Niet springen! update pagina 3

Hoi allemaal.'Ik heb toch even jullie hulp nodig.

Sadi is een super vrolijk enthausiaste hond. 

Hier zijn we enorm blij mee! En willen we dus ook niet afleren. 

Als een van ons , of beide zijn weggeweest en we komen terug , 

Als we sochtens beneden komen . 

Of als we gaan wandelen.'

Word sadi hyper enthausiast. 

Helemaal geen probleem natuurlijk en alleen maar leuk!! 

Maar.... Sadi is zo enthausiast dat ze tegen je op springt.

Vriendlief kan nog wel blijven staan , maar ik weeg maar 8 kilo zwaarder als sadi en lig dus geregeld op me plaat.

Nu wilt ze dit ook  og weleens bij andere mensen proberen als deze haar willen aanhalen. 

Meestal kan ik dat nog tegenhouden omdat we haar 'laag' hebben geleerd. 

Maar dit werkt thuis dus niet. 

Ook hebben we geprobeerd te negeren of rug toe keren als zd wil springen maar dan lig ik gewoon voorover ipv achterover 

Ergens doen we/ik dus iets fout. 

Hebben jullie tips om dit af te leren. 

Het gaat niet om het enthausiaste dat vinden we zelf gewoon echt sadi en helemaal geweldig. 

Alleen om het springen. 

Kijk je Sadi aan als je binnenkomt? Onze Obi heeft hier ook een handje van en die weegt dus net zo veel als ik... Maar als ik hem niet aankijk en me met mijn lichaam langs hem af beweeg dan steigert hij wel maar daar houdt het dan ook op. Dan is het zoiets van : "huh...? Ohhh ok dan niet..."

Hij springt wel echt omhoog en dan op het laatst met zijn poten tegen me aan ipv vol vanuit een aanloop (gelukkig hehe).

Maar ja uhh enthousiasme is iets wat niet makkelijk is maar dat veroorzaakt dat gestuiter. Obi doet alles wat zijn gekke bol hem ingeeft als hij flink enthousiast is en dan denkt hij niet meer: "ohh wacht ik mocht niet springen..." Want hij weet dondergoed dat hij niet mag springen. Die paar hersencellen zijn alleen maar bezig met stuiteren op zo'n moment en gek is niet gek genoeg.

Dus ergens moet je denk ik toch dat enthousiasme zien in te perken, bijvoorbeeld door de aandacht niet te geven... Want je schrijft "Wij vinden dat bij Sadi horen en geweldig" maar een hond die zo dol is als een stier is niet leuk lijkt mij, (ik beeld me het even in met onze Obi).  Onze Obi is als hij flink enthousiast genoeg is onhandelbaar. Dussss wij proberen hem niet daar te laten komen zal ik maar zeggen. Dus geen aandacht en niet ook blij reageren want je voed zijn gedrag alleen maar. Obi springt rondjes als een dolle stier als hij blij is.  *bonk* zo tegen de deurkozijnen aan.. neuhh laat maar kerel we gaan eerst zitten en dan krijg jij je aandacht. 

Ja, dat is een lastige hè......Ik weet precies wat je bedoeld!

Ik ga ook nog wel eens ( bijna) tegen de vlakte als ik onvoorbereid een knuffel van Wanda krijg...

Er is maar 1 oplossing en die is lastig en tijdrovend: telkens als Sadi té enthousiast is en je ziet dat ze wil springen: loop vooral niet verder maar loop direct weer weg, zonder iets te zeggen.

Zorg dat ze niet bij je kan komen. Dan wachten; uit haar zicht.

Is ze rustiger? Dan kan je naar binnen of verder naar beneden naar haar toe. Wil ze alsnog opspringen? Direct weer omdraaien, weglopen ( en dus aandacht onthouden).

Pas terugkomen of binnenkomen als ze echt rustig is.......

