Mijn vorige hond was nog zo jong. Ik kan daar nog geen foto van plaatsen.
Maar wel het gedicht dat ik van Wakkere Huskey kreeg. Dat was zo treffend.
Wat te doen de dag nadat je hond dood ging
Veeg de vloer Kijk uit het raam
En hijg..
Zet thee met een koekje
Wat je vervolgens weer vergeet
Verschoon het bed
Neurie een lied
Begin te huilen
Vergeet de dagen van de week
Zink ineen in een hoekje van de kamer, knieen omklemmend
En kreun
Raap jezelf weer op
Zet opnieuw thee, nu om op te drinken
Kijk uit een ander raam
Je blik valt op de plek waar je hond zich behaaglijk nog eens uitstrekte, om te verzinken in een droom van weilanden, bossen, konijnenkeutels proefde, hazengeur opsnoof
Zoek de tissues
Dan maar WC papier
Zwerf door het huis, je hart klopt loodzwaar in je borst
Warm een restje eten op
Prik erin met je vork en dump ze in de gootsteen
Zoek wat er niet is
Hoor van alles
Voel fluweelzachte oren onder je vingertoppen
Voel herinneringen die je ontglippen
Maar vang die herinnering, elke herinnering, die straalt, zacht en droevig, geur van natte vacht en herfstbladeren, modderpoten op de vloer, de wandeling in bos en weide, oren wapperend in wind
gestolen koekjes gesloopte speeltjes een kriebel op de buik een trekspel, dat favoriete piepding een blik van verbondenheid jouw hand op zijn hoofdje een kwispelende staart
ochtendnevel boven het veld maan achter de bomen een uil roept oren gespitst neus aan de grond snuffels in kwadraat het spoor volgend triomf van het vinden
Doe je pyjama aan
Draai drie keer in de rondte en nestel jezelf bij het flostouw
Plots jaag je op de echo van een blaf in de nacht die niet eindigt
Ineens groeit
Je staart
Vrij vertaald naar Catherine Young 11.27.12
Ik mis je ook zo erg min lieve queenie rust zacht mama queenie 2003 tot 2015
Lieve Bambi ik mis je nog steeds...
Woon dan wel in Nederland en herdenk mijn ventje iedere dag...
Maar vind dit een prachtig gebaar.
Lieve Odi, we missen je zo enorm...
Ik hoop dat het daarboven beter is <3
Had ik ook weer hoor. Ze zitten gewoon in je hart. Knuf voor jou.
Dank je manon lief van je hier ook brand een kaarsje voor onze lieverds had ik gisteren zo een slechte Dag
@ Kees, dat gedicht ... zo bijzonder en intens. Ik heb het destijds gelezen, dank je voor het terugbrengen in herinnering.
Bijzonder topic om te zien en te lezen welke honden allemaal zo'n bijzondere plaats hadden (en hebben) in ieders leven en 'zijn'. Allemaal reisgenoten die voor eeuwig hun 'zijn' geprent hebben in ons 'zijn'.
Asta 1999 Mijn hartje, mijn dagboek
'Knorretje' 2010 (en ook in liefdevolle gedachten zijn en mijn mensenvriend 2011)
Lily Jane 2012 Mijn soulmate, mijn leermeester, mijn Carpe diem!
En alle andere dieren en dierbaren in mijn leven en dat van jullie
Denver 2-5-2004 7-1-2016
Zo stil,
Dat wij wel weten dat dit zo blijft
Voor altijd,voor altijd en een leven lang,het is,Zo stil
Dat wij het voelde in ons lijf
Geen pen, die ooit nog dit gevoel beschrijven kan.
Zo Stil
Dat alle klokken zwegen
De tijd stond onbeweeglijk
Zo stil en zo hulpeloos verloren ging je weg.
Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan.
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan.
Al schreef ik duizend zinnen over dit gemis,
Dan nog zou ik niet weten,
Waarom toch,dit gevoel voor altijd is.
Zo hard,
De uren na de klap dreunde zo na,
Dat niets nog,te bevatten en te begrijpen is,het is zo hard.
Dat alles wat we dachten,ons alleen maar leegte bracht.
Zo moe en zo verslagen zijn wij.
Nu de stilte bij ons is in plaats van jij
Al schreef ik duizend regels over dit gemis,
Dan nog zou ik niet weten,
Waarom toch,dit gevoel voor altijd is,Zo stil.
Hoewel ik je nog iedere dag mis,
En waar je nu ook zijn mag,
Echt het is me helder,
Dat stilte nu ons lot geworden is.
