Faith

By my ook verdriet blyft máár je huis is niet zo leeg en iemand die bly is áls je binnen komt verleden jaar na myn queenie wou ik ook niet meer maar ik werd zieker en zieker door het wenen toen ik de raad kreeg op hp en myn man hebben we toch een ander genomen hoewel queenie voor altyd in myn hart zit verzacht het wat de pyn sterkte nog 

Het is nu 11 dagen gelden dat mijn lieve fatih niet meer is wat gaat de tijd in ene ook snel.. sneller dan normaal voor me gevoel 

Ik had een vraagje is het normaal dat ik der nog steeds zoek ik kan nog steeds niet eten of ik eet maar dan bijna nix slapen gaat heel moerlijk en wordt gek van me zelf en me gedachten ik mis haar zo ze was me alles ik voel me ook zo schuldig en het is misschien nu 11 dagen geleden maar het dringt niet door ik geloof het niet heb de hele tijd ook het beeld op me netvlies hoe het is gebuerd ik blijf maar malen en aan der denken het gemis dat besef je pas als dat weg valt dan pas besef je hoe veel het eigenlijk met je doet en wat voor band je had met je hond ik praate ook elke dag tegen der toen ze nog leefde is her gek dat ik dat nog steeds doe ik weet zelf even geen raad met me zelf en het verdriet is zo pijnlijk me hart is gebroken en weet even niet wat en hoe ik verder moet 

Heel veel sterkte we weten hoe het is je beste maatje te verliezen je hart  is gebroken dat kennen we het zal een tyd duren maar ik leef met je mee myn hart is verleden jaar gebroken voor altyd myn lieverd moeten afgeven al was ze 12j ik ween nog steeds niet meer elke dag daar ik nu lilly heb toch gaat het niet zomaar over nog heel veel sterkte 

Soms duurt het ook best lang voor je het verwerkt hebt. Zeker als het plotseling gebeurd. Neem de tijd als je huilen wil stop het niet weg,praat erover. Wat ik al zei onze spaniël was oud half september in laten slapen. Af en toe heb ik nog een paar traantjes als ik aan haar denk of foto's zie. Wie weet ooit of binnenkort ben je er aan toe een nieuw hondje. Dat neemt niet de plaats in van dit hondje maar je hebt weer een levend wezentje in huis waar je voor kan zorgen. Overhaast niets verdriet heeft ook tijd nodig. nogmaals sterkte hoor.

Hier precies hetzelfde als bij Lena.

Maar ik probeerde ook afleiding te zoeken,mijn gedachten even te verzetten.

Doe even iets leuks met een vriendin ga lunchen,even bij iemand op de koffie.

De fiets pakken, nu is het mooi weer en een stuk gaan fietsen.

Ik heb ook altijd een heel schoon huis als ik verdriet heb,ik poets dan als een gek,want op een stoel zitten dan maak ik mijzelf gek.

Het is heel moeilijk,je moet alles verwerken en je schuldgevoel een plaatsje geven en dat kost tijd,het doet pijn en je moet er doorheen.

 Vreselijk om je hondje te verliezen en zeker op zo'n manier.

ik zie dat je zelf al had verteld dat anderen vragen waarom je geen andere neemt. Het gevoel zoals je hier beschrijft herken ik heel goed en ik denk dat de meesten hier het herkennen dat je letterlijk ziek van verdrietig bent.

zelf neem ik altijd zo snel mogelijk weer een pup. Het geeft afleiding van je enorme verdriet. En je hoeft je niet schuldig te voelen, faith weet heel goed dat je een lief hondenbaasje bent en zou alleen maar willen dat andere hondjes zo'n fijn leven gaan krijgen zoals zij bij jou heeft gehad, ook al was dit voor haar heel kort. Ze zit voor altijd in jou hart.

Het is niemand's schuld dat dit gebeurd is. Niet die van jou en ook niet die van de autobestuurder. 

Heel veel sterkte

Dankjwel idereen 

Het is gewoon zo moerijk gisteren ook een gesprek gehad met me pa en hij zegt aleen maar zitten en nix doen dan ga je malle en denken probeer wat te gaan doen ik snap het wel aleen het is gewoon zo moerijk en kwa het slijten van me verdriet aan de andere  kant hoop ik dat het echt waar is. Het was me eerste hondtje hield zo veel van haar elke dag zij ik da ik van der hield en als we gingen slapen zij ik. Ik hou zo veel van je lieve schat van en gaf der een kusje op der voorhoofd en we gingen slapen ik praat nu nog steeds het der en zeg elke avond tegen der da ik van der hou en rust zacht ik heb geen idee of ze me hoort maar het voelt wel zo 

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Faith. 

