Boek schrijven

Hallo allemaal.

Ik wil een boek(je) gaan schrijven over de reis die een straat hond in roemenie (of eigenlijks alle landen, maar ben zelf bekend met roemenie) maakt van straat hond tot gelukkige huishond in nederland. Mijn intentie is om het te schrijven met mijn eigen honden als ondergrond. Dit boek wil ik schrijven voor mensen die geintreseerd zijn in een hond uit het buitenland of die ze al hebben en willen beleven/begrijpen wat hun hond allemaal heeft moeten doorstaan. 

Hebben jullie mischien tips voor mij wat wel er in te zetten of niet. Wat jullie graag zouden willen weten en hoe bijvoorbeeld te beginnen om het aantrekkelijk te maken.

Bijvoorbaat dank en veel liefs kim en de beeste bende :p

wat leuk!! Ik zou het zelf denk ik dan zo uitgebreid mogelijk doen

misschien research doen, waarom er straathonden zijn daar, of dat altijd al zo was of niet, hoe het beleid daar is, de opvang etc. Ook misschien als het kan daar (of per mail) plaatselijke/landelijke organisaties en individuen interviewen die opkomen voor straathonden, tegen welke problemen zij opkomen etc.

Interview met de stichting en hoe alles ontstaan is en hoe alles bij hen in zijn werk gaat.

Met verschillende eigenaren ervaringen uitwisselen, verhalen aanhoren e.d.

En dan alles wat je gebruiken kan verweven in je eigen verhaal met jouw hondjes.

En als eind een soort samenvatting, de voordelen, de nadelen, tips e.d.

Bedankt voor je reactie :)

Zelf ben ik al heel druk in die "wereld" we hebben er 2 geadopteerd en fungeren als opvanggezin. Ik heb heel veel contact met de mensen uit roemenie die daar bij de asiels werken en weet dus al heel veel. Maar ik wou inderdaad aan mijn contacten vragen wat ze mij nog meer konden vertellen.

Ook werk ik samen met meerdere stichtingen hier in nederland en sommigen gaan vanuit nederland naar roemenie voor het castratie programma om daar te helpen. En wou aan hun vragen hoe dit allemaal gaat en werkt enw aarom ze dit doen.

Zelf gaan we dit jaar ook naar roemenie om daar te helpen alles winter klaar te maken en dus zie ik dan ook met eigen ogen hoe alles daar gaat.

Bedankt voor de goeie tips die ga ik zeker meenemen 

Je weet er dus zelf best veel van. En je ervaring later dit jaar zal vast ook veel inspiratie geven. Super goed trouwens dat je dit doet Het lijkt me niet makkelijk om zoveel honden in nood te zien. Fijn dat er mensen zoals jij zijn om hen te helpen.

Ik zou een schriftje bij me houden en steeds als je een ideetje hebt of iets meemaakt of hoort/ziet wat je raakt, opschrijven en dan ooit kijken of je die flarden kan gebruiken.

Dank u wel. Je ziet en hoort inderdaad vreselijke dingen. Afgelopen woensdag os ons opvang hondje geadopteerd. Maar toen ze hem een aantal jaar geleden van straat plukte ging dat met zo'n geweld dat zijn staart door midden brak. Deze is ernstig gaan ontsteken waardoor ze zijn staart voor de helft moesten amputeren. Zo bang dat hij was voor voornamelijk mannen toen hij bij ons kwam. Vreselijk. Onze grote husky was eerst ook doodsbang om savonds naar buiten te moeten en al helemaal als we mannen tegen kwamen. Dat steekt je hart wel hoor.

Dat schriftje is een goed idee. Ik gebruik mijn word ap op de telefoon altijd veel kan ik hiervoor ook goed gebruiken.

 vreselijk zo triest dat honden zoiets meemaken moeten, het breekt idd je hart.

Goed idee van de word ap ook. Succes!

 Goed idee. Misschien eens meerdere mensen die een buitenlands hondje hebben geadopteerd en vragen wat hun verwachtingen waren en waar ze tegenaan liepen ná de adoptie? Mensen die wachten op een hondje zitten vaak op een roze wolk en als het hondje er eenmaal is valt die wolk uiteen. De " ná-adoptie paniek" noem ik dat al. Soms na een paar dgn of zelfs paar uur krijgen we weleens een telefoontje dat het hondje meteen opgehaald moet worden omdat het niet gaat (hondje plast in huis, komt niet uit de bench, gromt, oftewel het hondje is niet dankbaar). Dus als je een boekje schrijft zou ik zeker niet alles rooskleurig maken, maar vooral realistisch. Maar als je vanuit jezelf schrijft is het meer een biografie en ik weet niet hoe jij het ervaren heb? Misschien zonder een vuiltje aan de lucht? Dan kan je dit moeilijk erin zetten. Maar wil je een informatief boekje schrijven dan zou ik het van meerdere kanten belichten.

Hallo chantal.

