Pup beetje onzeker.

Onze pupje is nu 15 weken en de laatste tijd is hij een beetje onzeker bij vreemden. Buiten loopt hij wel op vreemde mensen af, maar wil zich niet laten aaien. Hij rent ook weg als iemand naar hem toe komt. Geen probleem, hij hoeft niet iedereen leuk te vinden. Andere honden vind hij ook niet leuk, hij kijkt wel, maar heeft er verder weinig mee. Als ze blaffen of beetje wild zijn moet hij er niets van hebben. Als er vreemde mensen binnenkomen loopt hij weg. Hij herstelt zich dan, komt terug, laat zich aaien maar doet dan een klein plasje. Als hij merkt dat het o.k. is zoekt hij ook wel de persoon weer op.

Is dit een fase, of kan dit een serieus probleem worden? 

Lijkt mij dat visite hem gewoon met rust moeten laten, maar wat kunnen we verder nog doen?

Mogelijk de eerste angsfase. Sommigen zijn dan ineens voor van alles bang anderen ineens wat onzeker.

Gewoon normaal doorgaan en als iets wat eng is desnoods op afstand zonder forceren gewoon laten zien dat het niet eng is.

Ik heb eens een standbeeld staan aaien en tegenaan gezeten omdat ze daar uit angst ineens tegen ging staan blaffen.

Upje...

Java kreeg dat ook, en die is nu nog ineens bang van mensen of bepaalde geluiden/dingen. Waar ze eerst totaal geen moeite mee had. Nu wordt dat al minder, en is het enkel nog met sommige mensen. Java is nu bijna 6 maanden. Het kan dus wel even duren.

Wat ik doe is gewoon doorgaan alsof er niks aan de hand is. Als ze tijdens het wandelen ergens bang van is, loop ik gewoon rustig door, als er wat spanning op de lijn komt gaat ze vanzelf mee. Dat angstmoment is dan vaak ook zo voorbij, omdat ze weer gefocust is op de wandeling en mij. Ook visite geeft haar gewoon geen aandacht als ze bang is. Als ze even de kat uit de boom wil kijken is dat prima.

Veel puppy's hebben zo'n periode.

Maak je er niet teveel zorgen om. Zou wel oppassen als dit te lang duurt.

Het is niet slecht om als hondeneigenaar eens effe stil te staan bij onze wereld. Een wereld die voor ons be-en gekend, vertrouwt en vanzelfsprekend is. Maar die door een dier wel helemaal anders bekeken wordt.

Dieren werken / communiceren via lichaamstaal. Iets waar wij als mens ook niet echt bij stilstaan. Wat op zich ook vrij logisch is omdat wij mens zijn en ons denken en doen ook op de menselijke wijze gebeurt.

Dat betekent dat we als mens en dier niet op hetzelfde niveau zitten. We ervaren en denken niet als dier maar als mens.

Wanneer wij bezoek krijgen, zijn we blij. Vrienden, familie ..... dus tof dat ze langs komen. Een hond/pup ziet dit anders. Voor hun betekent thuis een veilige omgeving. Geen indringers, geen onaangename prikkels, geen bedreiging .....

Hoe kunnen tante Nora en oom Jaak nu in hemelsnaam een bedreiging zijn? Simpel, ze horen niet bij "thuis". Dus één ieder die niet bij "thuis" hoort. Of niet echt voldoende bekend is, betekend voor een hond een indringer in de veilige haven. En al naar gelang deze mensen zich bewegen (een hond kijkt naar het lichaam, wat dat doet). Dus snel, enthousiast of rechtstreeks binnenkomen betekent in de hondenwereld bedreiging. 

En dit hoort ook tot de taak van de eigenaar, nl. de pup/hond hier vertrouwt mee maken. Steeds op een rustig tempo met voldoende afstand laten wennen dat dit ok is. Dat dit geen gevaar betekent.

Hoe beter een hond/pup hierin begeleid wordt, hoe meer zelfzeker de hond kan worden. Wat dan weer meer vertrouwen tot gevolg heeft.

Een hond is een individu, en ene hond is daar veel gevoeliger voor dan een andere.

Okay, puppygedrag dus. Ik herken het niet van Bruce,  maar die was als boxerpup nergens bang voor.

