Hoe gaan jullie om met vuurwerk?

Hoi mede-forummers,

Hoe gaat jullie om met honden die angst hebben voor vuurwerk? Zijn jullie honden er angstig voor? Hebben ze er ooit iets mee mee gemaakt? 

Ik dacht, misschien is het leuk om onze ervaring en tips te delen middels een topic.

Mijn drietal is er helaas erg bang voor. Wispa het ergst, gevolgd door Luuk, en ten slotte Cosmic. Wispa wil vluchten, die wil het huis uit (terwijl het "gevaar" juist buiten is, maar goed). Die gaat piepen, gillen, aan de deuren krabben, en tot bloedens toe ONDER de voordeur door proberen te kruipen. Luuk gaat enorm zitten rillen, evenals Cosmic. 

Met Wispa heb ik samen met een gedragstherapeut aan haar angst gewerkt, maar omdat ze blind is, is ze gewoon gevoeliger voor geluiden, en haar angst wegnemen lukt niet. Ze wordt daarom ondersteund met medicatie (alprozalam) via de dierenarts. Cosmic en Luuk krijgen homeopatische druppels of DAP indien nodig.

Verder zorg ik dat ze niet kunnen ontsnappen, wat met Podenco's altijd een uitdaging is :P maar nu zeker. De meiden dragen hun anti-ontsnappingstuig (Luuk komt niet uit zijn "gewone" tuigje), en op de 31e en de 1e zelf lijn ik ze dubbel aan (tuig met lijn vast aan heupgordel, halsband met lijn in hand), voor het geval ze uit mijn hand schieten o.i.d.



Hoe bereiden jullie je voor?

Charlii krijgt sinds Kerstavond Bachbloesemdruppels. De katten ook. Verder loopt Charlii nu in de middag ook aan de lijn, omdat er wat vuurwerk wordt afgestoken. Ik reageer er niet op en dat kopieert ze. Binnen is ze sws rustig. Dat wordt morgenavond wel anders. Gordijnen dicht, tv aan en behoorlijk hard, kluif bij de hand en zelf relaxed blijven. Waarschijnlijk gaat het dan wel aardig goed. 

De geur en het gegil is voor haar het ergste. 

Pepijn is niet bang, maar dat kan altijd veranderen als hij een keer op korte afstand geconfronteerd wordt.... Daar ben IK dus bang voor.

Ik probeer het dus te ontwijken...

En ik word altijd heeeeeel erg chagrijnig van vuurwerk, misschien breng ik dat ook over op Pepijn.

Wij brengen de jaarwisseling door in een heerlijke grote hotelkamer, hoog boven het vuurwerkgeweld. We maken het er gezellig, met lekkers, glaasje wijn, bubbelbad.... En we gaan er vroeg naar toe, eerst wat eten, dan nog een wandeling in een natuurgebied en dan verder lekker op de kamer.

Beide onze vuurwerkbril op en gaan!

Nee grapje. Puck krijgt niks meer. Vorig jaar wel bachbloesem, een paar jaar geleden alprazolam. Dit jaar niks.

Ik heb 4 dagen vrij en ben weinig weg. Het vuurwerk valt hier nu nog wel aardig mee. Er wordt wel geknald, maar niet noemenswaardig. Puck ligt rustig bij me. Wandelen in de vroege ochtend en late avond, tussendoor zoals vanmiddag lekker zo'n 3 kwartier op de vasserheide gewandeld. Ook daar in de verte vuurwerk, maar puck vond paarden en vossenstront interessanter en lekkerder.

Niet los, netjes aan de lijn en wat vaker belonen.

Puck doet het veel beter dat vorig jaar en een paar jaar terug.

Morgen ga ik met puck naar mn moeder en dr vriend. Die wonen buitenaf en daar wordt niks afgestoken. 

Hier dragen beiden honden nu tijdens het uitlaten een slipketting om te voorkomen dat ze kunnen ontsnappen. Charlie komt heel gemakkelijk uit haar Hurtta tuig en ook uit haar normale halsbanden, dus dit is de enige veilige oplossing.

