moeilijke hond en evt pup erbij

Hallo allemaal, ik zit een beetje in een dubio en heb wat gedachten/meningen van andere (meer ervaren) hondenbezitters nodig. ik heb een hond overgenomen van mensen in Duitsland, een reu, inmiddels gecastreerd van 7,5 jaar oud, kruising Duitse herder/ Schotse Collie, ik heb hem nu ongeveer 8 maanden. nu heeft hij een agressie probleem naar andere honden toe, hij gaat als een razende tekeer als de afstand te klein word tussen de honden. Meestal gaat het wel goed met kleine honden, soms ook met grote, reu of teef maakt geen verschil, puppy's is hij heel aardig en geïnteresseerd naar, dit geeft nooit problemen. de castratie is nu 3 weken geleden dus ik hoop nog op wat verbetering, maar ik vrees dat het een gedraging geworden is. gezien hij uit een klein dorp kwam met 1 andere hond denk ik dat hij nooit social skills geleerd heeft en niet weet wat hij moet doen. Vrienden van me hebben ook 2 grote honden, een reu en teef, met hun teef kan hij wel goed overweg maar dit is ook een hond die zich niet van haar stuk laat brengen en ontzettend stabiel is, met hun reu ging in het begin lastig, maar na een tijdje in dezelfde ruimte leven ze wel langs elkaar heen. Maar om even op mijn vraag te komen, ik zou er graag een hond (reu) bij willen, zowel voor mezelf als ook voor mijn huidige hond. Alleen wil ik hem er natuurlijk wel een plezier mee doen en het hem niet lastig maken. vandaar dat ik even een post maak op het forum, misschien is het wel onbegonnen werk, dan lees ik het liever van te voren hier dan dat ik een pup aanschaf en daarna een post moet maken omdat het niet goed gaat :) een volwassen hond erbij zie ik niet goed gaan, vandaar een pup. Nu is mijn idee, (en dat is misschien helemaal verkeerd) dat mijn hond met een pup, die langzaam volwassen word, hij er in zeker zin mee opgroeit, dat hij de 2e in rang blijft en er zo geen problemen ontstaan/zijn. ik ben me er natuurlijk van bewust dat de pup in de pubertijd zal proberen hoger in rang te komen, maar dat gaat hij niet toestaan. tevens hoop ik ook stiekem een beetje dat mijn hond zo wat social skills leert en zich wat rustig gaat gedragen naar andere honden, als hij ziet hoe het ook kan, en dat andere honden leuke speelmaatjes zijn in plaats van een ding wat je zo hard mogelijk moet uitkafferen. we zijn namelijk een keer met bovengenoemde honden naar het strand geweest en hij wilde maar wat graag bij ze horen en samen met ze over het strand gaan, maar ik kan hem niet loslaten dus het viel me erg op dat hij het graag wilde, dus hij kan het wel. heel veel informatie en misschien een warrig verhaal :) mochten er nog vragen zijn hoor ik ze graag. ik hoor graag jullie gedachten hierover, zodat ik een weloverwogen besluit kan nemen.   m.v.g, Maarten.      

Ik kan maar uit eigen ervaringen spreken,ik heb ook een hond die moeilijk is ondanks dat hij met een andere hond is opgegroeid vanaf pup zijnde. Hij is totaal niet gesocialiseerd met vreemde honden,die viel hij vanaf pup zijnde aan.

Geen enkele hond kon in onze buurt komen,een paar maanden terug is zijn vriendinnetje gestorven.

Hij is nu veel makkelijker,veel verdragzamer,hij durft nog uit te vallen als honden lomp op hem afdenderen maar eigenlijk is hij nu redelijk sociaal.

Ondanks dat ik een 2e hond mis en ik af en toe twijfel zal er hier waarschijnlijk geen 2e hond komen.

Ten eerste ik ben bang dat zijn gedrag verergert.

Ten tweede ik ben bang dat de pup zijn slechte gedrag overneemt.

En mocht ik toch ooit veranderen van gedachte dan zou het zeker geen reu worden.

Reu, teef combinatie heeft de meeste kans van slagen.