Goedemiddag beste Jan,
Wat mooi geschreven zeg en wat waar moe gelagen zijn we omdat we geen kant op kunnen van het verdriet en het gemis van onze liefste vrienden. Bij mij is het net zo als bij jou de dagen zijn niet meer zoals voorheen. De dagen zijn leger en stiller koeler en donkerder en niet omdat het herfst is maar juist omdat Denver Gunno Queenie Raffi Bobby en zo kan ik nog een hele lijst op noemen en vergeef me voor de namen die niet genoemd zijn en toch vreselijk gemist worden. De dagen zijn anders, laatst kwam ik er achter dat vanaf 11-07-2016 maar 1x gelachen heb en wel 300x gehuild. Soms denk ik echt dit komt nooit meer goed. Ik heb mensen vrienden verloren en ik schrik van mezelf dat ik daar beter mee om kon gaan dan met het verlies van mijn Gunno. Dat maakt me angstig en vraag ik me af moet ik met mezelf te doen hebben is er iets mis met me ben ik de enige. En wat blijkt hier op HP zijn er vele die het zelfde gevoel hebben als wij, wij kunnen niet omgaan met die stilte nu de vrolijkheid die er altijd onvoorwaardelijk was er niet meer is. Ik kan mijn tranen niet bedwingen en ik huil niet alleen om Gunno maar om ieder die het zelfde doormaakt als wij Jan. Veel strekte Warme groet Margo
Denk wel eens dit komt nooit meer goed,want er zijn dagen bij
Ik ben zo blij dat ik hier nog een lieverd heb,het maakt het allemaal niet minder verdrietig maar wel draaglijker.
Lieve foto's,mooie gedichten....de pijn van het gemis weer even scherp voelend en toch lach ik weer,de tranen zijn er ook nog maar het wordt minder.
Maar wat zou ik graag.....
Maakt het inderdaad draaglijker.
Ik heb zoveel troost door mijn andere meisjes gehad.
Maar inderdaad Monique, oh, wat zou ik graag .....
Mijn Vera nog een knuffel en een snuffel geven
toevallig vandaan een herinnering op FB filmpje van Luna Mc en Tuur ...
blij met dit soort herinneringen en om Tuur nog zo heerlijk rond te zien lopen.
....... Fhilip......Hoya....(de kleine is bams .. .....
Tessa en Nunkawih........
h....mijn femme en abergail.....met twee van haar pups...en jaimee.....fhilippa, ., altijd heel dicht bij me, nog steeds.
....nog altijd heimwee naar ze.
Willemijn hier ook nog altijd. Onze hondjes hebben stuk voor stuk een belangrijke plaats in ons leven ingenomen.
We hebben het hier nog regelmatig over onze vorige honden,Tosca zit nu het bij rijtje.
Allemaal hebben ze een klein stukje van mijn hart meegenomen.
Moeilijk om het met anderen er over te hebben die honden niet als een deel van je zien....
Voor al mijn geliefde dieren die mij ontvallen zijn maar in het bijzonder, Meneer Vlaai..Hein.
En soms komt er uit onverwachte hoek een vriendelijk iets.
Jongeman die vanmiddag mijn vloer legde in de gang,was 2 jaar geleden hier ook aan het klussen.
Je had toch 2 honden? Ik heel kort,dat klopt,ze was ziek.
Zijn reactie(hij heeft nooit een hond gehad) Wat zielig voor de andere hond,mijn broer heeft ook zijn hond verloren en het is toch een beetje je kindje,niet echt een kindje maar....dat vind ik dan zo'n lieve reactie.
och Monique dat is idd wel heel lief en dat hij het nog wist .. super
sharpei mix joker uit het asiel nooit ouder geworden dan anderhalf
en rex mijn allerliefste labrador 13 jaar geworden
Kan wel janken door dit topic... precies 1 jaar geleden had bink nog 7 dagen te leven. Wat een verschrikkelijk stressvolle tijd was dit; zou hij het nog halen? Was er nog wel hoop?
Helaas bleek dat er niet meer te zijn. 9 november kon hij niet eens meer zelf opstaan, 10 november hebben ze 's avonds trillend en huilend de DA gebeld of ze alsjeblieft langs kon komen.
Verschrikkelijk. Ik mis hem zo..
Ja hannah ik heb het ook volgende week drie jaar geleden dat miley stierf.
Het ergste was dat ze een maand na mijn dochtertje overleed.
Twee kindjes in een keer ik genoot altijd van deze periode van herfst en dat probeer ik nog te doen.
Maar als je een geliefde mist en de datum van overlijden komt weer langs dat blijft verschrikkelijk zwaar.
Ik weet dat je me mist, En ik mis jou ook.
Ik weet dat je naar mijn foto's kijkt, Ik kijk ook naar jou.
Ik weet dat je het moeilijk vind, Maar ik ben echt gelukkig hier.
Ik weet het lief baasje maar maak je nou niet zo druk.
Ooit zijn we weer samen en onze herinneringen gaan nooit stuk.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?