Als je dit een tijdje consequent volhoudt, dan leert ze dat druk doen en opspringen haar niets oplevert, terwijl rustig blijven extra knuffels betekent

En ze móet dit gaan leren want anders gaat ze straks ook Chris alsmaar omver kegelen.......

Gewoon knietje opheffen, zonder iets te zeggen of je hond aan te raken met je handen.

En neen, dat doet geen pijn, het springen brengt hun niks op als je dit doet.

Sorry, maar dat is geen realistische tip bij een echt grote hond.

Een knietje raakt je hond ( van deze grootte)niet eens, zal haar niéts leren want ze voelt niks. En bovendien moet je honden niet iets leren of afleren door ze proberen pijn te doen......

En tenslotte: ben jij als baasje nog onstabieler omdat je nog maar op 1 been staat......

Bedankt voor de tips

Ze krijgt idd meteen aandacht als we thuis komen of wat dan ook.

Dus dat zou ik dan eigenlijk niet meer moeten doen.
Springen doet ze ook vanaf stand maar dan kan ik nog wek enigszins mijn evenwicht bewaren.
Maar meestal gaat het dus met een aanloop(je)

Gek genoeg ( en gelukkig maar ) doet ze dit niet als ik mijn zoontje vast hebt.
Maar zodra ik mijn zoontje heb neergezet neemt ze alsnog een aanloop.

Ik moet dus eigenlijk toch die enthousiaste wat in dimmen?

Knietje geven doen we maar niet, als het al mogelijk is bij zo een beer.
Zal maar net verkeerd aankomen en haar pijn doen.
Dat is niet de bedoeling.

Hoe begroeten jullie haar als je thuiskomst of als je beneden komt vindt ze dat misschien erg spannend?

Misschien gewoon binnenkomen, en rustig hallo Sadi zeggen en meteen wegdraaien en  iets doen wat je wilde gaan doen, dus niet stilstaan en afwachten tot ze op je afspringt?

Ze krijgt wel meteen aandacht , maar niet super druk.
Het springen doet ze het meeste van zodra je de voordeur al open doet.

Als je de trap af komt sochtens dan staat ze ook meestal al klaar met haar poten op de eerste trede.

Dan krijg ik vaak wel de kans om laag te zeggen als ze aanstalten maakt om te springen.

Niet reageren als je binnenkomt, maar compleet negeren. er nog geen blik op werpen. consequent volhouden. dat werkt echt het beste. knietjes geven ben ik niet voor, gewoon het enthousiasme er af halen. als er niks bijzonders gebeurt als je binnenkomt is er ook geen rede tot springen.

Oké gaan we dat proberen

Maar wanneer ga je haar dan wel aandacht geven?
Als ze rustig is?

De onze willen ook graag enthousiast begroeten 's ochtends. Wat wij doen is neerknielen en zo knuffelen en kroelen.

Het opspringen doen ze hier omdat ze 'honds' willen begroeten, net zoals wolven willen ze de mond likken als begroeting. Maar als ik neerkniel, valt die neiging weg, en vinden ze een kleine kroelpartij een prima vervanging van de slabberige tongkus (en ik vind dat ook aangenamer  ).

" Oké gaan we dat proberen

Maar wanneer ga je haar dan wel aandacht geven?
Als ze rustig is? "

Jaimie & Sadi ( Hus † )

 gewoon, wanneer het je wel uitkomt. tussendoor een keer. als je hond maar geen link legt tussen dat binnenkomen en aandacht. Als het springen er eenmaal uit is, langere tijd, dan kun je weer langzaam hoi hond zeggen bij binnenkomst of zo. Dan is dat spring gedrag er uit.