Hallo Monique,

dank voor je reactie,

sorry te lezen dat een van je honden gestorven is.

jou pup is dus eigenlijk moeilijk geworden toen hij bij de andere hond opgroeide die niet moeilijk was?

de reden dat ik een reu in gedachte had kom eigenlijk door verschillende berichten die ik op internet las/lees

ik heb inderdaad gelezen dat reu teef vaak makkelijker gaat, al lees ik ook dat een teef vaak boven de reu staat in een roedel, en ik weet niet of hij het daar zo mee eens gaat zijn.

Een reu leek me makkelijker omdat hij zijn plaats weet zolang de oudere reu zijn plaats fysiek behouden kan, en op latere leeftijd een role swith plaatsvind die over het algemeen wel soepel verloopt (aldus internet)

Ik begrijp wat je bedoelt,is moeilijk hé....mijn teefje was een zelfverzekerde hond met het goede karakter. Ze was 3 jaar toen mijn reu erbij kwam. Hij aanbad haar,zij was de baas,ging nooit met hem meedoen als hij uitviel.

Ik denk dat hij zoveel praatjes had omdat hij in de buurt van een sterke teef was.

Het is altijd een gok een 2e hond,ik denk dat je,je alleen maar moet afvragen of je die gok wilt nemen. Mijn reu heb ik ook vanaf pup zijnde en zijn karakter is niet zoals ik het had gewenst.

(Ik worstel daar ook mee)ik denk wel dat mijn hond goed op een nieuwe hond zou reageren,zijn gedrag zal niet verbeteren.

Hier ook een moeilijke reu hij valt ook uit maar kan als het moet uiteindelijk wel aan een hond wennen.. Dat is geen kwestie van uren maar echt meerdere dagen. (denk te lezen vergelijkbaar met jouw hond). 

Toen hij bijna 2 jaar was kwam er toevallig een hondje van een half jaar oud op ons pad. Dit hondje is juist enorm sociaal en lief, vind alles en iedereen leuk maar respecteert het ook als een andere hond aangeeft afstand nodig te hebben.. 

Beide reutjes beide intact.. In het begin heeft de eerste reu wel eens gesnauwd naar de nieuweling maar dat was met een week wel over. Nu zijn het dikke maatjes en ze spelen super leuk (en vaak). De oudste is inmiddels gecastreerd. Mijn oudste hond is er niet per se socialer van geworden naar vreemde honden.. Het is wel makkelijker omdat het kleine hondje de aandacht van de vreemde hond kan pakken waardoor de oudste er minder last van heeft.. 

Rangen is niet echt van toepassing.. Daar zijn ze bij ons niet echt mee bezig. De kleinste is als het er op neer komt wel de baas omdat de oudste een echte goedzak is eenmaal hij gewend is aan de vreemde hond en dus alles af laat pakken. Maar daar ben jij voor als baas om dat niet toe te staan en goed te begeleiden.. In mijn ogen zijn mijn honden dus ook niet bezig met rangen.. Ik ben de baas en bepaal de regels en zij hebben zich daaraan te houden.

Ik vond het in het begin ook heel eng hoor.. Want je wil nou eenmaal geen honden in huis die vechten.. Dat is dan gelukkig ook nooit gebeurd :) Maar mochten we in de toekomst nog een hond overwegen dan zou ik me daarin niet laten beperken door de moeilijke hond.. Zo lang je er maar op let of de karakters bij elkaar passen en je zelf voldoende tijd hebt om het goed te begeleiden.

Hier een moeilijke teef, Niké.

Zij kwam bij onze oudsten, Gioia en Ylena, het ging goed tot ze volwassen werd.  Dan durfde ze wel eens snauwen naar Ylena.  Athena is erbij gekomen toen Niké acht maanden was.  Tussen hen twee ging het goed.

Ylena is overleden in juni van het jaar daarna.  Zo hadden we terug een drietal.

Het is pas mis beginnen gaan met Athena en Niké toen ze zes en vijf waren en er nog een pup bij kwam. 

Daarna moesten we steeds op onze hoede zijn, de drukte was niet goed voor Niké, waardoor ze opvliegend werd en Athena of Gioia durfde aanvallen.