Verder loop ik op 'rare' tijden, bijvoorbeeld gisterennacht wouden we om 00:10 laatste ronde maken met de honden, maar ineens werden we onaangenaam verrast door een keiharde knal inclusief lichtflits. Bruno en Charlie hebben me zowat door de deur heen getrokken, die schrokken zo erg! En waren natuurlijk vast niet meer van plan om te gaan plassen... dus de wekker om 05:00 en gaan met die banaan  

Morgenochtend sta ik ook vroeg op, ik denk rond 05:45/06:00 en ga dan een uurtje lopen met ze, daarna ga ik terug mijn bed in en hebben hun lekker wat energie kunnen kwijtraken en zijn ze goed uitgelaten want de rest van de dag wordt hier een drama met uitlaten....

Ik geef ze als ondersteuning schapenvet bonbons met valeriaanwortel, dat moet rust en ontspanning brengen in stressvolle situaties maar of het dat echt doet vraag ik me af haha. Verder geef ik ze morgen zo'n pipet tegen stress van Beaphear, als ik die nog heb liggen van vorig jaar.

Maylo is niet bang voor het vuurwerk gelukkig. Al tref ik wel maatregels.


Zo ga ik op een terrein lopen (voormalig Floriande terrein in Venlo) dat buitenaf ligt en niet te bereiken is zonder auto of je moet echt een lang stuk fietsen. Daarbij ligt het langs een snelweg en aan de andere kant liggen alleen maar afgelegen weilanden. Daar mag Maylo lekker los gaan en ik haal ook Eddy ook op.


Verder komt hij de rest van de dag niet meer los en ga ik alleen naar buiten met hem voor het hoognodige. Al is het hier heel rustig hoor.


S avonds gaan wij naar mijn zus. De honden krijgen een lekker bot en we leiden ze af met spelletjes. Eddy reageerde vorig jaar niet op de knallen wel op de lichtflitsen dus de rolluiken gaan dicht en blijven dicht.

Hier gelukkig 2 honden die niet bang zijn en absoluut niet reageren. Toch hebben we zo onze maatregelen getroffen.

Ivor mag alleen los op het omheinde veld en morgenmiddag ga ik met beide heren een flink stuk wandelen in het Leesterbos. Kan Ivor veilig los en kan Boy genieten van alle lekkere luchtjes.

Over het algemeen zijn ze daarna zo moe dat ze in diepe slaap vallen bij thuiskomst. 

Thuis liggen er lekkere kluiven klaar indien nodig en uitlaten hoeft dan alleen nog een klein plasrondje.

Zondagochtend extra vroeg op zodat ze dan weer heerlijk kunnen wandelen.

Door er op deze manier mee om te gaan hoop ik dat beide honden zo relaxt blijven als het gaat om vuurwerk

Ik neem geen speciale maatregelen, want mijn honden malen niet om vuurwerk. Vorige jaar knalden de buren erop los en vloog ik zelf zo'n meter uit m'n stoel, maar de meisjes sliepen gewoon door… 

Hoewel ik vuurwerk wel mooi vind, steek ik het zelf niét af, uit solidariteit met de angstige dieren en hun baasjes.

Hier zit Kaylin al een maand op puur rust en phytonics stress, toen de puur rust op was ben ik over gestapt op primaval stresslees, en vanaf gisteren krijgt ze er ook nog calmasur tabletten bij ( op aanraden van een holistische dierenarts ).

Ze is niet heel erg bang, maar wel heel gevoelig voor geluid, dit komt allemaal door die rot ziekte ( epilepsie ), die ze sinds eind mei begin juni heeft.

Djaira heeft tot op heden nergens last van, maar is voor haar dan ook de eerste keer dat ze dit meemaakt.

Ze willen nog wel gewoon naar buiten, maar Kaylin zit nu wel erger aan mijn been geplakt dan normaal.

In de ochtend en middag lopen ze nog gewoon los, en als afleiding gooien we dan even met de bal voor Kaylin zodat ze alles om haar heen even vergeet, na de vroege avond wandeling krijgen ze een kluif om de stress weg te kauwen en ook de knallen te vergeten.

