Slopen

Hormonen hebben een heel belangrijke functie's in ons lichaam. Idem dito voor honden. Vroeger was castratie / sterilisatie de oplossing voor alle problemen.

Even over het gedrag.

Stel dat ik met jou op stap ga. We gaan shoppen. Maar vanaf het moment dat we vertrekken voor de rest van de dag. Trek ik constant aan je mouw en zeg ik je waar je moet lopen. Hoe lang gaat het duren voor je het flink op je zenuwen krijgt?

Het is geen natuurlijk gedrag voor een hond om tegen je been te plakken. De fabeltjes van dat je hond achter of naast je moet lopen omdat jij baas bent, geraken maar niet van de kaart.

Een hond heeft een fenomenaal reukorgaan! 

Denk maar aan een drugshond, reddingshond, opsporing, hulphonden die hun eigenaar verwittigen wanneer hun ziekte een piek of dal moment gaat krijgen..... en zo kan ik nog wel effe verder vertellen.

Dus de moment dat een hond buiten komt wil hij/zij dan ook heel graag die neus gebruiken. Buiten tegen de grond die neus, spoor achterna. Maar dat is dan buiten de eigenaar gerekend die men op de cursus een hele hoop verteld heeft fabeltjes van vorige eeuw die echt wel achterhaald zijn.

Dus als je gaat wandelen, maak dan gebruik van een lange lijn. Laat je hond snuffelen, ontspan en geniet van de wandeling. Ipv de hond onnatuurlijk dicht tegen of achter je aan te laten lopen.

Een hond houdt van rust en kalmte.

Als eigenaar krijg je veelal de raad dat je vanalles met de hond moet ondernemen en hem moet moe maken. Een hond heeft van zichzelf al een goede conditie. Door met een hond te gaan lopen/fietsen enz... komt er een hoop adrenaline en andere stoffen vrij in het lichaam. Aangezien de hond zelf zijn tempo en termijn niet kan bepalen, raken de stoffen uit balans. Wat zich vroeg of laat kan wreken in lichaams of gedragsproblemen.

Herders (groep van veedrijvers) zijn honden die makkelijk op te jutten zijn en bijgevolg ook stress gevoelig zijn.

Verder komt ze net op een leeftijd dat de hormonen de boel overnemen en het nodige van "gevoelens" nog eens extra uit vergroten. 

Vandaar dat je het blootstellen aan prikkel op een laag pitje zet. Je hond rust en kalmte biedt. Als je buiten komt, de lange lijn en laat je hond hond zijn en snuffelen op eigen tempo. 

Schaf gezond kauwmateriaal aan zoals gedroogde kophuid. Wanneer honden kauwen worden er stoffen in de hersenen geproduceerd waardoor ze net rustig worden.

Zorg dat er binnen ook bezigheid is. Je kan bvb lege eierdoosjes vullen met gezonde gedroogde stukjes vlees en deze op strategische plaatsen zetten. Dan kan ze op zoek en laat ze de eierdoosjes maar onderhanden euh pardon poten nemen. 

Wanneer ik hier weg ga heb ik hier 6 honden die het toch wel spannend vinden wanneer ik weg ga. Om hun spanning te laten weg werken maak ik hier de nodige kartonnen constructies waar ik gedroogde stukjes vlees in verstop. Wanneer ik dan vertrek worden deze  op verschillende plekken gezet. Zodat ze zich 1) kunnen bezig houden en 2) hun spanning weg werken.

Tja inderdaad als ik thuis kom is het versnipperd karton opruimen. Maar dat is dan ook het enige.

Probeer het maar eens uit. Het is uiteindelijk de bedoeling dat je van jouw hod kan genieten en dat het leuk is voor beide ipv een hoop frustratie. Ik wens je alvast veel succes

" Wandelen moet vooral ontspannend zijn.
Als je hond steeds naast je moet lopen, is dat erg inspannend ( ik oefen alleen volg tijdens gg)

Wandelen is voor een hond veel fijner als ze lijn lengte krijgt en voor je mag lopen. Lekker mag snuffelen. Geeft veel meer voldoening.
Laat haar eens zelf de weg bepalen.


Je hebt alles al geprobeerd voor verlatingsangst, dan wordt het tijd voor een gt.

