Moeilijk zeg

Ik loop al een tijdje rond met het idee een hond aan te schaffen, echter volgens mij twijfel ik teveel.
Het ene moment denk ik ja! waarom niet, het andere moment denk ik beter van niet.
en toch.... krijg ik het maar niet uit mijn hoofd.

Je hoort zo vaak van mensen, waarom zou je een hond nemen en je vastleggen met vakanties, weekeinden ed., ook hoor ik vaak mensen zeggen, als ie er niet meer is dan voor mij geen hond meer.

Ik wil dan ook absoluut geen overhaaste beslissing nemen en er heel zeker van zijn dat dit goed is en gaat voor/bij ons gezin.

Als ik mezelf afvraag waarom? denk ik aan de liefde die je van zo'n beestje krijg (en terug geeft), heerlijke wandelingen maken en er gewoon goed voor zijn.

en bij waarom niet? is dat ik 's morgens werk, dus als we een pup zouden nemen zit ie meteen 's morgens alleen thuis, en als we eens een weekendje weg willen moet je er altijd rekening mee houden. Nu zijn er regelmatig kinderen thuis (middelbare school) dus zou onderling goed kunnen

Omdat de kinderen nu groter worden krijgen we toch wat meer "vrijheid ", wil ik dat opgeven?

Ik neig zelf erg naar een chihuahua, ik vind het erg leuke hondjes en ze kunnen tenminste overal mee naartoe, ook als ze eens naar oma moet voor oppas.

Stom he, dat ik zo heen en weer geslingerd word tussen gevoel en verstand?

hoe hebben jullie dit ervaren met jullie eerste hond?

Ik denk dat het juist heel goed, normaal en reeel is dat je zulke gevoelens hebt. Want een hond is echt niet alleen maar leuk, maar soms ook heel lastig. Een hond is niet alleen maar lief, maar kan ook vervelend zijn. Ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen. Wat dat betreft vind ik het gewoon net kinderen. Maar ik zou toch niet meer zonder hond kunnen. Ben er mee opgegroeid en hoewel we nu even geen hond hebben, mis ik het enorm en vind ik het ondanks dat we 3 kinderen hebben stil in huis. Maarrrr... tegelijk vind ik het ook heerlijk en zeker als het regent is het lekker als je even niet naar buiten hoeft.

Maar als het blijft kriebelen bij je, als het verlangen je niet los laat dan denk ik dat je er voor moet gaan. En dan weet je dat je de komende jaaaaren iets heel belangrijks hebt om voor te zorgen. Je weet dat het lang niet altijd leuk zal zijn en je zal er soms ook dingen voor moeten laten (geen oppas, hond ziek etc.).

Succes met je overwegingen en mijn complimenten dat je er zo goed over nadenkt.

Hoi Carry,

bedankt voor je reactie,

Ik denk ook dat het er veel te maken heeft dat mijn kinderen "uitvliegen", de jongste is 12 en de oudste 18.

Ik heb 3 katten, 2 heilige birmanen en 1 ragdoll, en dat zijn voor mij ook echt mijn kinderen.

Ik vind het dan ook echt vaak erg stil in huis, kinderen weg, katten liggen heel de dag te maffen, soms prettig maar andere dagen....pfff

heel goed dat je je bewust bent van de voor en nadelen, wat je wilt nemen een pup of een wat oudere hond, kan allebei, je werkt alleen smorgens, dus niet de hele dag, realiseer je wel dat een hond veel last kan mee brengen, bijvoorbeeld de verharing, vuile poten, inderdaad het uitlaten bij slecht weer, daar kan je niet op gaan zitten wachten dat het niet meer regent, door weer en wind naar buiten met je hond, als ze loops zijn, een reu is ook niet alles, en ga zo maar door, zie je niet op tegen deze lasten, dan moet je doen wat je krijgt ingegeven, de gezelligheid van de hond, het maatje zijn, en heerlijk buiten wandelen juist door weer en wind, heel sociaal als je een hond hebt, naar anderen toe. maar weer aan de andere kant, het vast zitten, niet altijd overal de hond mee kunnen nemen, en ook als jij eens ziek bent, dat je dan moet uitkijken naar een oppas. enz.

