herkenbaar? 
Hey,
Ik kwam vandaag dit artikel tegen en wou hem jullie niet onthouden. Naar mijn idee klopt het namelijk helemaal wat er hier beschreven wordt. Ik heb me al vaker afgevraagd of socialiseren op de manier die ik meerdere zie doen, wel effectief is. Ik zelf merk namelijk aan mijn hond dat ik ook fouten heb gemaakt, zoals in het artikel staan beschreven.
http://www.collared-scholar.com/more-harm-than-good-3-reasons-why-i-never-socialize-my-puppies/
een heel goed stukje
ik heb vroeger met mijn eerste hond die ik als pup kreeg ook veel fouten gemaakt. Socialiseren is niet je pup naar iedereen en alles toe laten gaan zoals ik deed bijvoorbeeld.
En ook al nam ik haar mee naar de manege, ineens met vier maanden was ze toch bang voor paarden, terwijl er echt helemaal niets negatiefs gebeurd is daar, ik was erbij toen ze ineens schrok, het paard bewoog niet eens, het leek wel of ze zich ineens realiseerde dat dat toch wel een heel groot dier is.
Ik denk dat socialiseren een continu proces is. Wat de hond ooit heeft gezien, of heeft meegemaakt kan in een andere context geheel nieuw zijn.
Je moet volgens mij altijd proberen je hond te lezen, en indien mogelijk meteen een stukje gewenning/ socialisatie toe te voegen.
ik heb vroeger met mijn eerste hond die ik als pup kreeg ook veel fouten gemaakt. Socialiseren is niet je pup naar iedereen en alles toe laten gaan zoals ik deed bijvoorbeeld.
En ook al nam ik haar mee naar de manege, ineens met vier maanden was ze toch bang voor paarden, terwijl er echt helemaal niets negatiefs gebeurd is daar, ik was erbij toen ze ineens schrok, het paard bewoog niet eens, het leek wel of ze zich ineens realiseerde dat dat toch wel een heel groot dier is.
"
Mee eens.
Onze eerste, Evita, hebben we ook gesocialiseerd zoals jij vertelt 
, ze is haar hele leven een ramp geweest voor vreemden. Ze was gek op mensen, wilde ze kussen, ging aandringen, was blij en vrolijk bij elk mens. Ze vergat alleen dat ze een Dogo Argentino was van 52 kg....
De tweede hebben we wel overal mee naartoe genomen, maar niet iedereen mocht haar aanraken, gewoon de familie, vrienden enz. Ook moest ze niet naar iedere hond lopen, hier ook weer enkel de honden die we kenden.
Ylena was de makkelijkste hond ooit.
Nahla hebben we bijna hetzelfde opgevoed en ook zij is makkelijk maar omdat ze doof is, hebben we wel een béétje overdreven. Ik wilde niet dat ze bang was of schrok van andere mensen of honden en in het hondendepartement is het een beetje misgelopen.
Haar doofheid (we konden het spel niet zomaar onderbreken), samen met ons overdrijven heeft ervoor gezorgd dat ze met elke hond wil spelen en niet iedere hond houdt daarvan.
Ook heeft Nahla als pup kennisgemaakt met paarden. Ze is zich echter een keer rotgeschrokken toen er een paard de hoek om gegalopeerd kwam. Dus kennismaken wil inderdaad niet zeggen dat ze daarna geen angst meer kunnen hebben.
Zo gek doe ik het dus niet, niemand mag ogin aanraken op straat, en als ik met iemand praat , zit ze naast me, ogin is vriendelijk maar ze gaat naar niemand toe, zo ook met honden, alleen als ze los is kan en mag het, maar ze gaat amper er op af......ook thuis in huis, geen geaai, naast me komt ze zitten en neemt wel alles op, en gaat dan ergens liggen, vaak gaat ze naar buiten ..........ik heb dit altijd met alle honden gedaan, de een was wat anders van karakter dan de ander, allemaal vrije honden, behalve ogin, die was in het begin onzeker, maar dat is snel bijgekomen, nu ook een hele vriendelijke hond die de mens negeert maar toch vriendelijk benadert......
We zijn gisteren een paard tegen gekomen, nog nimmer gezien, het paard was geinteresseerd in ogin, bleef staan, stond achter een hek, ogin bleef ook staan en bekeek het paard, ik heb haar even laten gaan, nee niet er naar toe maar het in zich op laten nemen, daarna...kom we gaan weer verder, ze liep gewoon mee verder...ze had nog nimmer een paard gezien, vond het wel een leuke ervaring.
