Hallo.mijn hond is afgelopen maart overleden en vandaag heb ik echt zo'n dip dagje.de eerste feestdagen zonder mijn lieve hondje achter de rug.ze is zo'n 14 jaar geworden en plotseling overleden.wel een mooie leeftijd.komende zondag is het alweer 5 jaar geleden dat mijn moeder plotseling overleed op 46jarige leeftijd.ik heb toen dus het hondje in huis genomen die bij haar was en het was dus ook nog een levende herinnering aan mijn moeder.denk dat het een combinatie van alles is dat ik het nu begin januari even moeilijk heb.ben ook moe vandaag na oudjaarsnacht dat speelt ook wel mee.hoop er morgen weer wat beter tegen te kunnen;).missen jullie je overleden hond ook nog wel eens zo na een tijdje?
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Cindy, heb je topic mee gekregen dat ze is overleden, ja dat zijn deze dagen en vooral het eerste jaar heel verdrietig dat ze er niet meer is......verjaardag, dan overkomt je extra het verdriet dat ze er niet meer is, ze was er toch voor je dagelijks en jij voor haar, heb je een mooi plekje ingericht waar je haar gedenkt ?
Ikzelf heb al heel veel dierbare honden moeten afstaan en nog steeds ben ik daar verdrietig om.....maar de tijden dat zij bij me waren zijn me heel veel waard, mooie herinneringen die me zo dierbaar zijn...het laatste stukje laat ik achter me...en denk dan aan de tijd dat ze bij me waren.....moet jij ook doen....de tijd die ze bij je was, mooie herinneringen die je altijd bij blijven, en dan is ze helemaal niet ver bij je vandaan.
Men hondje verleden jaar in mei moeten laten inslapen mis haar nog zeer erg vooral deze dagen denken we altyd aan hen dat ze er niet meer mogen nu zyn by jou is het nog zo kort veel sterkte verder nog herinneringen bl yven ze zitten voor altyd in je hart
Ja willemijn heb wel een mooi plekje waar de urn van mn hondje staat en een pootafdruk en foto van haar erbij.dat geeft inderdaad wel wat steun dat je nog zo'n dierbaar plekje in huis hebt.en je hebt gelijk vaak denk ik nu ook wel met een lach terug maar soms heb je van die dagen...en ja nadine het zijn vooral deze dagen dat t nog heftiger is.maar idd in onze gedachten en in ons hart leven ze voort.
Hier is het inmiddels 4 en 5 jaar geleden, dat de honden waar ik mee ben opgegroeid zijn overleden. Mijn zusjes. Iedere keer als ik naar mijn ouders huis ging, verwachte ik een begroeting van de honden, en dan brak mijn hart weer een beetje. Ik heb destijds toen de 2e was overleden een ketting laten maken met een hartje en daarin 2 hondenpootjes en de namen op de achterkant. Die droeg ik iedere dag. Ik ben eigenlijk pas gestopt met die dagelijks te dragen sinds ik Java kreeg. Dat was pas het moment dat ik zonder kon. Nu denk ik nog steeds vrij vaak aan ze. Ik blijf alleen door mijn hoofd halen hoe ze zijn overleden. Terwijl ik juist aan de leuke dingen zou moeten denken.
Inderdaad brenda in het begin is dat zo moeilijk als je niet meer begroet wordt wat je zo gewend was.en wel mooi idee dat je een ketting hebt laten maken.en zeker moet je juist proberen aan de leuke dingen te denken.ik heb mijn hond ook voor mijn ogen weg zien glijden.ene kant vreselijk om te zien maar toch dankbaar dat ik erbij was.en hoefde de keuze niet te maken met inslapen.toch denk je nog aan die treurige dag terug maar kijk ook wel steeds meer met een lach terug.dit zijn gewoon dagen dat je ze extra mist.
Ik mis mijn lieve bobby ook nog steeds,ook al is het al 2 en half jaar geleden.Ik zou hem zo graag nog bij me hebben.
Ik mis Mika ontzettend. Het is ook nog zo kort geleden voor mij. Had het heel erg moeilijk met de feestdagen, vooral met Nieuwjaar omdat Mika altijd de eerste of tweede was die ik een zoen gaf en dan in m'n armen hield tijdens het feliciteren.
Ik heb ook momenten wanneer ik denk aan de honden waarmee ik ben opgegroeid en ik mis hun ook, maar Mika was echt mijn beste vriend, mijn alles en het verlies zal met alle "eerste keren" komend jaar zonder hem extra sterk pijn doen..