Met onze eigen honden ging het allemaal erg goed op een paar plasjes na. Wel is een van onze honden erg angstig. Maar we hebben ook 2 opvanghonden gehad wat in het begin rampzalig was en erg veel tijd in gestoken dus ik ken ook de minder positieve kant van deze honden. Ik wil ook echt benadrukken dat je geen kant en klaar hondje in huis haalt. Ik ken ook verhalen dat honden naar en paar uur al terug moeten en dit wil ik voorkomen door dit boek te schrijven

Ik zou wel willen weten hoe de honden daar leven op straat

en wat je allemaal moet doen om ervoor te zorgen dat het hondje naar Nederland komt

Fun dat je een boek wil schrijven over die arme diertjes

 ik zeg: DOEN!!!

Ik las vorige week ergens dat er ook veel corruptie plaatsvindt met deze buitenlandse hondjes. Ze worden via tussenpersonenen gezinnen verhandeld als zielige straathonden  terwijl het soms broodfokkers blijken te zijn die zo hun honden snel verkopen. Misschien ook wat aandacht aan besteden?

Veel succes met schrijven.

Dat ligt wat anders, er zijn broodfokkers in nederland die hun hondjes uit dit soort landen haalt. Maar over het algemeen zijn de honden die als straathond worden aangeboden ook straathond. Waar de coruptie in roemenie ligt is bij sommige gemene mensen die om donaties vraagt en het in eigen zak steken. Of medicijnen die gedoneerd worden voor dierenartsen doorverkocht worden. 

Ik ben zelf voorzichtig aan wie ik doneer ik heb een aantal contact personen waarva  ik weet dat alles goed terecht komt en bij die mensen houd ik het ook als ik wat doneer.

Maar dit zal ook zeker aanbod komen

Heel leuk idee! Jammer genoeg geen tips.. Maar heve succes!

Ik zou eerst eens kijken naar de zakelijke kant, voor je iets op papier zet. Hoe wil je het uitgeven? Vermoedelijk geheel in eigen beheer, want uitgevers zijn niet happig op boeken voor een hele kleine doelgroep. Tegenwoordig zijn er wel wat fondsen waar je zoiets uit kan geven, maar dan moet je van te voren zelf al een garantie kunnen geven dat er voldoende belangstelling is. En anders moet je het helemaal zelf doen. Drukker zoeken, iemand die het kan corrigeren en redigeren. (Let zelf ook heel goed op schrijf- en stijlfouten, want in je berichtje zitten er nogal wat verstopt...), maar ook het zelf verkopen. Dat alles valt nog niet mee...

Leuk en interessant,  maar ook heel moeilijk om en goed en fijn leesbaar boek te maken.

Ik ben helaas geen echte lezer dus voor mij moet een boek echt heel aantrekkelijk zijn om uit te kunnen lezen hihi.

Ik weet dat er zo'n soort boek bestaat van animal in need, dus honden uit Spanje. 

Hierin wordt ook veel verteld door Peter, de eigenaar van het asiel daar. 

Ik denk dat wel een belangrijk iets in je boek zijn,  verhalen uit het asiel uit het buitenland. 

Verder wil ik je vooral heel veel succes wensen, ik zou het niet kunnen. 

Ik ben best wel benieuwd of de honden die op straat geboren zijn (welk zuidelijk land dan ook) en in roedels leven wel echt zo graag gevangen willen worden, in een opvang gestopt worden, dan een vliegtuig in moeten waar ze over het algemeen enorm gestressd weer uitkomen, vervolgens meegaan met mensen die hem/haar natuurlijk erg enthousiast en blij ontvangen, daar binnen mogen blijven in een bench, mand, en nog 3-4 keer per dag naar buiten mogen.

ja, ik heb dit al vaker gevraagd op HP maar een antwoord dat een hond toch liever in een warm mandje ligt dan buiten op straat leeft....dat is vanuit je mensengedachte. Het is daar nl niet koud, en ze houden elkaar warm. 

Ik vind dan galgo's en podenco's (die anders bv opgehangen zouden worden in de bomen of weet ik veel wat ze er mee doen na een jacht seizoen) opvangen weer wat anders. Net als honden die niet gewend zijn om op straat te leven. 

Ik weet dat dit een discussie zal blijven hoor. Het is gewoon een bepaald gevoel wat ik heb. Als ik roedels honden zie tijdens vakanties kan ik dat ook mooi en bijzonder vinden. En serieus, zouden ze nu echt blij zijn met een zogenaamde warme mand in een ander land? Daar hebben ze de vrijheid, lekkere temperaturen, en ze zijn niet anders gewend. Ik word er heel verdrietig van als ik lees hoeveel er hier (de eerste dag al) weglopen omdat men denkt dat ze best los kunnen. 

Je hoeft WIOA maar te volgen en je weet hoeveel er nooit terug gevonden zijn. (Zouden ze dan nu hier buiten leven?)

even ter duidelijkheid, dit is geen discussie over wel of niet adopteren van een buitenlandertje hoor! Puur de vraag of een straathond wel weggehaald moet worden uit zijn/haar omgeving. 

Ik ben benieuwd naar je boek als het doorgaat dat je dit gaat schrijven.