Nu Athena, spijtig genoeg veel te vroeg overleden is, is er meer rust in huis.  Maar we moeten toch steeds alert zijn.  Het kan altijd gebeuren dat ze ruzie maken, als Niké pijn heeft of het te druk in huis is doordat de deurbel gaat en Gioia begint te blaffen, waardoor Nahla bv. naar het raam loopt.

Ik zou er dus rekening mee houden dat het mis kan gaan en dan moet je hier een mouw aan passen.  Bij mij was herplaatsen géén optie.  Wat bij me is, blijft bij me tot aan zijn dood.

Kan beide kanten op.

Hier leerden de pups heel veel van de volwassen honden (handig qua zindelijkheid e.d.).

Maaaaaar.... dit werkt natuurlijk ook wat de slechtere gedragstrekjes betreft...

En het komt nog voor dat een hond tijdens/na de puberteit plots niet meer met zijn maatje kan opschieten, dat er gevechten ontstaan, ... Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik zou toch oppassen. Ik zou het niet aandurven.

Ik vind het in elk geval een slimme zet om er echt goed over na te denken ipv je hart te volgen en later met je gat op de blaren te zitten.

Ik heb natuurlijk makkelijk spreken met mijn bende sociale kerels en meisjes. Ik kan me zelfs niet voorstellen dat een van mijn honden zou grommen naar een andere hond. Heb echt sloffen in huis dus!

Dank allen voor de reacties zo ver!

gezien ik de Quote functie niet gebruiken kan doe ik het even zo.

Monique: ik vind het inderdaad lastig omdat het lastig in te schatten is hoe het zal lopen, op de pup zal hij wel goed reageren, daar ben ik niet bang voor, maar of hij er aan went als de pup volwassen is vind ik lastig, nu is hij tegen die tijd wel weer een jaartje ouder (en hopelijk wijzer ;)  )

Cantouch: wat jij beschrijft hoop ik ook te bereiken, ik verwacht zeker niet dat mijn hond ineens een omslag maakt en met alles en iedereen vriendjes is, maar zou het zo leuk vinden als hij een speelmaatje heeft waar hij lekker mee kan ravotten en zo ook zijn positieve kant kan laten zien.

Martine: jammer dat het bij jou uiteindelijk niet goed is gegaan. ikzelf wil het graag bij 2 honden houden, ik woon niet zo heel groot dus het moet wel leuk blijven voor iedereen. wat voor hond is er bij jou bijgekomen als ik vragen mag?ik denk dat een sterk ras (een herder bijv) voor mijn hond niet gaat werken, ik denk dat ik wel een ''makkelijk'' ras erbij moet nemen, een Golden retriever bijvoorbeeld.

Cindy & Co: hier heb ik inderdaad ook over gedacht en heb zitten kijken naar allerlei verschillende rassen, en ben er wel uit dat als ik er een hond bij zou nemen het een ''makkelijk ras'' moet zijn, ik zit te denken aan een Golden Retriever, deze staan in de ras beschrijving wel bekend dat ze met alle honden overweg kunnen (geen garantie natuurlijk) en niet erg dominant zijn.een ras als een herder erbij is denk ik erg lastig

Als je hond als een razende tekeer gaat naar andere honden… is dat dan aan de lijn?

Dat hoeft niet te betekenen dat ie geen social skills heeft, hoor. Sociaal zijn is niet hetzelfde als tolerant zijn of iedereen leuk vinden. Misschien spreekt je hond heel goed hondentaal, en heeft ie -vooraleer ie uitvalt- duidelijk aangegeven dat ie de ontmoeting met de vreemde hond niet wenst, of niet op die manier. Als de tegenpartij hier dan geen rekening mee houdt (en dus eigenlijk asociaal is), dan kan het tot een uitval komen.

Een hond erbij in eigen familie is iets heel anders dan een vreemde hond buitenshuis. Er zijn genoeg honden die zeer gesteld zijn op het vriendje waarmee ze samenleven, maar niks moeten hebben van vreemde honden op een wandeling of een hondenweide. Enkel jij kan die inschatting maken, op basis van hoe jouw hond van karakter is.