Iedereen veel liefde en warmte gewenst met hun verlies.
Dat zal wel blijven rianne.en ook sterkte nikki.vandaag is de sterfdag van mijn moeder (5 jaar geleden).en de eerste keer dat ik deze dag zonder m'n hondje door moet waar ik toch altijd steun aan had.valt zwaar.
Nog héél veel sterkte Cindy voor al op speciale momenten en dagen missen we hen nog meer by my 20maand geleden nog steeds ween ik soms ook op speciale dagen héél veel sterkte verder
Wij missen onze meiden ook nog heel erg, ze mochten 17 jaar worden. Samen geboren en samen gestorven, dat is een hele troost.
Ondanks dat we nu de trotse baasjes van Hailey zijn blijft het gemis sluimeren op de achtergrond en treedt soms zomaar ineens heel heftig naar de voorgrond dat het je de adem beneemt.
Als je zoveel van een dier houdt en hebt gehouden dan is het afscheid zo definitief en moeilijk om te verwerken. Wij waren erop voorbereid en toch was hun sterven een enorme schok die ik niet heb kunnen incasseren.
We hebben hun hele leven gedeeld en nu is hun leven uit die van ons verdwenen. Het blijft incompleet voelen, het blijft missen.
Wat ons troost biedt is de kaarsjes boven hun grafje aandoen. Speedy en Tessa hebben elk hun eigen lantaarn. Hier schrijven helpt ook, want hier is begrip voor elkaars verlies en hoe hard deze aankomt. Te hard eigenlijk.
Heel veel sterkte!
Méé ééns kaatje ik mis ook nog zo erg min lieve queenie ik ga soms slapen al wenend ook nu opstaan sommige momenten sterkte verder
Ach meis toch wat ontzettend verdrietig, het is nog zo vers, vertel eens over je hondje Gaby, hoe was je hond, als je het hier opschrijft kunnen wij hier een beetje een beeld krijgen van jouw Gaby.....hoe oud gaby was, en wat voor karakter die had, het helpt je verdriet een beetje om het een plekje te kunnen geven, vertel maar......
Dat was Gaby, vertel eens hoe en waarom Gaby ingeslapen is....
Zo stil,
Dat wij wel weten dat dit zo blijft
Voor altijd,voor altijd en een leven lang,het is,Zo stil
Dat wij het voelde in ons lijf
Geen pen, die ooit nog dit gevoel beschrijven kan.
Zo Stil
Dat alle klokken zwegen
De tijd stond onbeweeglijk
Zo stil en zo hulpeloos verloren ging je weg.
Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan.
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan.
Al schreef ik duizend zinnen over dit gemis,
Dan nog zou ik niet weten,
Waarom toch,dit gevoel voor altijd is.
Zo hard,
De uren na de klap dreunde zo na,
Dat niets nog,te bevatten en te begrijpen is,het is zo hard.
Dat alles wat we dachten,ons alleen maar leegte bracht.
Zo moe en zo verslagen zijn wij.
Nu de stilte bij ons is in plaats van jij
Al schreef ik duizend regels over dit gemis,
Dan nog zou ik niet weten,
Waarom toch,dit gevoel voor altijd is, Zo stil.
Hoewel ik je nog iedere dag mis,
En waar je nu ook zijn mag,
Echt het is me helder,
Dat stilte nu ons lot geworden is.
Na 2j mis ik nog steeds myn lieverdje ik begryp je zo góed heel veel sterkte verder
Ik begryp je heel goed het is nu meer dan 2j en ik mis haar nog zo zeer heel veel sterkte verder
Wat ontzettend mooi geschreven.
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen met het verlies van je hondje en heel veel sterkte bij de verwerking van dit grote verlies.
Schrijf hier over je hondje.
Er zijn hier zoveel mensen die zullen begrijpen wat je schrijft omdat ze hetzelfde hebben meegemaakt.
Je zult hier troost en begrip vinden.
Beste Mimilaak,
Allereerst heel veel sterkte met het verlies van je hondje!
Ik heb je berichtjes moeten verwijderen omdat je e-mailadres er stond, wat niet handig is op een openbaar forum.
Dit topic is al een ouder topic en gaat op slot, maar mocht je meer willen praten over het verlies van Gaby, dan kun je altijd een nieuw topic maken waar mensen kunnen reageren op jouw verhaal.
Mvg,
het Moderatorteam.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?