" De onze willen ook graag enthousiast begroeten 's ochtends. Wat wij doen is neerknielen en zo knuffelen en kroelen.
Het opspringen doen ze hier omdat ze 'honds' willen begroeten, net zoals wolven willen ze de mond likken als begroeting. Maar als ik neerkniel, valt die neiging weg, en vinden ze een kleine kroelpartij een prima vervanging van de slabberige tongkus (en ik vind dat ook aangenamer  ). "

Alaska's Finest!

 deze wist ik nog niet Nanook wilt af en toe nog enthousiast zijn maar is al zoveel minder als voorheen gelukkig. 

Door Jamie idd de andere tips te gebruiken. Maar vindt deze wel de moeite waard om ook uit te proberen want je wilt ze zo graag een knuffel geven toch? 

want je wilt ze zo graag een knuffel geven toch?  "

Jeanine :)

 Inderdaad. Ik heb ooit ook dat negeren geprobeerd, maar ik vond dat zo onbeleefd van mezelf. Uiteindelijk komen ze je op hun manier begroeten, en om dan te reageren of je ziet ze niet staan… tja, dat vond ik niet bij mezelf passen… 

Dus lekker teruggroeten, maar op onze eigen aangepaste manier. 

De rest ook bedankt voor jullie tips en hulp!
Ik houd het in gedachten mocht het niet lukken.
Maar dat van Alaska spreekt me net iets meer aan.

Ik vind het echt fijn als ze zo blij is dat ze je weer ziet.
En daar hoort dan ook een beetje Sadi stuiter bij.

Ik vind het echt fijn als ze zo blij is dat ze je weer ziet.
En daar hoort dan ook een beetje Sadi stuiter bij. "

Jaimie & Sadi ( Hus † )

 Even jullie eigen kleine stuitermomentje, maar dan wat lager tegen de grond… 

Laag zijn we hier ook vanaf de start mee bezig geweest.  Als mensen haar wilden benaderen (gewenst contact moest ze eerst zitten).

Passerende mensen. Sadi aan de andere kant van de persoon. Ik tussen beiden. Ingekorte lijn en Sadi opletten, doorrrr lopen.

Thuiskomen deur dicht en gingen we met de rug naar haar toestaan. Pas als ze laag bleef draaiden we ons om en zeiden gedag etc.

t spingen uit blijdschap heb ik je destijds voor gewaarschuwd. Ik baal ervan dat je er meermalen door op je plaat bent gegaan. mede omdat we we hier van begin af 8 weken jong geprobeert hebben in goede banen te leiden. Maar als ze op zo'n moment hyper is. Is ze even onbereikbaar door haar enthousiasme.

Ook wij hebben met haar ervaren dat dat toch wel verdomd lastig is met haar.

Als er bezoek kwam lijnden we haar ook altijd eerst aan zodat bezoek normaal binnen kon komen en vroegen deze haar te negeren.

Als alles bedaard was lieten we het rustig begaan. Maar was ik wel in de buurt voor geval ze opnieuw begon.

Wat ik met haar ook duidelijk heb gezien is hoe energieker je zelf bent ongeacht of dit van binnen of van buiten is. Dit versterkt haar enthousiasme.  

" Bedankt voor de tips

Ze krijgt idd meteen aandacht als we thuis komen of wat dan ook.

Dus dat zou ik dan eigenlijk niet meer moeten doen.
Springen doet ze ook vanaf stand maar dan kan ik nog wek enigszins mijn evenwicht bewaren.
Maar meestal gaat het dus met een aanloop(je)

Gek genoeg ( en gelukkig maar ) doet ze dit niet als ik mijn zoontje vast hebt.
Maar zodra ik mijn zoontje heb neergezet neemt ze alsnog een aanloop.

Ik moet dus eigenlijk toch die enthousiaste wat in dimmen?

Knietje geven doen we maar niet, als het al mogelijk is bij zo een beer.
Zal maar net verkeerd aankomen en haar pijn doen.
Dat is niet de bedoeling. "

Jaimie & Sadi ( Hus † )

 Ik stuur Paddy direct op zijn plaats als ik binnenkom. Negeer hem een tijdje, en dan mag hij komen. Is hij dan nog te druk dan gaat hij direct weer terug.

