hond geobsedeerd door kind

Mijn zus heeft een 7 jarige reu (shih tsu/maltezer) die geobsedeerd is door mijn dochter van bijna 7. De hond rent hysterisch en blaffend rond als je op bezoek komt. Hij springt tegen je op en dit gaat een hele tijd door. Omdat hij dit altijd al heeft gedaan en dus ook tegen mijn dochter opspringt is ze bang geworden. Hij trekt aan haar kleren en het is vaker voorgevallen dat ie zijn tandjes in haar huid zette of krassen achterliet op haar rug. Sindsdien is ze doodsbang. Ze is bijna panisch als we op bezoek gaan. Ze staat verstijfd met dr armen omhoog in de kamer en gilt dat we hem vast moeten houden. Ook probeert hij haar steeds te berijden als we even niet opletten terwijl hij dit bij niemand anders probeert. Zodra ze op de bank wil zitten springt hij achter haar aan en gaat wild tegen haar aanrollen en hapt in dr kleren. Hij probeert het ook bij mij maar ik duw hem weg en op een gegeven moment geeft ie op. Bij mijn dochter niet. Als je hem probeert vast te houden vecht hij net zo lang tot hij uitgeput aan het hijgen is, zijn hart slaat op hol en zodra je loslaat gaat ie meteen achter haar aan. Bezoekjes zijn een hel geworden. Mijn dochter zit op een stoel met dr benen omhoog en durft niet meer op te staan en iedereen is gestressed om hem bij haar weg te houden. Ook mag hij niet meer mee als we op bezoek gaan bij oma. Mijn zus legt het probleem vooral bij mijn dochter. Als je dochter nou eens normaal doet dan doet hij ook normaal. Hij wil gewoon graag haar aandacht want bij andere kinderen doet hij niet zo. Ik ben het daar niet mee eens. Zij hoort haar hond in toom te houden. Haar hond heeft meerdere problemen. Het als een gek rondreizen als er bezoek is, bedelen als je eet etc. Verder heeft hij verlatingsangst.ze heeft een keer geprobeerd hem in een asiel te zetten voor vakantie. Dit was een ramp. Hij at niet en beet een andere hond en mijn zus moest hem komen halen. Ook is hij bang voor mannen en verder is hij twee keer aangevallen door een pitbull. Mijn zus beweert dat een hondentrainer heeft gezegd dat sommige honden niets kunnen leren en ze doet dus ook verder geen moeite om op training te gaan. Ze wil hem ook niet laten castreren want volgens haar helpt dat ook niet. Ik ben ten einde raad en het eerlijk gezegd ook een beetje spuugzat. Familiebezoekjes zijn waarschijnlijk verpest tot mijn dochter oud genoeg is om de hond van mijn zus aan te kunnen. Iemand tips?

Je zus had haar hond gewoon kunnen opvoeden. Helaas zeker de gedachte gehad, ach.. t is maar een klein hondje, die hoef je niet op te voeden. Trouwenzls, alle honden kunnen wat leren. Het ligt aan de baas, of die er genoeg tijd en energie in wil steken.

Helaas maar waar, kleine hondjes hoort men ook op te voeden. 

Je zus hoort er eigenlijk voor te zorgen dat die hond gehoorzaamd en niet springt, bijt of wat dan ook.

Jij kunt gewoon tegen je dochter zeggen dat ze niet moet gillen, met de benen omhoog gaan zitten of wat dan ook, dat maakt het gedrag van de hond helaas alleen maar erger.

Als je zus het niet doet, dan moet jij het doen, de hond kortaf sommeren weg te gaan. Heb overwicht en niet te zacht spreken. Gewoon kort en duidelijk; weg, schiet op! handgebaar erbij van, wegwezen. Doet ie dat niet, dan meenemen naar zn plek en Kortaf; blijf.

Castreren hoeft inderdaad niet te helpen, beter nog, het kan daardoor ook nog verergeren. 

rijden van de hond is vaak een teken van overprikkeling, de situatie niet aankunnen. 