Wat dat 'een makkelijke hond erbij' betreft… een makkelijke hond wil niks zeggen. Als jouw hond gesteld is op rust en beleefdheid, heb je niks aan een lompe, overenthousiaste hond erbij, hoe 'makkelijk' of meegaand die verder ook is… Ik zou eerder zoeken naar raseigenschappen als rustig, bedaard, stabiel, niet snel onder de indruk, enz. Dat gaat dan een betere match geven.

En vergeet die 1e en 2e positie. Behandel je honden gelijkwaardig. Zo leg je zelf geen strijd in de relatie en is er geen reden tot afgunst.

Als je een tweede hond erbij wil, dan zal je beide honden moeten leren om tolerant en respectvol met elkaar om te gaan, dus ook de volwassen hond moet je hierin dan begeleiden.

Ik ben van mening dat de meeste Duitse herders sowieso niet erg gericht zijn op spelen met willekeurige vreemde honden die ze tegenkomen. Dat wil ik als eerste opmerken. Dat ze niet direct overal bovenop hoeven te klappen staat buiten kijf, maar ik merk (heb nu mijn tweede reu Duitse herder, en had bij mijn eerste reu een teef erbij) dat zij meer op de baas gericht zijn dan dat ze met andere honden contact willen maken.

Mijn reu was sociaal in aanvang naar andere honden, maar na een paar keer aangevallen te zijn en het feit dat hij een medische aandoening had, maakte dat hij een behoorlijke eigen persoonlijke zone had wat andere honden betrof. Dat was niet altijd makkelijk. Echter toen ik er een volwassen Duitse herder teef bij nam ging dit zeer goed. Het werden twee handen op 1 buik, in huis maar ook buiten.

Dat laatste is dus ook iets om rekening mee te houden. In mijn geval hadden de honden buiten genoeg aan mij en aan elkaar. Enkele honden die we regelmatig tegenkwamen en die ze dus kenden dat vormde nooit een probleem, maar bij brutale wat lompere honden die zo aan kwamen denderen lijnde ik mijn duo uit voorzorg altijd maar aan want daar deden ze niet zo vriendelijk tegen. Dat vond ik uiteraard niet leuk, maar omdat ik het wist leerde ik er mee leven en naar te handelen.

Goed van je om e.e.a. eerst voor te leggen.

Mijn eerste reu hoefde overigens niet persé een andere hond erbij. De teef heeft een aantal maanden eens elders vertoefd, en hij was alleen maar blij om weer een op een met mij op pad te gaan, ondanks dat die twee dus wel een hele goede match waren. Toen ze weer terug kwam was hij daar ook wel weer ok mee hoor, maar alleen had hij het ook prima naar zijn zin.

Ik zou dus goed alle afwegingen maken voor je beslist een hond erbij te nemen. Zeker buiten kan het juist lastiger worden als een hond niet écht zin heeft in vreemde sociale contacten (en de ander misschien juist wel). Dat heb ik wel ervaren destijds. In huis was het wel heel fijn want zoals ik al zei waren het echt maatjes en onderling hadden ze dus ook veel contact met elkaar.

Nu heb ik trouwens een jonge herder van nu ruim 2 jaar, van pup af, en een kruising teefje die wat meer op zichzelf is. Het gaat prima samen, maar het zijn niet echt maatjes in de zin van dat er veel onderling contact wordt gezocht ze doen beiden hun ding binnen en buiten.

Zou er dan misschien tot ook over nadenken om geen pup te nemen. Als je een volwassen hond erbij neemt dan weet je al voor een groot deel wat het karakter is en hoe stabiel hij is. Bij een pup is het toch altijd een beetje afwachten. Ook al is het een 'makkelijk ' ras, dat geeft geen garanties. Je hebt dan denk ik meer kans om een hond te selecteren op bepaalde (voor jou) belangrijke eigenschappen.