Castreren is veel te jong nog. Ze heeft de hormonen nodig voor haar botten en het ontwikkelen van haar karakter.

Teefjes kunnen juist feller worden na castratie "

Suzanne en Luca

Dat is wat ik ook doe. Denise kan heel goed volgen, maar dat doe ik alleen als ik aan het trainen ben of op de training ben. Dan weet ze dat ook. Tijdens wandelingen trekt ze niet, maar volgt ook niet. 

Nou toch maar weer een bench aangeschaft omdat ze blijft slopen. Haar nieuwe mand van bijna 100 euro lag vanmorgen in stukken toen ik beneden kwam. Ze heeft nu een hele grote ruime bench. 

Net even uurtje weg voor boodschappen.Kong gegeven met lekkers erin en een bot. Maar bij thuiskomst de bench deur verbogen en 3 spijlen eruit gegeten!!!! Bench staat sinds gisteravond nieuw!

Ik zal wel weer een hoop mensen tegen de borst stuiten nu maar ik zit er echt over te denken om haar weg te doen want ik weet het niet meer. Daarbij ben ik ook zwanger en kost me dit enorm veel stress....

Wat bezield dat beest???

Misschien is het dan inderdaad wel beter om haar te herplaatsen. 

Suzanne, in mijn vorige post had ik ook een vraag gesteld, maar die is niet beantwoord. 

Wat doet de hond als jullie wel thuis zijn, toont ze hetzelfde gedrag?

Ik snap heel goed je frustratie! Maar er moet iets zijn waarom ze dit doet. 3 spijlen op 1 dag tijd, is niet normaal. 

Heeft je hond ergens pijn? Is er iets gebeurt waardoor zij zo angstig is als jullie weg zijn? 

Nee er is nooit wat gebeurt. Ze sloopt niet als wij erbij zijn. 

Maar zodra wij boven zijn om bijvoorbeeld te douche dan komt ze gelijk haar bench uit om de prullenbak leeg te trekken. 

Dus even naar boven zonder de bench dicht kan ook niet. Ze gaat dus ook slopen als we boven liggen te slapen....

Sinds ze uit de bench is gebroken en weet dat dat kan doet ze alles om eruit te komen als we weg zijn

 Logisch, ze is bang alleen, door haar in een bench te plaatsen, los je voor haar niets op! De angst blijft en dat blijkt.

Je zal moeten werken aan het alleen kunnen zijn. Ik heb je uitgelegd, hoe je dat kan aanpakken en dat het heel veel tijd kost.

ZE KAN NU NIET ALLEEN ZIJN, DOE DAT DAN OOK NIET!

Misschien idd beter herplaatsen, vind dit heel erg sneu voor je hond!

Je en op dat soort reacties zit ik dus niet te wachten. 

Ik stop enorm veel tijd in haar. Morge komt zelfs een gedragstherapeut om te komen kijken 

Tis heel sneu voor mijn hond....

Tis ook heel sneu voor mij en mijn gezin. Die hond kan er niks aan doen dat weet ik ook wel. Maar vanuit normaal word het ineens zo erg. 

Daarbij heeft ze van de week ook mijn zoontje van 3 gebeten. Hij kwam te dichtbij ofzo. Terwijl hij normaal alles met haar kan. 

Dit gedrag is in mijn ogen heel extreem. Voor mijn gevoel hebben we heel erg pech gehad met deze hond. 

En nee ik vind dat als je aan een hond begint je daarvoor moet zorgen tot het eind! Ze is donderdag gesteriliseerd en foto van haar heupen om te kijken op HD. Was ruim 500 euro kwijt. Zou ik dat doen als ik niks om haar geef???

Ik ben zwanger en dit loopt nu zo uit de hand dat ik hier heel erg gestrest van raak...

Ze is dus anders als jullie erbij zijn, ze is dus op haar gemak bij jullie.

Ik ga mee met Suzanne & Luca, ze kan nu niet alleen zijn, je moet dit echt serieus nemen anders is het al te laat, als het niet al te laat is... 

Wat ik een beetje aan je reacties kan lezen is dat je de hoop al opgegeven hebt? Misschien komt het door de extra hormonen vanwege je zwangerschap, dat weet niemand. Maar je zult (samen met je partner) er hard aan moeten werken. Jullie zijn samen tot een besluit gekomen om haar te nemen, inclusief de tijd die er in gaat zitten. 

