pup ook leren dat het leuk is om daarmee te spelen, samen met haar.

Het zal even wat tijd kosten, ze moet ook de kans krijgen om het te leren.

@Ruby het negeren bij binnenkomst heb ik begrepen na meerdere fora doorgelezen te hebben. Omdat honden in een lagere rangorde ook niet worden begroet door de roedel, zou dit beter zijn om de deemoedsplasjes te verminderen. 

Ik begrijp dus van jullie beiden dat ik dus beter kan onderhandelen door te "ruilen" dan door haar te corrigeren?

 Ik dacht zelf dat als ik foei zou zeggen dat ze dan meteen kon leren wat dat inhoudt. Niet meer doen dus. 

Er lopen hier nog 3 dames en die waren vrij makkelijk in de opvoeding. Deze dame is een leuke uitdaging! 

Dat is ontzettend achterhaald, van de lagere rangorde en dat over de roedel.

Zo werd dat in de jaren 50, 60, 70, 80 gebracht en ernaar gehandeld, maar het is allang bewezen dat het zo helemaal niet gaat.

Ook in een roedel niet.

Jouw pup moet jou leren vertrouwen, nu vindt ze je waarschijnlijk alleen maar erg onvoorspelbaar en misschien wel  een beetje eng.

Natuurlijk mag je je hond begroeten als je binnenkomt.

Het is niet echt onderhandelen, maar het is je pup zo leren wat van haar is.

Hoe kan je pup weten dat ze bij het ene speelgoed (van je dochter) wordt bestraft en bij een ander speelgoed (iets van haarzelf) ze niet wordt bestraft maar ook niet beloond.

Ze snapt daar niks van, het maakt haar alleen maar erg onzeker.

Het betekent trouwens niet dat je pup alles maar mag en dat er geen regels voor haar zijn. 

Maar je kunt het je hond op een positieve manier leren.

Gehoorzamen uit angst voor de baas, is iets heel anders dan samenwerken met je baas, een baas die de hond duidelijkheid geeft en z'n hond leert wat er van hem verwacht wordt. 

Ontzettend achterhaald, je bent geen hond dus kun je ook geen deel uitmaken van de roedel. 

Ook rangorde speelt tussen hond en mens niet. Een hond is daar ook helemaal niet mee bezig, ze snapt waarschijnlijk niet eens waar je mee bezig bent.

De deemoedsplasjes gebeuren denk ik nu uit angst. Je zegt dat je corrigeert en foei zegt. Maar hoe corrigeer je dan?

Natuurlijk gelden er regels, maar die moet je leren en dat gaat in mijn ogen beter op een positieve manier, dan op een negatieve manier. 

Werk samen met je pup. Leg de nadruk op wat ze goed doet, beloon dat met een goed woordje of wat lekkers. Hetgeen wat fout gaat, negeren als dat kan en anders de pup uit de situatie halen en wat vervangends aanbieden.

Ik zou wat ze niet mag hebben steevast ruilen voor een favoriet speeltje van de hond zelf.

Dus leren wat ze wel mag. 

En stembeloning als ze zelf iets pakt dat van haarzelf is.

Het ruilen zonder stem of lichamelijk groot maken. Gewoon rustig.

@Ruby

Mijn corrigeren bestaat uit foei zeggen en dan haar speeltje afpakken. Ik sla dus niet, mocht je dat denken. 

Ik dacht inderdaad aan fysieke correcties omdat je het had over corrigeren en foei zeggen. 

Fijn dat het nu duidelijk is.

"  
Ik dacht inderdaad aan fysieke correcties omdat je het had over corrigeren en foei zeggen. 
Fijn dat het nu duidelijk is. "

Ruby88

 dat idee had ik al. 

Bedankt voor je reacties.

Ik heb me meteen geregistreerd en een foto van de pup geplaatst. Alleen moet ik er nog achter zien te komen hoe ik de foto draai.

Door te corrigeren leer je een hond eigenlijk, behalve angst hebben, niets.

Het is juist de kunst van niet gewenst gedrag om te buigen naar gedrag dat wel mag.

Laat ik nu een heel overdreven voorbeeld nemen om te verduidelijken wat ik bedoel.

Je kind heeft een pen en gaat schrijven, maar het kan nog niet schrijven want dat heeft het nog niet geleerd. Het kind schrijft een denkbeeldige letter, die voor ons niet leesbaar is en krijgt daardoor een correctie. Want het is geen goede letter. Kous af.

Als je dit zo blijft herhalen, ga je enkel bekomen dat het kind angstig wordt van zodra je in haar richting beweegt. Maar aangezien je nog steeds niet hebt laten zien hoe het wel hoort, kan het kind nog steeds niet schrijven.