Honden negeert He-Man bijna altijd. Zijn hier ook weinig tot geen speelkameraadjes voor hem.  Aan de ene kant jammer, aan de andere kant heeft hij de behoefte ook niet, volgens mij.

Moet ik daar actiever naar op zoek, naar andere hondjes van zijn kaliber? 

 Ik weet dat er speeltjes bestaan om je hond zelf zekerder te maken maar heb deze nog nooit gezien. Misschien kan je daar eens naar opzoek?

Tja Bruce, kan ik me voorstellen dat die daar geen enkel probleem mee had  . Dat is dan ook een ras apart.

Andere honden is niets mis mee. Ook niet van een groter kaliber, op voorwaarde dat je de honden kent. 

In het begin steeds vermijden dat ze lichamelijk contact kunnen maken.

Ik leer honden met problemen met andere honden wandelen met andere honden (daar gebruik ik mijn eigen honden voor) door samen te gaan wandelen doch met voldoende afstand tussen. Zodat ze dit en elkaar leren kennen met een veilig gevoel. Zodat er rust ipv opwinding ontstaat. En zo kan je opbouwen naar een vertrouwde situatie, waar ze zich goed bij voelen.

 de een heeft sterker als de ander.

Er staan drie periodes omschreven als mogelijke angsfase. De eerste kan het langste duren. 

Die word vermeld vanaf ongeveer 12 weken dat dat ineens de kop op kan steken en kan tot wel 6 maand duren.

Maar het hoeft niet zo lang te duren. Duidelijkheid, stabiliteit rustig blijven. Losjes laten zien dat er niks is en zo gewoon mogelijk blijven doen.

Als je googeld op angstfase puppy krijg je wel een beetje een overzicht.

Maar je hondje kan er evengoed met een paar weken weer helemaal doorheen zijn.

Ik moet stilletjes glimlachen: je hebt een echte Havanezer 

Ik probeer hier al bijna 8 jaar om de mijne duidelijk te maken wat leuk is voor honden.

Maar niks hoor, alles wat de andere honden net fijn vinden, daar vindt zij niks aan.

Ze heeft er gewoonweg geen behoefte aan:

Andere vrolijke honden (behalve de eigen groep en dan nog alleen soms, als het haar past), vreemde mensen (soms wel, als het haar past), wandelingen in de bossen (neen, het moeten mooie paadjes zijn) en ze heeft helemaal niks met zwemmen of zich eens lekker vuil maken. 

Het liefste wat ze doet is alleen spelen met haar baasje....zonder de anderen erbij.

Ze laat ook altijd goed zien als ze iets met tegenzin moet doen, de afkeuring staat op het hele lijfje te lezen.

Toch zijn het hele gehoorzame en meegaande hondjes. En dikwijls toch heel vrolijk ook hoor. Maar op een voorzichtiger manier dan andere honden.

Ik ken nog andere Havanezer baasjes en die hebben dezelfde ervaring met hun hondje.

Zelf zeg ik altijd lachend dat ik niks snap van hun karakter.

 Nou, dan hebben we een half havanezer, want meneertje doet niks liever dan door de modder struinen, graven en door het bos rennen of thuis onder de struiken en bomen. Hij heeft toch wat honds, haha. Of hij zwemt weet ik nog niet maar badderen vind hij niet erg. We hebben een zwembad in de tuin, hopelijk hoef ik hem daar niet steeds uit te vissen 

Het zijn inderdaad wel karaktertjes, als je iets verbiedt lijkt hij echt beledigd.  Hij is wel een kleine vrolijkerd maar kijkt echt de kat uit de boom. Ben benieuwd wat zijn karakter zal zijn als hij volwassen is. 

 Op de hondenschool zit hij bij een Berner van 7 maanden, een bouvier van 4 maanden en een flinke labrador pup. Klein groepje en hij is de mini. Gaat prima, want er is geen contact met de andere honden, al vind hij de bouvier wel interessant en nodigt hij een beetje uit tot spelen. Op straat kijkt hij niet naar andere honden, weinig interesse.  Ik zal eens op zoek gaan naar een stabiele hond in de buurt die een beetje kan "helpen."