Wat begrijp ik jullie gemis zo goed!
Mijn Athie is reeds drie jaar overleden, in het begin rook ik haar ook.
Het wordt, spijtig genoeg, steeds minder vaak. Maar soms ruik ik haar nog en nu word ik, vreemd genoeg blij van die geur. Kan ik met weemoed aan haar terugdenken. Terwijl ik soms nog kan huilen als ik foto's van haar zie, ik bekijk ze dus nooit, ooit komt dit nog wel, maar nu is het te pijnlijk.
Ik praat ook nog in gedachten tegen haar en dan zie ik haar lachend over het strand rennen.
Ze was altijd vrolijk en het leek of ze lachte. Die herinnering heb ik nog steeds. Ik zou zo graag meer hebben van haar, kunnen geloven in het hiernamaals, maar dat kan ik niet. Ik wil wel geloven maar helaas, even later zegt mijn verstand dat ik mezelf wat wijs maak...
Veel sterkte voor jullie allemaal.
Nog heel veel sterkte allen ik na 2j mis haar ook nog ik voel haar soms nog en net of ze er soms nog is moet wel ook nog veel Wenen als ik naar de foto kyk maar ooit zien we ze terug héél veel sterkte z e blyve in je hart voor altyd
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?