Ik hoop dat je dit niet aanvallend ziet, want dat is absoluut niet de bedoeling!

 Jow hallo, je geeft zelf net aan dat je denkt aan haar weg te doen.

Wordt er aangegeven dat dat misschien wel het beste is en dan zeg je dat je op dat soort reacties niet zit te wachten... 

Onze reacties hebben elkaar gekruist. 

Je hond voelt jou stress ontzettend goed aan, misschien de hormonen, daar kan jij ook niks aan doen natuurlijk. 

Wat betreft je zoontje, dat wilt niemand natuurlijk en hoop van harte dat hij er zonder iets vanaf is gekomen! 

Wat hij samen met de hond aan het spelen? Of poging tot?

Let wel, je hond is al niet de oude, laat je zoontje niet zomaar bij hem komen, je weet immers niet hoe de hond zal reageren. Ook al ging dat altijd wel goed. 

Altijd een oogje in het zeil houden

Nee het ging mij om de reactie dat het erg sneu is voor mijn hond en het daarom inderdaad beter is om haar weg te doen. 

Dat voelt alsof ik het wel best vind een het makkelijk opgeef maar zo zit het zeker niet. 

Maar als blijkt dat ze hier niet past en bijvoorbeeld ruimte nodig heeft dan zal ik wel afstand doen

 Wat haar bezield en jou ook zo te lezen,  is dat jullie veel te veel stess hebben, gefrustreerd zijn het plezier in de hond lijkt weg, dat voelt ze aan, voelt zich onbegrepen.

Ze kan nog niet alleen zijn dat is wel duidelijk. Het slopen is daar een teken van, een bench lost het probleem van de hond, (het niet alleen kunnen zijn) niet op natuurlijk. Een jonge hond onder het jaar kan dat vaak nog niet, zeker niet als ze al zoveel nachten alleen was en dat eigenlijk niet kon, dan bouwt die stress op elke keer wat meer.

Laat haar gewoon op je slaapkamer s nachts, en zorg overdag voor een oppas als je er niet kan zijn.

Ik zou hier ook een goede gt aanraden en daarmee bedoel ik iemand die diploma s heeft en op de hoogte is van de laatste ontwikkeling wb het omgaan met honden. Dus geen herderdriller die al dertig jaar met herders werkt en zich verder niet ontwikkeld heeft,dat is heel belangrijk anders kom je van de wal in de sloot.

WB herplaatsen, het punt is dat zulke honden vaak van hand tot hand gaan, in een asiel komen en steeds minder vertrouwen in de mens krijgen.

Maar als je iemand kan vinden die echt voor haar wil gaan en verstand heeft van honden, herplaatsers, inlevingsvermogen heeft en een hoop liefde en geduld zou ik zeggen laat haar daar heengaan. Ik zou zelf alleen doodsbang zijn dat ze in verkeerde handen komt dus pas goed op. Kan de fokker je niet helpen om een betrouwbaar adres te vinden voor haar.

Als je nog voor haar wil gaan, zou ik me goed gaan inlezen over communiceren met honden, en hoe ze een gevoel van veiligheid te geven.

Verdikke, heel verhaal getypt alles ineens weg...

Komt ie nog eens:

Soms moet je ook in het belang van de hond gaan denken.

Je hond zomaar weg doen, dat doe je niet gelijk.

Daar gaat heel wat aan vooraf. Maar soms heb je gewoon al zoveel geprobeerd dat het zoveelste ook niet meer lukt.

Zo'n stap zetten is ook erg moeilijk, ik spreek helaas uit ervaring.

Ook ik heb een hond weg moeten doen omdat deze agressief naar ons en bezoek was, hij was ons te pittig. Het heeft 2jr geduurd voor ik dat in zag. Ik heb ook alles uit de kast getrokken in de hoop dat er iets zou helpen.

Uiteindelijk hebben we toch moeten kijken naar wat voor beide partijen eerlijk was. 

 Ik heb hierboven een aantal zaken aangehaald. Heb je daar al iets van gedaan?

