Obsessief gedrag bij 15 jarige lhasa apso

Ik heb een lhasa apso van + 15 jaar. Ik heb hem op 9 jaar geadopteerd. Hij was mentaal verwaarloosd, had een gat in zijn oog en een poot die slecht aaneen gegroeid was,.... Het was een afgedankte dekreu die niet wilde dekken. Buiten verlatingsangst, heb ik er, na verloop van tijd en veel aandacht, liefde en discipline, terug een normale relaxte hond van gekregen. Nu is hij blind, doof, tumoren aan zijn anus, artrose en dement, heel droge ogen die constant toeplakken (behandel ik met druppels en maak ik bijna dagelijks zuiver). In juli heeft hij een attack op zijn hersenen gekregen. Na 1 week kon hij terug normaal lopen zonder om te vallen en na 10 dagen at hij terug. Hij is momenteel veel beter dan een jaar geleden toen hij dement werd en de periode na zijn attack. Hij geniet van het leven, van eten, snoep, aandacht,... Hij is heel relaxt tot het bijna tijd is voor zijn dentastick. Pijn heeft hij zelden en als hij pijn heeft, gaat dat na enkele minuten masseren over. Nu heeft hij obsessief gedrag tov eten ontwikkeld. Hij krijgt tegen 18u een dentastick. Tegenwoordig begint hij om 16u al op en af naar de kast te lopen en stopt daar niet mee voordat mijn partner zijn bed in gaat. Berispen gaat niet doordat hij blind en doof is. Op zijn kussen zetten of op de zetel bij me nemen, helpt niet, dat wil hij niet. Hij stopt ook niet als hij zijn dentastick heeft gehad. Je kan hem er 4 geven, hij blijft op en af lopen. Na de 3de zal hij zich 10 minuten neerleggen. Wat kan ik doen om hem dat af te leren? Het getik op de laminaat, werkt op onze zenuwen omdat het zolang duurt en boven het geluid van de tv uitkomt. Zouden babysokken een idee zijn om het geluid te dempen? Ik heb hem een dik jaar geleden en dit jaar juli willen laten inslapen omdat ik het niet kon aanzien maar nu is hij terug veel te goed en wil ik hem nog wat laten genieten. Weet iemand raad??

Ik wil niet te hard zijn, maar je hondje is dement, wat verwacht je nog?

Dat obsessief gedrag zal altijd erger worden.

Vind je dat hij nog gelukkig is zo, in deze toestand?

Dikwijls zien eigenaren zelf niet hoe slecht hun hondje eraan toe is, doordat ze het dagdagelijks zien en er gewent aan worden.

Zou het niet tijd zijn om.....

Nu is hij blind, doof, tumoren aan zijn anus, artrose en dement, heel droge ogen die constant toeplakken (behandel ik met druppels en maak ik bijna dagelijks zuiver). In juli heeft hij een attack op zijn hersenen gekregen.

Ik vraag me af wat de kwaliteit van leven nog is als je dit allemaal zou hebben.

Er staat dat je hondje veel beter is dan een jaar geleden. Maar is dit daadwerkelijk zo, of is dit wat je wilt zien? Het lijkt me namelijk niet dat zo'n beestje met een waslijst aan medische dingen nog zo goed te pas is. Hoe weet je of je hondje pijnvrij is? Hoe weet je, wanneer je hondje wel pijn heeft  dit na enkele minuten masseren weer over is? Lijkt me stug eerlijk gezegd, pijn gaat niet weg bij masseren namelijk. 

Daarnaast, het obsessief heen en weer lopen naar de snoepkast, dat zal misschien bij het dementie proces kunnen horen?

Anja,

Heb je je afgevraagd of het leven van je hondje nog wel hondwaardig is, of dat hij alleen maar geestelijk en lichamelijk ongemak en pijnen heeft?

Als leven alleen maar lijden is, heb je als eigenaar de verantwoording om een zeer moeilijke beslissing te nemen.

Het is niet fair om een hond, die ernstig lijdt zonder vooruitzicht op verbetering, te laten leven en lijden, omdat jij als eigenaar geen afscheid kan nemen. Houden van is ook op tijd kunnen loslaten.