Hier gaat het dit jaar voor het eerst (tot nu toe) beter. 

Ze wil vanaf het eind van de middag niet meer naar buiten, maar dat is prima. Ik pak de auto, rij naar het industrieterrein 'ver' van de bewoonde wereld, even snel een plas en terug.

Ook zorgen we er de afgelopen 1,5 week al voor dat ze niet alleen is. 

En we hebben sinds begin oktober geoefend met vuurwerkfilmpjes die voor het eerst wel iets leken te doen. De eerdere pogingen met andere filmpjes reageerde ze helemaal niet op.

En ze krijgt al 3 maanden bach bloesems en heeft zelfs een healing gehad (ja ik probeer echt allleeees)

Dus wat er helpt weet ik niet, maar de weg naar oud en nieuw is dit jaar een stuk beter te doen. 

Morgen gaan we naar de afsluitdijk rond half 12 en het ergste daar uitzitten in de auto. 

Of het moet onverwachts morgen ook nog goed gaan. 

Voor volgend jaar heb ik de relax o pet besteld. Dus daar ga ik mee beginnen als het vuurwerk voorbij is en dan hopen dat dat haar volgend jaar helpt.

Dan kunnen wij ook weer eens een leuk oud en nieuw hebben haha. 

Hier zijn ze niet echt bang.

Alleen Puck vindt het wat spannend als mijn broer vuurwerk in de tuin of tijdens het wandelen afsteekt. (ik weet het, fijn zo'n broer. )

Maar niet heel erg; oren naar achteren en soms een gaap en ze is alerter. Als hij klaar is is ze weer helemaal relaxt.

Op vuurwerk in de buurt reageren ze allebei niet echt, ze kijken hooguit een keer op als het hard ging. Ze lopen ook allebei nog gewoon los.

TS heb je al met een vuurwerk cd getraind? heb bij een gedragstherapeut stage gelopen die dat aanraad bij honden met vuurwerkangst.

geluid op een niveau dat hij nog niet reageert en een kong of botje geven. als die op is cd weer uit. Dit iedere dag herhalen en zo het geluid opvoeren, maar zorg dat hij niet reageert op het geluid, dan staat hij te hard.

Onze hondjes hebben er nooit last van gehad. Vanaf pups af aan gewoon goed begeleid en nu lopen ze 's avonds gewoon nog een blokje om. Knal? Kijken ze even op, verspringen ze een keer maar lopen ze door. 

Naar mijn ervaring is het zo dat je vanaf pups af aan goed gedrag moet aanleren omtrent vuurwerk, anders komt het niet meer goed. 

Veiligheidsbril. ..

Ik ging stuk niet aan gedacht zelf...

Kia mist natuurlijk nu al 2 tenen. 

Troela moest perse vandaag al afsteken...

Nee hier zijn ze dus niet bang.

Al maakte net de papagaai een crash landing omdat hij dus wel schrok.

Wat weer tot extra vreugde van de honden. Want dan zit dat groene gevaarte in eens op de grond! 

Hier dus positief. 

Ik heb puck ook altijd goed begeleid en ze vond het nooit erg. Tot helaas de buurman schuin onder me het nodig vond om ons wat toe te gooien en illegaal knalvuurwerk af te steken in het trappenhuis. 

Sindsdien is het hek van de dam.

Zo vuurwerk wat verder weg wordt afgestoken en het siervuurwerk zonder harde knallen vind puck niet erg, ze gaat zitten kijken en ik hurk naast haar. Zo deden we dat toen ze nog niet bang was.

Lupa is vorig jaar zo geschrokken dat het sindsdien een ramp voor haar is terwijl het het eerste jaar zo goed ging. Tot eergisteren ging het overdag nog prima en had ze alleen moeite met de avonden. Met wat geklets, stukjes rennen en soms even verplichten gewoon mee te lopen heeft ze tot gisteren nog elke keer gewoon haar behoeftes kunnen doen. 

