Kliermonstertje

Wij hebben een dobermann pup van 11 weken. Het gaat enorm goed. Althans tot 16.00 uur. Dan verandert hij in een soort kliermonster. Overdag gaat hij ongeveer 3x 2 uur in de bench om te slapen. Buiten de bench pakt hij namelijk erg slecht zijn rust en dit is ook voor ons een fijn moment om even niet de hele tijd op te hoeven letten. 's nachts slaapt hij al lekker door, is zo goed als zindelijk, wandelen gaat goed en loopt al lekker los mee, simpele commando's gaat ook al erg goed. Kortom we mogen niet klagen. We wandelen ongeveer 4x 10 a 20 min met hem. Is vooral snuffelen en om zich heen kijken. In de tussentijd doet hij z'n behoefte nog in de tuin. 3x in de week doen we iets voor socialisatie, zoals puppycursus, bezoeken van een tuincentrum, kinderboerderij, etc. Echter na 16.00 uur is hij standaard in huis/tuin niet meer te houden. Alleen maar klieren. Vooral heel hard bijten in je handen en voeten en grommen/blaffen om uit te dagen. We proberen dit zoveel mogelijk te negeren en te belonen door hem te laten spelen met de dingen die wel mogen. Echter heeft hij hier geen oog voor want op dat moment is alles wat niet mag veeeeeel leuker. We geven hem dan ook wel een time out op de gang. Hierdoor poept en plast hij in de gang, denk uit protest? We negeren dit maar. Als hij rustig is mag hij weer loslopen. Hij is duidelijk overprikkeld. Toch maar meer in de bench doen om te rusten? Vind dit namelijk wel erg veel worden en hij mag best rondlopen, alleen zijn we er nu niet blij mee dat hij zo vreselijk stout doet. Een kauwstaaf geven of bij hem gaan zitten om te knuffelen of rustig te spelen helpt even maar daarna gaat hij gewoon weer verder met klieren en heel hard bijten inclusief grommen en blaffen. Is het een fase en inderdaad maar zoveel mogelijk negeren of doen we iets verkeerd?  

Meestal vertonen puppen dit gedrag als ze overprikkeld zijn, het tijdstip van de dag lijkt daar ook aardig mee te kloppen. Vergelijk het met een peuter die eigenlijk heel moe is en met zichzelf geen raad weet, dus gaat jengelen en vervelend doen. Je pup doet dit dus niet expres! Het is een teken dat hij moe is, dus misschien toch extra rust inlassen. En poepen en plassen in de gang, een hond doet dat niet uit protest. Misschien vindt hij het daar spannend of moet hij heel nodig omdat hij net heel druk is geweest. Het klinkt als een normale pup hoor, jullie moeten elkaar gewoon nog leren kennen en uitvinden wat je pup wel en niet aankan. Misschien de wandeltjes wat inkorten naar bijvoorbeeld max 10 minuten, want het is wel állemaal nieuw en spannend buiten en aan een riempje lopen. En je ziet op het moment zelf niet altijd dat het teveel is voor je pup, maar dat kun je dus bijvoorbeeld wel zien aan dat soort dolle momentjes. 

Leuk he pups :D

Helemaal eens met Charlie :)

Wat wij eigenlijk standaard deden was na een socialisatie dag (iets nieuws of indrukwekkend doen) een of 2 rust dagen. Alleen saaie wandelingen.

Dit deden we tot dat we merkte dat hij de prikkels beter aankon. En dat hij dus geen monster 's avonds werd 

Dus misschien werkt dat voor jou :D

Je zou op de momenten dat hij zo overprikkeld is hem toch even in de bench kunnen zetten. Maar dat hoeft niet direct 2 uur te zijn natuurlijk. Je zou het deurtje weer open kunnen zetten zodra hij lekker slaapt. Misschien stapt hij dan wel uit de bench maar gaat hij dan ergens anders lekker verder slapen. 

Op dat moment, liever nog ervoor, in de bench met een lekkere kluif.

Zijn koppie zit vol en hij heeft zich zelf niet meer in de hand.

Voor hem uiteindelijk ook prettiger.

Je kan kijken, of  het beter wordt als je maar 2x per week nieuwe dingen gaat doen.

Pups krijgen al zo veel te verwerken, zo veel indrukken en nieuwe prikkeld. Ze hebben een hoop tijd en rust nodig om alles een plekje te geven.

Mijn dobermann heet nooit in een bench gezeten. 

Gezien de reactie als je hem op de gang zet, zou ik adviseren dit niet meer te doen. De kans dat je een verlatingsangst creert is reëel. Hij begrijpt niet wat er aan de hand is, alleen dat hij wordt achter gelaten. De denkwijze van time-out ontgaat hem compleet.

Hem laten wennen is ok. Maar dat doe je beter vanop voldoende afstand, waarvan je de afstand beetje bij beetje korter maakt. Ipv hem op drukke plekken onder te dompelen aan heel veel prikkels tegelijk.

Je kan bvb in de buurt van een school, ver genoeg op een grasveldje op een picknick deken gaan zitten wanneer de school uit is. Zo ziet hij uit de verte heel wat volk voorbij komen zonder dat dit bedreigend overkomt en hij zich op een veilige afstand bevindt. In combinatie met een lekker stuk gedroogde kophuid of gedroogde vleesblokjes.

Wij (de mens) kennen dit allemaal en voor ons is alles zo vanzelfsprekend. Maar voor zo'n pup is dat echt wel een grote enge wereld. Dus beetje bij beetje met steeds voldoende veilige afstand.

Ga regelmatig op een plek waar het rustig is, tijdens uren dat het rustig is. Maak gebruik van een lange lijn zodat hij zijn neus kan volgen. Een goed hulpmiddel zijn stukjes gedroogd vlees (zonder smaak, kleurstoffen en bewaarmiddelen). Strooi ze in het zicht op de grond en laat hem snuffelen, rustig op zijn eigen tempo

Maak gebruik van natuurlijke producten zoals gedroogde kophuid. Door hier op te kauwen worden er stoffen geproduceerd die voor rust zorgen.     

dank voor jullie reacties. Het ging vandaag al een stuk beter. Meer de nadruk leggen op positief bedrag en negatief gedrag negeren werkt erg goed. Op de gang zetten doen we inderdaad niet meer. We pakken meer rust en heb oude laarsjes aan in huis om rustig te blijven staan en negeren als hij zo gaat bijten. Een rustige nee is dan al voldoende waarbij hij iets anders gaat doen wat ik dan weer kan belonen. Daarbij zullen we ook goed opletten of het socialiseren niet voor teveel prikkels zorgt. Het blijft gewoon even zoeken bij een pup, we moeten elkaar rustig steeds beter leren kennen :-). 

Hoi!

Beetje gek misschien maar ik ben super benieuwd hoe het nu met jullie en de pup gaat! Ik ben namelijk zelf ook nog erg op zoek naar een mooi balans met mijn pup :) en vind het interessant om te weten hoe het inmiddels met de jouwe is gegaan.