Ik vind het toch wel apart om dit te lezen. Vooral wat hierboven gereageerd werd, dat ze zich ineens realiseren dat het eigenlijk best indrukwekkend is. Dit heb ik met Beer heel erg duidelijk gezien toen hij ineens een bepaald besef kreeg, rond de 20 weken.
ja dat was hier dus indertijd ook, dan denk je door haar altijd mee te nemen en voor goede ervaringen te zorgen haar socialiseert, maar een hond heeft natuurlijk ook een eigen beleving.
Leuk om te lezen allemaal en weer heel herkenbaar.
Dat opeens omslaan zie ik in Shadow erg goed terug. Ik heb me er vaak schuldig over gevoeld dat ik hem niet goed gesocialiseerd had, maar daar kom ik nu wel op terug. Shadow heb ik bijvoorbeeld met 8 weken ''gesocialiseerd'' met de fiets, toen alleen op hem laten vallen. Maar toen hij met 1 jaar klaar was om ernaast te lopen, vond hij het doodeng. Terwijl ik ook zeker weet dat hij het prima had gevonden, ook al had hij toen 1 jaar was voor het eerst ernaast gestaan. Nu hij bijna 5 is, heb ik het verder op zijn beloop laten gaan. Onze band is inmiddels geweldig goed en hij vertrouwd mij volkomen. Hij liep vorige week voor het eerst weer naast de fiets en gelijk zonder problemen.
Bij de mensen die met knikkende knieën met hun pup naar buiten gaan doen dit soort verhaaltje het natuurlijk prima.
Ik weet even de naam niet maar er is in Duitsland iemand die de mensen voorhoudt dat honden elkaar buiten laten ontmoeten stress oplevert dus dat doen we dan niet. Ideaal voor de mensen die mij er over vertelde want, metname de vrouw, is bij elke ontmoeting bang dat het mis gaat. Nu hoeft er echt niet met elke hond gespeeld of gesnuffeld te worden van mij maar ook een hond heeft behoefte aan contact met soortgenoten dus als hij de enige hond in huis is, is het wel zo leuk wat hondenmatties te hebben.
mensen moeten eens uitgaan wat het beste voor hun hond is en niet gaan speuren naar methodes die lekker in hun (veilige) straatje passen.
De conclusie dat de problemen met haar eerste hond toe te schrijven zouden zijn aan het socialiseren is echt te achtelijk voor woorden
Je moet volgens mij altijd proberen je hond te lezen, en indien mogelijk meteen een stukje gewenning/ socialisatie toe te voegen.
"
Ik begrijp uit het verhaal dat daar juist het tegenovergestelde wordt beweerd. De hond wordt aan dingen gewend gemaakt in de veilige eigen tuin.
Koning Obi 
3 doggies
Bovenstaande is natuurlijk alleen waar tot in beperkte mate afhankelijk van het ras. Met een Ovcharka loop je ook niet even op zaterdagmiddag door het centrum van Eindhoven bijvoorbeeld. Ik denk dat veel rassen toch wel limitaties hebben in dat opzicht en dat herken ik wel uit het artikel. Dus het effect van socialiseren stopt ergens of werkt je juist tegen omdat je niet van te voren hebt nagedacht over de gevolgen van je eigen handelen of je wensen.
Verder is het nogal een leeg begrip natuurlijk socialiseren. Echt een term die iedereen roept, iedereen socialiseert zijn hond maar niemand doet precies hetzelfde. Dus wat is het dan precies? Want voor de één is het dit en voor de ander is het juist niet dat. Het is toch erg persoonlijk er is geen plan wat voor iedere hond en iedere baas werkt. Daarom zelf nadenken wat je wil (van te voren) en daar consequent naar handelen. Maar misschien ook durven wisselen van aanpak als je merkt dat het niet werkt. Dan kan het zijn dat je nog niet komt waar je wilt zijn, misschien omdat je hond gewoon is wie hij is. Of omdat jij als baas misschien toch niet zo consequent bent geweest... Maar zo is het leven toch? Anders waren we wel allemaal robotjes.. Uiteindelijk sta je dan toch in het heden en moet je er het beste van maken.