Gisteren is de verkoop begonnen en durfde ze ook 's middags al niet meer te plassen. Pas eind van de avond durft ze een rondje te lopen en snel haar ding te doen. 's ochtends lukt gelukkig nog wel goed. 

De afgelopen weken heb ik al stressless gegeven en dat gaf haar net even wat ruimte in haar koppie om die blinde paniek bij een knal te kunnen doorbreken. Met wachten, afleiden en koekjes kwamen we zo toch de knal door. Voor morgen heb ik alprazolam via de dierenarts want als het eenmaal vaker dan eens in de zoveel uur knalt dan is haar buffertje weg en weet ze niet mee waar ze het zoeken moet. Is de eerste keer dat ze medicatie krijgt... Voor haar hoop ik dat het helpt! Verder zitten we met de gordijnen dicht, radio aan en lekker samen op de bank (of onder het bed). Morgenochtend hoop ik nog even goed te kunnen lopen met haar en verder plast ze net buiten het appartementencomplex op een berg blaadjes en héél snel weer naar binnen.

In huis gaat het gelukkig beter dan vorig jaar. we zijn verhuisd van begane grond naar de 3e en dat scheelt voor Lupa wel. Ook is deze wijk wat rustiger wat vuurwerk betreft al wordt hier in het dorp relatief veel afgestoken maar niet meer tegen onze achter en voortuin aan. Soms moppert ze na een knal maar ze kan ze ondanks haar angst gelukkig redelijk rustig slapen. 

Ik ga voor het eerst een angst-vrije jaarwisseling hebben. Geen idee wat ik nu ga doen. 

Sascha was panisch. Is als puber wezen logeren bij mijn oom en tante en daar waarschijnlijk van iets geschrokken (was in de zomer). Daarna was het ieder jaar mis. 

Sascha kreeg medicatie. 

Odi was zijn eerste jaarwisseling niet bang, maar die daaropvolgend wel. Paar jongens zagen ons niet lopen, met als gevolg dat er een rotje op een paar cm van ons af knalde. 

Hij kreeg Bach Bloesem en een Thundershirt. 

Aiden is dus niet bang, vorig jaar zat ik met twee bibberende kids en een puber die kwispelend naar buiten lag te kijken. 

Dus dit jaar... Tja. Lekker met hem mee kijken denk ik.

Wat een ellende toch, elke jaarwisseling weer....

Waar we nu wonen totaal geen last want nauwelijks bebouwing hier

Maar waar we vroeger woonden( dorp) was het wel ' traditie'; die herrie.

Mijn golden destijds vond dat niet echt fijn. Dus ik had de gewoonte om halverwege december al dag en nacht een klassieke zender op te hebben staan.Eerst zachtjes. Naarmate meer herrie buiten: volumeknop omhoog.

En verdraaid: het hielp wel! Hond hoorde de herrie nauwelijks en sliep rustig door....

Wandelen deden we op rare tijden en als het toch te gortig werd: zong ik tijdens het uitlaten.... 

Wellicht werd ik voor de dorpsgek uitgemaakt, maar ik overstemde wél goeddeels de herrie en hond was prima afgeleid!

 Dorpsgek of niet, zo lang het maar helpt toch.

Ik doe yara mijn zangkunsten maar niet aan, want dan maak ik het waarschijnlijk erger haha. 

Mijne vind het wel prima. Bij een harde knal even koppie omhoog en verder slapen. Ze loopt ook gewoon los, als ik zou willen, alleen sinds een week zijn ze vuurwerk(bommen?) aan het afsteken in het bos. En puur uit bescherming laat ik haar niet lopen daar. Toevallig paar weken terug jachttraining met klappertjes pistool meegekeken, deed haar ook niks, terwijl we ernaast stonden. Vorig jaar ook niks aan de hand. Gister waren kinderen bezig met rotjes. Ik liet haar even plasje doen. Kwamen ze naar ons toe, of ze mn hond mochten aaien. Toen heb ik nee, want jullie zijn met vuurwerk bezig gezegd. Vonden ze niet leuk, maar gingen wel gelijk de straat uit omdat ik ze bleef aankijken.