Je zou eventueel nog iets lekkers mee kunnen nemen zoals een gedroogd konijnenoor. Daar zijn kleine hondjes vaak nog wel even zoet mee. Neem de hond mee naar zn mand en geef daar het oor. Lekker wat te knabbelen, hond kan tot rust komen en jullie kunnen dan rustig gaan zitten. 

De hond mag best snuffelen, maar hij hoeft geen idioot gedrag te vertonen. 

Dat kan toch niet de bedoeling zijn dat je dochter met angst rond moet lopen als ze bij haar tante op bezoek gaat.

Als je zus weigert haar hond te begeleiden, zou ik er niet meer heen gaan, heel simpel.

Ik zou met haar gaan overleggen, goed ik begeleid mijn kind, en jij begeleid je hond. Als jullie er samen uit kunnen komen is het natuurlijk een win win situatie.

Je hebt voor jonge kinderen een spel De blauwe hond misschien is dat iets voor haar om te leren hoe je te gedragen in de buurt van honden.

http://www.thebluedog.org/nl/

Er bestaan ook cursussen voor kind en hond, misschien is dat ook een idee, daar leren ze ook veel van.

Jij en je zus, zouden zelf ook wat kunnen doen, dat je dochter bijv. snoepjes verstopt voor de hond en de hond die mag gaan zoeken. Onder positieve begeleiding van de volwassenen uiteraard. Het moet voor ontspanning zorgen voor zowel hond als kind.

Bedankt voor de tips. Ik ga inderdaad proberen om mijn kind wat Hondensnoepjes mee te geven zodat ie ff a

Afgeleid is. Ook moeten we maar vaker met hem gaan wandelen zodat zij weer meer vertrouwen in hem krijgt.

Verder zal ik maar op me nemen hem meer te corrigeren want dat gaat mijn zus niet doen.

Misschien moet ik vragen of hij een dagje bij ons mag zijn zodat hun invloed niet aanwezig is.

Heeft ze geen bench? Als mij dochter zo bang zou zijn en er wordt niet gewaarschuwd zou ik niet gaan.

Als je nou gaat, dan loop je voor je dochter uit om hem gelijk op zijn plek te zetten, neem wat lekkers mee waar hij lang mee zoet is, niet iets wat hap slik weg is.

Is hij gek op balletjes? Laat je dochter op een stoel staan waar hij niet bij kan en laat ze zo met hem spelen, lekker moe maken zo betrek je je dochter er ook bij.

 Ik vind het in elk geval wel knap dat jij nog bereid bent om iets aan de situatie te willen doen. Denk dat veel mensen gewoon zouden wegblijven bij de hond. Hoedje af voor jou!

Misschien is de hond naar jullie toe halen geen slecht plan. Dan kan je de hond in een afgesloten ruimte even laten wennen, kan je geen puppyren of zoiets lenen van iemand? Dan kan je dochter met een veiliger gevoel dichter bij de hond komen zonder dat er gevaar is dat ze niet kan wegkomen.

Of je houdt de hond aan de leiband, ook binnen en je begeleidt op die manier het contact met je dochter.

In elk geval moet je vermijden dat je meisje nog banger wordt of dat ze opnieuw wordt 'overvallen' door de hond.

Weet wel dat, als dit goed gaat, de hond waarschijnlijk bij hun thuis opnieuw in hetzelfde gedrag zal hervallen, tenzij je zus akkoord gaat met dezelfde werkwijze als bij jou thuis.

Is je dochter sterk genoeg om de hond aan de leiband te houden? Misschien is het goed dat zij wat oefeningetjes doet met het hondje? 'Mooi zit', 'flink zo', en dan een snoepje, ... Korte stukjes wandelen, ...

Veel succes!!!

Denk erom dat je niet te veel in 1 keer mag verwachten van beiden. De hond kan hier niks aan doen, want hij heeft nooit het juiste gedrag geleerd, en je dochter kan er ook niks aan doen, want het knopje 'bang' zet je niet zomaar af!

Het zal waarschijnlijk wel enkele keren moeten gebeuren hoor.