Ik weet even de naam niet maar er is in Duitsland iemand die de mensen voorhoudt dat honden elkaar buiten laten ontmoeten stress oplevert dus dat doen we dan niet. Ideaal voor de mensen die mij er over vertelde want, metname de vrouw, is bij elke ontmoeting bang dat het mis gaat. Nu hoeft er echt niet met elke hond gespeeld of gesnuffeld te worden van mij maar ook een hond heeft behoefte aan contact met soortgenoten dus als hij de enige hond in huis is, is het wel zo leuk wat hondenmatties te hebben.
mensen moeten eens uitgaan wat het beste voor hun hond is en niet gaan speuren naar methodes die lekker in hun (veilige) straatje passen.
De conclusie dat de problemen met haar eerste hond toe te schrijven zouden zijn aan het socialiseren is echt te achtelijk voor woorden
"
Ik persoonlijk zie dat anders. Ik heb mijn hond in zijn puptijd inderdaad niet met alle honden laten spelen of snuffelen. Met een aantal maanden begon hij om te slaan en werd hij dominant naar andere honden toe. Uiteindelijk is dit verholpen, maar heeft hij nu een gehele desinteresse in andere honden. Het interesseert hem niet en hij vind het heel vervelend als ze hem storen (vooral als hij aan het trainen is). Ik ben dus zeker niet van mening dat iedere hond maar matties hoeft te hebben. Mijn hond is gelukkiger zonder.
Dat heeft als doel om eerst aan het vertrouwen van de hond te werken, in plaats van aan het blootstellen van de pup aan bepaalde prikkels puur voor het blootstellen. Hier kan ik me erg goed in vinden. Ik denk dat als je eerst het zelfvertrouwen van de pup omhoog brengt en hem de wereld op zijn tempo laat verkennen, je een veel stabielere hond krijgt uiteindelijk. Of dat nou in de socialisatieweken valt of niet, is dan wat minder relevant naar mijn idee. Ik denk dat als je een hond houvast en steun geeft in de vorm van jou aanwezigheid of hulp, dat de hond veel sneller over onverwachtse situaties heen komt. Uiteindelijk is toch niet alles te socialiseren in de eerste weken. Zo heb ik met Shadow nooit problemen ervaren met dingen die we als pup niet hebben gedaan, maar later wel. Met 9 weken zijn we bijvoorbeeld bij de trein wezen kijken, doodeng. Terwijl hij met 1.5 jaar er zo in liep.
Verder is het nogal een leeg begrip natuurlijk socialiseren. Echt een term die iedereen roept, iedereen socialiseert zijn hond maar niemand doet precies hetzelfde. Dus wat is het dan precies? Want voor de één is het dit en voor de ander is het juist niet dat. Het is toch erg persoonlijk er is geen plan wat voor iedere hond en iedere baas werkt. Daarom zelf nadenken wat je wil (van te voren) en daar consequent naar handelen. Maar misschien ook durven wisselen van aanpak als je merkt dat het niet werkt. Dan kan het zijn dat je nog niet komt waar je wilt zijn, misschien omdat je hond gewoon is wie hij is. Of omdat jij als baas misschien toch niet zo consequent bent geweest... Maar zo is het leven toch? Anders waren we wel allemaal robotjes.. Uiteindelijk sta je dan toch in het heden en moet je er het beste van maken.
"
helemaal mee eens!
Men kan nog zo hameren op socialiseren of niet socialiseren, maar als je een herplaatser hebt, dan moet je het maar doen met hoe de eigenaar toen de hond pup was het heeft gedaan. Dan zijn al die ideaal verhaaltjes leuk, maar totaal niet van toepassing.
Eerlijk gezegd denk ik dat het een vorm van vertrouwen is. Hoe je dat bereikt...
Dat vind ik het belangrijkst, vertrouwen. En dat bereik je door een eerlijke baas te zijn, consequent en niet eerst "ja" en dan weer "neen".
Je hond te steunen, niet te dwingen en enge dingen leren kennen in kleine stapjes waarbij je zelf mee gaat. Ook een herplaatser zal zo vertrouwen krijgen.
Ik ken zelf enkele Spaanse herplaatsers, ééntje was zooo bang; stond te trillen op haar pootjes, haar staart plat op haar buik en dook weg elke keer ze iemand zag.
Je moet haar nu zien! Een open, vrij en blij hondje, voorzichtig naar vreemde mensen toe, maar wel initiatief nemend om naar die persoon te gaan als het baasje zegt dat het goed is. Die staart verdwijnt niet meer naar het buikje en trillen is helemaal niet meer nodig.