Ik ben heel blij dat wij een tuin hebben, want vanaf eind deze middag tot 1 januari lopen wij niet in de wijk. Veel relaxter zo voor Daya denk ik. Morgenmiddag van werk nog een grote doos meenemen en die vul ik met snoepjes voor 's nachts. 

Als pup liep Daya gewoon buiten met mij in december (edit:volgens mij was dit februari, want Daya was nog heel jong en is van 4 december, dus december kan niet  Datzelfde jaar in december was ze een jonge hond, dus denk net andersom deze 2 keren).

Er werd toen ook al veel geknald en dat was geen probleem. Totdat er vuurwerk naar Daya werd gegooit. Ik heb ze niet gezien (ben nachtblind). Hoorde alleen gelach van achter de geparkeerde auto's. Zo gaat dat dan. Daya was totaal in paniek. Ja wat moet je ook als er knalvuurwerk voor je neus ontploft?  Ik schrok ook en achteraf heel blij dat het niet OP haar neus is ontploft. 

Toen als jonge hond bijna weer hetzelfde meegemaakt. Ook weer vuurwerk richting Daya. Kwam totaal niet bij me op, vroeger toen ik nog vuurwerk afstak, om het naar mensen/dieren te gooien.

1 Januari gaan we lekker lang lopen voor de middag. Kapotte prullenbakken/verkeersborden tellen.  Dan is het hier totale stilte tot een uur of 2 's middags.

Op het moment is het veel continu geknal en ze gooien het zelfs uit slaapkamerramen.  

Mijn honden zijn niet echt bang van vuurwerk.

Gelukkig wonen we wat buitenaf en hoor je het alleen in de verte.

De buren hier rondom hebben zelf ook allemaal dieren en vee dus die steken ook geen vuurwerk af.

Wandelen gaan we nu alleen in het bos, waar je sowieso geen geknal hoort.

De plasjes die ze verder moeten doen, doen ze hier buiten in het weiland.

Ik ga het in ieder geval niet opzoeken door ergens te wandelen waar het geknal te dichtbij is.

En ondanks dat het hier thuis rustig is, blijf ik morgenavond ook thuis.

Ik ga nooit weg met oud en nieuw, je weet nooit wat er voor een lui rondlopen die per ongeluk hier terechtkomen en iets afsteken.

Diesel geeft er niets om, maar ik zoek het ook niet op, loop met een boog om groepjes jongere heen.

Morgenochtend kan hij nog lekker los rennen. Morgenavond na 6 uur verandert het bij mij achter in een oorlogsgebied, al die gastjes met vuurwerk hangen hier achter, er staan bankjes en speeltoestellen, lantaren palen, dus dat trekt.

De tuin achter kan ik dan niet uit.Al jaren gaan we  dan voor uit, daar staat de auto, en dan rijden we lekker naar het buiten gebied voor een fikse wandeling.

Hier gelukkig geen last, het enige wat ik doe is bepaalde stukken in de wijk vermijden omdat ik weet dat daar jochies vuurwerk afsteken. En hoewel ze vorig jaar erg vriendelijk waren en uit zichzelf zeiden dat ze het niet zouden doen als ze ons zagen lopen, heeft dat stuk toch veel bochtjes en struiken dus je ziet het niet altijd goed. Ook ga ik niet meer met de fiets naar het bos, ik weet niet wat ik onderweg tegenkom en aan de fiets vind ik dat geen fijn idee.

Vandaag en gister hebben ze wel nog lekker een uur losgelopen in de buurt. Lekker gezwommen, in de modder gespeeld met elkaar. Morgen middag gaan we lekker naar het strand voor een lange wandeling, dan kunnen ze daar lekker hun energie kwijt. En van daar gaan we naar mijn schoonouders, daar is vooral siervuurwerk en dat vinden ze alleen maar prachtig om naar te kijken. Wel hersenwerkjes mee en wat te kluiven, eigen kleedjes. Maar ik zie het meeste op tegen de tijd dat we naar bed gaan, want Aiko durft daar de trap niet op (er zit een traplift) dus moet ze bij mij op schoot met de traplift zelf omhoog. Op zijn zachtst gezegd niet handig en echt leuk vindt ze het niet. Ronin maakt het niks uit, dat scheelt.

