Hond gromt naar gezin

Hallo, Thuis hebben we Otis, een heidewachtel reu van anderhalf jaar. Ik ben 21 jaar en dit is onze eerste hond thuis; mijn ouders hebben altijd een hond gehad toen ze jong waren maar voor de rest geen ervaring.  Van puppy af hebben we hem altijd naar de hondenschool gedaan en zoveel mogelijk gesocialiseerd met andere honden, tot hij was afgestudeerd van de puppyklas en daarna misschien nog twee maanden volwassen hondenschool gedaan maar dan gestopt. Hij was altijd nerveus en blafferig maar voor de rest een super lieve, wilde puppy tegen iedereen en elke hond. Altijd heeft hij al gegromd wanneer hij eet als we hem willen aanraken, maar we respecteren dat en negeren hem nu als hij eet.  Maar nu hij volwassen is begint hij meer en meer te grommen. Wanneer hij ziet dat we zijn eten aan het preparen zijn (voerbak staat op aanrecht) kunnen we hem niet aaien want dan begint hij te grommen. Soms wanneer hij ligt en we willen hem aaien, verstart hij en begint te grommen, dit gebeurt ook sneller wanneer mijn vader hem wil aaien. Ook wanneer hij in de bench zit en we bukken ons om hem daarin te aaien durft hij al eens te grommen. Hij heeft nog nooit zijn tanden laten zien of gebeten. Andere keren kunnen we weer vanalles doen, hem knuffelen terwijl hij ligt, over hem hangen, voor de bench hurken etc.  Maar voor het zou escaleren willen we graag weten wat het eventueel zou zijn. Herkent iemand of dit meer uit dominantie, onzekerheid of angst komt? En of iemand hierbij tips heeft? Ik denk er wel  aan om weer naar de hondenschool te gaan om hem daar ook wat hulp te vragen maar wou het via dit forum ook eens doen.

Hallo,


De hond blijkt graag zijn ruimte te hebben, komen jullie te dichtbij laar hij dit merken.
Wat betreft het voeren, perfect! Hem inderdaad lekker met rust laten, ik vind het ook niet fijn als ik zit te eten dat er iemand precies achter me gaat staan.


Ik zou dit gaan toepassen in alle situaties, zeker wanneer hij op zijn eigen plaatsje ligt!
Laat het contact een tijdje vanuit hem komen en kijk wat er gebeurt.


Is de hond verder medisch in orde? Misschien eens voor een check up naar de dierenarts?

Ok, bedankt!

Mijn ouders zijn met hem inderdaad naar de dierenarts gegaan om er eens over te babbelen midden september maar ze heeft hem niet echt onderzocht denk ik, zal dan thuis eens voorstellen om nog eens langs te gaan. Dit heb ik niet vermeld, maar bij de check up in juni voor zijn spuitjes heeft hij wel een slechte ervaring gehad bij dierenarts. Bij een spuitje in nekvel was hij zo hard verschoten dat hij bijna van onderzoekstafel viel en spuit zat er nog half in en dit resulteerde in een zwaar abces. Na die spuit wou hij niet meer aangeraakt worden door dierenarts en kroop weg en gromde ook. Ik vrees dat hij ook zo gaat durven grommen en misschien zelfs meer bij de dierenarts bij controle. Is een muilkorf iets dat we dan moeten overwegen? 

Is het ook vanaf dat moment dat hij thuis begon te grommen?


Je zou eens naar de dierenarts kunnen gaan zonder dat er wat moet.. gewoon even wegen of zo en daarna flink belonen. Een positieve ervaring is dan wel belangrijk!



Ik zou inderdaad toch eerst iets medisch uit willen sluiten..
Stel dat jullie hond pijn heeft dan kan je zijn gedrag op een heeel andere manier verklaren.

Het lijkt mij een kwestie van vertrouwen... misschien is zijn vertrouwen in jullie niet opperbest?

Een hond heeft inderdaad ruimte nodig maar je hoeft hem niet te laten grommen naar jullie (grommen is de laatste verwittiging voor bijten).

Ik zou beginnen hem met de hand te voeren.  Je vult zijn etensbak en geeft hem eten vanuit je hand, het laatste laat je hem zelf uit de bak nemen.  Doe dit met elke voeding.

Na een tijdje kan je de bak neerzetten maar hem eerst een handjevol eten geven en dan de bak neerzetten.  Zo ga je verder naar de bak neerzetten en onmiddellijk een handjevol eten eruit nemen en aan hem geven, enz.

Ik vind het belangrijk dat je iets kan afnemen van een hond voor het geval hij iets gevaarlijks vast heeft.

Roep hem regelmatig naar jullie en geef hem iets lekkers en een aai.  Niet onmiddellijk op zijn hoofd maar gewoon even in de nek of onder de kin.  Gebruik zijn naam enkel voor leuke dingen en probeer hem over te halen iets te doen, zonder dwang. Bv. laat hem even stilstaan en voel even over zijn buik en geef hem een beloning.  Rustig aan, stapje voor stapje.

Ga op je hurken zitten en roep hem bij je en geef hem een snoepje.  Hij moet snappen dat aanraken niet onmiddellijk iets pijnlijks wil zeggen...

@Martine Ja dat dachten we ook eerst, maar als we hem naar ons roepen en dan aaien gebeurt dit altijd zonder grommen en geniet hij duidelijk van de aandacht en pakt hij vaak zijn speeltje erbij, of duwt hij zich tegen onze benen om te kunnen leunen. Ook kent hij het commando 'los' goed, deze zomer had hij een gevallen stuk vlees opgepakt en heb ik het zo gewoon uit zijn mond kunnen halen toen ik los riep en voor hem gebukt was. Toen dacht ik dat hij zou grommen maar heeft hij dat totaal niet gedaan. Hij keek eerder schuldig. Misschien inderdaad eens proberen van het voederen! 

@Martine Ja dat dachten we ook eerst, maar als we hem naar ons roepen en dan aaien gebeurt dit altijd zonder grommen en geniet hij duidelijk van de aandacht en pakt hij vaak zijn speeltje erbij, of duwt hij zich tegen onze benen om te kunnen leunen. Ook kent hij het commando 'los' goed, deze zomer had hij een gevallen stuk vlees opgepakt en heb ik het zo gewoon uit zijn mond kunnen halen toen ik los riep en voor hem gebukt was. Toen dacht ik dat hij zou grommen maar heeft hij dat totaal niet gedaan. Hij keek eerder schuldig. Misschien inderdaad eens proberen van het voederen! 

@Willem en Boaz, nee niet echt. Het is wel erger geworden sinds toen, we mochten heel erg lang de plek op zijn rug niet meer aanraken of het tekenampuletje in zijn nek leegmaken. Maar dit is gestopt omdat we het hebben aangeleerd met een commando en snoepje en hij kijkt nu wat angstig maar laat het wel toe. Het grommen terwijl hij ligt is sinds deze zomer wel ontstaan