Sterkte.

Ik ga regelmatig naar de dierenarts en hij zegt zelf dat hij veel beter is dan enkele maanden en zlefs 1 jaar geleden. Zelfs zijn dementie is verbeterd. Ik heb al meer dan 20 jaren honden (regelmatig oudere verwaarloosde honden) en ik heb altijd een heel goede band met mijn dieren. Ook al zijn ze niet in de buurt, toch voel ik aan als er iets scheelt en ga ik dadelijk kijken. Ik heb die reactie van laten in te slapen al gekregen van kennissen en sorry maar dat is van mensen die, als er iets meer werk bij komt kijken en ze wat last ondervinden van hun dier, dan moet het weg en daar zijn soms heel gezonde dieren bij die enkel af en toe slecht gedrag vertonen dat je weg krijgt door er iets meer tijd in te steken, maar die moeite willen ze niet doen (eten en drinken geven is in hun ogen voldoende maar daarvoor moet ik geen hond/ dier hebben. Ik heb het hier over de mensen die ik persoonlijk ken en niet op dit forum.

De dieren laten me merken als het niet gaat. Het vrouwtje (ook verwaarloosd en mishandeld) heb ik 3,5 jaar geleden laten inslapen. Op zaterdag was ze nog prima in orde en haar hart was ok, want ik ben toen bij de veearts geweest en 's zondags was ze aan het sterven en heb ik onmiddellijk de dierenarts gecontacteerd en geloofde hij me eerst niet. Ze liet merken dat het genoeg was en de dierenarts kon niet geloven dat het op 1 nacht zo slecht was geworden en haar hart het aan het begeven was. Ik had haar ook zo kunnen laten sterven, had maar enkele uren of 1 dag geduurd maar dit wilde ik niet want ze had pijn en ze was gefrustreerd omdat ze ineens niet meer kon lopen. Ik zal mijn dieren niet laten afzien. Ik weet als ik nu aan de dierenarts zou zeggen dat ik hem wil laten inslapen, hij mij naar huis stuurt of hij zou me niet geloven. En hem vertrouw ik 200%. Dat is echt dierenarts in zijn hart en hij doet het om dieren te helpen en niet voor het geld. Hij heeft me zelfs nog raad gegeven om hem over een 4 maanden mee te verhuizen, zou hij niet doen als de hond zo slecht was. Hij is altijd zeer open en eerlijk tegen mij over wat er scheelt en wat we het beste doen, zelfs over inslapen.

In het begin was mijn hondje heel kleinzerig en had regelmatig pijn, was ook door de angst (door zijn verleden) en gespannen spieren rond zijn slechte poot die zijn poot afklemden zodat hij er niet meer op kon staan of lopen en daar helpen massages, warmte en oefeningen wel tegen. Door mijn eigen ervaringen, voel ik waar de knoop bij hem zit en als hij niet kan staan of lopen, dan loopt hij na de massage weer vrolijk door het huis en sprong hij van de zetel als ik even niet oplette (dit mag hij niet meer dus ik laat hem nu niet meer alleen op de zetel). Zelf ben ik invalide en 35 jaar chronisch pijnpatiënt. Ik zal mijn hond niet laten afzien, ik weet wat het is. 

Ondanks zijn dementie heeft hij het laatste half jaar geleerd om te vragen als hij buiten moet/wil. Vroeger volgde hij het teefje en na haar overlijden zette ik hem regelmatig buiten. Nu geeft hij het zelf aan, als hij tussendoor buiten moet.

Buiten zijn obsessief gedrag momenteel is hij een zeer normale en gelukkige hond (1000% beter dan toen ik hem heb gehaald) die goed zijn plan kan trekken en die af en toe (1-2 keer/maand) eens pijn heeft en dan laat hij het ook merken en gelukkig is het snel over. Hij geniet van vele dingen. Hij loopt met zijn staart fier rechtop, kwispelt regelmatig en ... Jullie zouden hem soms moeten bezig zien, als jullie ons kenden, zouden de reacties anders zijn.