zelf zou ik niet zonder bamse willen zijn, ik zie niet tegenop de lasten, ik vind alles van een hond hebben een plus, goed dat je er over nadenkt.

ik heb er ook een lange tijd over gedaan mijn eerste hond was een yorksterrier ,en later nog een york

leuk pittig hondje met een hard van goud kwam uit het asiel.
in het begin heb ik erg moeten wennen maar hij ging overal mee naar toe.
het is aan je zelf wat wil je.
ik heb zelf nooit een oppas ik ben geen type dat anderen laat opassen.
heb nu vierhonden teckels gaat allemaal prima hier heb je wat daar laat je wat.
je zult je ook moeten aanpassen sommige dingen gaan moeilijk of niet.

wens je sterkte met de beslissing
zou zeggen doe een honden test en kijk welke hond het beste bij je past

whaaaaaa, ik heb 2 testen gedaan, bij de ene was ik geschikt en bij de andere niet...... schiet lekker op maar klopt denk ik wel, aangezien mijn getwijfel.

Dan word je ook niet echt wijzer he?
Maar waar zit je het ergste mee?om het niet te doen?

Groetjes Natasja

het ergste, pfff moeilijk.

- dat het niet goed gaat met de katten.
- dat het beestje niet 's morgens alleen kan zijn
- eigenlijk de wenperiode

Ik zat net op het forum te lezen over aanschaf franse Bulldog en ik denk ineens dat ik weet wat mijn probleem is:

Ik krijg van mijn man niet echt hoogte, hij zegt als je het wil moet je het gewoon doen maar mijn idee is het niet.
(Had ie ook bij de katten en is er nu wel gek mee)

Oftewel, de gehele beslissing ligt op mijn schouders... ik denk dat het allemaal anders zou zijn als je het beide graag wilt en weet dat je de zorgen kan delen!
Al zou hij dat ook wel weer doen als het beestje er eenmaal is, dat weer wel.

Hey Angelique.

Ik ben eigenlijk met honden en andere beesten opgegroeid en ik kou het ook niet langer dan een maand uit zonder dieren dat gemis kan ik niet hebben.
en ja je moet idd veel opofferen qua vrije tijds besteding.
mijn honden neem ik (bijna)overal mee naartoe zelfs naar oma en het zijn honden van 30 kilo
In de begin periode moet je er echt veel tijd in steken en je kan de pup niet ineens een hele ochtend alleen laten dat moet je opbouwen dus hoogstwaarschijnlijk zul je dan verlof moeten nemen?
en je moet ze wandelen door weer en wind en voor je na het werk gaat en voor je nar bed gaat wandelen veel wandelen dus ook

En wel moeten jij en je man er allebei achter staan achter de keuze natuurlijk.
dus ik begrijp best wel dat het een moeilijke keuze is voor jullie.
waarom gaan jullie niet eens een paar asiels af om te kijken hoe je man erop geageert.
veel succes met het maken van jullie keuze

groetjes mandy en de honden

hey
dat was hier ook zo bij de eerste, hij was is er nu helemaal gek mee en we hebben zelfs een tweede sinds afgelopen weekend!

Angelique, u gaat tenminste niet over een nacht
ijs. Hoe vaak gebeurt het niet dat mensen impulsief
een hond nemen, dan pas zien en meemaken wat het
betekent, dat je toch wel de hond uit moet laten
ook als het sneeuwt, regent, koud is, je wil
uitslapen, je op vakantie wil, dure dierenartskosten
betaald moeten worden, brokken, speeltjes, wat al niet meer en de hond in de weg zit en deze dan naar een asiel doen of erger.
Je moet inderdaad goed overdenken of je een hond
neemt.
Want ik vind dat je een hond neemt voor het leven.
De asiels zitten helaas veel te vol door een
impulsieve aanschaf, omdat de pup zo schattig is.