" Ik ben best wel benieuwd of de honden die op straat geboren zijn (welk zuidelijk land dan ook) en in roedels leven wel echt zo graag gevangen willen worden, in een opvang gestopt worden, dan een vliegtuig in moeten waar ze over het algemeen enorm gestressd weer uitkomen, vervolgens meegaan met mensen die hem/haar natuurlijk erg enthousiast en blij ontvangen, daar binnen mogen blijven in een bench, mand, en nog 3-4 keer per dag naar buiten mogen.
 
ja, ik heb dit al vaker gevraagd op HP maar een antwoord dat een hond toch liever in een warm mandje ligt dan buiten op straat leeft....dat is vanuit je mensengedachte. Het is daar nl niet koud, en ze houden elkaar warm. 
 
Ik vind dan galgo's en podenco's (die anders bv opgehangen zouden worden in de bomen of weet ik veel wat ze er mee doen na een jacht seizoen) opvangen weer wat anders. Net als honden die niet gewend zijn om op straat te leven. 
 
Ik weet dat dit een discussie zal blijven hoor. Het is gewoon een bepaald gevoel wat ik heb. Als ik roedels honden zie tijdens vakanties kan ik dat ook mooi en bijzonder vinden. En serieus, zouden ze nu echt blij zijn met een zogenaamde warme mand in een ander land? Daar hebben ze de vrijheid, lekkere temperaturen, en ze zijn niet anders gewend. Ik word er heel verdrietig van als ik lees hoeveel er hier (de eerste dag al) weglopen omdat men denkt dat ze best los kunnen. 
Je hoeft WIOA maar te volgen en je weet hoeveel er nooit terug gevonden zijn. (Zouden ze dan nu hier buiten leven?)
 
even ter duidelijkheid, dit is geen discussie over wel of niet adopteren van een buitenlandertje hoor! Puur de vraag of een straathond wel weggehaald moet worden uit zijn/haar omgeving. 
 
Ik ben benieuwd naar je boek als het doorgaat dat je dit gaat schrijven. "

..

Hey  jij weer 

De roedels die jij noemt en die fijn samen leven met de mensen daar, daar is niets mis mee, deze honden komen ook vaak niet in de asielen.

De honden die in de asielen belanden zijn de honden die daar gebracht/gedumpt worden, dat zijn honden die overlast veroorzaken, dat zijn honden die het leven op straat niet overleven omdat ze niet op straat geboren zijn en dat zijn honden die hun leven niet zeker zijn op straat omdat ze geschopt, geslagen en vergiftigd worden door de mensen. 

Een goede stichting zal dan uit deze honden een selectie maken die het aan kunnen in de westerse maatschappij te leven. De honden die hiervoor te bang zijn zullen vaak in een roedel in het asiel blijven leven.

De betere stichtingen weten deze selectie goed nemen...

inderdaad de roedels (maar meestal leven zulke honden solitair, alleen moeders met pups leven in roedels) die op straat leven in harmonie met de mens en daar een heerlijk leven leiden, ga je natuurlijk niet vangen en hier in een stad bij een gezin laten meedraaien, die zullen wel enorme aanpassingsproblemen krijgen. Een internetkennis die net buiten Sofia woont waar de honden vrij rondscharrelen heeft ook een hond die zo leeft, zo was het hier vroeger ook, eigenlijk een ideale situatie voor een hond, genoeg te eten en de vrijheid om te gaan en staan waar je wil. Hoe lang dat nog kan op die manier weet ze niet.

In Roemenie is zoals hier ook alles anders geworden, men wil geen straathonden meer het werd een groot probleem, en hun oplossing is jacht erop maken om te kunnen doden. Dit stukje van een roemeense  plaatste ik al vaker

Once upon a time, there was a country, a beautiful country, with poor, but loving people. They had a house, their land and their animals: cows, horses, pigs, cats and dogs. Even the animals that were used for work, all of them were happy: they had their own little home and they weren’t starving. But this country, named Romania, changed.

And the popular saying, “From my own slice of bread I’ve raised a person and a dog,’’ was not valid anymore. Suddenly, Romanians became dog killers (and not only this, also horse killers, cat killers and so on). And money became more important than life. The politicians made laws in order to permit them to take a life, even it was an animal life, in the name of the law. The administration ignored the problem of stray dogs till they become too many. And then a massacre began. A national massacre of the dogs.

ik kan dan alleen bewondering hebben voor mensen de iets voor die honden kunnen en willen betekenen .

Jenna is ook op straat gevonden, dan in Polen, waar ze ook geen zwerfhonden willen, maar deze niet doden maar in asiels brengen. Ze lijkt toch wel min of meer vertrouwd met mensen en huizen, dus ik denk dat ze ooit ergens bij mensen gewoond heeft.

Een herplaatsing en nieuw leven is zeker een enorm ingrijpend gebeuren voor een hond, en wat er ook nog bij komt is al dat gif, meestal een verplichte sterilisatie, en entingen, ik heb zowel bij Lola als Jenna daar wel degelijk een nawerking van gezien.

Misschien voor ts ook een punt om aandacht aan te geven. Monique Bladder haar boekje Kanker bij honden gaat over stress en al het gif wat honden binnenkrijgen en de gevolgen daarvan. (niet alleen bij herplaatsers uiteraard)