Ons vorig hondje had niet zo'n last van vuurwerk. Buiten vond ze het niet zo fijn als er echt veel geknald werd maar binnen had ze er gelukkig geen moeite mee. Ik tilde haar na twaalven altijd op en dan keken we samen uit het raam naar het vuurwerk, vond ze leuk. 

Jelka is net 1 jaar oud dus voor haar de eerste keer dat ze de jaarwisseling bij ons meemaakt. Ze is loops geworden en sindsdien sowieso ontzettend bang, wil ook niet meer naar buiten. Sinds het vuurwerk is begonnen is het helemaal een ramp, ook binnen is ze er echt bang voor. Paar dagen geleden werd er wat geknald en toen liep ze onrustig door het huis, trillen, hijgen, durfde niet meer de woonkamer in. Inmiddels lijkt ze er wel een beetje aan te wennen en reageert ze niet meer zo heftig op knallen verder weg. Maar ze wil al dagen niet meer in de woonkamer liggen, meestal drukt ze zich in het halletje tegen de kelderdeur. Ik knuffel haar vaak even, praat wat tegen haar en reageer "vrolijk" op het geknal om te laten zien dat er niks aan de hand is. Hoop maar dat ze er een beetje mee overweg kan als het morgen echt heftig wordt. Ben blij als het achter de rug is en ze weer gezellig naast me op de bank durft te liggen, ontspannen op haar bot knaagt, weer plezier kan hebben in buiten wandelen etc.

 Hier ga ik morgen middag ook naar het strand, even weg van al het geknal, en alle stress ( vooral wel fijn voor Kaylin ), maar dan moet ze vanavond en vannacht wel aanval vrij blijven, anders mag ze niet mee en blijft zij bij mijn vader thuis.

Ik weet niet hoe ik zou omgaan met een hond die angst heeft voor vuurwerk.

cai is namelijk niet bang.

als er afgestoken wordt tijdens het wandelen en cai hoort het dan kijkt hij wel even.

wij doen dan alsof er niks aan de hand is en lopen rustig door.

in huis reageert hij er helemaal niet op.

en gelukkig maar, het lijkt me helemaal niet fijn om je maatje zo gestrest te zien zijn...

Naar hè :( ik ben nu bij mijn ouders thuis die op vakantie zijn. Zij wonen afgelegen en we horen alleen gedempte knallen. Saar mag absoluut niet los want als er een knal is rent ze weg. 

We hebben mazzel dat het hier niet zo hard knalt. 

Ik hoor net dat er hier geen vuurwerk afgestoken mag worden vanwege de droogte.

yay zwitserland! 

Hier is Senna gelukkig totaal niet bang en reageert er helemaal niet op. In tegenstelling tot Amélie, helaas...in dit geval kopieert ze haar moeders gedrag niet, maar zij is doodsbang.

Buitenshuis helemaal, we lopen zoveel mogelijk op "anti-puber-uren", maar óók binnen. Muziek, tv, Delta-waves muziekje, bachbloesem...niets helpt. Ze ligt trillend en hijgend met grote ogen onder het bureau gepropt. Het enige wat we doen is nabijheid geven, zo normaal mogelijk doen en de uren aftellen tot 2 januari..

We weten in ieder geval al dat we haar morgen echt geen seconde alleen laten!

 Ja, hier reageren ze 0,0 op. Tijdens de training met Wispa bij de gedragstherapeut werd het volume zo ver opgevoerd dat ik met mijn handen over mijn oren zat (autisme, prikkelgevoelig), en Wispa was lekker snoepjes aan het zoeken zonder op of om te kijken. Blijkbaar klinkt dat tóch anders dan "the real deal", want een knalletje in de verte, die ik NAUWELIJKS hoor, is al ellende.. Raar eigenlijk.