Daar is ze dan!!

Vrijdag gingen we op weg hoor, naar Coevorden. Anderhalf uur rijden met de auto. Eenmaal bij de oprit werden begroet door Luna, die met een luid geblaf liet weten dat het haar thuis was. Binnen bleek het echter een bange kip te zijn die liever vreemden uit de weg gaat, dan boft ze maar met zo'n grote mond haha!  Met de eigenaar konden we praten, en alles voelde open en eerlijk aan dusver. Stukje gelopen met Luna maar los en met een stok, was ze beter op haar plek, dan aan de lijn.  Ook richting mijn ouders was ze uitdagend op een speelse manier, maar het was erg spannend... wat logisch is. Na een half uurtje á drie kwartier, hebben we haar dan in de auto gezet samen met haar spullen. Luna ging met ons mee naar huis! 

De eerste dag was erg onwennig. Wat logisch is natuurlijk... Vooral  het hondje van mijn zusje had er even moeite mee, we hebben nu immers drie teven en ondanks dat Cody gesteriliseerd is, blijft het een echte teef haha. Cody was veel haar mand aan het verdedigen en alles wat Cody niet goed keurde van de nieuwkomer Luna, liet ze ook weten met een opgetrokken lip (en dan moet ik toegeven dat ik een Parson Russel Terriër er enger uit vind zien dan een grote lobbes met een grote mond haha!) 

De oudste hond vond het wel prima, zolang haar mand maar gerespecteerd word als haar plek. Ook logisch. Die doet verder haar 12 uurse middag-dut in de tuin (ze word 15 dit jaar en begint wat op te raken, vandaar).  Eerste nacht hebben we ze even apart gehad, maar vannacht (Zaterdag op Zondag) hebben we de beesten in de woonkamer gelaten en iedereen heeft netjes op hun plek gelegen voor de nacht. Super trots dus! 

Ze loopt ook al lekker los en apporteert graag voor een bal of een stok. We zijn dus lekker aan de wandel, elkaar aan het leren kennen en dergelijke. Maar ze weet nu al heel goed wie de baas is, want van de rest van het gezin neemt ze echt nog geen koekjes of ander eten aan. Dat laat ik verder ook zo, want ze neemt ook niets aan verder van vreemden en dat prijs ik juist. 

Verder moet ik toegeven dat ik wel vraagtekens heb nu ze hier 2,5 dagen is. Vrouwen zijn geen probleem, met mannen heeft ze meer moeite... Ze doet niets, maar de staart gaat wel tussen de poten. Maar denk zo dat we niet te weten krijgen hoe dat is gebeurt. Verder doet ze wel heel leuk met mijn vriend en als mijn vader een bal gooit, gaat het wel. Maar mijn vader hoeft niet proberen haar te aaien, want dan rent ze met de staart tussen de poten terug naar haar kussen. Ik geef het nog even de tijd, ze is er immers net, maar als het aanhoud is dat voor ons in elk geval iets om aan te werken.

Geboorte datum stond in elk geval verkeerd in de oproep, want ze word aanstaande November pas twee jaar. De rest klopt wel en komt ook overeen met de informatie die aan haar chip is gekoppeld (uiteraard heb ik die meteen overgezet naar mijn naam). Alle entingen netjes gehad volgens haar paspoort etc. Nu alleen nog een sterilisatie als de tijd daar rijp voor is, ga haar niet nu al meesleuren naar een dierenarts in 2,5 dag tijd haha. 

Anyway, ik stel jullie voor; Luna! 

Met de oudste lobbes op het kleed haha.  ^

Met haar ''onverwoestbare'' bal, het heeft twee dagen genomen om die te mollen... ^

De tuin zijn we druk mee bezig, maar met dertien meter tuin komt ze niets te kort.  ^

En de laatste is van vanochtend. Met haar nieuwe halsband. Degene die ze om had, met die spikes, bleek knalroze te zijn... En dat vond ik best wel erg haha.  Dus even een nette lederen halsband gehaald. Zwart en dat onderlegt met een andere laag leer in cognac kleur! Had eerst de 50-60CM en die was véél te klein, heb nu dus een 70CM (5CM breed vond ik wel netjes) moeten nemen. Dan heb ik nog drie gaatjes speling voor als ze straks weer lekker in de bespiering zit door het wandelen, trainen en spelen. 

Ah,  wat kijkt ze nog verloren uit haar ogen!!

Gefeliciteerd, hoop dat jullie veel plezier van haar hebben.