Ik begrijp maar al te goed hoeveel verdriet je hebt. Ik heb mijn kleine Punto op 7 september ook onverwachts moeten afgeven na een sterlisatie, zij is de dag nadien in mijn armen gestorven en ik blijf dat beeld ook altijd voor mijn ogen hebben. Ik zou haar ook zo graag nog willen knuffelen, met haar spelen,  in haar lieve oogjes kijken en zeggen hoeveel zij voor mij betekend.

Het helpt wel hier over je verdriet te schrijven, krop het vooral niet op en praat maar tegen haar,  en geef jezelf vooral de tijd het een plaatsje te geven. 

Dikke knuffel Nancy

Dankjwel nancy 

Ik ben nu thuis en ik zoek haar de hele tijd als ik naar de wc ging en de dEuropese was dicht krabbelde ze aan de deur overal waar ik was was zij En als dat in eens weg is das zo onwerkelijk nu 13 dagen geleden kan ik nog steeds nix eten of echt bijna nix zo erge buikpijn hoofpijn ik mis haar zo en mensen zeggen dat het verdriet slijt aleen hoe ik me nu voel en dag en nacht maar blijft mallen ik weet niet hoe ik veder moet ze was me allesje als ik naar buiten kijk in de keuken is daar die plek als ik in de slaapkamer sta zie ik de plek waar het is gebuerd ik hoop dat mensen gelijk hebben en dat het verdriet slijt doet me goed om hier mensen te spreken die echt weten hoe je voelt en wa je mee maakt net als mensen om me heen die zeggen ja ik snap je ik weet wa je voelt maar dat doen ze niet ik vind het echt moerlijk :(  

Dag Zejfa, gaat het een beetje met jou meisje?

Het is ook zo aangrijpend moeilijk je hondenmeisje zo plots te verliezen. En het duurt lang vooraleer de pijn en het verdriet wat mindert, ik mis mijn kleintje ook nog zo erg. Maar laat je vooral niet gaan, dat zou je lieve Faith niet willen, en probeer iets leuks te doen, ook al heb je er geen zin in.

Ik wens je nog heel veel sterkte, warme knuffel Nancy

Hoi zie ga ik had gisteren ook zo een slechte Dag al is het 18maand het blyft pyn doen de een dag is het beter dan de ander ik wens je héél veel sterkte verder liefs van ons ook Nancy en Margot sterkte onze lieverds zyn allen samen 

Hallo nancy en andine 

Ik voel me nog steeds heel erg verslagen en het is nog zo onwerkelijk ik voel me hier zo begrepen en niet gek als jullie snappen wat ik bedoel ik mis haar zo elke dag dat ik wakker wordt en me ogen open doe voel ik naast me want daar sliep ze altijd en dan voel je en dan is dir plek leeg kijk om me heen en het is leeg die stilte ik trek dat niet maar wil zekker nog geen andere hond ik ben een week bij me ouders geweest toen ben ik uit eindelijk met moeie naar huis gegaan vond het zo eng heb gevraagd of me beste vrindin er bij wou zijn want ik durfde het niet allen ik heb 3a4 dagen thuis geweten das was een hel omdat het achter me huis is gebuerd elke x als ik van uit het raam van me slaapkamer keek zag ik die plek van uit de kueken zie ik die plek ga ik op balkon staan om te roken zie ik me zelf met haar in me aremen lopen in paniek ik wert helemaal gek thuis en tuurlijk heb ook leuke herinneringen zekker aleen op de een of andere manier kan ik daar niet zitten en denken o hier hebben we fijn gewoont ik was ook net verhuisd van stolwijk naar oss en ik ken het niet uit leggen hoe moerlijk ik het heb in dat huis overal waar ik ga zie ik het en ik weet over een tijdje zal ik me wa beter gaan voelen en beetje bij beetje me leven weer oppakken aleen als ik elke x die plek zie dat maakt me gek en zo kan ik ook niet veder al zou ik in de toekomst een andere hondtje nemen dan zit ik nog steeds in de omgeving waar het is gebuerd en moet dan ook me hond uit gaan laten waar ik der altijd uitliet ik vind het zo moerlijk om die plek te zien ik ben der ook naar toe gegaan aleen het is niet uit te leggen wat ik dan voel of wa der door me heen gaat ik weet even niet wat ik moet doen ik denk aan de andere kant daar me leven op pakken en veder gaan dat gaat niet als ik elke dag die plek zie ik zit der over na te denken om me huis op te zeggen en iest anders te gaan zoeken wat ik al zij ik weet niet of ik dat ga trekken om daar te blijven 

Ja zie ga we begrype het heel goed het heeft tyd nodig we maken het allemaal mee hier ik wens je nog heel veel sterkte toe het blyft moeilijk zjefa 

Dankjwel nadine 

Zejfa, wat jij omschrijft over het de hele tijd voor je zien en niet naar de plek toe durfen etc. 