Dus als de hond iets doet, fluit dan effe en laat hem tot bij jou komen. Iets waarvoor hij uiteraard beloond wordt met een gezond lekker stukje gedroogd vlees bvb. En geef hem iets waar hij wel mee mag spelen. Buig het negatieve steeds om naar het positieve en beloon dan het positieve gedrag.

Het werd hierboven al gezegd, dat honden geen vaste rangorde hebben. Je ziet dit heel duidelijk wanneer je meerdere honden samen ziet. Als ze samen spelen ligt op een bepaald moment de ene hond bovenop de andere. En een minuutje later is de situatie net omgedraait.

De ene hond zegt, blijf van mijn bal en de andere hond zegt, pff die interesseert me niet. Maar jij blijft dan wel van mijn knuffel.

Trouwens een hond is ook geen roedeldier.

Want een roedeldier is net wel een dier waar steeds één en hetzelfde dier de groep aanvoert. Zoals bvb bij paarden of apen.

Je zegt dat je corrigeert door foei te zeggen.......maar hoe moet je kleine pup weten wat dat betekend... 

Het enige wat zij nu merkt is dat jij boos bent en dat voelt ze zo goed aan. 

Als je pup hierdoor angst plasjes gaat doen ben je mijn inziens echt verkeerd bezig en zou ik heel snel overstappen op positief opvoeden voordat ze straks niet alleen meer van jou bang is.

Ah, corrigeren omdat ze speelgoed van je dochter pakt.

Ze heeft geen idee waarom ze gestraft wordt! Dus als ze je ziet, zal ze best onzeker worden: wordt de baas boos of niet.

Nu laat ze nog alles afpakken. Zo maak je dat voorwerpen iets worden,,wat zij kan gaan verdedigen en reken maar, dat als ze wat ouder is, ze dat zal gaan doen.

Speelgoed wat op de grond is, is leuk, daar speel je mee. Als je dit niet wilt, voorkom dan dat er speelgoed op de grond ligt.

Je zou ook rond de speelplek van je dochter, een hekje kunnen maken, waar je pup niet bij kan.

Als je pup iets gepakt heeft, wat niet de bedoeling was, pak wat voertjes of iets lekkers, roep je pup en geef het lekkers. Pak zo, achter zijn rug het speeltje weg.

Zo voorkom je een strijd en een hele hoop ellende

 Er is ook zoveel,tegenstrijdige informatie.

Maar stel, je man komt thuis van zijn werk  en je begroet hem blij. Je man negerrt je, loopt langs je en heeft geen interesse.

Hoe voel je je daarbij? 

Precies, niet prettig en zo onzeker. Heb je iets fout gedaan, of....

Gewoon begroeten dus.

Bij honden, speelt de rangorde geen rol.

Het is wel zo, dat de jongeren leren van ouderen, ze kijken gedrag af en leren zo mee, wat de regels zijn.

Er is wel een hierarchie, maar op een natuurlijk basis en honden houden zich er niet mee bezig.

Je pup ziet jou als opvoeder.

Geen haar op hun hoofd die denkt waar hij in de rangorde staat. Dat is niet belangrijk voor honden.

Een hond is heel slim, maar ze weten niet wat verboden is. Als ze dus iets doen wat stout is, in onze ogen, vraag dan, wat je wel wilt.

Kauwen op een verboden speeltje, geef hem iets wat wel mag en ruil.

Als er ineens een boze Chinees voor je staat, in het Chinees, dan heb je ook geen idee.

Corrigeren, hoeft meestal niet, gewoon laten zien wat je wel wilt. Belangrijk ook is voorkomen, dat je pup iets ongewenst kan doen

Ik ben echt blij met jullie reacties! 

Dit geeft me weer een heel ander inzicht.

Net even de dierenspeciaalzaak bezocht en wat extra speeltjes gekocht. Ook een puzzel, nou, 2 pogingen en mw. Snapt het. 

 Tuurlijk denkt niemand dat je slaat! Hier een 6-jarig Jack-Russeltje wat al haar hele leven deemoedsplasjes doet als je boven haar komt 'hangen'. Als we thuiskomen zeggen we van op afstand 'dag Ellietje', terwijl we de anderen wat uitgebreider begroeten. Wanneer de rust is weergekeerd, begroeten we haar door haar bij ons te roepen.

Dingen afleren en corrigeren kan je ook op afstand (maar ik zou ook eerst het ruilen proberen!), een hond die zo snel bang is, reageert waarschijnlijk ook al wel op je stem. Misschien is de 'foei' op afstand al genoeg?

Ik zou zo weinig mogelijk boven haar gaan hangen, staan. Daar zijn honden vaker bang van en voelen zich sneller bedreigd.