Misschien vind je man het leuker als je een iets groter ras uit zou zoeken? Ik kan me voorstellen dat er veel mannen zijn die niet echt voor een piepklein hondje gaan. Ha,ha, ik kan me herinneren bij een ex-vriendje dat geen van de mannen daar thuis de poedel uit wou laten, alleen als het heel donker was...
Stel hem voor dat áls jullie het doen, dat je een ras uit zoekt wat je beiden leuk vindt. Leen een hondenencyclopedie in de bieb, of koop die van Esther Verhoeff (helemaal niet duur) en ga eens lekker snuffelen.
En grotere honden kan je, mits goed opgevoed, ook overal mee naar toe nemen hoor. Wij hebben 3 samojeden en een een sheltie en die gaan overal mee naar toe. Op vakantie, in hotels, naar de stad, noem maar op.

ik wilde het net gaan zeggen nienke hondje kan overal mee tegenwoordig
ik heb gekozen voot ula met de bedoeling dat ze altijd mee gaat ook op vakantie

Hai Angelique,

Zo herkenbaar!
Wij hebben jaren over de beslissing gedaan. Achteraf maar goed ook, want ik zou in een impulse bui een hond uit het asiel kunnen halen en mijn man is wat verstandiger. Die keek steeds meer naar de praktische kant en daar had hij gelijk in. Hij wilde ook graag een hond, maar vond het te veel tijd en vrijheid kosten. Op een dag heb ik gevraagd: wat moet er veranderen zodat je er wel positief tegenover staat? En toen hebben we hele duidelijke afspraken gemaakt over het uitlaten, opvoeding, training e.d. en toen was het goed! Toen waren we allebei ervan overtuigd dat we het wilden. Hij wist van mij zeker dat ik er goed over na had gedacht en ik wist dat hij er echt achterstond. Onze Bo is nu 8 mnd en ja, we hebben zeker momenten gehad dat het wel erg zwaar was maar over het algemeen zijn we compleet gelukkig!

Ik wil nog even zeggen dat ik het ook heel goed vind dat je niet over 1 dag ijs gaat, dat betekent dat je een verantwoordelijk baasje zult zijn

gr
Hanke

Ik begin het te snappen zo ging het hier ook totdat me man toch wel gek werd op de hond goed lopen zal hij er niet mee doen hahaahahah dat doe ik maar ja hij werkt erg hard dus dat verwacht ik ook niet van hem.
De wenningsperiode hoort erbij denk ik zowel bij een oudere als jonge hond.
met katten? als je een pup hebt en die mensen hebben ook een kat of katten is dat geen probleem en neem je een jonge hond en die mensen hebben geen katten leren ze dat wel.
ik heb hier ook 2 katten en heb Django die ik kreeg toen hij 4 jaar was was een herplaatser niet met katten samen geleefd maar waren geen problemen.
Nu krijg ik aanstaande zaterdag of zondag ligt aan het weer er een pup bij maar ja die is ook katten gewend. en kinderen en eigenlijk alles wel
maar goed bij mij stond me man er ook achter om voor django een maatje te nemen en deze vind hij ook geweldig eruit zien en was ook meteen zeer positief

Succes met overdenken en beslissen


Groetjes Natasja

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld. Man man en ik zijn begin dertig en bewust kinderloos.
We gaan graag een dagje weg, ieder weekend uit eten en maken graag verre reizen.
Maar toch was er een beetje huiselijk gemis (van mijn kant dan vooral). En het idee om een hond in huis te nemen werd steeds groter.
Wij hebben wel voor Chihuahua's gekozen om hun verzorging. Dit geeft toch wel wat extra vrijheid. We kunnen ze makkelijk meenemen als we gaan kamperen, op een terrasje vallen ze amper op onder tafel. En in sommige hotels mogen honden mee. Dus met twee kleintjes valt dat toch beter te doen dan dat je met twee Deense Doggen moet binnen vallen.
En dan die ene periode in het jaar dat het een week of twee moeilijk is om zorgenloos op vliegvakantie te gaan weegt niet op tegen het dagelijkse plezier dat we van ze hebben.
En mijn man stond eerlijk gezegd ook niet te trappelen om twee Chihuahua's in huis te nemen maar hij heeft het zich nog geen moment beklaagd.
Ze zijn echt niet truttig maar juist heel fel en energiek.
We gaan ermee naar de hondenschool wat ook gewoon voor onszelf leuk is wat betreft sociale contacten.
Man man traint met Bas, dat beestje luisterd supper goed wat hem dan ook wel heel trots maakt. En hij krijgt veel positieve reacties van instructeurs over Bas. Een Chihuahua is een intelligent ras waar mensen vaak te weinig mee ondernemen.