Dat is trauma lieverd. Buitenom het feit dat je rouwt om je hondje ben je aan het worstelen met het trauma dat je het hebt zien gebeuren.

Ik weet niet of verhuizen dan direct de beste oplossing is. wat ik je wel wil meegeven, vraag of je huisarts je wil door sturen naar een psycholoog. 

Want het is niet goed dat je niet normaal meer naar buiten kunt, of zelfs niet meer uit het raam kan kijken.

Pas goed op jezelf <3

"  Je hondje zal je nooit kunnen vervangen. Ik heb gelukkig nog 1 hond maar zou hij wegvallen dan komt er hier ook een andere hond en na een goede zoektocht zou er hier zo vlug mogelijk weer een hond komen.
 
Ik heb een half jaar zonder hond geleefd en wat was ik blij dat ik er een nieuw hondje in mijn leven kwam.
Lekker vertroetelen,urenlange wandelingen samen....dat kan ik allemaal nog niet missen.
Voor mij verzacht het wel de pijn,het verdriet en gemis van de hond die er niet meer is,een troost geen vervanging. "

Monique

Hier dezelfde ervaring; na het heengaan van mijn vorige hondje op de leeftijd van nog geen 4 jaar, heb ik ca. een half jaar gewacht tot ik een nieuw hondje nam.

Wat miste ik een hondje om me heen en het dagelijkse ritueel van verzorgen, voeren, wandelen etc. Achteraf had ik nooit zolang moeten wachten. Wat deed ik mezelf aan? Mijn vorige hondje zou er zeker geen bezwaar tegen hebben gehad als ik eerder een nieuw hondje had genomen. Zij wilde niets anders dan dat haar baasje happy zou zijn. Haar vergeten zal ik nooit, zij heeft een apart plaatsje in mijn hart en geheugen.

Je verdriet gaat nu even voor. Je bent al een stapje verder je bent weer in je huisje. De plek terug zien is ook heel eng. Je zal zien over een poosje als de tijd daar is denk je terug aan de leuke dingen  dan komen je herinneringen weer terug. Nu nog even niet...

Ik durf wel naar buiten te kijken en ben ook naar de plek geweest waar het is gebuerd aleen elke x als ik naar buiten kijk zie ik hoe het is gebuerd en in huis zelf ook da ik der in me aremen had en dat ik niet wist waar ik der moes neer leggen ik mis haar zo ik ben thuis geweest en gezien gevoelt hoe het is om allen daar te zijn alles doet me herinneren aan dar moment die dag da het gebeurde tuurlijk ook mooie momenten gehad en die zal ik noooit vergeten maar dat huis waar het is gebuerd gaat me niet helpen om veder te gaan okal zou ik me over een maand of twee beter gaan voelen zie ik nog steeds die plekje ik heb zwaar het idee dat ik daar me leven op pakken geen zin heeft en nee ik loop der niet voor weg want ben thuis geweest maar dat trek ik niet en ja ik ken niet in de toekomst kijken maar die plek zou der altijd zijn als ik naar buiten kijk of da ik daar loop ik vind het heel moerijk ze was me allesje mijn poepedijntjes en een andere hond wie weet oooit maar nu nee 

Lieve zejfa,  Ik denk eerlijk waar dat je toch best de hulp van een psycholoog inroept, ik vrees dat je het moeilijk alleen gaat kunnen verwerken, het is ook zo verschrikkelijk verdrietig wat je hebt meegemaakt, maar je moet nu eenmaal verder. Ik ben ook in behandeling bij een therapeut omdat ik het alleen niet kon en het helpt wel, ook al zit mijn verdriet om mijn kleine Punto nog diep, maar het helpt mij wel mijn schuldgevoelens wat los te laten. Onze lieverds zullen we wel altijd blijven missen, maar ze hebben een heel speciale plaats in ons hart en dat kan niemand van ons afpakken.

Nog veel sterkte en een hele dikke knuffel

Ik ben op 27 september mijn hondje van nog geen 6 jaar verloren.

Ik ging mijn andere 2 hondjes uitlaten,toen ik terug kwam en hem wilde uitlaten lag hij dood,ik heb alles bij elkaar gegild,zo onverwachts en nog zo ook jong.