" Ah,  wat kijkt ze nog verloren uit haar ogen!!
Gefeliciteerd, hoop dat jullie veel plezier van haar hebben. "

Diesel

Ik denk meer dat het een soort angst is... Snel de poot tussen de staart en blijven observeren. Ik heb met bepaalde dingen dan ook vraagtekens, maar het zijn geen dingen waar je niet aan kan werken.
Overigens stond mijn vader er ook bij, bij de foto's maken... Dus misschien komt het daar door. Ze reageert op een bepaalde manier op mannen, waardoor je vraagtekens krijgt. Denk niet zozeer dat ze mishandeld is of zo, absoluut niet, maar er zit toch een soort angst in richting het andere geslacht. Overigens heeft ze angst voor veel dingen, staart gaat al tussen de poten voor was die buiten hangt en dan weet ze niet hoe snel ze weg moet komen. Gelukkig zijn het geen dingen, die je niet kunt veranderen en ze is nog jong!
Verder is ze super sociaal en met mijn vriend ging het wel heel erg goed, die twee vinden elkaar geweldig... Ook andere dieren en kinderen, word ze helemaal blij van! Ze heeft dan ook al hondenvriendjes gemaakt en een kat een lekkere kwijl-lik gegeven tijdens het wandelen haha!

Gefeliciteerd veel geluk ermee

Veel geluk met Luna,gaat vast goed komen met liefdevolle begeleiding

Fijn dat alles goed gaat, Luna is echt een pracht van een hond!

Wat lijkt het me moeilijk om een hond van iemand over te nemen. Dat moment dat je hem in de auto laadt en wegrijdt, ik zou denk ik heel hard gaan huilen, ook al zou ik degene zijn die hem/haar meeneemt

Dankjullie! 

& Klopt... was heel moeilijk. Maar een leven in de keuken en tuin is ook geen hondenleven... Ze is ondertussen heel los gekomen. De ballen sneuvelen snel met die kaken maar een stok vind ze ook leuk. Ze weet al heel goed wie het baasje is. Als mijn moeder haar een koekje wil geven neemt ze het wel aan, maar dan laat ze hem vallen haha. Dan kijkt ze mij aan en wacht ze net zo lang tot ik hem weer geef haha. Ze heeft dus karakter! Ben daarbij nog nooit elke ochtend zo blij begroet door een hond. Heb er geen moment spijt van. :)

En wat heel kenmerkend is... haar rechter oor (dat is links op de foto) heeft een omgekrulde plooi. Daarom staat die naar achter en hangt de ander gewoon haha. 

Ohhh zeker, nee, dat is niks voor een hond. Fijn dat ze bij jullie is, lijkt me een hele fijne hond!

Gefeliciteerd met je  mooie hond

ah daar is ze dan

komt goed allemaal, lekker rustig wennen aan haar nieuwe mensen en hondenvrienden en omgeving.  Het lijkt er wel op dat ze nog veel steun en begeleiding nodig heeft, maar dat is logisch natuurlijk.

heel veel geluk met haar

Bedenk dat ze als ze eenmaal haar gevoelens durft te uiten of loskomt haar gedrag ook anders kan worden.

Jenna hier kon in het begin prima los bijvoorbeeld, maar na een tijdje durfde ze ineens aan haar jachtinstinkt toe te geven en ging ook uitvallen naar andere honden.

Dank jullie!

@ Dobry,

Daar ben ik op voorbereid. Vanochtend gaf ze daar al aan toe trouwens, er liep een muisje door het veld... Duurde even voor haar focus weer bij mij lag haha. Uiteraard wel goed beloond toen ze wél terug kwam. Ik wil ook niet constant haar naam roepen, ik zou het ook niet fijn vinden als iemand constant ''franciska franciska franciska...'' zou roepen. Dus ga zeker nog even kijken naar een cursus die we samen kunnen doen. Het is alleen jammer dat dit soort honden op vele hondenscholen geweigerd worden... Niet omdat ze die hond niet erbij willen, maar omdat andere eigenaren het niet prettig vinden. Dus dat word nog een zoektocht, maar eerst even wennen inderdaad. 

Heb haar trouwens vanmiddag toch meegenomen naar de dierenarts voor een check-up. Ik had haar namelijk over gezet op mijn naam, haar chip. Dat is goed gegaan, echter stond ze bij de NGD (haar chip is van BioTech en daar stond ze geregistreerd, maar dus ook bij de NGD...) nog op een andere naam. Die heb ik dus moeten bellen, dat hij haar moest afmelden ... Blijkt hij ook eigenaar te zijn geweest. Dus ze heeft sowieso meer eigenaren gehad (fokker, die man dus en dan de man waar ik haar weg heb). Werd er een beetje huiverig van... Maar ze staat nergens vermeld verder dus de dierenarts zei dat het wel goed was. Zij zei dat dit soort honden wel vaker van baas naar baas gaan, omdat het macho is. Triest eigenlijk als je erover na denkt.

