Het in laten slapen van een roedelleider

Hallo,

We gaan onze lieve Beagle Billy laten in slapen. Billy heeft chushing en verdroeg de medicatie niet. Hij heeft nog 2 1/2 jaar erbij gekregen na de diagnose. Nu begint die weer overal te plassen ook al is die net buiten geweest. Ook is die af en toe de kluts kwijt. En heel moeilijk vindt ik dit hij heeft continue honger en dorst en daar leeft die voor hij is echt continue daarmee bezig en leeft niet echt meer voor andere dingen.
Deze beslissing is zo zwaar vooral omdat ik diegene bent die het gaat beslissen.
Doe je er goed aan had ik hem nog moeten laten leven. Ik voel me nu al schuldig.

Billy was de roedelleider na mij dan ik heb daarnaast nog 3 honden 1 Tervuerense die hem kent vanaf puppy dus ze kennen elkaar al 9 jaar. Dan Nikki dat is onze adoptiehond uit Spanje die is blijven hangen. Dan Bas een Hollandse Herder van 2 niet geholpen trouwens. Maar die is van mijn vriend en die is hier maar tijdelijk tot die weer een eigen plek heeft. Die gaat de rol overnemen maar blijft hier dus niet.

Heeft er iemand ervaringen met dit wat gaat met de andere drie gebeuren. Wat kan ik doen als de echte roedelleider. Naast het verdriet wat ik nu al voel. :( Dit is echt 1 van de zwaarste dingen die ik moet gaan doen.

Heb nu 10 dagen geleden Tosca mijn staffordmeisje laten inslapen,zij was de baas mijn reu is bij haar gekomen toen zij 3 jaar was. 9 jaar hebben ze samen geleefd,8 pootjes op 1 buik.

Wat ik heb gedaan,haar thuis laten inslapen met haar vriendje aan mijn zijde. Ik had een fijne da, overal hebben we Vigo bij betrokken.

Hij heeft aan haar pootjes geroken,wilde nog even bij haar liggen maar bedacht zich....hij heeft haar dood volgens mij goed geaccepteerd.

Het is verschrikkelijk moeilijk om die beslissing te nemen,ik wens je heel veel sterkte.

Heel veel sterkte

Sterkte nog Monique

ik denk dat het heel belangrijk is dat de andere honden goed afscheid kunnen nemen van billy.

Dit is altijd weer ontzettend moeilijk maar wees dapper voor je vriendje en kijk naar wat het beste is voor hem. 

Heel veel sterkte, dit is en blijft verschrikkelijk om te moeten doen.

http://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdieren/132382-een-rouwende-hond-begeleiden-als-zijn-maatje-is-overleden.html

In het artikel staat ook dat het beter is niet te vaak te gaan troosten, dat vond ik persoonlijk indertijd heel moeilijk, dus pakte ik dat een beetje anders aan.

We gingen na het heengaan van ons maatje plots naar totaal andere plekken om te wandelen, en daar gaf ik dan veel meer aandacht dan anders (wat niet zo moeilijk was, aangezien de aandacht voorheen moest verdeeld worden). Heel veel positieve bevestigingen, knuffels... Alles om de aandacht van het droevige weg te nemen.

Ik hielp mijn meisje, en mijn meisje hielp mij daardoor...

Veel sterkte, je zal het nodig hebben...

Oh, nog iets...

Wanneer en als de tijd daar eventueel is... Laat het alsjeblieft thuis in de vertrouwde omgeving gebeuren.

Mijn oudje sukkelde ook enorm, maar ze genoot nog van vele zaken en ze had geen pijn, en daardoor wist ik dat de tijd er nog lang niet was.

3 dagen voor ze heenging begon ze afscheid te nemen. de dierenarts verzekerde me dat ze geen pijn had en dat ik alles gerust op zijn beloop mocht laten gaan. De laatste ochtend maakte ze me wakker en zag ik dat ze niet meer kon bewegen, moeite had met ademhalen, en toen heb ik meteen de dierenarts gebeld.

Het vergt aanpassingen om een dier dat "niet meer in orde is" te verzorgen en in de buurt te blijven houden. Het is ook vaak emotioneel en fysisch zwaar, maar ik zou het zo opnieuw doen.

Enkel jij weet wat er mogelijk is en wat niet.

Men lieve queenie was 12j verleden jaar heb ze moeten laten inslapen wegens hartfalen plots ging ze stikken rap da gebeld en gekomen is op myn benen ingeslapen wel zeer pynlyk maar voor haar was het in haar omgeving by ons veel sterkte

Als hondeneigenaar zoeken wij naar oplossingen om onze honden te helpen als ze iets mankeren. Op een bepaald moment kunnen we dan geconfronteerd worden met het feit dat er geen mogelijkheden meer zijn om onze hond te ondersteunen.

En staan we voor een heel moeilijke beslissing. Als er niets meer is dat de hond kan helpen, maken we de keuze de hond niet meer te laten afzien.

Hoe het voor de andere honden zal zijn is moeilijk op voorhand te voorspellen. Ik laat steeds de DA aan huis komen als deze beslissing valt. Ik vind dit veel beter voor de hond, dan hem nog eens de stress te bezorgen van de verplaatsing en het bij de DA binnen gaan.

Op deze manier zijn de andere honden dan ook betrokken bij het afscheid.

Het is misschien wel handig te weten dat er geen roedel leider is, aangezien er bij honden geen vaste rangorde is. Die wisselt steeds. Wat je wel hebt is dat je net zoals bij mensen haantje de voorste alsook de meer timide karakters hebt.

Ze zullen alvast tijd nodig hebben om te wennen dat hun maatje er niet meer is. En ook dat hangt af van hond tot hond. Net zoals wij tijd nodig hebben om dat afscheid een plaats te kunnen geven in ons leven. Alles hangt ook af van het karakter dat jullie Beagle heeft. 

Alvast veel sterkte.