Wij hebben ook ondervonden dat veel mensen veel te veel pruttelen tegen hun hond, geef de hond rust, reclameer niet te veel, zeg gewoon "neen" en haal hem weg. Dat kost wat meer moeite dan enkel roepen en nog een keer roepen, en nog een keer... maar het brengt geen stress maar duidelijkheid.
Socialiseren is voor mij meer de hond dingen leren kennen op zijn eigen tempo. De honden die hij moet kennen, zal hij leren kennen (zoals honden van familie, vrienden, enz.) de rest van de hondenpopulatie hoeft hij niet te kennen. Mijn hond moet mensen vertrouwen maar hoeft niet naar elke persoon die hem wil aaien te gaan.
Wat ik vooral wil van mijn hond is een stressloos bestaan en daar werken we aan van pup af.
Ik weet even de naam niet maar er is in Duitsland iemand die de mensen voorhoudt dat honden elkaar buiten laten ontmoeten stress oplevert dus dat doen we dan niet. Ideaal voor de mensen die mij er over vertelde want, metname de vrouw, is bij elke ontmoeting bang dat het mis gaat. Nu hoeft er echt niet met elke hond gespeeld of gesnuffeld te worden van mij maar ook een hond heeft behoefte aan contact met soortgenoten dus als hij de enige hond in huis is, is het wel zo leuk wat hondenmatties te hebben.
mensen moeten eens uitgaan wat het beste voor hun hond is en niet gaan speuren naar methodes die lekker in hun (veilige) straatje passen.
De conclusie dat de problemen met haar eerste hond toe te schrijven zouden zijn aan het socialiseren is echt te achtelijk voor woorden
"
Dit vind ik er eigenlijk niets mee te maken hebben. Hier wordt aan de lijn ook geen contact gemaakt met andere honden/mensen, dat is gewoon een basisregel. Anders krijg ik een hond die continue overal op af wil, dat is toch ook niet de bedoeling? Als ze losloopt mag ze prima met andere honden spelen, ze is erg sociaal naar andere honden/mensen toe en weet conflicten altijd te voorkomen.
Ik denk ook echt niet dat een hond het perse nodig heeft om continue met andere honden te spelen. Ken genoeg honden die zich helemaal niet interesseren voor soortgenoten en het liefste bij hun baasje zijn.
Honden elkaar laten ontmoeten levert vrijwel altijd stress op! Dit kan zich uiten in positief gedrag (druk/vrolijk/speels gedrag) maar ook in negatief gedrag. Stress is niet altijd slecht, en een onderdeel van het leven, maar alles met mate. Zo ook contact met andere honden, duidelijke grenzen.
Het is ook niet goed om continue een methode te kiezen die "het beste" zou zijn voor je hond, dit kunnen we alleen maar raden en om nu te gaan werken op een manier die totaal niet bij de eigenaar aansluit is volgens mij vragen om problemen.
Als ik tijdens het uitlaten aangeef dat Cairo geen contact mag met andere honden, denken mensen vaak óf dat ik bang ben voor "grote honden" en alles wat er mis kan gaan, óf dat ik haar helemaal verkeerd opvoed en voelen ze zich genoodzaakt om een preek te geven over het belang van socialiseren. Ik vind niet dat je mensen zo snel mag veroordelen. Ook vind ik het soms heel begrijpelijk dat mensen bang zijn dat er iets mis gaat tijdens een contact met andere honden. Je weet niet wat daar verder achter zit of wat hun geschiedenis is, en een hond kan prima gelukkig zijn zonder "hondenmatties" en met een leven in eigen "veilig voorspelbaar straatje"
Kae September 15, 2016
"
Wil je daarmee zeggen dat iedereen die niet jou methode volgt "ze niet allemaal op een rijtje heeft"?
we willen allemaal dat onze pup zich fijn en ontspannen voelt in elke situatie. Helaas kan je dat niet altijd bereiken door overal op af te stappen en je hond overal mee naar toe te nemen.
Ook of je hond mensen leuk vindt, andere honden leuk vindt hangt af en van de hond zelf, het ras, het individu en van onszelf in bepaalde gevallen. Soms bereiken wij ook juist het tegendeel; door altijd je hond maar door iedereen te laten aaien bij een hond die dat niet wil, zal je heus niet bereiken dat hij dat leuk gaat vinden bijvoorbeeld.
Kijken naar je hond, wat hij aankan, goed begeleiden, rekening houden met een heleboel factoren, dat is denk ik de manier om je hond te socialiseren.