Verder was de dierenarts heel erg over haar te spreken. 37,4 i.p.v. 48 KG zoals haar vorige eigenaar zei... maar wel een gezond gewicht. Netjes in haar vacht, helder uit haar ogen, heldere longen en geen ruis te horen bij haar hart. Een hele gezonde, vrolijke hond die nu de liefde en aandacht krijgt die ze nodig had! 
Meteen de boel maar even ontvlooit en ontwormt hier, want alles moet wel tegelijk natuurlijk haha. Volgend jaar April hoeven we pas terug te komen voor de nieuwe entingen en dan gaat ze waarschijnlijk ook gesteriliseerd worden, dat heeft geen haast.

Wat triest zeg, zoveel eigenaren gehad.... Gelukkig heeft ze nu haar gouden mand!

37 en 48, nogal een verschilletje hahaha

ja treurig dat zulke honden vaak van hand tot hand gaan, zulke gevoelige dieren, ik hoop dat ze heel snel snapt dat dit nu haar plekje is waar ze nooit meer weg hoeft.

hihi toch wel jachtinstinct dus, soms gaat dat zo snel...

Ik duim dat je een fijne hondenschool vindt die positief begeleid en ook verstand van herplaatsers heeft.

Ik schrok ook wel een beetje van 3 eigenaren in iets meer dan anderhalf jaar tijd hoor (ze word aanstaande November dus twee). Gelukkig is alles nu goed geregeld, ze staat op mijn naam en ze gaat gewoon met mij mee als ik uiteindelijk ga samenwonen. 

37,4 en 48 KG vind ik een héél groot verschil. Net zoals het dus gewoon niet klopt dat hij haar van pup af aan al had. De angst die ze lijkt te hebben jegens mannen... Ze doet ook blaffen als mijn vader in de ochtend beneden komt. Maar als ze doorheeft wie het is, is het ook weer goed gelukkig.

Ik heb dan ook besloten geen berichtjes noch foto's meer te sturen naar de vorige eigenaar. Als hij vraag hoe het gaat, zeg ik dat het goed gaat en daar blijft het bij. Teveel dingen die gewoon niet kloppen in mijn ogen.

Haha, je zag het muisje ook echt rennen voor zijn leven. Gelukkig zijn we wat gewend. Hondje van mijn zusje eet ze écht op (Parson Russel Terriër).  Luna wou enkel maar spelen zoals het leek, maar door het wegrennen werd er toch iets getriggerd. Maar vond het héél goed dat ze uiteindelijk luisterde en voor me netjes op haar kont ging zitten, zonder dat ik het hoefde te vragen, zodat ik haar kon aanlijnen!  Ze hield me verder ook in de gaten en kwam af en toe even terug rennen, maar dan deed die muis weer wat... 

Geloof dat er hier in de buurt wel een hondenschool zit die zich specialiseert in dit soort type honden en honden die wat mee hebben gemaakt (al blijven dat vermoedens en vraagtekens, want heb dus niets bevestigd gekregen en krijg dat ook niet van de vorige eigenaar vermoed ik). Tot die tijd trainen we lekker samen op een leeg veldje met wat lekkers wat daar tegenover staat. Gewoon basiscommando's en wat kleine denkspelletjes etc.

ik denk al had een hond de perfectste baasjes, (wat hier dus wel een twijfelgeval is, zoals ze op je vader reageert lijkt het niet alsof elke man haar respektvol behandeld heeft), drie keer een herplaatsing in een korte tijd maakt toch een flinke indruk op een hond.

Maar komt zo te lezen helemaal goed

Ja, precies... Was ook wel een beetje een verhaal wat ''te goed was om waar te zijn'', maar dan ben ik koppig en ga ik toch langs. Had me ook wel even verkeken op haar formaat, toen we aankwamen... maar misschien kwam dat ook wel omdat we twee kleine hondjes hebben waarvan eentje zo slank is dat je je af en toe af vraagt of ze wel genoeg eten krijgen. 

Voorlopig gaat het eten beter, ze eet nu zonder rijst (gaven we omdat dat indikt, ze was nogal aan de dunne... maar het heeft geholpen) en is veel aan het bijslapen zolang ik in het zicht ben want als ik er niet ben, zit er geen rust in... dus dat is zeker iets om aan te werken. Komt nog wel.