" Als je hond als een razende tekeer gaat naar andere honden… is dat dan aan de lijn?
Dat hoeft niet te betekenen dat ie geen social skills heeft, hoor. Sociaal zijn is niet hetzelfde als tolerant zijn of iedereen leuk vinden. Misschien spreekt je hond heel goed hondentaal, en heeft ie -vooraleer ie uitvalt- duidelijk aangegeven dat ie de ontmoeting met de vreemde hond niet wenst, of niet op die manier. Als de tegenpartij hier dan geen rekening mee houdt (en dus eigenlijk asociaal is), dan kan het tot een uitval komen.
 
Een hond erbij in eigen familie is iets heel anders dan een vreemde hond buitenshuis. Er zijn genoeg honden die zeer gesteld zijn op het vriendje waarmee ze samenleven, maar niks moeten hebben van vreemde honden op een wandeling of een hondenweide. Enkel jij kan die inschatting maken, op basis van hoe jouw hond van karakter is.
 
Wat dat 'een makkelijke hond erbij' betreft… een makkelijke hond wil niks zeggen. Als jouw hond gesteld is op rust en beleefdheid, heb je niks aan een lompe, overenthousiaste hond erbij, hoe 'makkelijk' of meegaand die verder ook is… Ik zou eerder zoeken naar raseigenschappen als rustig, bedaard, stabiel, niet snel onder de indruk, enz. Dat gaat dan een betere match geven.
En vergeet die 1e en 2e positie. Behandel je honden gelijkwaardig. Zo leg je zelf geen strijd in de relatie en is er geen reden tot afgunst.
Als je een tweede hond erbij wil, dan zal je beide honden moeten leren om tolerant en respectvol met elkaar om te gaan, dus ook de volwassen hond moet je hierin dan begeleiden.
  "

Alaska's Finest!

 Hier sluit ik me bij aan. 

Als je hond goed met pups is, is dat al sowieso geen probleem. 

Ik zou voornamelijk kijken naar wat JIJ wil. Als jij ontzettend graag een hond erbij wil, je hond is goed met pups en verder niet agressief naar andere honden, alleen selectief, dan zou ik er gewoon voor gaan. 

Alaska's: inderdaad, als hij tekeer gaat is dit aan de lijn. Ik durf hem niet los te laten als er een andere hond in de buurt is, want zoals hij te keer gaat denk ik dat hij de andere hond met huid en haar verscheurd.hij maakt zich groot, haren overeind en uiteindelijk valt hij uit, tevens kan hij zijn blik soms helemaal vastzetten op een hond luistert hij helemaal nergens meer naar.

og hij houd van rust weet ik niet zeker, als ik zijn bal pak kan hij een hele tijd spelen, ook kan hij een hele avond op de bank luieren. Met een andere gond spelen heeft hij (zover ik weet) nooit gedaan. De husky van de buuren (waar hij toevallig wel mee kan) daagt hem wel eens uit maar hij gaat er niet echt op in, waarom weet ik niet. Als is die liefde nu een beetje over sinds de husky op zijn bed ging zitten en ze een meningsverschil kregen.

Blonie: mijn hond is juist helemaal niet baas gericht, als ik je die riem in de hand zou geven zou hij zo met je mee wandelen, alles om hem heen is interesant en ieder bosje mort besnuffeld worden. Binnen moet hij wel zijn waar ik ben, of hij moet wel heel lekker liggen dan wil hij wel een in een andere kamer blijven. Of hij behoeft heeft aan een hond erbij weer ik niet, en kan ik misschien ook niet weten, maar ik hoop dat hij er ook een beetje van opleeft en er een maatje aan heeft. Een mens is nu eenmaal niet hetzelfde als een hond en werkt, uit zich en speelt toch anders.

marjolein: ben ik deels wel met je eens, alleen ben je dan toch altijd afhangkelijk van de vorige eigenaar, over het verleden van mijn hond zijn ze ook niet helemaal eerlijk geweest en kwam er gaande weg achter dat hij toch moeilijker was met andere honden als dat ze me verteld hadden (hij zou alleen wat blaffen) met een pup (het zei een pup van enkele maanden oud) heb ik het toch meer in de hand met het socialiseren en opvoeden en kan hoop ik eventuele problemen nog in de jonge jaren verhelpen/ begeleiden.