Er zit een verschil in wennen en socialiseren. Socialiseren doe je met bekende mensen en dieren. Alles wat in je huis woont. Familie en vrienden, bekende honden. Daar zal je pup een band mee krijgen.
Wennen, doe je aan het overige. Daar blijf je op afstand, kan best dicht bij, maar contact maken, hoeft niet. Zorg voor een positieve associatie, zo dat de hond went aan een wereld om zich heen.
Zo schep je duidelijkheid en dat zorgt voor de voorspelbaarheid en rust.
Ik vind dat rust iets is, wat soms onderschat wordt. Niet elke dag gaan wennen of socialiseren. 2 a 3 x per week is genoeg.
Het is niet mijn methode maar de tendens dat wanneer iemand z'n schoenen andersom aandoet dit door een bepaalde groep mensen altijd als het ei van Columbus wordt gezien en het nuchter nadenken dan maar liever achterwege laten is een doorn in mijn oog.
Dit vind ik er eigenlijk niets mee te maken hebben. Hier wordt aan de lijn ook geen contact gemaakt met andere honden/mensen, dat is gewoon een basisregel. Anders krijg ik een hond die continue overal op af wil, dat is toch ook niet de bedoeling? Als ze losloopt mag ze prima met andere honden spelen, ze is erg sociaal naar andere honden/mensen toe en weet conflicten altijd te voorkomen.
Ik denk ook echt niet dat een hond het perse nodig heeft om continue met andere honden te spelen. Ken genoeg honden die zich helemaal niet interesseren voor soortgenoten en het liefste bij hun baasje zijn.
Honden elkaar laten ontmoeten levert vrijwel altijd stress op! Dit kan zich uiten in positief gedrag (druk/vrolijk/speels gedrag) maar ook in negatief gedrag. Stress is niet altijd slecht, en een onderdeel van het leven, maar alles met mate. Zo ook contact met andere honden, duidelijke grenzen.
Het is ook niet goed om continue een methode te kiezen die "het beste" zou zijn voor je hond, dit kunnen we alleen maar raden en om nu te gaan werken op een manier die totaal niet bij de eigenaar aansluit is volgens mij vragen om problemen.
Als ik tijdens het uitlaten aangeef dat Cairo geen contact mag met andere honden, denken mensen vaak óf dat ik bang ben voor "grote honden" en alles wat er mis kan gaan, óf dat ik haar helemaal verkeerd opvoed en voelen ze zich genoodzaakt om een preek te geven over het belang van socialiseren. Ik vind niet dat je mensen zo snel mag veroordelen. Ook vind ik het soms heel begrijpelijk dat mensen bang zijn dat er iets mis gaat tijdens een contact met andere honden. Je weet niet wat daar verder achter zit of wat hun geschiedenis is, en een hond kan prima gelukkig zijn zonder "hondenmatties" en met een leven in eigen "veilig voorspelbaar straatje" "
Ik vind dat je geen stropop moet proberen te creëren want dat kan ik ook: Je hond een levenlang elk contact met soortgenoten onthouden is dierenmishandeling.
"
dat is te algemeen, sommige honden willen geen contact meer met andere honden na de puppentijd? Sommige hebben heel slechte ervaringen met andere honden, en willen daarom geen contact meer.
Jenna bijv. heeft nooit contact met andere honden omdat ze aangeeft geen contact te willen. Tot nu toe heeft ze maar op 1 hond goed gereageerd en die leeft helaas niet meer.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?
That’s ridiculous. Socialization doesn’t mean playing with every dog and getting a treat from every person. My two dogs who grew up in a pet store playing and getting attention all day still knew they couldn’t do so without permission. They were perfect citizens and at the dog shows. My current two dogs grew up in the country nowhere close to the city, training classes, or stores that allowed dogs. And while I took them out as often as possible and ran a few dog training classes they are not nearly as reliable at social situations. They were exposed but not enough to proof the desired results. Socialization isn’t being ADHD on the bleachers all over with a puppy. It’s teaching that puppy how to be a dog. If you want a dog who runs willy nilly crazy up and down the bleachers getting food from people then that’s what you teach him, and if you want a dog who hangs out on the bleachers with you watching the game then that’s what you teach. One trip to the bleachers won’t do either.
It’s ridiculous to say you don’t socialize because that sends the wrong message. It’s how you define and refine Socialization that’s different.