Vanochtend. Ik doe drie keer per dag een grote ronde met haar plus spelen met haar bal, zodat ze haar energie kwijt kan (we hebben leuke veldjes waar dat mooi kan zonder fietsers en ander verkeer!) en dan nog drie keer een wat kortere ronde op een rustig tempo en dan pakken we het ''wachten'', ''zitten'' en ''naast'' vooral op want er zitten wel commando's op en die volgt ze goed op! 

Prachtige hond!! en super dat ze nu eindelijk het juiste baasje gevonden heeft

Geniet ervan en ik volg haar verhaal hier een beetje mee!

 Dank je wel!! Ik ben net zo blij met haar. 
Ps, jij hebt ook een prachtige hond!

Wat is ze prachtig, een lieve stoere dappere meid, waar je zeker heel trots op kan zijn.

Pas op dat je in je enthousiastme om haar alles te geven qua beweging  niet teveel doet in het begin, misschien gaat ze een beetje boven haar macht, dat kan een tijd goed gaan maar ooit komt dan de terugslag.

(Is niet gezegd dat dit voor jullie geldt natuurlijk, maar beter langzaam de beweging opbouwen voor haar koppie is dat goed maar ook omdat je niet weet of er vroeger veel met haar gedaan is en je blessures kan krijgen, en af en toe een rustdag plannen)

Wel een heel goed teken dat ze veel slaapt, alle nieuwe indrukken verwerken.

Gefeliciteerd! 

Oww wat is ze mooi. Echt prachtig. Gelukkig is ze bij jou terecht gekomen in haar goude mand. Wie weet wat ze allemaal al heeft moeten doorstaan. Triest. Gelukkig nu een heerlijk hondenleven.

Echt een mooie hond ! Veel plezier 

ach arm kind, nu al zo veel eigenaren gehad :( gaat nu gelukkig helemaal goed komen! 

ik zou wel goed uitkijken met het alleen laten met je andere hondjes want als je er niet bij bent kan het goed fout gaan natuurlijk zeker met staffies e.d.

het is wel echt een plaatje om te zien! 

" Wat is ze prachtig, een lieve stoere dappere meid, waar je zeker heel trots op kan zijn.
 
Pas op dat je in je enthousiastme om haar alles te geven qua beweging  niet teveel doet in het begin, misschien gaat ze een beetje boven haar macht, dat kan een tijd goed gaan maar ooit komt dan de terugslag.
(Is niet gezegd dat dit voor jullie geldt natuurlijk, maar beter langzaam de beweging opbouwen voor haar koppie is dat goed maar ook omdat je niet weet of er vroeger veel met haar gedaan is en je blessures kan krijgen, en af en toe een rustdag plannen)
Wel een heel goed teken dat ze veel slaapt, alle nieuwe indrukken verwerken. "

Dobry

 Grote ronde is hier momenteel 15 á 20 minuten. Veldjes liggen vrijwel om de hoek, dus dat is twee keer vallen en opstaan en dan ben je er.  Soms doen we er wat langer over, maar dat is alleen wanneer zij door wil lopen of door wil spelen. Geeft zij aan er genoeg van te hebben, gaan we terug.  Woensdag is hier sowieso rust dag, ook omdat ik dan een uur langer school heb gehad dan normaal (normaal maar 2 lesuren) en mijn lichaam dan tegenwerkt. Andere twee honden hebben hier woensdags ook rustdag! 
Slapen doet ze dus alleen als ik in de buurt ben en 's nachts dan. Als ik weg ben, gaat ze niet eens op haar plek liggen. Dan blijft ze maar rondlopen... Verlatingsangst?

@ De rest,

Dan jullie!  
Vind het ook erg leuk om jullie profiel even te bezoeken om foto's te kijken haha. 

 ah je zit op een speciale school ivm maar 2 uur les...

ik dacht aan grote rondes van anderhalf uur ofzo haha maar zo lang ga je dus niet nog.

Ja klinkt wel als een soort verlatingsangst, alsof jij nu haar steunpunt bent (wat natuurlijk wel fijn is) en ze bang is dat je niet meer terugkomt (wat natuurlijk voor haar niet fijn is). Ze zal door ervaring moeten gaan leren dat jij er altijd voor haar zal zijn.

En verder kan je proberen dmv hersenwerkjes haar wat zelfstandiger te maken. Wel heel makkelijk beginnen en zorgen voor succes en haar goed begeleiden.

Wat hier ook goed hielp voor de zelfstandigheid en zelfverzekerdheid is haar af en toe ook eens zelf de route laten bepalen, hoe snel, en hoe lang.

