de valse hond....einde! ...... ( let op , dit is een verhaal! )

Bedroefd kijk ik naar buiten....

Ik zit al bijna de hele dag zomaar wat te staren als ik ineens iets zie!
Twee van die tweevoeters lopen met een soortgenoot de oprijlaan af.
Ze zien er blij uit.

Ik wil mijn soortgenoot waarschuwen!
Ik begin luid te blaffen!
"Ga niet mee! , zorg dat je wegkomt"!.

Mijn soortgenoot luisterd niet en loopt kwispelend met die mensfiguren mee....

Plots hoor ik iets.
Ik stop met blaffen en kijk door de tralies heen.

Dat is mijn mens.
Ik zie hem bijna elke dag.
" geen zorgen maatje, binnenkort ben je overal vanaf" .
Zegt mijn mens zacht.

Ik heb geen idee wat hij bedoeld.
Maar zijn verdrietige stem laat mij doen stoppen met blaffen.

Ik kijk weer naar buiten.
Mijn soortgenoot is verdwenen.
Wat zal er van hem terecht komen?

Ik weet het zelf nog niet, maar de mensen hebben besloten mij in te laten slapen.
Ik heb ze horen zeggen dat ik vals ben.

Maar ik ben toch niet vals?

Ik zal je meenemen in mijn verleden.
Lees en oordeel zelf.

Ik piep zo hard ik kan!
Brr wat is het koud.
En waar is mama?
Plots word ik vastgepakt.
"He haal dat dingetje van me nek!, wat is dat?".

Nog een paar tellen piepen en eindelijk voel ik de warmte van mama weer en begin gulzig te drinken , terwijl mama me helemaal wast.

Ik heb weinig klagen.
Na 2 weken en 3 dagen gaan mijn oogjes open.
Ik kijk mijn ogen uit! Wat is dat allemaal!

"Hé jij bent mijn mamma!" Ja ik ruik het en ik voel het. Dit is mama.
En dat zijn mijn broertjes en zusjes.

Ik ben zo gelukkig.
Het leven kan niet mooier.

Ah dit is mijn mens.
Zachte warme handen die me even aaien en knuffelen.

De weken erna ben in aan het ontdekken.
En spelen met mijn broertjes en zusjes en stoeien met mijn mama.

Heb je dat groene sprieterige spul al eens gezien?
Dat is gras volgens mijn mens.
Heel leuk om te spelen en te rollen.

Inmiddels doe ik al zelfs een paar plasjes daar! Goed hé!

Ik krijg extra knuffels en kusjes van mij mens als ik daar plasjes doe!
Daar plassen is zó leuk!

Op een dag als ik aan het spelen ben met mijn broertjes en zusjes zie ik ineens nog meer mensen.
Leuk! Spelen!

Ik ren enthousiast naar de mensen toe.
Ik word opgetilt en helemaal bekeken. Ik trek mijn liefste gezichtje!

De mensen vinden het leuk!
Ik hoor het aan hun stem!
Ze zijn blij.

Ik begin nu toch wel moe te worden hoor.
Ik kruip lekker tegen mama en mijn broertjes en zusje aan en....."he! Wat gebeurd er?"

Ik word meegenomen? Ze mogen me niet meenemen!
"Mama help!"
Mijn mens kijkt ook alleen maar?

Ik word de hele weg vastgehouden.
Ik ben wel erg moe hoor.

Dan word ik plots ergens neergezet.
Het ruikt hier vreemd, en eng.
Ik mis mijn mama en mijn broertjes en zusjes.

De mensen zijn lief denk ik.
Ze praten zachtjes tegen mij.
En ik krijg veel knuffels.

Ik snufgel door het hele huis.
Wat een vreemde luchtjes hier.
Ik ruik niets wat ik ken.
Ik word en een beetje verdrietig van.


Einde deel 1 .........

Neeh  

Ik kan hier niet tegen!!

Ik wil weten hoe het verder gaat.. Dat het toch leuk wordt dat hij bij zijn nieuwe mensen in bed mag  

Dat hij niet vals wordt..

Dat iemand hem red!

Wat doe je me aan 

Geschikte dag om depri te worden

Geen flauw idee hoe het afloopt..... Of toch wel stiekem?
Maar ik hou van honden , dus kan zomaar goed aflopen, of niet... Wie weet.

Volg! 

Volg

 Nou,zeg dat.

Zat een beetje te mijmeren over onze hond die ik mis al 2 maanden. Kom ik dit tegen.

Nou wil ik ook weten hoe het afloopt hier.

Ik volg ook. Nu wil ik ook weten hoe het afloopt 

Ik ben al bezig met deel 2

Volg, ben benieuwd naar deel 2 

Ik volg ook

" Ik ben al bezig met deel 2 "

Jaimie & Sadi ( Hus † )

 Maak haast  ik wil weten hoe het afloopt.

Ik wil hem nu al adopteren..