De laatste tijd is het helemaal niet meer nodig.

Edit, dat van Alaska's is beter, maar werkte hier niet.

En hier was t alleen als we weg waren geweest. We hebben hier alles gelijkvloers en snachts lag ze dus gewoon op een kussen of haar open nylon bench in de slaapkamer.

 Grote zucht, ik zeg er toch duidelijk bij dat het NIET pijn doet.

Het is ook niet de bedoeling om de hond pijn te doen.

Eerst goed lezen voor je commentaar geeft en het zelf eens uit proberen.

En jawel, werkt prima bij grote honden (heb zelf genoeg joekels van honden gehad)

Ik voelde me wel altijd erg blij door zo'n begroeting en alleen al die reactie van binnen nemen ze ook waar.

Sadi is natuurlijk wel een herplaatser, het kan niet anders of dat heeft ook gevolgen. Misschien is het toch wel erg spannend voor haar de nacht alleen door te brengen, alleen thuis te blijven... dat is ook nog iets om rekening mee te houden.

Van die gedachte uit zou ik haar nooit compleet negeren, het kan zijn dat ze juist even die aandacht nodig heeft, vandaar mijn gedachte gewoon even rustig Hallo Sadi zeggen doorlopen en verder niets, negeren dus na het even een seconde aandacht.

Hier ook een hele blije hond die ook graag wil springen. Wat ik haar heb  geleerd als ik binnenkom is haar naar de keuken sturen. Ze weet dat ze daar dan wat lekkers krijg. Heb ik even tijd om normaal de deur dicht te doen. Soms komt ze nog even blij terug gerent als ik er wat te lang over doe maar dan hoef ik maar keuken te zeggen en ze gaat weer blij terug.

Als ik eenmaal in de keuken ben springt ze niet meer tegen je aan en pak ik wat lekkers voor haar en daarna is het over. Ga ik haar nog even lekker kroelen als het snoepje op is.

 ik ken Sadi natuurlijk. Bij haar is een snoepje hap slik weg en doorgaan. Dan zou een runderoortje of ander kauwmateriaal meer succes hebben en kan ze op die manier gelijk de energie explosie die door haar enthousiasme is ontstaan een beetje kwijt.

Als we weg waren geweest en eerst de rug toe keerden. En pas begroeten als ze laag bleef. Kwam bij begroeten direct t stuiteren terug. Vaak volgde hier na t gedag zeggen een runderoortje. 

 Hier ook geen hap slik weg brokje. Want dan is het ook nog niet weg. Ik heb altijd van die hele dune gedroogde harde vleesstaafjes. Stelt  eigelijk niks voor maar ze kan die niet hap slik weg krijgen. Dus is ze er toch even mee bezig en dan is het goed daarna.

Ik snap de redenatie wel, maar toch is het niet handig om het te grote enthousiasme van een forse hond te blijven belonen.

Je zegt zelf al Renate: energie explosie. 

Als mijn hond dat heeft( wat zelden gebeurd thuis, ze is erg relaxed; gekkigheid heeft ze  wel vaak tijdens het wandelen en is dan prima!) en ik ga dan op mn hurken zitten om het springen te omzeilen: dan loopt ze letterlijk al kwijlend en zwiepstaartend over me heen in haar blijdschap........

Dat zal reuze schattig zijn, maar mij doet het pijn! Die 60 kilo te klotsen over mn ribben....Dus ik wil dat niet. En al helemaal niet bij iemand anders.  Wat obi ook al aangaf in haar reactie.

Dus! Al te explosief enthousiasme wordt hier genegeerd( niét zielig) tot er rustiger en veiliger gedrag is.

Dan wordt ze stukgeknuffeld......

Dat is hier ook geprobeert Coby. Maar Sadi echt negeren is vrijwel onmogelijk. Ik bedoel je kunt niet om haar heen.