Witte draak: het liefst wil IK er een hond bij, maar het ,oet ook passen met mijn huidige hond.

hij is inderdaad selectief agresief, waar hij ze op uitzoekt weet ik niet maar je kan aan hem zien of het goed of fout zal gaan.

als hij een hond mag gaat hij aan de riem trekken, kwispelen en piepen. Bij sommige vreemde honden niet altijd. Ze kunnen dan aan elkaar snuffelen en het kan dan zo ineens klappen.

ik begrijp dat de meeste toch een teef adviseren? Of zou een reu ook een optie zijn, dit heeft eigenlijk mijn voorkeur.

bedankt voor de reacties en verhalen!

Voor honden speelt de rang totaal geen rol. Zou het hoger in rang willen komen verhaal, maar gewoon vergeten.

Ik zou er geen absoluut geen pup bij nemen

Het agressie probleem van jou hond, zou heel goed kunnen komen door onzekerheid.

Daardoor andere vreemde honden willen weg jagen.

Alles wat vreemd is, is onvoorspelbaar. Een zekere hond, heeft daar geen problemen mee, een onzekere hond, des te meer.

Jammer dat hij gecastreerd is, door het weg vallen van de tostesteron (het hormoon, waardoor hij zich nog iets voelde) kan de onzekerheid erger worden.

Ik zou helemaal niet aan een pup beginnen, maar met een goede gt aan het gedrag van je hond gaan werken.

Grote kans, dat je pup dit gedrag overneemt. Grote kans, dat het wennen aan een pup (heel veel, vooral reuen moeten niets van pups hebben) niet makkelijk gaat, gezien de onzekerheid van je hond.

Stel dat ze wel gewend zijn, kans dat je hond de pup gaat verdedigen, de agressie nog vele malen erger zal worden.

Gewoon je op je eigen hond gaan concentreren, heel hard met zijn gedrag aan de slag gaam.

zo, na een afwezigheid even een update doen.

inmiddels is de castratie weer enkele maanden geleden en merk wel een verandering in hem, hij is wat makkelijker geworden met andere honden, het gaat nu minder snel fout, voornamelijk alleen als ze hem aanstaren, als hij genegeerd word is er eigenlijk niets aan de hand, en als het toch fout gaat is hij eerder te stoppen in zijn gedrag.

hij kan zich nog wel eens helemaal focussen op een hond en dan loop ik er met een boog omheen want dan weet ik al hoe laat het is, hij is dan ook niet af te lijden met wat lekkers of een speeltje of zo.

wat ik ook wel opvallend vind is dat hij met de honden van mijn vrienden ( waar hij in de eerste ontmoeting ook niet mee overweg kon) nu graag samen mee gaat lopen en zich aan hun op lijkt te trekken, met zen alle snuffelen aan dat een bosje, waar de een gaat is hij ook zeg maar.

ook andere vreemde honden is dan zelden een probleem, hij kan aan ze snuffelen, kwispelen en gewoon hond zijn zonder problemen, zolang ze maar niet ''verkeerd'' blaffen naar hem of hem erg dominant aanstaren of soortgelijk gedrag, dan wil hij nog wel eens laten zien wie hij is.

het lijkt wel dat hij zich veiliger voelt of meer vertrouwen krijgt ofzo met bekende honden( vrienden) erbij, zou graag willen dat hij het me kon vertellen :)

hierdoor heb ik ook wat meer vertrouwen in hem gekregen en dat zal denk ik ook we meespelen in dat het nu beter gaat daar hij mijn ( stress) gedrag niet oppikt als er een hond aankomt.

het oorspronkelijke idee van een 2e hond speelt nog steeds in mijn hoofd en weet nog steeds niet wat ik moet doen.

ergens denk ik dat het hem goed zou doen een maatje te hebben die hem laat zien hoe het hond zijn werkt zeg maar, maar aan de andere kant moet zijn gedrag niet het voorbeeld zijn voor de 2e hond.  nog altijd een dilemma.

nogmaals iedereen bedankt voor de eerdere reacties!

Ik denk dat een pup eerder zijn gedrag overneemt dat dat een pup jouw hond het goede voorbeeld zal geven. Het idee dat de pup altijd de tweede in rang (roedeltheorie) zal blijven lijkt me ook voorbarig. Zo rond de puberteit gaat de pup zijn plekje vinden in jullie roedel en dat kan best weleens boven of vlakbij je huidige hond zijn met strijd tot gevolg.