Sinds ik mij een aantal jaren geleden ben beginnen verdiepen in het gedrag van de hond, ook klinisch. Stel ik meer en meer vast dat het houden van een hond eigenlijk veel te simplistisch bezien wordt. Met name ook door het evolueren van onze maatschappij. Daardoor wordt het minder evident, om zonder kennis van een hond en zijn gedrag ze probleemloos op te voeden. Gewoon omdat er veel meer verwacht wordt van onze hond en we steeds dichter bij elkaar wonen en dus bijgevolg nog maar zonder zelf iets te doen de hond aan heel wat meer prikkels bloot staat. En dit is een heel belangrijk onderdeel (samen met de genetische afkomst) om een degelijk in balans zijnde hond te bekomen. En dus oogst men wat men zaait. Helaas komt hier niemand als winnaar uit. Ook een hond heeft gevoelens en ervaart deze gelijkaardig aan de leeftijd van iemand als jouw zoontje. Ze ondergaan een deel maar begrijpen het niet.

Jouw hond kampt met bepaalde angsten. Belangrijk is dat de hond hierbij goed wordt opgevangen en begeleid.

Stel dat jouw zoontje door naar school te beginnen gaan, meer onzeker wordt en angsten krijgt omdat hij niet mee naar huis kan maar in school moet blijven (omdat hij hier nog niet volledig rijp voor is), thuis lastig is in gedrag hangerig en meer weent.

Ik neem aan dat je dat als ouder je kind troost en extra zekerheid biedt. Waarom doen we dat dan niet bij onze hond? 

Misschien omdat we er totaal geen benul van hebben dat een hond zich ook zo kan voelen en deze soort van emotie kan ondergaan. We zien alleen maar het onhandelbare en raken gefrustreerd van het gedrag en het slopen. En hoe meer wij als mens gefrustreerd raken, hoe onzekerder we de hond maken.

Het is ook niet de juiste denkwijze om er vanuit te gaan dat jouw zoontje alles met/bij jullie hond kan doen. Hier mag men NOOIT vanuit gaan.

Op onderstaande link met video opnames zal je zien hoe de hartslag van de hond in de hoogte gaat als iemand over de hond gaat hangen.

http://www.dogpulse.org/?page_id=70

De hond blijft hier heel stil en braaf staan maar ervaart wel een hoop stress. En een hond, net zoals de mens, kan op een bepaald moment te veel aan stress hebben die dan escaleert. 

De hond geeft dit ook duidelijk aan. Alleen is onze kennis hiervan te beperkt of onbestaand en hoor ik steeds : .... zomaar uit het niets zonder enige reden beet hij!

Terwijl de hond al dagen, weken en soms zelfs maanden al signalen geeft.

Hou voorlopig de hond zoveel mogelijk bij je. Lukt dat niet zorg voor een oppas (dat doe je ook bij kinderen die nog te jong zijn om alleen gelaten te worden. Verkeerdelijk gaan we er vanuit dat een pup of jongen hond dit zomaar wel moet kunnen). 

Begin met een nieuwe lei, blanco. Zodat alle stress achterwege wordt gelaten en er terug kan genoten worden ipv frustratie alom. 

Ja ik snap wat je bedoeld. 

Nu heb ik zelf ruim 10 jaar geleden wat lessen kynologie gehad via school. Maar daar werd gezegt dat honden en dieren over het algemeen geen emotie kennen zoals wij mensen. Al begin ik daar steeds meer aan te twijfelen. 

Maar wat je zegt als mijn zoon angstig zou worden voor school zou ik hem troosten inderdaad. Maar ik ben wel van mening dat je honden niet als mensen moet behandelen. Want als ik mijn hond nu ga troosten ben ik bang dat ik haar gedrag juist beloon. Ik negeer haar dan liever...

Nou we gaan in ieder geval weer aan de slag. Begrijp me niet verkeerd ik hoop nog steeds dat het goed komt. Maar de moed zakt me wel eens in de schoenen als het weer raak is...

Bedankt voor jullie tips!

 Helaas zijn de lessen die je toen kreeg ondertussen door de wetenschap achterhaald. Alsook het advies dat wanneer een hond angst heeft dit compleet moet genegeerd worden. Afhankelijk in welke situaties is dit goed om de hond een trauma te bezorgen.

Er zijn er ondertussen heel wat studies gedaan over en naar honden hun gedrag, de werking van o.a. de hersenen. Door neurologen, neurospychiaters, psychologen ......