Volg

Deel 2.......

Ik moest heel erg wennen aan mijn nieuwe mensen.
Maar ze zijn lief.
Ze knuffelen , ze spelen ik mag mee naar boven als ze gaan slapen.
Tien ik klein was sliep in een doos met dekentjes knuffels en als ik me verdrietig voel steekt mijn mens zijn hand uit en aait me even.
Nu slaap ik in een mooie grote mand met mijn dekentjes en knufgeltjes.

Soms gaan ze even weg , maar dan heb ik altijd iets leuks om te doen.
En hele leuke bal!
Er komt steeds als ik ertegen duw met mijn neus of poot iets lekkers uit.
En als ik daarmee klaar ben ben ik zo moe , dat ik ga slapen en pas wakker word als ik de deur hoor!

Dan word ik heel blij en spring ik tegen mijn mens aan om ze te likken.
Ik krijg dan altijd heel veel knuffels!

Op een dag....
Ik lig heerlijk te dromen in het zonnetje als ik de deur hoor.
Ja! Daar is mijn mens weer!
Ik spring op en probeer mijn mens zijn oren te likken......
Maar ik word zachtjes weggeduwd "even niet rakker" zegt mijn mens.

Ik voel me meteen heel erg naar.
Want ik voel dat mijn mens verdrietig is.
Ik heb geen idee waarom.
Heb ik iets fout gedaan?

Als mijn andere mens ook thuis komt zijn ze samen veel en zacht aan het praten.
Ik voel dat ze allebei niet blij zijn.
Ik ga verdrietig in mijn mand liggen.....
Wat is er toch met mijn mensen?

Ik heb in de weken erna al wat nieuwe woordjes geleerd.
Financiëel , bank , failliet....
Geen idee wat dat allemaal betekend.

Maar het maakt mijn mensen verdrietig.
Ik word er ook verdrietig van.
Er word niet meer gespeeld of geknuffeld.

Soms moet ik zelfs zeuren omdat ik moet plassen.
Of even naar buiten wil.

Ik moet nu toch ook heel nodig!
Maar mijn mens zit alleen maar met dat gekke ding aan hun oren?
Het maakt geluid en ze praten erin.

Ik levert de aandacht te trekken maar ik word naar mijn mand gestuurd.
Zachtjes piepend blijf ik maar even liggen.

Mijn mens is niet meer gelukkig.
Komt het door mij?
Of door dat pratende ding aan hun oor?

Eindelijk maakt mijn mens tijd voor mij.
Ik word heel stevig geknuffeld.
Ik zie tranen bij mijn mens?
Ik probeer mijn mens te troosten.

Als we terug komen van de wandeling zie ik dat al mijn spulletjes bij de deur staan en in tassen.
Gaan we weg? Waar gaan we heen?
Mijn mand gaat ook mee.
Spannend.

Nadat het een hele tijd stil is geweest gaat ineens de bel.
Er zijn 2 mensen aan de deur.
Wat zouden die komen doen?

Vinden mijn mensen ze wek leuk?
Want ze zijn zo verdrietig.

Ik zie dat de vreemde mensen al mijn spullen in hun auto stoppen.
Wat moeten hun met mijn spulletjes?
Waarom laten mijn mensen die spullen mee nemen?

Ik hoor nog zeggen door mijn mens " ja hij is 2 jaar".
He? Dat gaat over mij?
Ik ben ten slotte 2 jaar!

En dan geven mijn mensen me een hele dikke knuffel.
En geven daarna de riem aan de vreemde mensen?
Wat gebeurd hier??

Einde deel 2!

Ach nee...

Moet ik hier nog wel mee doorgaan ?

, ik krijg tranen in mijn ogen.

.. Zit me nu al allemaal te bedenken wat er gaat gebeuren.  
Maar wel doorgaan hoor! Vind het heel goed geschreven. 

Ik vind dit geen leuk verhaal  

Ik ga het einde vast maken.
Laat de andere delen weg.
De hond komt bij andere baasjes die te snel alles willen , de hond word onzeker en gaat bijten en komt in het asiel. Daar voordat zij zou worden ingeslapen komen na een paar jaar ineens zijn eerste baasjes aan die hem weer meenemen. Hond en eerste baasjes leven een lang en gelukkig einde.

 Maar je schrijft echt heel mooi hoor!

Dat we ons zo inleven zegt heel veel! 

Van mij mag je het volledige verhaal schrijven.. Ookal krijg ik last van mijn gevoelens..

Hihihi leuk einde  dankjewel!

Hp mist een verhalen wedstrijd.. 

Ja meer verhalen!!

Ik had sowieso een goed einde in gedachte.

Maar iets te droevig geloof ik.

Ik moet wek goed nadenken voor een nieuw verhaal.hoor.

Kan je geen boek schrijven, leest zo makkelijk weg. Zit ook direct in het verhaal, zo mooi omschreven vanuit de hond!!!