Een pup moet zich ontwikkelen en lichamelijk, psychisch en sociaal groeien. Hoe moet die in dat proces een volwassen hond iets leren?

Ik zelf zou het er niet op wagen

Het kan goed zijn dat de pup het instabiele gedrag van je andere hond overneemt..of gewoon teveel impulsen voor je huidige hond

Daarnaast denk ik dat je je energie beter kan richten op kijken wat je nog kan doen aan het huidige gedrag

Een hond erbij..zal toch meer turbulentie en stress geven

(stress hoeft niet altijd negatief te zijn ..maar opwinding is ook vorm van stress bv en doet honden die kort van lont zijn zelden goed)

een pup zal het ook niet worden maar een (jong) volwassen hond die in die zin al weet hoe leuk andere honden zijn. ik ga zeker door met oeffenen met mijn huidige hond, maar op een bepaald moment zal ik toch moeten accepteren dat hij is zoals hij is. Niet alles is te veranderen denk ik zo. een kort lontje heeft hij op zich niet, sommige honden kunnen naar hem blaffen worden genegeerd, er is hier een kleine jack russel die tegen zijn poot kan rijden en hij reageert er niet op. wat de trigger is dat hij sommige honden zo 'aanvalt' en andere kunnen doen wat ze willen en worden genegeerd, kan ik nog niet ontdekken. 

Kleine witte pluizige hondjes lijkt hij een hekel aan te hebben, golden retrievers geeft eigenlijk nooit een probleem bijvoorbeeld.

Ik zou het ook niet doen. Zeker niet als het doel is dat hij wat socialer gaat worden naar andere honden. Het kan ook juist zijn dat hij de pup heel erg wil beschermen. Hier 2 honden, als ik met mijn hond loop kan ze spelen met bijna elke hond, is die van mijn zusje er bij is ze niet vriendelijk en heel beschermend. Als ik jou was zou ik gewoon lekker met je hond werken en bezig zijn en de gok er niet op wagen, wat hierboven werd gezegd, het kan goed zijn dat een pup of jonge hond her gedrag overneemt 

Ik heb een gecastreerde reu van 5 jaar met uitvalgedrag naar honden, zowel naar reuen als naar teven. Ook naar jonge honden, met name reuen, doet hij niet leuk. Overigens heeft hij in het verleden juist heel veel met andere honden gespeeld, maar toen hij volwassen werd en zijn jachtinstinct volop doorbrak (het is een Podenco-Huskymix) begon hij zich steeds meer aan andere honden te irriteren. Had ook een paar minder prettige ervaringen tijdens het 'spelen' opgedaan.

Omdat ik ook nog twee oude teven van 15 jaar heb en ik niet wilde dat mijn reu alleen zou komen te staan, wilde ik er een volwassen teef bij. Op FB kwam een herplaatser van 5 jaar voorbij. Ik heb mijn reu meegenomen naar de kennismaking. Als ik ook maar enige aversie bij hem zou zien, zou ik haar niet nemen. De kennismaking ging echter prima, eigenlijk had mijn reu niet veel interesse in haar maar meer in de hem vreemde omgeving. Ik besloot haar mee te nemen, wel gescheiden van elkaar in de auto. Afgesproken was dat als er onderlinge problemen zouden ontstaan ik haar terug kon brengen.

Het gaat prima tussen de twee, ze liggen tegen elkaar te slapen. Samen spelen doen ze echter niet, dat had ik wel gehoopt. De teef heeft in lichte mate het uitvalgedrag van de reu overgenomen, van dat risico was ik me bewust. Ze kan gelukkig wel los. Ik loop bijna altijd in aanlijngebieden, omdat mijn reu niet meer los kan.

Wat castratie m.b.t uitvalgedrag betreft: hierbij een link naar een artikel hierover. "Castratie heeft mogelijk negatieve invloed op uitvallen"

 http://www.moniquebladder.nl/castratie-beinvloedt-sociaal-gedrag/