Dus je ziet, wij zijn veel vrijheid gewoon en toch passen onze hondjes prima in ons leven

Hi Angelique,

Ik herken dit gevoel. Esha is mijn eerste (eigen) hond, ik heb lang getwijfeld. Wat voor mij de oplossing bracht:
Ik heb me eerst aangemeld als gastgezin bij een stichting die buitenlandse honden herplaatst. Op die manier kon ik mooi uittesten of ik het ook echt wilde en droeg ik ook nog mijn steentje bij aan het verbeteren van het welzijn van de buitenlandse honden.
Ik heb mezelf toen wel gedwongen om de eerste opvanghond ook weer af te staan voor adoptie, hoe leuk en lief ze ook was. Ik wilde namelijk ook weten hoe het dan weer zonder hond was, misschien was ik na de eerste emotie van afscheid moeten nemen toch ook wel blij met mijn vrijheid.
Voor mij was het daarna duidelijk; noooooooiit meer zonder hond, dus toen heb ik vrij snel Esha geadopteerd.

Dit zou voor jou ook een idee kunnen zijn. Een heleboel stichtingen zoeken gastgezinnen. Als je hier meer over wilt weten, kun je me even een pb sturen, want het is wel belangrijk met een verantwoordelijke stichting in zee te gaan. (Zeker met kinderen is het wel belangrijk niet de meest getraumatiseerde, moeilijke hond in huis te halen).

Groetjes,

Mischa

Hoi Mischa,

Ik heb idd ook over een gastgezin worden nagedacht maar helaas, ik heb 3 kinderen en kan ze het niet aandoen de hond weer te laten gaan na een tijdje.

als je het niet zeker weet moet je het ook nog niet doen
gr jordy

Allereerst ga ik mee met Jordy, bij twijfel, nee.
Toch moet ik daaraan toevoegen dat ik met dezelfde vragen heb gespeeld voor de aanschaf van Bram.
Een hondje s'ochtends alleen thuis, ervaar ik hier als heel goed te doen. Bram krijgt alle aandacht van de wereld, en s'ochtends keutelt hij wat in de woonkamer en slaapt vooral veel, dit is prima aan te leren, ook als puppy.
In mijn familie ook niet echt hondengekken, maar wel familie gekken, en sinds Bram er is, is hij altijd bij iedereen welkom geweest, mijn grootouders zijn altijd erg netjes, maar Bram is kind aan huis en word geaccepteerd met zijn vieze pootjes en zijn natte snuit na het drinken. Ze willen zelfs oppassen. Als jij denkt dat je een hondje een geweldig huis kan bieden, en je wilt iemand die onvoorwaardelijk van je houdt, is een hond een geweldige vriend. De wandelingen doen me dan ook erg goed naast het staan voor de klas, en het drukke leven ernaast. Heerlijk!

Hey,


Bij Baco ging het alleen blijven wel vlug! Toen ik hem pas had 8weken... Heb ik enkele daagjes gewacht zodat hij wat gewend was,... Toen hij het eenmaal gewend was ben ik hem beginnen alleen laten, de eerste keren jankte hij ook wat maar dat ging al heel vlug over! Nu jankt hij helelaal niet meer en kan lang alleen blijven (Niet dat dit vaak gebeurd maar het kan wel eens dat hij een 4a5u alleen is...)

Je kan je hond sowieso overal mee naar toe nemen als je wil e Een oppas voor als je een keer weg of op vakantie wil? Er zullen veel mensen op je hondje willen passen die ervaring hebben! Miss een buurmeisje dat iets wil bijverdienen,...? Is leuk voor jullie allebei... Jij kan die persoon vertrouwen en zij verdient er wat aan!