Wellicht gaat het met het ouder worden wel verbeteren, maar helemaal opgelost is het hier niet echt. Ellie doet geen deemoedsplasjes meer omdat we heel veel rekening houden met haar 'gevoelens'.

Als een bezoeker om lief te zijn zich buigt om haar te aaien, is het evenwel prijs! Dus vragen wij iedereen om ze te negeren en uiteindelijk eindigt Ellie op de bezoekers schoot zonder plasjes. Ze vraagt er dan zelf om en voelt zich kennelijk niet meer bedreigd.

Hopelijk heb je hier wat aan...

"  Er is ook zoveel,tegenstrijdige informatie.
 
Maar stel, je man komt thuis van zijn werk  en je begroet hem blij. Je man negerrt je, loopt langs je en heeft geen interesse.
Hoe voel je je daarbij? 
Precies, niet prettig en zo onzeker. Heb je iets fout gedaan, of....
 
Gewoon begroeten dus.
 
Bij honden, speelt de rangorde geen rol.
Het is wel zo, dat de jongeren leren van ouderen, ze kijken gedrag af en leren zo mee, wat de regels zijn.
Er is wel een hierarchie, maar op een natuurlijk basis en honden houden zich er niet mee bezig.
 
Je pup ziet jou als opvoeder.
Geen haar op hun hoofd die denkt waar hij in de rangorde staat. Dat is niet belangrijk voor honden.
 
Een hond is heel slim, maar ze weten niet wat verboden is. Als ze dus iets doen wat stout is, in onze ogen, vraag dan, wat je wel wilt.
Kauwen op een verboden speeltje, geef hem iets wat wel mag en ruil.
 
Als er ineens een boze Chinees voor je staat, in het Chinees, dan heb je ook geen idee.
Corrigeren, hoeft meestal niet, gewoon laten zien wat je wel wilt. Belangrijk ook is voorkomen, dat je pup iets ongewenst kan doen "

Suzanne en Luca

 Precies dat, zoveel info! 

En omdat het bij de vorige honden vlekkeloos ging, nooit zoveel opgezocht .

Je hoeft niet gelijk de duurste spelletjes te kopen. Je kan ook de natuur gebruiken. Dat doe ik hier vaak tijdens een wandeling. Snoepjes strooien in het gras, in een omgevallen boom tussen het rotte hout, tussen bladeren. 

Bij de action heb je voerballen te koop (als het goed is). Handig om een brokkenmaaltijd in te doen bijvoorbeeld. 

Dat is super!

Ik ben blij dat je het zo opneemt 

Maar pups opvoeden blijft gewoon intensief.

Mijn Black is nu 3 maar als pup moest ik ook steeds kijken wat ie aan het doen was.

Hij had bijvoorbeeld een voorliefde om aan de tafelpoot te knagen.

En elke keer gaf ik hem weer z'n eigen speeltje, en elke keer belonen als ie daar mee aan de gang ging.

Of ik ging even met hem samen spelen.

Ik beloonde hem ook met m'n stem als ie uit zichzelf z'n eigen speeltje pakte, dan zei ik dat hij zo'n knappe hond was, ha ha.

En dan zag je hem ook opbloeien, met z'n staart kwispelen, zo blij was hij dat hij het blijkbaar goed deed.

Uiteindelijk viel het kwartje ook echt wel, en hij heeft nooit meer aan de tafelpoot geknaagd.

Zonder dat ik hem moest afstraffen of boos op hem worden.

Wat weet zo'n pupje nou tussen het verschil van een tafelpoot of een speeltje, voor hem is alles even interessant. 

 Er is ook zo veel meer bekend over honden dan vroeger.

Nog steeds ontdekken we van alles over ze. 

Ze hebben gewone huishonden (dus geen proefdieren) getraint om stil te liggen onder een ct scan. Zo konden ze de hersenen goed bekijken.

Nu bleek, dat de hersenen veel op die van ons lijken, we gebruiken het zelfde taal systeem.

Honden kunnen taal leren verstaan.

Wat ik doe, wat handig en erg leuk is, ik benoem van alles: bal, speeltje, eten, lekkers, uit, onze namen, de namen van de katten, bos,strand, maar ook de namen van haar zelf: oor, oog, poot, staart.

Als ik haar oor moet bekijken, zeg ik: oor en dan weet ze wat ik ga doen. Dit is vooral bij een dieren arts heel fijn. Zo geef je aan wat er gaat gebeuren. Dan maak je het voorspelbaar.

Zo leuk honden

http://www.doggo.nl/

Dit vind ik een leerzame site, staan veel goede artikelen op.