Weet iemand raad voor dat getik of heeft iemand ervaring met babysokjes of iets anders, dat was mijn vraag. Ik voelde me verplicht om te reageren op jullie reacties

Bedankt voor jullie reactie

Babysokjes zijn te glad. Kans op uitglijden en verwonding is dan groot. Je kan beter kijken naar schoentjes speciaal gemaakt op hondenpootjes.

Dementie kan niet verbeteren, er kan wel een opleving plaatsvinden. Deze is vaak maar van korte duur.

Dierenartsen leven van zieke dieren.

Oude, zieke dieren zijn hun grootste bron van inkomsten.

Bovendien praat een dierenarts altijd mee met zijn klant, want het is belangrijk dat die klant bij hem blijft komen.

Dementie kan nooit verbeteren, eenmaal dementie blijft dementie.

Dierenliefde is heel mooi, maar soms moet je niet aan jezelf denken maar aan de kwaliteit van leven dat het dier nog heeft.

Dat is echte dierenliefde.

Beste Ruby en Luz,

Dementie kan wel verbeteren, net als bij mensen, door de hersenen te stimuleren. Een dik jaar geleden lag Shang constant op zijn kussen te rillen en staren, dit doet hij niet meer. Een opleving van 15 maanden en blijft nog verder gaan, is mooi meegenomen.Toen heb ik hem willen laten inslapen en tevens na zijn attack, maar dat beterde telkens na enkel dagen.

Mijn dierenarts vraagt 1 visit ook al ga ik 5 keer terug voor hetzelfde, dus ik denk niet dat hij me laat terugkomen om iets te verdienen. Hij laat me ook pas de laatste keer betalen als het dier beter is of bij een operatie na draadjes uitdoen en dan mag je iedre dag teruggaan voor een spuit tegen de pijn of in het slechtse geval na het te laten inslapen. Ik ben enkele jaren geleden 21 dagen na elkaar geweest met een kat en ze kreeg iedere dag een inspuiting (zondag, feestdag,...), de laatste 3 dagen heb ik de andere kat ook moeten meenemen. Ik moest 20 euro betalen, medicatie inbegrepen. Zelfs de prijs voor een operatie is 20% van wat je op een ander betaald. Als mijn vader met zijn 2 honden gaat en ik, toen Xzinah nog leefde, met 2 honden ging betaalden we ieder 10 euro en dan de medicatie (enkel euros). Denk echt niet dat hij profiteert van zieke oude dieren, juist het tegenovergestelde. Hij trekt zich, bij wijze van spreken, niets van het baasje aan maar wel wat goed is voor het dier. Hij zegt zijn mening gewoon. Er bestaan nog zulke mensen, je moet ze alleen weten te vinden.

Als Shang geen waardig bestaan meer heeft, moet het voor mij zeker niet meer. Ik twijfel geen seconde om hem laten in te slapen als hij terug iets krijgt wat na een inspuiting niet betert of hij wordt gewoon slechter. Soms wordt het mij teveel door zijn getik de hele avond of dat hij me constant naloopt maar als ik hem nu zou laten inslapen, voel ik me de rest van mijn leven schuldig want dan ben ik zoals de mensen die ik ken. Hond bezorgt me teveel last, dus hij moet weg ook al heeft hij nog een waardig bestaan en is de levenskwaliteit nog goed. Ik beweer niet dat hij 100% is, zeker niet maar hij is werkelijk beter dan toen ik hem in huis haalde of toen hij in het begin zijn dementie kreeg.

Bedankt voor de info over de schoentjes, daar kan ik verder mee.

Beste anja, ik heb 5 jaar op de psychogeriatrische afdeling gewerkt. 5 jaar lang met dementerende mensen, daarna in de gehandicaptenzorg nog 2 jaar met dementerende mensen met down syndroom gewerkt.

Ik heb er geen een beter zien worden toendertijd, je kunt proberen vaardigheden te onderhouden dmv fysiotherapie en ergotherapie en de tijd en energie die je er zelf in steekt. Maar uiteindelijk is het de dementie wat wint.

Maar jij mag uiteraard geloven wat jij wilt. Ik geloof wat ik wil.

Verder kan ik je niet helpen.