Ivm direct alleen laten... Denk dat je best wel ZEKER een week of 2weken tijd neemt voor de pup te laten wennen aan het alleen zijn? Miss lukt het direct goed, miss ook niet... Maar als je pup weet dat je terug komt dan zal ze niet blijven janken! Op 1a2weekjes die je tijd neemt om de pup te laten wennen aan het alleen zijn kan je zoveel mogelijk (Kleine tijden) naar buiten gaan... Als ze jankt naar binnen gaan, doen alsof je iets nodig hebt (Zonder haar aandacht te geven ook niet aankijken!) En terug naar buiten... Dit blijven herhalen en het lukt wel!


Btw eenmaal dat je een pup hebt wil je je beestje niet meer kwijt en neem je de hond maar lekker mee op vakantie ofso :p

Ik denk dat je goed moet nadenken of je de hond echt wilt, waarom je die wilt en of je bereid bent om de 'negatieve' dingen zoals wat te doen in het weekend en met de vakantie erbij te nemen en daar oplossingen voor te zoeken.
De kinderen laten misschien wel een keer de hond uit, maar ook zij worden ouder en gaan misschien straks wel het huis uit. De hond blijft dan alleen met jullie achter. Ook kunnen de kinderen het even leuk vinden, maar niet elke keer om de hond uit te laten.
Ik vind het persoonlijk erg jammer dat mensen zo hameren op de nadelen. Natuurlijk is het goed om daar over na te denken. Een hond moet worden uitgelaten, je kunt niet hele dagen of weken wegblijven, etc. Maar realistisch gezien, hoe vaak ga je nu weg? Ben je iemand die elk weekend veel weg is, of blijf je merendeel toch thuis? Als het om af en toe een weekend gaat en een vakantie, dan is daar wel een mouw aan te knopen toch. Tegenwoordig heb je veel mensen die honden opvangen of de hond uitlaten tussen de middag. Met een pupje is het natuurlijk aanleren van alleen zijn, maar na een aantal weken kan zo'n pupje wel 3 uurtjes alleen zijn. De ene pup is daar makkelijker in dan de andere. Maar nogmaals, zo jammer dat er wordt gehaerd op het negatieve. Je krijgt zoveel liefde terug van zo'n hond. Een hond is je eeuwig trouw en zal je nooit veroordelen. Je kan er heerlijk mee wandelen en knuffelen. Als je een klein hondje neemt, kun je die vaak meenemen. Misschien vindt je man zo'n klein hondje niets, dan ga je voor een iets groter ras. Sommige mannen hebben ook wel de neiging om zich van een beslissing terug te trekken, zodat jij de beslissing moet nemen. Dat is veilig, want als het mis gaat, dan kan hij de vinger naar jou wijzen natuurlijk . Als je man niet per definitie nee zegt, dan staat hij er wel open voor. Dus misschien idd de beslissing maar nemen, en wie weet wordt hij er net zo gek mee als met de katten. Honden kun je goed socialiseren met katten trouwens, zeker jongs af aan. Het is eerder katten die problemen maken van een nieuwkomer in huis, als ze geen honden gewend zijn. Maar na een wenperiode gaat het meestal goed. En natuurlijk heb je wel eens geen zin in een wandeling, maar als je naar dat koppie kijkt....
Ik heb ook lang getwijfeld, maar heb nu ook sinds een aantal maanden een hond. En ik ben nu superblij met hem, ondanks dat hij ook zijn streken heeft natuurlijk. Laat je niet dingen aanpraten door anderen. Denk goed na en volg je hart.

Ben mijn hele leven opgevoed met honden, dus bij mij is het met de pap lepel naar binnen geschoven en er ook niet meer uit gegaan!

opgevoed moet natuurlijk opgegroeid zijn haha!

mijn eerste hondje hebben ze ook in mijn wiegje gelegd(dan geen echte,maar was wel een hondje)dus zoals bij denise ook met de paplepel der in geschoven.mijn leven zonder honden zou me ook niet meer afgaan,en zoals je zegt de kinderen vliegen uit,is bij ons ook zo ,je hebt een zorg minder en je kan je volle energie steken in je hondje.het is inderaad ook zo dat ik denk,pffff wij geraken gewoon niet meer op verlof(we hebben er dan ook meer dan 1),of ons leven draaid alleen nog maar rond de honden.maar de liefde die je van hen krijgt is echt onbeschrijfelijk.het plezier en het amusement thuis is ook altijd best met hen,nooit verveling.altijd leven in huis.en thja....de ongemakjes neem je er met lief bij.en je hebt tenslotte dat alles goed gaat meer goede dan slecht ervaringen....of ben ik verkeerd??????
gr sandra

Je schreef: ook hoor ik vaak mensen zeggen, als ie er niet meer is dan voor mij geen hond meer.