En hier vroeg Jenna in het begin heel veel aandacht, alsof ze steeds maar weer eraan herinnert wilde worden en bevestiging wilde dat ook zij belangrijk was en erbij hoort. Ik ben er ook steeds op ingegaan als ze met een patsepoot op mijn arm sloeg, gewoon even aandacht gegeven als ze het nodig had, een knuffeltje, of een spelletje, of iets lekkers, of een klein commando'tje met daarna beloning. En nu lijkt het of ze eindelijk door heeft dat ook zij erbij hoort en vraagt ze lang niet zoveel aandacht en bevestiging meer als toen ze net hier was.

Gefeliciteerd mooi hond

"  ah je zit op een speciale school ivm maar 2 uur les...
ik dacht aan grote rondes van anderhalf uur ofzo haha maar zo lang ga je dus niet nog.
 
Ja klinkt wel als een soort verlatingsangst, alsof jij nu haar steunpunt bent (wat natuurlijk wel fijn is) en ze bang is dat je niet meer terugkomt (wat natuurlijk voor haar niet fijn is). Ze zal door ervaring moeten gaan leren dat jij er altijd voor haar zal zijn.
En verder kan je proberen dmv hersenwerkjes haar wat zelfstandiger te maken. Wel heel makkelijk beginnen en zorgen voor succes en haar goed begeleiden.
Wat hier ook goed hielp voor de zelfstandigheid en zelfverzekerdheid is haar af en toe ook eens zelf de route laten bepalen, hoe snel, en hoe lang.
En hier vroeg Jenna in het begin heel veel aandacht, alsof ze steeds maar weer eraan herinnert wilde worden en bevestiging wilde dat ook zij belangrijk was en erbij hoort. Ik ben er ook steeds op ingegaan als ze met een patsepoot op mijn arm sloeg, gewoon even aandacht gegeven als ze het nodig had, een knuffeltje, of een spelletje, of iets lekkers, of een klein commando'tje met daarna beloning. En nu lijkt het of ze eindelijk door heeft dat ook zij erbij hoort en vraagt ze lang niet zoveel aandacht en bevestiging meer als toen ze net hier was.
 
  "

Dobry

 Niet zo zeer een speciale school. Ik heb gewoon heel veel ongeluk met zowel met mijn gezondheid als lichaam. B12 te kort (onder de 60 i.p.v. 149/170) dus ik zit al aan de injecties 2x per week, ernstig vit.D te kort ondanks supplementen, ga nog door naar Groningen voor een rugoperatie (hopelijk ditmaal zonder misdiagnoses en loze beloften) en chronische vermoeidheid. Dat alles zorgde ervoor dat ik heel veel school mistte en vanuit daar heb ik een rooster gekregen die aangepast is op wat ik aan kan, dat betekend dus dat ik een jaar extra doe over mijn niveau 2.  Heb daarnaast ook nog onderzoeken gehad naar ze ziekte van Lyme, die ook veel tijd in beslag namen en waardoor ik dus veel school heb gemist... Gelukkig waren alle testen negatief.  En het maakt mij niet uit als ik een jaar of 27/28 ben als ik mijn niveau 3 pas haal haha, als ik het maar haal, ben nog jong.

Luna is dus ook wel een beetje op therapeutische basis gekomen, nadat artsen het idee van een hond hadden voorgesteld (in beweging komen en je krijgt gewoon heel veel steun van een hond). Ik had enkel niet gedacht dat het zo snel zou gaan, want ik was heel rustig aan het rondkijken, toen kwam Luna voorbij dankzij iemand en voor ik het wist waren de mails uitgewisseld, en was er een afspraak gemaakt om kennis te maken. 

Ik zal eens proberen om haar zelf haar route te laten bepalen. Het lijkt namelijk dat ze ondertussen de weg wel een beetje weet. 

Dat aandacht vragen herken ik dus ook wel. Niet alleen doordat ze dus constant achter me aan loopt, bij de deur wacht tot ik weer beneden ben etc. maar indd ook bij me komen, kop op schoot, af en toe een poot erbij van ''hey, hallo!'' en dan een paar vragende ogen erbij... Negeer het ook niet, knuffel haar gewoon lekker plat tot ze er genoeg van heeft. En ik geniet er zelf ook onwijs van als die lange, zwiepstaart zo hard heen en weer kwispelt. 

@Nadine, dankjewel!! 

Wat fijn dat ze lekker bij jou is, 

Heel veel geluk samen !! 

 Dank je wel!