PS: ik zou mijn dochtertje nooit dwingen om met de hond leren om te gaan, alleen stimuleren. Als ze er echt niks moet van weten, is het misschien een idee om eens met haar een hondenschool te bezoeken (liefst een al gevorderde groep) en haar daar te leren hoe honden zich horen te gedragen en proberen of ze bij die honden wel durft aaien, balletje gooien, ... (denk dat als je contact opneemt met lokale school en je probleem uitlegt, dat de mensen je daar zeker gaan willen helpen)

 Ik vind het in elk geval wel knap dat jij nog bereid bent om iets aan de situatie te willen doen. Denk dat veel mensen gewoon zouden wegblijven bij de hond. Hoedje af voor jou!

Misschien is de hond naar jullie toe halen geen slecht plan. Dan kan je de hond in een afgesloten ruimte even laten wennen, kan je geen puppyren of zoiets lenen van iemand? Dan kan je dochter met een veiliger gevoel dichter bij de hond komen zonder dat er gevaar is dat ze niet kan wegkomen.

Of je houdt de hond aan de leiband, ook binnen en je begeleidt op die manier het contact met je dochter.

In elk geval moet je vermijden dat je meisje nog banger wordt of dat ze opnieuw wordt 'overvallen' door de hond.

Weet wel dat, als dit goed gaat, de hond waarschijnlijk bij hun thuis opnieuw in hetzelfde gedrag zal hervallen, tenzij je zus akkoord gaat met dezelfde werkwijze als bij jou thuis.

Is je dochter sterk genoeg om de hond aan de leiband te houden? Misschien is het goed dat zij wat oefeningetjes doet met het hondje? 'Mooi zit', 'flink zo', en dan een snoepje, ... Korte stukjes wandelen, ...

Veel succes!!!

Denk erom dat je niet te veel in 1 keer mag verwachten van beiden. De hond kan hier niks aan doen, want hij heeft nooit het juiste gedrag geleerd, en je dochter kan er ook niks aan doen, want het knopje 'bang' zet je niet zomaar af!

Het zal waarschijnlijk wel enkele keren moeten gebeuren hoor.

PS: ik zou mijn dochtertje nooit dwingen om met de hond leren om te gaan, alleen stimuleren. Als ze er echt niks moet van weten, is het misschien een idee om eens met haar een hondenschool te bezoeken (liefst een al gevorderde groep) en haar daar te leren hoe honden zich horen te gedragen en proberen of ze bij die honden wel durft aaien, balletje gooien, ... (denk dat als je contact opneemt met lokale school en je probleem uitlegt, dat de mensen je daar zeker gaan willen helpen)

Ik zou graag het verhaal van de kant van jouw zus willen horen.

Er zijn namelijk dingen die ik lees waarvan ik denk hmmm zou ik precies zo hebben gedaan.

Neem even als voorbeeld het castreren. Waarom moet zij haar hond castreren? 

Omdat hij rijdt op jouw dochter die Hoe vaak langs komt? 

1. Castreren heeft niets te maken met het rijden op je dochter.

2. Het is haar hond en je wilt nu (als visite )dat de hond gecastreerd wordt? In een gezonde hond snijden als eis om op visite te kunnen komen.... 

Ik heb namelijk ook zo'n schoonzus. Kinderen zogenaamd doods bang voor mijn honden maar eerste wat ze doen is er op af rennen en blaf geluiden maken... 

Ik ben doods bang voor leeuwen maar ik ren daar niet vrijwillig op af om te gaan grommen....

Ook het op stoelen klimmen.... en gillen... dat hoef je hier thuis niet te doen... mijne trekken de stoel om... 

En nu is het net of ik ook van die aso honden heb. Maar ik heb hier drie buur jongens waarvan de vader ziek is en ik af en toe oppas speel.

1 heeft adhd  6 jaar

1 is autistisch 9 jaar

En de ander is nog te jong om iets te snappen...

En hoe gaat dat. 

Nou uitstekend!

Bij binnen komst mogen we allemaal ff "gek" doen in de tuin.

Dan is het klaar en doen we normaal. Altans zo ver dat gaat bij mij.