Men ondertussen al zover geraakt door honden te trainen zodat ze stilletjes in de scan bleven zitten om de werking van hun hersenen te kunnen bestuderen. Waarop men heeft vastgesteld dat honden emoties gelijkaardig aan die van de mens ervaren, maar wel op het niveau van een 2 à 3 jarige.

Dus honden ervaren evengoed blijdschap, verdriet, angst, depressie..... 

En zijn heel wat opvattingen over honden en hun opvoeding compleet verkeerd en zoals ik al zei, achterhaald.

Het is ook niet correct van zoiets gewoon als een gemoedstand te zien. Het begint van bij de externe prikkel die in de hersenen ontvangen wordt. Hoe wordt deze ontvangen? Vertrekt hij naar het sympatisch of parasympatisch zenuwstelsel. Welke stoffen worden er dan aangemaakt? Dit zijn zaken die in ons lichaam gebeuren maar ook in het lichaam van een hond. Zaken waar we zelf geen controle over hebben. In bepaalde gevallen kunnen we door iets te leren of aan te leren(dan wel op de juiste manier) er voor te zorgen dat bepaalde prikkels anders verwerkt worden.

Het is echt niet zomaar dat ik zeg, het wordt te vaak gezien als iets simpel.

Toevoeging:

Het heeft ook geen zin om een hond als een mens te zien, want dat zijn ze ook niet.

Belangrijk is de hond te zien zoals hij is. En laat net dat zijn waar de kennis van ontbreekt. Het spijtige is dat die kennis die door de wetenschap wordt opgedaan. Heel moeilijk tot niet bij mensen geraakt die het kunnen gebruiken. Namelijk de hondeneigenaars, hondenscholen, en zij die met honden werken. En men zich dus nog steeds baseert op verkeerde en oude info.

Ik heb al de nodige mensen en hun hond(en) in behandeling gehad. Mensen die de wanhoop nabij waren. En die nu volop genieten van hun hond, terwijl deze laatste heel wat meer ontspannen als hond door het leven kan. Want dat is uiteindelijk de bedoeling voor mens en dier van elkaar genieten op een respectvolle wijze, zonder frustratie.

 Gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens! 

Ik hoop dat de gter jullie verder kan helpen.

http://www.nationalgeographic.nl/artikel/honden-lijken-nog-meer-op-ons-dan-we-dachten

Honden lijken heel erg veel op ons mens.
We hebben via een ct scan weer een hele hoop ontdekt. We delen o.a. het zelfde gebied in de hersenen voor spraak.
Ze kunnen ons zelf leren verstaan.

Kwa emotie, behandel je hond gewoon als een kind. Verdriet is troosten, niet negeren.

Door negeren leert je hond, dat hij niet op jou kan bouwen, als hij je hard nodig heeft. Niet doen dus, zeker nooit bij angst.


Dat ik het sneu vind voor je hond, als hele grote dieren vriend (vegetariër, ik kan geen dieren eten) , lid partij vd dieren, steun WNF, ons locale dierenasiel, vogelambulance, doet het me pijn als een dier zich niet prettig voelt. Het doet me verdriet.

Je hond voelt zich erg ellendig als hij alleen is, dat is sneu voor je hond.

Je hebt pech met je hond schrijf je, je hond heeft niet voor jullie gekozen. Wie heeft.....

Heb je hem als pup gekocht? Heb je het alleen zijn opgebouwd?

De enige manier op dit op te lossen is, opbouwen vanaf 0.

Niet meer alleen laten.

Een goed opgeleidde gt zal dit bevestigen.

Ik hoop dat je met een goed opgeleidde gtin zee gaat en niet met een zelfbenoemde of een ervarings deskundige. Die maken meer kapot dan je lief is.

Jammer dat ze gecastreerd is, helaas te vroeg.

De hormonen hebben ze o.a nodig voor de botopbouw en het vormen van hun karakter.
Ze zal langere en brosere botten ontwikkelen.

Teven kunnen bovendien een stuk feller worden.
Dat terzijde.


Hele grote kans dat je hond het even niet meer weet door je zwangerschap. Je bent anders, je doet wellicht anders. Daardoor kan ze heel onzeker worden.
De voorspelbaarheid is weg.

Dat kan de verlatings angst vereegeren.