Dat zei ik ook, voor Freya overleed in 1995 en eerder dit jaar nog toen Chico nog leefde.

Tot zo'n dier er niet meer is. Dan mis je pas de impact op je leven. Je hele ritme is naar de maan, je komt niet meer buiten. Hoe vaak ik blijkbaar opstond om even naar de hond te kijken, te knuffelen, of even te kijken of er nog water in de bak zat...

Ik was compleet verloren. Hoewel ik ook gezegd had, geen hond meer, dacht ik binnen een week alweer compleet het tegenovergestelde. Binnen 2 maanden had ik een nieuwe hond en nu "klopt" mijn leven weer.

ik vind het knap dat je niet over 1 dag ijs gaat
ik had bij mijn tweede hond heel veel twijfel want ik moet alles alleen doen dus ik had zoiets van wel niet lag er echt wakker van...
zaterdags had ik beslist nee ik doe het niet en op zondag zat ik bij een nestje...
toen storm er een week was had ik zoiets van waar ben ik aan begonnen....
want ik had er 1 van 2 en een half en die is zo makkelijk
storm had nogal wat problemen in het begin...
maar na 2 weken had ik zoiest van het is goed ik was al overal aan gewend en zou het zo weer doen...
zo hem voor geen goud meer willen missen en twee honden heeft zoveel voordelen ze genieten zo van elkaar

Mijn hele leven ben ik al gek geweest van honden, dus ik was er ook al vrij snel zeker van dat er minimaal 2 honden zouden komen. Zoals vaak het geval: van mijn ouders mocht ik geen hond, zolang ik nog thuis woonde...
Dus wachten tot ik zelf een stekje had gevonden...
Per toeval kwam er bij mij eerder een hond op het pad dan verwacht! Luca was 14 weken toen ik haar overnam van een ander die haar net 2 weken in huis had gehad en het toch wel erg veel werk vond...
Op dat moment woonde ik nog thuis, maar net klaar met school... Ik zou werk zoeken en daarna een stekje voor mezelf! Wel moest ik voor de tussentijd dagoppas zoeken voor het geval ik werk zou krijgen...
Inmiddels is Luca dus 2 en wonen we een jaar op ons eigen stekje! Afgelopen half jaar vond ik het wel tijd voor een hond erbij... Luca is nog mooi jong, dus er kon wel een dreumes bij komen! En toen hebben we Noa erbij genomen...

Er is bij mij nooit twijfel geweest van 'gebonden zijn' of andere nadelen... Ik zie het niet als gebonden zijn... Met weekend of vakantie gaan de dames gezellig mee of ik blijf thuis en op visite gaan ze ook mee! ligt er al wel aan waar het is of wat er te doen is, maar als het even kan... gaan ze lekker mee!

Je moet de keuze zelf maken voor een hond en je denkt er goed over na en dat is goed... En als je de keuze maakt om er één in je gezin op te nemen.. Ga er dan helemaal voor, want je krijgt er echt ZOVEEL voor terug!

Succes ermee! Doe wat goed voelt!

Angelique, ik zat precies in dezelfde situatie. Na veel nadenken kwam Terra hier in oktober (toen was ze al 4 maanden) en ik moest, ondanks dat ik niet werk en mijn dagen dus kan indelen hoe ik wil, vooral erg wennen aan de tijd die ik opeens kwijt was aan Terra en dus tekort kwam bij de dingen die ik normaalgesproken "moest" doen. Want een hond moet je niet alleen uitlaten, maar ook aandacht geven, ermee spelen en opvoeden. In theorie wist ik waar ik aan begon, maar sommige dingen moet je gewoon toch zelf ervaren. Gelukkig zijn we inmiddels goed aan elkaar gewend en hebben we ons ritme gevonden. Ik ben in elk geval erg blij dat ik de knoop heb doorgehakt en voor Terra heb gekozen!