Duidelijke regels. Geen gegil. En als een hond iets doet wat je niet wil vraag je om hulp bij een volwassene.

Terwijl de kinderen van mijn schoonzus zich niet kunnen gedragen.  Zo heb ik notabene op camera staan dat het zoontje mijn hond schopt terwijl die aan het drinken is...

Op eens was de hele familie aan mijn kant.... 

Daarmee wil ik dus zeggen. Kijk eerst eens echt eerlijk naar je eigen kind. Want je zegt zelf al andere kinderen gaat prima...

En ook ligt het allemaal aan de opvoeding.

Een hond met verlatingsangst is niet leuk. En alle opvoeding ten spijt doe je daar weinig mee... bij zo'n ernstige vorm...

En ik snap ook niet wat dat te maken heeft met jouw dochter. Of deze situatie...

Ik veronderstel nu dat het een zeer gefrustreerd hondje is. Die op zulke momenten niet goed wordt begeleid. Anders hoefde jullie niet als haviken er boven op te zitten...

Ten eerste wil ik even kwijt dat ik weinig van honden af weet. Dus dat castratie niets te maken heeft met het rijden wist ik niet.

Ten tweede is mijn dochter niet iemand die als een gek door een huis rent. Zeker bij mijn zus niet aangezien ze daar in kleermakerszit op een hoge stoel zit en nauwelijks naar de wc durft te gaan. Ook stapt ze nooit zomaar op dieren af. Ze vraagt altijd eerst of ze wel of niet mag aaien. Als de eigenaar ja zegt doet ze het heel kort en zeer voorzichtig.

In het begin was ze ook niet bang voor de hond van mijn zus. Totdat hij aan haar kleding trok en zijn tandjes er doorheen gingen. Als het weleens bij mij gebeurt doet het inderdaad flink pijn.

Door het tegen haar opspringen heeft ze vaker flinke dikke rode krassen op haar benen en rug opgelopen dwars door haar kleding heen. Ik snap dus wel dat ze hierdoor bang is geworden. Zij associeert hem met pijn.

Mijn moeder is op leeftijd en heeft een aandoening waarbij ze snel bloeduitstortingen krijgt. Ook zij heeft de hond liever niet meer in huis omdat door zijn wilde gespring zij een bloeduitstorting kreeg zo groot als een kleine meloen die weken duurde om te genezen.

Mijn moeder woont ver weg en heeft long emfyseem maar omdat de hond niet meer mee kan gaan we zelden met zijn allen op bezoek want de hond kan niet al te lang alleen blijven.

Mijn zus en ik zijn vlak bij elkaar gaan wonen. We waren eerst blij hierom omdat we naast onze moeder geen andere familie meer hebben. We dachten elkaar vaak te zien maar door mijn dochters angst en het niet lukken van het corrigeren van de hond zien we elkaar niet vaak. De feestdagen komen er aan en die zijn altijd een hel ipv gezellig bij elkaar eten.

Mijn zus geeft aan de ene kant toe nooit moeite te hebben gedaan haar hond op te voeden en zegt zelf dat ie een beetje getikt is (ik vind overigens dat ie heel normaal is maar dat ie gewoonweg niet opgevoed is)  maar aan de andere kant vind ze mijn dochter een beetje een zeikerd.

Ik probeer steeds zowel de hond als mijn dochter te corrigeren.

De hond hou ik of vast of ik ga tussen hen instaan of ik corrigeer hem verbaal. Tegen mijn dochter zeg ik: doe eens niet zo paniekerig, loop gewoon en rustig, negeer de hond en als ie kalm is aai hem of speel met hem. Maar als ze probeert hem te negeren duwt hij haar bijna omver, hapt en trekt aan haar broek en mouwen en rijd tegen haar aan zodra hij de kans krijgt. En voor je het weet hoor ik weer een gehuil omdat wederom zijn tanden of nagels door haar kleding zijn gegaan.

Zelfs als hij na een tijdje rustig gaat liggen houdt hij haar steeds in de gaten en zodra ze aanstalten maakt om op staan voor de wc springt hij op en begint alles weer van vooraf aan.