Ik was in shock,ik heb 2 weken lang gecheckt d'nachts of mijn andere hondjes nog leefden ik ging dan naar beneden en deed het licht aan om te checken,ik durfde ze ook niet meer alleen te laten,ik danste altijd met mijn hondje in mijn armen dat vondt hij heerlijk,nu danste ik met een pluk haar en heb alleen maar gehuild

Ik heb me ook schuldig gevoeld,was ik maar later mijn laatste rondje gaan lopen,had ik hem maar als eerste uitgelaten,waarom heb ik niets zien aankomen en meer van dat soort dingen.

Ik heb een mooi gedenkhoekje voor hem gemaakt met een puppyfoto en een recente foto,ik heb een pootafdruk laten maken in klei dat zit een hartvormige blikje,een piepbeestje(zijn lievelingsspeeltje),zijn naamplaatje en een pluk haar.

Hele dag brand daar een kaarsje bij,ik zeg hem goedemorgen en welterusten.

Ik heb een prachtige urn gekocht Rainbowbridge daar gaat zijn as in.

Ik krijg van mijn zoons en man een gouden ring daar gaat een beetje van zijn as in zo is hij altijd bij me.

Ik heb het ook vreselijk zwaar met zijn verlies en het gemis wordt steeds groter ondanks dat ik nog 2 schatjes van hondjes heb,zij zijn wel een reden om door te gaan.

Ik wens je heel veel sterkte met je grote verlies.

Hey marianne wat erg en ook zo onverwachs ik praat elke dag tegen haar en ik doe dat nog steeds als ik op sta zeg ik het zelfde goeiemorgen lieve schat en als ik ga slapen slaaplekker lieve faith ik hou van je. ik heb ook een plukje haar van der elke dag brand der ook een kaarsje heb een arembamd met der naam en op de achterkant haar geboren datum het is nog zo onwerkelijk en ik zoek der nog steeds 

Hallo iedereen 

Mijn lieve vriendinnetje faith is nu 24 dagen niet meer bij me en ik mis haar nog zo erg, ik zoek der nog steeds ik praate altijd tegen der en dat doe ik nog steeds Wat ik wel echt heel erg apart vind toen ze nog bij me was dromde ik nooit over haar en nu elke avond droom ik over der.. vind dat best apart moet dit iets betekenden en wil ze me iets duidelijk maken of zeg ik nu iets heel geks ik vind het aan de andere kant fijn tot dat ik me ogen open doe en dan weer het besef komt dat ze er nIet is. Zijn er mensen die ook het zelfde hebben toen je hond er nog was dat je er niet over dromde en nu zij of hij weg is droom je over der ik ben benieuwd of meer mensen zich zelf hier in herkennen  

Ja hoor. Ik droomde ook over onze spaniël. Zo af en toe.Ze is nu een week of 6 niet meer bij ons. Misschien wordt je nu iets rustiger krijgt het een plekje in je hoofd. Veel terug denken doe je nog vaak en dat is goed.

Af en toe vind ik nog iets van haar in huis dan denk ik ach diertje. 

Nog veel sterkte hoor ik ween soms nog voor men queenie nu en dan droom ik ervan maar telkens ik haar wil aaien is het over niet leuk hoor als je wakker word alvast veel sterkte verder 

Mijn kleine Punto is vandaag 9 weken bij me weg en ik heb nog niet van haar gedroomd. Oh, ik zou zo graag willen dat ik eens van haar droomde. Als mijn mama gestorven was, droomde ik bijna elke nacht van haar en dat waren mooie dromen en dat deed mij goed, zo kon ik er beter vrede mee hebben.

Dat je lieve Faith je komt bezoeken in je dromen is goed, ze wil je laten weten dat alles ok is.

Nog veel sterkte met het gemis van je lieverd

Dankjewel allemaal 

Ik hoop dat de pijn en verdriet wat minder gaat worden het gemis dat blijft denk ik. Ik vind het ook mooi om over haar te dromen en het doet me goed in me droom tot dat ik me ogen open doe ik mis haar nog steeds en dat zal blijven ik heb 1000 foto's en 90 filmpjes van der dat doet me goed ben blij dat ik die heb 

Ik vind het hier erg fijn om te praten omdat hier ook echt mensen zitten die je echt snappen je niet voor gek verklaren weten wat het is en dat voelt goed om met mensen te praten die echt weten hoe je voelt mensen om me heen die snappen het niet en hier voel ik me echt begrepen en alle mensen die ik heb gesproken heel veel sterkte met jullie verlies van jullie beste maatje of vrindintje