Ze durft hem wel uit te laten want dan laat hij haar volledig met rust. Dan is zijn focus opeens niet meer op haar gericht maar op alles wat hij buiten ziet.

Al met al is het een lieve hond die geen mens of kind kwaad doet. Hij is altijd blij om me te zien of zelfs te horen aan de telefoon maar hij lijkt geen enkele remfunctie meer te hebben als ie mijn dochter ziet.

De reden waarom ik ook de verlatingsangst erbij haalde is omdat er zoveel speelt dat het misschien bijdraagt aan zijn karakter of het niet kunnen corrigeren van hem.

Zo is hij bijvoorbeeld ook al twee keer gegrepen door een pitbull waarvan 1 keer best ernstig. Toch rent hij nog steeds blaffend op grote honden af. Ook loopt hij nooit rustig aan de lijn. Hij trekt en jij volgt (ook bij mijn zus).

En hij is doodsbang voor water.

Oh ps: oud tot nieuw is de enige dag dat hij mijn dochter met rust laat vanwege zijn panische angst voor vuurwerk.

Het verhaal van je heeft twee kanten...,van jou en van je zus, die we hier niet zien, wanneer er bij mij iemand op bezoek komt die panisch is van honden, hou ik mijn honden apart van het bezoek weg, en als mijn honden opdringerig worden naar het bezoek wat weg is van mijn honden wijs ik hun ook de plaats...je kan best met je zus afspreken als jij op bezoek komt of de hond dan een uurtje uit de weg is, het lijkt me .toch geen gezellig koffie drinken als er zoveel stres is van beiden kanten, de hond is gefocust op bezoek, je dochter, als je zus daar niets aan wil doen dan ga je toch er niet meer heen, zo is je bezoek alleen maar stres. 

Het lijkt erop, dat jij de hond moet corrigeren !!! Okee als dat zo is, lijn je direct de hond aan, laat de hond dan naast je zitten, kort aan de voet houden....als de jack gekalmeerd is, af of zit....en laat de hond maar naast je verblijven...zeker als je zus daar te beroerd voor is, na een half uurtje ga je met de hond naar buiten, neem je dochtertje mee, een half uurtje wandelen, daarna weer bij je zus...en laat hem maar weer bij je zitten, kijk dan eens of de hond rustiger is geworden, eigenlijk moet je zus dat doen , en niet jij.

Neem een kong gevuld met smeerworst mee. Je zus blij want je geeft de hond een kadootje en je dochter blij want de hond ligt op z'n kong te knagen.

Je dochter zal zonder dit te willen toch het gedrag uitlokken, dit zeg ik niet om jou slecht te laten voelen. Kinderen staren vaak een hond aan, dus als jij denkt dat ze 'niets' doet gebeurt er toch iets in haar lichaamstaal. Ze moet de hond volledig negeren. Stil staan als de hond springt, niet aankijken en zeker niet gillen of handen in de lucht houden etc..

Negeren is niets zeggen, niet aanraken en niet aankijken, ook niet zuchten. Gewoon volledig negeren.

Lukt dit niet dan zou ik als ik jouw zus was de hond even apart zetten met een lekkere kluif in de tuin bvb. Veel fijner voor de hond en voor jullie.

Ik zou de hond niet meenemen naar je huis, maar dat beslis je zelf natuurlijk.

De hond corrigeren zou ik niet doen persoonlijk, maar ook dit moet je zelf beslissen. Waarom ik het niet zou doen? De hond wil aandacht, negatieve aandacht is ook aandacht. Ook zal de hond jou en jouw dochter niet leuker gaan vinden als je hem gaat corrigeren.

Laat ne dochter hem snoepjes geven als hij zich gedraagt ( k vind niet dat de hond dan een kunstje moet doen, snoep moet gelinkt worden aan je dochter en zijn gedrag, niet aan een mooie zit.)

Castratie verandert enkel seksueel gedrag. Het rijden van de hond op je dochter komt door opwinding en stress. Niet hormonaal. Succes